Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη», Νάσος Ηλιόπουλος, παραχώρησε εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα Documento και τον δημοσιογράφο Άγγελο Προβολισιάνο.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος μιλώντας στο Documento εκφράζει την πεποίθηση ότι από την επομένη του πρώτου γύρου θα αρχίσει τη μάχη για να κερδίσει το Δήμο. «Να σας πω την αλήθεια θα ένιωθα αφόρητα, αν έπρεπε διαρκώς να αναμετριέμαι με το βάρος μιας οικογενειακής ιστορίας ή ακόμα χειρότερα αν έπρεπε να υλοποιήσω τον οικογενειακό προγραμματισμό των δυναστειών που προετοιμάζουν δελφίνους και διαδόχους!» ήταν η απάντηση του Νάσου Ηλιόπουλου σε ερώτηση σχετικά με την αναγνωρισιμότητα των αντιπάλων υποψηφίων του.

Συνεχίζοντας ο υποψήφιος Δήμαρχος με την «Ανοιχτή Πόλη», υπογράμμισε πως «έχουμε μπουχτίσει, στην Αθήνα και όχι μόνο στην Αθήνα, με τους γόνους και την ιδιότυπη αυτή αριστοκρατία των μεγάλων πολιτικών οικογενειών. Και αυτό το θεωρώ μια υγιή αντίδραση. Διότι δυστυχώς οι μεγάλες και ιστορικές πολιτικές οικογένειες του τόπου μας έχουν αποδειχθεί ότι στην πάροδο του χρόνου εστιάζουν μονοσήμαντα στην αναπαραγωγή τους στην κεντρική σκηνή. Για να το πω απλά, ποτέ δεν ένιωσα μειονεκτικά που πήγα σε δημόσιο σχολείο, σε ελληνικό πανεπιστήμιο, που δούλεψα στην ιδιωτική εκπαίδευση, και οργανώθηκα στην αριστερά σε μία εποχή που η εξουσία φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είμαι περήφανος για όλα αυτά».

Σχετικά με το αν θεωρεί πλεονέκτημα τους δεσμούς του με την «πίσω αυλή» της Αθήνας ο Νάσος Ηλιόπουλος δήλωσε: «Το ότι γεννήθηκα, μεγάλωσα και έζησα στην Αθήνα δεν είναι ένα μεταφυσικό ατού, αλλά η αναγκαία συνθήκη για να μπορώ σήμερα να ξέρω για ποιο πράγμα μιλάμε όταν για παράδειγμα αναφερόμαστε στις υποβαθμισμένες της περιοχές. Ο κύριος Μπακογιάννης και ο κύριος Γερουλάνος γνωρίζουν -στο βαθμό που γνωρίζουν- μόνο μία Αθήνα: αυτήν του ιστορικού κέντρου. Η Αθήνα όμως δεν περιορίζεται εκεί. Ισα-ίσα εμείς στην Ανοιχτή Πόλη υποστηρίζουμε ότι η μάχη για την Αθήνα αρχίζει από τις γειτονιές της. Και αυτό δεν το υποστηρίζουμε επειδή ακούγεται ωραίο. Το λέμε για τον απλό λόγο, ότι αυτή είναι η δική μας Αθήνα. Τόσο απλά».

Όσον αφορά την πεποίθησή του ότι θα βρίσκεται στο δεύτερο γύρο, ο Νάσος Ηλιόπουλος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι αυτό «προκύπτει από την καθημερινή μου συζήτηση στους δρόμους της Αθήνας». Όπως εξήγησε, όταν ξεκίνησε -ήταν και οι μέρες του Μακεδονικού- σκεφτόταν ότι ενδεχομένως μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με βίαιες και οργισμένες αντιδράσεις. Ωστόσο τρεις μήνες μετά, ύστερα από εκατοντάδες χιλιόμετρα στους δρόμους της πόλης και χιλιάδες συζητήσεις σημειώνει ότι «η εικόνα είναι παντελώς διαφορετική από αυτήν των δημοσκοπήσεων». «Ακόμα και όσοι διαφωνούν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή την Ανοιχτή Πόλη, μας ζητάνε να κάνουμε περισσότερα. Και αυτό είναι ένα υγιές και παραγωγικό αίτημα. Στους κακεντρεχείς λοιπόν συνιστώ υπομονή μία εβδομάδα. Και την επόμενη του πρώτου γύρου, ξεκινάμε τη μεγάλη μάχη για να κερδίσουμε το Δήμο».

