Συνέντευξη στο “thepressproject.gr”/Κ. Εφήμερο

 

 

– Θα ξεκινήσω με την ερώτηση που κάνω σε όλους: Οι εκλογές για τους Δήμους και τις Περιφέρειες είναι πολιτικές ή αυτοδιοικητικές;

Νομίζω ότι ειδικά για το δήμο της Αθήνας υπάρχει πάντοτε η ιδιαιτερότητα ότι είναι πάντοτε πολιτικές οι εκλογές. Όσο και να θέλουν κάποιοι να τις αποπολιτικοποιήσουν. Ένας επιπλέον λόγος είναι, ότι –ειδικά στο δήμο της Αθήνας– η αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων με την κεντρική κυβέρνηση είναι τεράστια. Για τις αποφάσεις που αφορούν την Αθήνα λόγο έχουν υπουργεία, έχει η Περιφέρεια, έχει η αποκεντρωμένη διοίκηση, έχει και ο δήμος, κάτι που σημαίνει, ότι γενικά, ούτως ή άλλως, το τι θα λάβει χώρα στην πόλη την επόμενη πενταετία, είναι και ένα αμιγώς πολιτικό ζήτημα. Στις προηγούμενες εκλογές, ο πολιτικός χαρακτήρας ήτανε κάτι αυτονόητο. Δηλαδή, το γεγονός ότι κατέβαιναν πάντοτε κεντρικά πολιτικά στελέχη, είτε γαλάζια, είτε πράσινα, και δίνονταν μία μάχη η οποία είχε κεντρικοπολιτικά χαρακτηριστικά.

Φέτος έχουνε προσπαθήσει όλοι να μειώσουν τον πολιτικό χαρακτήρα, ακριβώς γιατί και οι υποψήφιοι δήμαρχοι που κατεβαίνουν είτε με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, είτε με τη στήριξη της ΝΔ, αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι ότι μόνο κόστος θα έχουν, αν πάει η κουβέντα στο πολιτικό. Εμείς αυτό, απ’ την δική μας την πλευρά, το τονίζουμε, χωρίς να θέλουμε, προφανώς, να υποτιμούμε και τα αυτοδιοικητικά ζητήματα της καθημερινότητας. Γιατί αυτό που εν τέλει έχει σημασία, είναι να καταλάβουμε ότι και τα μικρά ζητήματα της καθημερινότητας –αυτά που μας απασχολούν– τα πεζοδρόμια, η καθαριότητα, ο φωτισμός, η άσφαλτος, οι λακκούβες επηρεάζονται από την πολιτική που ασκεί η κεντρική κυβέρνηση. Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα θα αποτελέσει κι ένα πολιτικό μήνυμα.

– Η διάσπαση της Ν.Δ. στην Αθήνα υπηρετεί το σενάριο της υποβάθμισης του πολιτικού μηνύματος;

Υπάρχουν διάφορες εικασίες γι’ αυτό. Εγώ δε θα ήθελα, στην ουσία, να πω πάρα πολλά. Πιστεύω ότι έχει να κάνει πάντως και με τα προσωπικά χαρακτηριστικά των υποψηφιοτήτων, ότι δηλαδή, και ο Κακλαμάνης θεώρησε τον εαυτό του τον μόνο ικανό γαλάζιο Δήμαρχο. Έχει κι ένα προσωπικό στοιχείο. Πάντως υπάρχει και η εικασία ότι εμμέσως, η ΝΔ –και ο Σαμαράς, προσωπικά– προσφέρει ένα αντάλλαγμα προς το ΠΑΣΟΚ, για να το στηρίξει, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, επειδή πιστεύει ότι στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ θα καταρρεύσει. Θέλει να του δώσει τη δυνατότητα στο δήμο της Αθήνας και στην Περιφέρεια να βγει την επόμενη μέρα με ένα πολιτικό άλλοθι. Έχω την αίσθηση ότι το μήνυμα καταψήφισης Καμίνη και Σπηλιωτόπουλου είναι ένα μήνυμα που πρέπει να δοθεί και αφορά την απόρριψη της πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση.

