Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, Νάσος Ηλιόπουλος, παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης για τις προτεραιότητές του για μια «Ανοιχτή Πόλη» στην ATHENS VOICE και τον Τάκη Σκριβάνο.

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη» εξηγεί τις προτεραιότητές του, αναλύει τις διαφορές του με τους Κ. Μπακογιάννη και Π. Γερουλάνο και μιλάει για τα Εξάρχεια, αλλά και για τις πόλεις που θαυμάζει.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος επισήμανε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που βλέπει περπατώντας στην Αθήνα εδώ και χρόνια είναι η αίσθηση της εγκατάλειψης που έχουν οι άνθρωποι της πόλης. Τους τελευταίους αυτούς μήνες άκουσα άπειρες φορές τη φράση «ο Δήμος μας έχει ξεχάσει εδώ πέρα». Γιατί όντως ο Δήμος έχει εγκαταλείψει τις γειτονιές και επενδύει μονοσήμαντα στο κέντρο της πόλης. Στη δική μας αντίληψη, στην Ανοιχτή Πόλη, δεν υπάρχουν γειτονιές πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Η Αθήνα είναι οι γειτονιές της.

Η πρώτη προτεραιότητα του για τον Δήμο είπε ότι είναι «να εμπνεύσουμε ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ του Δήμου και των πολιτών» και πρόσθεσε ότι «αυτό δεν είναι θεωρητικό». Όπως εξήγησε, η «Ανοιχτή Πόλη» έχει σχεδιάσει και κοστολογήσει 21 έργα για τις 7 δημοτικές κοινότητες της πόλης, 21 έργα που με την υλοποιησή τους «θα έχουμε μπροστά μας μια άλλη πόλη». «Ας σκεφτούμε μία πόλη που ο χώρος της Κονίστρας στα Πετράλωνα θα περάσει στο Δήμο και θα διαμορφωθεί σε χώρο πρασίνου με αθλητικές εγκαταστάσεις και χώρους αναψυχής. Ας σκεφτούμε μια πόλη όπου τα κλειστά κτίρια του Δήμου θα αξιοποιηθούν για κατοικία, για εμπορική δραστηριότητα, για πολιτισμό. Ας σκεφτούμε μία πόλη που παρατημένοι βιομηχανικοί χώροι θα μετατραπούν σε πολυχώρους πολιτισμού και μελέτης της βιομηχανικής ιστορίας. Ας σκεφτούμε το πιο απλό: να συνδέσουμε όλες τις γειτονιές της πόλης με το αποχετευτικό σύστημα και να ολοκληρώσουμε τα αντιπλημμυρικά έργα στη Ριζούπολη».

Για τις βασικές διαφορές αλλά και συγκλίσεις του με τους συνυποψήφιους του για τον δήμο Αθηναίων ο Νάσος Ηλιόπουλος αναφέρθηκε στη συνεργασία του με τον Γιάννη Τσιρώνη, σημειώνοντας ότι με τον υποψήφιο που ήταν πιο κοντά συνεργάστηκαν εν τέλει. Παράλληλα, εξήγησε ότι οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι επινοημένες, καθώς υπάρχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. «Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ο κύριος Μπακογιάννης πιστεύει στην ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας, δίχως να κλονίζεται από τις καταστροφικές συνέπειες των εργολαβιών, για παράδειγμα, στα νοσοκομεία. Στις δικές μου τοποθετήσεις για το ζήτημα, το ζητούμενο είναι η ανακύκλωση και η ενίσχυση των εργαζομένων και των υπηρεσιών καθαριότητας. Πιο συνολικά, αν προσέξτε, ο κύριος Μπακογιάννης και ο κύριος Γερουλάνος βασίζονται στην ανακύκλωση αναποτελεσματικών και αποτυχημένων προσώπων από την παλιά διοίκηση του Δήμου. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταλάβω τι σόι νέα αρχή οραματίζονται με αυτόν τον τρόπο».

Για την κατάσταση στα Εξάρχεια, ο Νάσος Ηλιόπουλος επισήμανε την συνάντηση τριών παραγόντων: το οργανωμένο έγκλημα, η αδιαφορία του Δήμου και τα επιχειρηματικά συμφέροντα του real estate, ενώ εξήγησε ότι δουλειά του δημάρχου είναι να συμβάλει στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, αλλά ταυτόχρονα να βοηθάει τους κατοίκους να παραμείνουν στην περιοχή -με την επιβολή ορίων για παράδειγμα στη βραχυχρόνια μίσθωση- και να παρεμβαίνει στη γειτονιά για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα. «Έχετε πάει στο λόφο του Στρέφη πρόσφατα; Αν δεν φτιάξει ο δήμος παιδική χαρά, προστατεύσει το πράσινο και δημιουργήσει υποδομές πώς περιμένουμε να αλλάξει η κατάσταση; Αυτά είναι μόνο μερικά κομμάτια του παζλ. Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε απλά διαπιστώσεις. Αντιθέτως, έχουμε καταθέσει δημόσια μια συνολική πρόταση για τα Εξάρχεια και την ανάπλαση της περιοχής».

Ερωτηθείς αν υπάρχει κάποια πόλη στην Ευρώπη που «ταιριάζει» στα χαρακτηριστικά της Αθήνας, ο Νάσος Ηλιόπουλος μίλησε για την Βαρκελώνη και την Νάπολη, καθώς είναι «πόλεις που έλυσαν χρόνια ζητήματα μέσα από μια πολιτική σύγκρουσης με οργανωμένα συμφέροντα και την επιβολή κανόνων για την προστασία των πολλών». Ωστόσο, όπως εξήγησε, «η Αθήνα είναι μια μοναδική πόλη με τεράστιες δυνατότητες. Και πιστεύω ότι η πόλη στην οποία θα πρέπει να μοιάσουμε, είναι εκείνη η καλή εκδοχή, η γοητευτική εκδοχή της πόλης που ζούμε και κινούμαστε. Όχι προφανώς από κάποιον ιδιότυπο ελληνοκεντρισμό. Αλλά από την πεποίθηση ότι αυτό που ‘’ζηλεύουμε’’ είναι συχνά πολύ κοντά σε αυτό που ζούμε και απολαμβάνουμε»