Τέλος, ο Νάσος Ηλιόπουλος αναφέρθηκε και στο θέμα της βραχυχρόνιας μίσθωσης υπογραμμίζοντας πως «το Αirbnb -και άλλες πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης- προσέφεραν τις ημέρες της κρίσης μια διέξοδο για χιλιάδες ανθρώπους επιτρέποντάς τους να ενισχύουν το εισόδημά τους. Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μία διαφορετική πραγματικότητα: επιχειρηματικά συμφέροντα αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες και μετατρέπουν τα διαμερίσματα σε χώρους βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αυτό έχει δύο συνέπειες: ανεβαίνουν τα ενοίκια και εκδιώκονται οι μόνιμοι κάτοικοι. Κατά συνέπεια, πρέπει ο δήμος άμεσα να διαμορφώσει πολιτική για το θέμα και να συνομιλήσει με τα αρμόδια υπουργεία για τη λήψη μέτρων. Εγώ είμαι ξεκάθαρος: να απαγορευτεί η δραστηριότητα επιχειρήσεων στο χώρο της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αν μια εταιρεία θέλει να δραστηριοποιηθεί στον κλάδο, να ανοίξει ξενοδοχείο, να προσαρμοστεί στη νομοθεσία, να αναλάβει την ευθύνη που τις αναλογεί. Αυτό το πρώτο μέτρο πρέπει να συνδυαστεί με επιμέρους ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την συνύπαρξη του Airbnb με την κανονικότητα της πόλης».

Διαβάστε την συνέντευξη όπως δημοσιεύθηκε στο Documento:

Κατά τις τοποθετήσεις σας, ένα από τα ατού της υποψηφιότητάς σας είναι οι δεσμοί σας με την πόλη. Θεωρείτε ότι αυτό αποτελεί πλεονέκτημα σε σχέση με τους συνυποψήφιούς σας;

Ομολογώ ότι δεν το σκέφτομαι ως ένα «πλεονέκτημα» έναντι των συνυπποψηφίων μου, αλλά το θεωρώ ως αναγκαία προϋπόθεση για να είναι κανείς αποτελεσματικός δήμαρχος. Το οτι γεννήθηκα, μεγάλωσα και έζησα στην Αθήνα δεν είναι ένα μεταφυσικό ατού, αλλά η αναγκαία συνθήκη για να μπορώ σήμερα να ξέρω για ποιο πράγμα μιλάμε όταν για παράδειγμα αναφερόμαστε στις υποβαθμισμένες της περιοχές. Ο κύριος Μπακογιάννης και ο κύριος Γερουλάνος γνωρίζουν -στο βαθμό που γνωρίζουν- μόνο μία Αθήνα: αυτήν του ιστορικού κέντρου. Η Αθήνα όμως δεν περιορίζεται εκεί. Ισα-ίσα εμείς στην Ανοιχτή Πόλη υποστηρίζουμε ότι η μάχη για την Αθήνα εκκινεί από τις γειτονιές της. Και αυτό δεν το υποστηρίζουμε επειδή ακούγεται ωραίο. Το λέμε για τον απλό λόγο, ότι αυτή είναι η δική μας Αθήνα. Τόσο απλά.

Κάποιοι εκ των αντιπάλων σας προέρχονται από οικογένειες με μακρά πολιτική ιστορία. Θεωρείτε πως η αναγνωρισιμότητά τους σας βάζει σε μειονεκτική θέση;