– Δεν θα έπρεπε ως απάντηση στην διάσπαση της ΝΔ η αριστερά να απαντήσει με ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο;

Κοίταξε, αυτό είναι πάντα το ζητούμενο, δυστυχώς, και το επίδικο στην Αριστερά. Υπάρχουνε προσπάθειες σε μικρότερους δήμους, για παράδειγμα στο Χαλάνδρι, όπου βλέπουμε, ότι η Αριστερά –τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ– μπορούν και κατεβαίνουν μαζί. Και αυτό γίνεται επειδή υπάρχει και μία πολύ καλή συνεργασία σ’ αυτές τις περιοχές όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Νομίζω ότι, ειδικά στο Δήμο της Αθήνας, αυτό είναι πιο δύσκολο, επειδή, ακριβώς, υπάρχει και αυτός ο πολιτικός χαρακτήρας. Παρά τις επαφές τις οποίες κάναμε, και την καλή διάθεση και τις καλές σχέσεις που έχουμε και με το αυτοδιοικητικό σχήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα, κάτι τέτοιο δε μπόρεσε στην ουσία να γίνει επειδή, ενδεχομένως, υπήρχε η φοβία και από την πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι κάτι τέτοιο θα θόλωνε το κεντρικό πολιτικό μήνυμα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει συνεργασία σε όλα τα άλλα επίπεδα εκτός από την κοινή κάθοδο. Και αυτό είναι κάτι σημαντικό που πρέπει να το κρατήσουμε.

– Ανέφερες προηγουμένως την εμπλοκή της κεντρικής κυβέρνησης στα θέματα του Δήμου. Η προσπάθεια που γίνεται όμως από την Ε.Ε. είναι να ενισχυθεί η αυτοδιοίκηση σε επίπεδο επιδοτήσεων μέσω ΕΣΠΑ. Κεφάλαια που απ’ ότι έχω καταλάβει σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν όλοι οι συνδυασμοί, αριστεροί ή δεξιοί. Πως θα μπορούσε όμως ένας Δήμαρχος της αριστεράς να τα αξιοποιήσει χωρίς ενοχές, την ώρα που αυτά συνδέονται με ελαστικές μορφές εργασίας και προγράμματα Stage;

Για μας το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στο δήμο είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα. Γι’ αυτό ακριβώς έχουμε επιλέξει –όχι από μια προσπάθεια ψηφοθηρική και για εκλογικούς λόγους– να έρθουμε σε επαφή με τους εργαζόμενους, ειδικά αυτούς οι οποίοι έχουν «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, τους συμβασιούχους, τους πενταμηνίτες, τους οχταμηνίτες, οι οποίοι αυτή τη στιγμή είναι και οι πιο νέοι μέσα στο δήμο. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι οι πιο αποτελεσματικοί και παραγωγικοί, είτε γίνονται υποχείρια της εκάστοτε δημοτικής αρχής –μέσω των συμβάσεων και την ανανέωση ή τη μη ανανέωση τους– είτε, όταν πλησιάζει ο καιρός που τελειώνει η σύμβαση τους, δεν έχουν κανένα κίνητρο να είναι πιο αποτελεσματικοί και πιο παραγωγικοί. Αυτό που έχουμε πει εμείς, είναι ότι, με την Ανοιχτή Πόλη ως δημοτική αρχή, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ασκηθούν εφέσεις σε δικαστήρια που έχουν κερδίσει οι συμβασιούχοι και στα οποία τους έχει αναγνωριστεί ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς θέσεις.

Από κει και πέρα το ζήτημα του ΕΣΠΑ που θέτεις είναι πολύ σοβαρό. Απαιτεί πολύ μεγαλύτερες συμμαχίες από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης για να μπορέσεις να αλλάξεις τους όρους. Αυτό καθιστά –όπως σου έλεγα στην αρχή– το ζήτημα των αυτοδιοικητικών εκλογών, ως αμιγώς πολιτικό. Δηλαδή, είναι γνωστό ότι σήμερα το ΕΣΠΑ αποτελεί ένα βασικό πόρο για τα έργα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και στο δικό μας πρόγραμμα δεν κρύβουμε ότι θέλουμε να αξιοποιήσουμε όλους τους διαθέσιμους πόρους για να μπορέσουμε να δώσουμε ανάσες στην τοπική κοινωνία. Και όντως, το θέμα που προκύπτει με τις εργασιακές σχέσεις που συνοδεύουν ενισχύσεις από το ΕΣΠΑ είναι για μας πολύ σοβαρό. Φιλοδοξούμε ότι μέσα στο πλαίσιο της πενταετίας θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες και έχουμε ήδη προσπαθήσει να δούμε τα «παράθυρα» που υπάρχουν, ώστε να καλύψουμε με σταθερές και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας τις χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ. Ωστόσο, αυτός θα είναι και ένας διαρκής αγώνας μέσα στην πενταετία, για να μπορέσουμε να λυθούν οι τεράστιες αντιφάσεις που γεννά αυτό το σύστημα. Για αυτό επιμένω ότι, σε αυτή την τριπλή εκλογική μάχη, είναι πολύ σημαντικό να ενεργοποιηθούν και να επιταχυνθούν οι πολιτικές διαδικασίες για να πάμε γρήγορα σε εθνικές εκλογές και να έχουμε και μία διαφορετική κυβέρνηση, η οποία θα μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.

– Ας αφήσουμε για λίγο την κεντρική πολιτική και ας μιλήσουμε για τον Δήμο. Όχι για το Τζαμί –αυτό το καλύπτουν τα άλλα μέσα– ας μιλήσουμε για απορρίμματα, για το δίκτυο ύδρευσης και τα θέματα που περνάνε από την αυτοδιοίκηση.

Βεβαίως, αν και αυτή η ερώτηση αποδεικνύει πάλι ότι τα πιο κρίσιμα αυτοδιοικητικά ζητήματα είναι αμιγώς πολιτικά. Μιας και το ανέφερες, έχουμε επιλέξει να σηκώσουμε ψηλά στην ατζέντα το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού, όχι από κάποια πολιτική παραξενιά, αλλά ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι οι δημότες της Αθήνας οφείλουν να γνωρίζουν ποιες είναι οι τοποθετήσεις όλων των υποψηφίων σε σχέση με το βασικότερο κοινωνικό αγαθό, και επειδή το αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης του νερού –σύμφωνα και με τη διεθνή εμπειρία– έχει αποδειχθεί καταστροφικό, όχι μόνο σε σχέση με την αύξηση των τιμολογίων που οδηγεί στον αποκλεισμό των πιο φτωχών στρωμάτων, αλλά και σε σχέση με την παρεχόμενη ποιότητα. Βλέπω ότι σιγά-σιγά, παρ’ όλο που στην αρχή οι υπόλοιποι υποψήφιοι κώφευαν, τώρα έχουν αρχίσει –έστω και δειλά και προεκλογικά– να τοποθετούνται.

Στο κεφαλαιώδες ζήτημα των απορριμμάτων, αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι υπάρχει μία στοχευμένη προσπάθεια υποβάθμισης των υπηρεσιών που παρέχει ο δήμος προς τους πολίτες, μέσω της υποχρηματοδότησης. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 650 εργαζόμενοι συμβασιούχοι στην καθαριότητα. Είναι 650 από τους 2.000 συμβασιούχους, οι οποίοι, παρ’ όλο που κέρδισαν μία δικαστική μάχη την προηγούμενη εβδομάδα, κινδυνεύουν, αν ασκήσει έφεση ο δήμος, να απολυθούν. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η λειτουργία μίας ήδη υποστελεχωμένης υπηρεσίας καθαριότητας, με μείον το ένα τρίτο του προσωπικού, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στο δίλημμα είτε να συνεχίσουμε με το υπάρχον προσωπικό και τις υπάρχουσες δυνατότητες, με αποτέλεσμα η πόλη να μην είναι καθαρή –και σίγουρα να είναι ακόμα χειρότερη από τώρα– ή να καταφύγουμε στον ιδιωτικό τομέα. Σε μία τέτοια κατάσταση θέλουν να μας ωθήσουν.

Πρέπει να υπάρξει η πολιτική βούληση προκειμένου να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση που θα την πληρώσουν οι ίδιοι οι πολίτες και οι καταστηματάρχες της Αθήνας, οι οποίοι είναι ήδη επιβαρυμένοι με πολύ υψηλά τέλη. Και αυτό μπορώ να στο εξηγήσω: Οι επενδύσεις στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων, για να μπορέσουνε να έχουνε κέρδος, υπολογίζονται βάσει μιας εισροής απορριμμάτων. Σήμερα –μέσα στην κρίση– οι τόνοι απορριμμάτων έχουνε μειωθεί περίπου στο ήμισυ. Στο δήμο μας, από 1400 τόνους περίπου καθημερινά έχουμε φτάσει στους 650. Με αυτή την ποσότητα η ιδιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να έχει κέρδη και αυτό σημαίνει ότι τα δημοτικά τέλη θα αυξηθούν, προκειμένου να πληρώνονται οι εταιρείες –αφού το κράτος εγγυάται την κερδοφορία τους. Ταυτόχρονα –και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό– βλέπουμε ότι έχει επιλεγεί η πλήρης υποβάθμιση της ανακύκλωσης. Στην ουσία, ακόμα και οι μπλε κάδοι δεν καταλήγουνε στην ανακύκλωση επειδή έχει καταρρεύσει η ιδιωτική επιχείρηση, με αποτέλεσμα όλα τα σκουπίδια –ανακυκλώσιμα ή μη– να καταλήγουν στις χωματερές της Φυλής και των Άνω Λιοσίων. Ο Δήμος της Αθήνας, ως ο μεγαλύτερος παραγωγός απορριμμάτων στη χώρα, μπορεί να έχει δικό του φορέα διαχείρισης, και σε συνεργασία ενδεχομένως και με άλλους όμορους δήμους, θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται από μόνος του και υπό δημόσιο έλεγχο την διαχείριση των απορριμμάτων.

– Να σχολιάσω ότι οι αντίπαλοι σου σε κατηγορούν για ρύπανση της Αθήνας εξαιτίας των προεκλογικών αφισών για τις οποίες οργανώνουν «εκστρατείες» αφαίρεσής τους.

Εγώ να σχολιάσω ότι τουλάχιστον όταν μιλάνε σε εμάς για ζητήματα που έχουνε να κάνουνε με την περιβαλλοντική προστασία θα πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτικοί και πολύ πιο φειδωλοί. Δεν είναι δυνατόν να μας κουνάνε το δάχτυλο αυτοί οι οποίοι έχουν συνηγορήσει από θέση πολιτικής ευθύνης στην τσιμεντοποίηση και την υποβάθμιση αυτής της πόλης. Αυτοί που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τους τελευταίους χώρους πρασίνου για να γίνουν μεγάλα Mall. Για μας η προεκλογική αφίσα είναι ένα μέσο επικοινωνίας που μας βοηθάει να ασκούμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Είναι το πιο φθηνό μέσο. Δεν έχουμε ούτε τους δικούς τους προϋπολογισμούς ούτε τα δικά τους επικοινωνιακά συστήματα. Έχουμε επιλέξει αυτό το φθηνό μέσο και έχω δεσμευθεί –και εγώ και η Ρένα Δούρου– ότι μετά το τέλος της προεκλογικής περιόδου θα κατεβάσουμε αυτές τις αφίσες.

– Τι σκοπεύει να κάνει ο Δήμαρχος Σακελλαρίδης με την διαχείριση των ΜΜΕ που ανήκουν στο Δήμο Αθήνας; Έχουμε δει το παράδοξο στο κλείσιμο της ΕΡΤ ο «Αθήνα 9.84» να αντιμετωπίζει σχεδόν εχθρικά την προσπάθεια των εργαζομένων της ΕΡΤ να κρατήσουν ζωντανή τη φωνή τους.

