α. Μακρόνησος / β. Η μνήμη του εμφυλίου.

«Οι φορείς κατασκευής της μνήμης είναι θεσμικοί, το κράτος -για παράδειγμα-που διαμορφώνει και κατασκευάζει μνήμη μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, τα μνημεία, την ονομασία των δρόμων, αλλά υπάρχει και η ατομική μνήμη που συχνά αντιδιαστέλλεται με την επίσημη. Στον ενδιάμεσο χώρο, ανάμεσα στη μνήμη «από πάνω» και στην ατομική, μπορούμε να τοποθετήσουμε τη μνήμη που διαμορφώνεται από τα πολιτικά κόμματα, τη λογοτεχνία ή τους ιστορικούς. Δεν είναι όμως του παρόντος να ασχοληθούμε εξονυχιστικά με τους φορείς κατασκευής της μνήμης, αλλά να τονίσουμε το αυτονόητο, ότι η μνήμη είναι επιλεκτική. Οι άνθρωποι είτε ως άτομα είτε ως συλλογικότητες επιλέγουν τί θα θυμούνται και τί όχι. Συνήθως αυτά που δε θέλουμε να θυμόμαστε είναι όσα δεν μας κάνουν υπερήφανους, όσα ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε…»

Απόσπασμα από την εισαγωγή της ομιλίας της Τασούλας Βερβενιώτη                    

  “Συζητώντας για τον εμφύλιο 60 χρόνια μετά”, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Σάββατο 19.12.2009