Να σας πω την αλήθεια θα ένιωθα αφόρητα, αν έπρεπε διαρκώς να αναμετριέμαι με το βάρος μιας οικογενειακής ιστορίας ή ακόμα χειρότερα αν έπρεπε να υλοποιήσω τον οικογενειακό προγραμματισμό των δυναστειών που προετοιμάζουν δελφίνους και διαδόχους! Καταλαβαίνω αυτό που λέτε με την αναγνωρισιμότητα. Την ίδια στιγμή όμως, βλέπω και κάτι ενδιαφέρον. Υπάρχουν πολλοί και πολλές που εκφράζουν τη χαρά τους -ανεξάρτητα αν συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί μου- που ένας άνθρωπος της γειτονιάς διεκδικεί σήμερα τον δήμο Αθηναίων. Εχουμε μπουχτίσει, στην Αθήνα και όχι μόνο στην Αθήνα, με τους γόνους και την ιδιότυπη αυτή αριστοκρατία των μεγάλων πολιτικών οικογενειών. Και αυτό το θεωρώ μια υγιή αντίδραση. Διότι δυστυχώς οι μεγάλες και ιστορικές πολιτικές οικογένειες του τόπου μας έχουν αποδειχθεί ότι στην πάροδο του χρόνου εστιάζουν μονοσήμαντα στην αναπαραγωγή τους στην κεντρική σκηνή. Για να το πω απλά, ποτέ δεν ένιωσα μειονεκτικά που πήγα σε δημόσιο σχολείο, σε ελληνικό πανεπιστήμιο, που δούλεψα στην ιδιωτική εκπαίδευση, και οργανώθηκα στην αριστερά σε μία εποχή που η εξουσία φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είμαι περήφανος για όλα αυτά.

Εκτιμήσατε ότι θα βρίσκεστε στο δεύτερο γύρο μαζί με τον κ. Μπακογιάννη. Η πεποίθηση προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις ή από τις περιοδείες σας;

Προκύπτει από την καθημερινή μου συζήτηση στους δρόμους της Αθήνας. Θα σας ομολογήσω κάτι. Όταν ξεκινούσα -ήταν και οι μέρες του Μακεδονικού- σκεφτόμουν ότι ενδεχομένως θα έρθω αντιμέτωπος με βίαιες και οργισμένες αντιδράσεις. Τρεις μήνες μετά, ύστερα από εκατοντάδες χιλιόμετρα στους δρόμους της πόλης και χιλιάδες συζητήσεις μπορώ να πω ένα πράγμα: η εικόνα είναι παντελώς διαφορετική από αυτήν των δημοσκοπήσεων. Ακόμα και όσοι διαφωνούν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή την Ανοιχτή Πόλη, μας ζητάνε να κάνουμε περισσότερα. Και αυτό είναι ένα υγιές και παραγωγικό αίτημα. Στους κακεντρεχείς λοιπόν συνιστώ υπομονή μία εβδομάδα. Και την επόμενη του πρώτου γύρου, ξεκινάμε τη μεγάλη μάχη για να κερδίσουμε το Δήμο.

Δηλώσατε έτοιμος να τσακωθείτε για χάρη του Δήμου Αθηναίων. Με ποιον; Ακόμα και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Κοιτάξτε, θεωρώ τόσο βέβαιη τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που αυτό σημαίνει ότι από τον Σεπτέμβριο θα συνεργαστώ και θα διεκδικήσω από την κυβέρνηση αυτή περισσότερα για το καλό της πόλης και των πολλών αυτής της πόλης. Αυτή είναι η δουλειά του δημάρχου. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι διαφορετικό.

Ποια τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημότες Αθηναίων. Από την επαφή σας με τον κόσμο, ακούσατε και προβλήματα που ενδεχομένως δεν είχατε αντιληφθεί; Τι λύσεις έχετε;

Το κύριο πρόβλημα, ή ακριβέστερα ο πυρήνας του προβλήματος, είναι το αίσθημα της εγκατάλειψης της πόλης από τον δήμο. Και αυτό το αίσθημα στη συνέχεια μεταφράζεται σε μια βαθιά εμπεδωμένη πεποίθηση των δημοτών, των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην πόλη, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Πρέπει να σπάσουμε λοιπόν αυτήν την πεποίθηση, πεποίθηση που είναι το αθροιστικό αποτέλεσμα της αναποτελεσματικής διοίκησης και της μονοσήμαντης ενασχόλησης με έργα βιτρίνας των προηγούμενων δημοτικών αρχών. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ξεκινήσουμε από τις γειτονιές. Η Ανοιχτή Πόλη εδώ και καιρό έχει καταθέσει την πρότασή της για 21 έργα κατανεμημένα στις επτά κοινότητες της πόλης. Είναι έργα συγκεκριμένα, κοστολογημένα και προσαρμοσμένα στις ανάγκες των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην πόλη. Η ολοκλήρωσή τους θα συνιστά ένα πρώτο βήμα για ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ του δήμου και των δημοτών. Αυτή είναι συνολικά η αντίληψη που συμπυκνώνει το σύνθημά μας: Αθήνα από την αρχή.

