Άρθρο του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην εφημερίδα «Το Ποντίκι»

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές για την Αθήνα είχαν πάντοτε χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης. Μέσα σε συνθήκες βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, οι εκλογές της 18^ης Μαΐου θα έχουν ακόμα περισσότερο αυτά τα χαρακτηριστικά.

Τόσο ο κ. Καμίνης, όσο και ο κ. Σπηλιωτόπουλος, θα ήθελαν πάρα πολύ να αποφύγουν κάθε ταύτιση με τα κόμματα του Μνημονίου. Όμως οι πολίτες θυμούνται. Θυμούνται τον κ. Καμίνη να πανηγυρίζει για την ψήφιση του Δεύτερου Μνημονίου. Θυμούνται τον κ. Σπηλιωτόπουλο ως έναν από τους πιο πειθήνιους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, να λέει «ναι» σε όλα τα Μνημόνια, τα Μεσοπρόθεσμα με την διαδικασία του κατεπείγοντος, τους νόμους του ενός άρθρου, τις άσχετες τροπολογίες, που εδώ και τέσσερα χρόνια καταστρέφουν τις ζωές των ανθρώπων. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ζητούν από τους πολίτες της Αθήνας να ψηφίσουν «αυτοδιοικητικά». Δηλαδή να πάνε στην κάλπη χωρίς να σκέφτονται την απόγνωση και την ανασφάλεια μέσα στην οποία ζουν, για να δουν το ίδιο βράδυ στις οθόνες τους τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο να πανηγυρίζουν ότι δικαιώθηκε η πολιτική τους.

Όμως οι εκλογές είναι και αυτοδιοικητικές. Οι άνθρωποι δεν ψηφίζουν μόνο για να στείλουν πολιτικό μήνυμα. Ψηφίζουν επίσης για την πόλη στην οποία ζουν, και η οποία δοκιμάζεται σκληρά, σε όλα τα επίπεδα.

Ο κ. Καμίνης απογοήτευσε. Εξελέγη δημιουργώντας προσδοκίες, τις οποίες δεν εκπλήρωσε. Δεν είναι τυχαίος ο μεγάλος αριθμός δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων που τον εγκατέλειψαν. Ο κ. Καμίνης παραιτήθηκε από τον αστικό σχεδιασμό και άφησε την πόλη στην τύχη της, δίνοντας πρόθυμα το πάνω χέρι και πόρους από τα ΕΣΠΑ στους επιχειρηματίες. Δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τον αποκεφαλισμό 5000 ανθρώπων, τον οποίο εμφανίζει σήμερα ως «νοικοκύρεμα». Απουσίασε από τις κεντρικές πρωτοβουλίες της αυτοδιοίκησης, όταν ο θεσμός προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι στα Μνημόνια. Το ότι προσφέρθηκε να φιλοξενήσει κέντρο κράτησης μεταναστών στον Ελαιώνα, την ώρα που το συμβούλιο της Ευρώπης και διεθνείς οργανώσεις κατηγορούσαν την Ελλάδα για την πρακτική αυτή, το αναφέρω σε συμβολικό επίπεδο.

Όσο για το πεδίο της αλληλεγγύης, ο κ. Καμίνης, προσθέτοντας ανόμοια πράγματα και συμβατικές υποχρεώσεις του δήμου, όπως τα γεύματα στους παιδικούς σταθμούς, ισχυρίζεται ότι συντηρεί 20.000 ανθρώπους. Δεν θα πείραζε ακόμα και να συντηρούσε 20. Πειράζει όμως που φουσκώνει το έργο του, αντί να μιλήσει δημόσια για την έκταση της κοινωνικής κρίσης και τις πραγματικές ανάγκες της πόλης.

Από την πλευρά του, ο κ. Σπηλιωτόπουλος έχει επιλέξει έναν ολισθηρό δρόμο. Προβάλλει την ακροδεξιά ατζέντα, διαφημίζει ως δυνατότερο χαρτί του συνδυασμού του τον κ. Πλεύρη, και προσπαθεί να υποδαυλίσει ξενοφοβικά αισθήματα για να κερδίσει ψήφους. Απείχε μάλιστα από την πρόσφατη τηλεοπτική συζήτηση όλων των υποψηφίων, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα των νεοναζί στον ισότιμο δημοκρατικό διάλογο. Θα κριθεί σε πολύ λίγες μέρες, τόσο για την απουσία θέσεων πάνω στα πραγματικά προβλήματα της Αθήνας, όσο και για την επιλογή του να διεκδικήσει τον δήμο για λογαριασμό της ακροδεξιάς.

Απέναντι στους δύο κυβερνητικούς υποψήφιους βρίσκεται ως πραγματική εναλλακτική λύση η «Ανοιχτή Πόλη». Μια δημοτική παράταξη με συνεχή παρουσία οχτώ χρόνων στους δημοτικούς θεσμούς, στα κινήματα πόλης, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, στην μάχη κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στις γειτονιές. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας, έχουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα, αντιμέτωπο με τα πραγματικά προβλήματα. Και είμαστε πραγματικά υπερήφανοι για τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, της επιστήμης και του πολιτισμού που στελεχώνουν το ψηφοδέλτιό μας.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να δοκιμαστούμε στην διοίκηση του Δήμου. Για να κάνουμε την Αθήνα πόλη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Για να υπερασπιστούμε την ποιότητα ζωής στην πόλη. Τους ελεύθερους χώρους, το ποδήλατο, το δικαίωμα των ανθρώπων με αναπηρία στην αξιοπρεπή μετακίνηση. Για να απελευθερώσουμε το τεράστιο πολιτιστικό δυναμικό που ζει και δημιουργεί στην Αθήνα, έξω από το κέλυφος της εμπορευματοποίησης. Για να κάνουμε το δήμο σύμμαχο και υποστηρικτή των μικρών καταστημάτων και επιχειρήσεων, των συνεταιριστικών εγχειρημάτων, της αλληλέγγυας οικονομίας. Για να προωθήσουμε συμμετοχικούς θεσμούς στο σχεδιασμό και την λήψη των αποφάσεων.

Καλούμε τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να συσπειρωθούν γύρω από το πρόγραμμά μας. Για να κάνουμε την Αθήνα πόλη της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας. Είναι στο χέρι μας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. 

Ούτε μια μέρα χαμένη. Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα!