Συνέντευξη για το Έθνος της Κυριακής

 

 

-Τι διαφορετικό μπορεί να φέρει στην Αθήνα η ανάδειξή σας ως δήμαρχος της πόλης, όταν πλέον η Τ.Α. έχει ελάχιστους πόρους και πολλά εξαρτώνται από την εκάστοτε κυβέρνηση;

Ένα πρώτο σχόλιο στην ερώτησή σας, είναι ότι η Δημοτική Αρχή της Αθήνας είχε υποχρέωση να ασκήσει πολιτική πίεση πάνω στο θέμα. Άλλοι δήμαρχοι απείλησαν ότι «θα παραδώσουν τα κλειδιά», την ώρα που ο κ. Καμίνης κρατούσε απολύτως παθητική στάση απέναντι στην περικοπή των πόρων, τις απολύσεις του προσωπικού, την κατάργηση δομών και υπηρεσιών. Έχουμε επεξεργαστεί το πρόγραμμά μας με το χειρότερο οικονομικό σενάριο, ιεραρχώντας διαφορετικά τα προβλήματα και τις ανάγκες της πόλης και των ανθρώπων. Παράλληλα, δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε. Πιστεύουμε πάντως ότι, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, οι στόχοι μιας νέας ανάπτυξης θα υλοποιηθούν και μέσα από την στήριξη της αυτοδιοίκησης.

-Θα γίνετε ένας καλύτερος «διαχειριστής»;

Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να μην υπάρχουν σκιές σε ζητήματα διαφάνειας και χρηστής διαχείρισης και η Δημοτική Αρχή να στέκεται μακριά από την αναπαραγωγή του πελατειακού μοντέλου. Δεν εξαντλείται όμως εκεί ο ρόλος του Δημάρχου. Σημασία έχει να υπάρχει όραμα για την πόλη, η υλοποίησή του οποίου να βασίζεται σ’ ένα ολοκληρωμένο και επεξεργασμένο πρόγραμμα, καθώς και στην ενεργοποίηση των πολιτών. Η πόλη έζησε πολλές δεκαετίες με δημάρχους που ασχολήθηκαν με την προσωπική τους πολιτική σταδιοδρομία, με την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και με έργα βιτρίνας. Δεν πρέπει να υπάρξει άλλη μέρα χαμένη για την Αθήνα.

-Τι σας χωρίζει και τι σας ενώνει με τον κ. Καμίνη και με τον κ. Σπηλιωτόπουλο;

Τόσο ο κ. Καμίνης όσο και ο κ. Σπηλιωτόπουλος είναι κυβερνητικοί υποψήφιοι. Η ψήφος σε αυτούς είναι ψήφος στον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο. Και θεωρώ ότι βασική τους προτεραιότητα δεν είναι η πόλη και οι κάτοικοί της, αλλά η προσωπική τους διαδρομή, την οποία έχουν συνδέσει με το πολιτικό κατεστημένο του Μνημονίου. Ο κ. Καμίνης υπήρξε πειθήνιος και σιωπηλός απέναντι σε κάθε καταστροφικό για την πόλη μέτρο. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος ψήφισε πρόθυμα στην Βουλή όλα τα μέτρα που έχουν διαλύσει την κοινωνία, και τώρα το έχει ρίξει στον ακροδεξιό λαϊκισμό, για να το ξεχάσουν οι πολίτες. Η Αθήνα χρειάζεται μια δημοτική αρχή πραγματικά ανεξάρτητη από τα συμφέροντα και τις δυνάμεις που μας οδήγησαν ως εδώ.

-Γιατί μέχρι στιγμής, από τις δημοσκοπήσεις φαίνεται πως τα ποσοστά της «Ανοιχτής Πόλης» υπολείπονται κατά πολύ από τις εκλογικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα;

Η προσπάθειά μας, να φέρουμε την μεγάλη αλλαγή στην πόλη πάει καλά. Τα μηνύματα από την καθημερινή μας επαφή με τον κόσμο, μας γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία. Εμείς ανεβαίνουμε μέρα με την ημέρα. Εμείς θα περάσουμε στο δεύτερο γύρο, το δείχνει το κοινωνικό ρεύμα που διαμορφώνεται και το οποίο φοβούνται. Εμείς θα είμαστε οι νικητές των εκλογών. Κι αυτή θα είναι μια μεγάλη νίκη της κοινωνίας, μια μεγάλη νίκη της Αθήνας.

-Προτάσσετε ως πρώτη δέσμευσή σας την αλληλεγγύη. Ωστόσο η πόλη της Αθήνας έχει και άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα;

Η αλληλεγγύη είναι πρώτη προτεραιότητα, με δεδομένη την έκταση της ανθρωπιστικής κρίσης στην πόλη. Δείτε τους ανθρώπους που στήθηκαν κατά χιλιάδες στην ουρά για να πάρουν ένα μαρούλι, επειδή η σύνταξή τους πάει σε φάρμακα, ή στα άνεργα παιδιά τους. Γι’ αυτό ασκούμε κριτική στον κ. Καμίνη, ο οποίος διαχειρίστηκε την κοινωνική αλληλεγγύη με μέτρο την διαθεσιμότητα των χορηγών και όχι τις πραγματικές ανάγκες.

Σαφώς η Αθήνα έχει σοβαρά προβλήματα και σε άλλους τομείς. Πρέπει να υπάρξουν μέτρα για την στήριξη των μικρών καταστημάτων και επιχειρήσεων στο κέντρο και τις γειτονιές. Η ποιότητα ζωής στην πόλη υποβαθμίζεται χρόνο με τον χρόνο από την απουσία ελεύθερων χώρων και είναι ελάχιστα φιλική στο ποδήλατο, στους πεζούς, και πριν από όλα στους ανθρώπους με αναπηρία. Οι υποβαθμισμένες γειτονιές βουλιάζουν στην εγκατάλειψη και το κέντρο της πόλης αδειάζει από κατοίκους και ζωή. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών δεν απαιτεί τεράστια ποσά και φαραωνικά έργα. Αυτό που χρειάζεται είναι μια δημοτική αρχή που θα ιεραρχεί τις ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα ιδιωτικά συμφέροντα και θα εμπλέξει τους κατοίκους στον σχεδιασμό και την λήψη των αποφάσεων.