Ποιο το σημείο ισορροπίας μεταξύ της τουριστικής ενίσχυσης σε μια περιοχή όπως η Αθήνα που έχει μεγάλη ανάγκη τουριστικών καταλυμάτων και των ενοικιαστών που είτε χάνουν τη στέγη τους, είτε έρχονται αντιμέτωποι με παράλογες αυξήσεις ενοικίων λόγω Αirbnb;

Το Αirbnb -και άλλες πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης- προσέφεραν τις ημέρες της κρίσης μια διέξοδο για χιλιάδες ανθρώπους επιτρέποντάς τους να ενισχύουν το εισόδημά τους. Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μία διαφορετική πραγματικότητα: επιχειρηματικά συμφέροντα αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες και μετατρέπουν τα διαμερίσματα σε χώρους βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αυτό έχει δύο συνέπειες: ανεβαίνουν τα ενοίκια και εκδιώκονται οι μόνιμοι κάτοικοι. Κατά συνέπεια, πρέπει ο δήμος άμεσα να διαμορφώσει πολιτική για το θέμα και να συνομιλήσει με τα αρμόδια υπουργεία για τη λήψη μέτρων. Εγώ είμαι ξεκάθαρος: να απαγορευτεί η δραστηριότητα επιχειρήσεων στο χώρο της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αν μια εταιρεία θέλει να δραστηριοποιηθεί στον κλάδο, να ανοίξει ξενοδοχείο, να προσαρμοστεί στη νομοθεσία, να αναλάβει την ευθύνη που τις αναλογεί. Αυτό το πρώτο μέτρο πρέπει να συνδυαστεί με επιμέρους ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την συνύπαρξη του airbnb με την κανονικότητα της πόλης.

Τι δημοτική αστυνομία θέλετε; Να κυνηγάει μικροπωλητές ή να διασφαλίζει τους δημόσιους χώρους;

Θέλουμε μια δημοτική αστυνομία που εξασφαλίζει τα δικαιώματα αυτών που ζουν και εργάζονται στην πόλη. Και αυτό προϋποθέτει συγκρούσεις. Και είμαι απόλυτα διατεθειμένος να αναλάβω το κόστος προκειμένου κάθε ανάπηρος συμπολίτης μας να κινείται δίχως εμπόδια στην πόλη, κάθε γονιός να μπορεί να επισκεφτεί μια παιδική χαρά δίχως να χρειάζεται να τσακωθεί με έναν καταστηματάρχη που καταλαμβάνει το πεζοδρόμιο, κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη να μπορεί να κοιμηθεί δίχως να ακούγεται μουσική μέχρι τις 6 το πρωί από ένα παρακείμενο κατάστημα. Σε αυτή την προσπάθεια, η δημοτική αστυνομία είναι κρίσιμος κρίκος. Και για αυτό οργίζομαι όταν ακούω ανοησίες ότι θα πρέπει να πηγαίνει η δημοτική αστυνομία πίσω από την ελληνική αστυνομία. Είναι δυνατόν; Μπορείτε να το φανταστείτε; Θα πηγαίνει ο άοπλος δημοτικός αστυνομικός όταν υπάρχει μια κλήση για διάρρηξη; Ας σταματήσουμε αυτόν τον κατήφορο της αναποτελεσματικότητας. Ας εστιάσουμε στο βασικό: στελέχωση της δημοτικής αστυνομίας, καθορισμός προτεραιοτήτων και μάχη για το δημόσιο χώρο. Σε αυτή τη μάχη, κάθε εκατοστό ελεύθερου χώρου μετράει!