Για μας η υπόθεση της ΕΡΤ ήταν εμβληματική. Στην ουσία δεν αφορούσε μόνο τους εργαζόμενους της, αλλά και το δικαίωμα να υπάρχει μία δημόσια τηλεόραση –όχι φυσικά με τους όρους που λειτουργούσε η ΕΡΤ πριν το μαύρο. Τα δημόσια ΜΜΕ πρέπει να εκφράζουν όλες τις πολιτικές απόψεις και να μη λειτουργούν ως ένα κλειστό σύστημα στήριξης της κυβέρνησης. Δυστυχώς το ίδιο ισχύει σήμερα στον «9,84». Είναι ένας δημοτικός σταθμός, δυστυχώς, αρκετά υποβαθμισμένος. Σίγουρα στη δικιά μας αντίληψη υπάρχει η προτεραιότητα να μπορέσει αυτός ο σταθμός να γίνει η φωνή της κοινωνίας αλλά και η φωνή των εργαζομένων που βρίσκονται υπό δίωξη. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ σίγουρα μπορούν να δυναμώσουν τη φωνή τους μέσα από τους πομπούς του «9.84».

– Στην Αθήνα της κρίσης, των αστέγων και του Ξένιου Δία τι μπορεί να κάνει ο Δήμος της Αθήνας, όταν η κεντρική πολιτική ασκείται με βάση ακροδεξιά συναισθήματα;

Νομίζω πρώτα-πρώτα το βασικό –άσχετα με τις δυνατότητες του δήμου– είναι να σταματήσουμε τη δημιουργία νέων αστέγων. Νομίζω ότι είναι αρκετά υποκριτικό να βγαίνει είτε ο κύριος Σαμαράς, είτε ο κύριος Καμίνης, είτε ο κύριος Σπηλιωτόπουλος, οι οποίοι είναι ακρογωνιαίοι λίθοι της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα, η οποία έχει οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στην εξαθλίωση, και να μιλάνε για μέτρα καταπολέμησης του προβλήματος. Αρχικά ο δήμος πρέπει να αποτελεί ασπίδα κοινωνικής προστασίας για τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Ο δήμος –και ο Δήμαρχος– πρέπει να είναι μπροστάρης στον αγώνα, ώστε να μη χαθεί κανένα σπίτι.

Από κει και πέρα, επειδή υπάρχει όντως μία παγιωμένη κατάσταση, υπάρχουν δηλαδή χιλιάδες άστεγοι σήμερα, για μένα, το πιο σημαντικό που ενδεχομένως θα μπορούσε και πρέπει να κάνει μία δημοτική αρχή, είναι να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες για τη χρηματοδότηση της κοινωνικής κατοικίας. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αθήνα γύρω στα 25.000 ακατοίκητα κτίρια-διαμερίσματα. Ο δήμος μπορεί να χρησιμοποιήσει πόρους του ΕΣΠΑ και να κάνει μία δημόσια προσφορά στους ιδιοκτήτες. Να τους πει ότι, αντί να το έχετε κλειστό και να πληρώνετε χαράτσια και πάγια, γιατί δεν έρχεστε να σας δώσουμε ένα μίσθωμα για δύο-τρία χρόνια, να το νοικιάσουμε ως δήμος και υπό την αιγίδα του να δημιουργηθούν χώροι που θα εξασφαλίζουν στους αστέγους τουλάχιστον τις συνθήκες αξιοπρέπειας που τους αρμόζει.

Από εκεί και πέρα, επειδή δεν είναι ανάγκη να περάσεις στο τελευταίο κατώφλι της εξαθλίωσης, υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία. Ιδιαίτερα σήμερα που η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι υπό διάλυση –όπως και το εθνικό σύστημα υγείας– ο δήμος εκεί μπορεί να παίξει ένα σπουδαίο ρόλο μέσα από την ενίσχυση των υποβαθμισμένων και υποστελεχωμένων δημοτικών ιατρείων. Ταυτόχρονα υπάρχει η ανάγκη του συντονισμού μεταξύ διαφορετικών πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης. Για παράδειγμα, λειτουργούν σήμερα στην Αθήνα διάφορα κοινωνικά ιατρεία. Υπάρχει το κοινωνικό ιατρείο-φαρμακείο Αθήνας στην Κάνιγγος, το κοινωνικό φαρμακείο στα Πατήσια, υπάρχουνε δομές, που τελούνε μία εθελοντική μονάδα ανακούφισης και ουσιαστικής βοήθειας των ανασφάλιστων, οι οποίοι δεν ξέρουν πού να αποταθούν. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικό να ενισχυθούν και να συντονιστούν.

– Θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Αφού σε όλες τις απαντήσεις επανέρχεσαι στο πολιτικό μήνυμα, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε εσένα και όχι κάποιο προβεβλημένο στέλεχος του, προκειμένου να τονίσει τον χαρακτήρα των εκλογών;

Και εγώ έχω συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις. Δεν είναι μονοπώλιο κάποιων (γέλια). Κοίταξε, νομίζω ότι η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπό μου έχει να κάνει και με το γεγονός ότι στην ουσία αυτή τη μάχη δεν αφορά αποκλειστικά μόνο κεντρικά προβεβλημένα πολιτικά στελέχη ή κάποιους, ας πούμε, τηλεαστέρες. Νομίζω ότι το μήνυμα το οποίο ήθελε να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την δική μου υποψηφιότητα είναι ότι, για τα πολύ σοβαρά ζητήματα της καθημερινότητάς μας και την πολιτική κατεύθυνση που θέλουμε να πάρει ο τόπος, πρέπει να συμμετέχει ενεργά η νέα γενιά. Πρέπει να έχει λόγο, όχι μόνο από θέση συνδιαμόρφωσης και διαβούλευσης, αλλά και από θέση ανάληψης ρόλων κομβικών μέσα στο πολιτικό σύστημα. Πρέπει να συμμετέχει η νεολαία και μέσα από αυτή και οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Υπάρχει πάντως καθαρό πολιτικό στίγμα, το οποίο σε κάθε περίπτωση προσπαθώ να μεταφέρω. Δεν διεξάγω μία απολιτική καμπάνια, για να ψαρέψουμε στα θολά νερά μιας αποπολιτικοποιημένης κοινωνίας.

– Σε ρωτάω γιατί εκτός των άλλων διαφάνηκε μια εσωτερική αναστάτωση όταν επιλέχτηκες στο τιμόνι της Ανοιχτής Πόλης στη θέση της κυρίας Πορτάλιου. Γράφτηκε μάλιστα ότι η υποψηφιότητά σου προσπαθεί να δημιουργήσει αναμνήσεις της πολύ πετυχημένης υποψηφιότητας Τσίπρα για τον Δήμο της Αθήνας.

Κατ’ αρχήν να σου πω ότι αντιλαμβάνομαι ότι γίνονται διάφοροι παραλληλισμοί με την υποψηφιότητα Τσίπρα του 2006 γιατί κι αυτός τότε ήταν νέος και σχετικά άγνωστος πολιτικός που κατέβαινε για πρώτη φορά για το Δήμο της Αθήνας. Νομίζω όμως ότι η δική μου υποψηφιότητα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ αυτή του Αλέξη. Άλλωστε εμείς στην Αριστερά δεν πιστεύουμε τόσο πολύ στην κλωνοποίηση των προσωπικοτήτων. Η υποψηφιότητα Τσίπρα έστειλε ένα μήνυμα για την ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού. Νομίζω ότι η δικιά μου υποψηφιότητα πιο πολύ έχει να κάνει με τις σημερινές ανάγκες, με το γεγονός, δηλαδή, ότι οι νέοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Τώρα από κει και πέρα για το άλλο ζήτημα που ανάφερες. Η Ελένη Πορτάλιου είναι μία εμβληματική προσωπικότητα στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι από τους ανθρώπους που μπορούν και συνδυάζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα χαρακτηριστικά του καλού επιστήμονα και διανοούμενου στο πεδίο της, και ταυτόχρονα έχει και μια κινηματική πολιτική άποψη. Είναι αυτό που λέμε ένας οργανικός διανοούμενος. Η επιλογή μου ενδεχομένως δημιούργησε μια δυσαρέσκεια στην Ελένη Πορτάλιου αλλά αυτό είναι σίγουρα ανθρώπινο. Από την δική μου πλευρά έχω προσπαθήσει –και νομίζω ότι έχω καταφέρει– να έχω μια καλή σχέση μαζί της. Έχουμε δώσει όλες τις αμοιβαίες εξηγήσεις και αυτή τη στιγμή έχουμε καλή συνεργασία, τουλάχιστον στο επίπεδο του δημοτικού συμβουλίου και θεωρούμε αυτονόητη και τη στήριξή της.