Μαχητική συγκέντρωση των συμβασιούχων (covid και 3Κ) του Δήμου Αθηναίων, έξω από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στην Τεχνόπολη, τη Δευτέρα 14/2.

Τόσο οι εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν για τις ανάγκες αντιμετώπισης της διασποράς του κορωνοϊού, όσο και οι συμβασιούχοι που προέρχονται από την προκήρυξη 3Κ, αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, παρά το γεγονός ότι το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας έχει ομόφωνα ομολογήσει ότι καλύπτουν μόνιμες ανάγκες των υπηρεσιών, στην κάλυψη των οποίων έχουν αποκτήσει σημαντική εμπειρία.

Η Ανοιχτή Πόλη έχει επανειλημμένα βρεθεί στο πλάι τους στα δικαστήρια, όπου έχουν αναγκαστεί να προσφεύγουν κάθε λίγο για να διεκδικούν το αυτονόητο: να συνεχίσουν να προσφέρουν υπηρεσίες που οι δημότες έχουν ανάγκη. Ζητήσαμε από τη δημοτική αρχή να αναλάβει την ευθύνη της και να ενεργήσει για τη διατήρηση της εργασίας τους. Η πρακτική της απαξίωσης των υπηρεσιών σε όφελος ακριβών και αναποτελεσματικών εργολαβιών πρέπει να σταματήσει τώρα. Θα διεκδικήσουμε αποφασιστικά την παραμονή των συμβασιούχων στην εργασία τους. Θα απαιτήσουμε αξιόμαχες, στελεχωμένες και ενισχυμένες δημοτικές υπηρεσίες για τους δημότες.

Η Ανοιχτή Πόλη, με τη δημοτική της σύμβουλο Μαίρη Βαβαγιάννη Μαυρή, ήταν και χτες Τετάρτη 15/12 στο πλευρό των εργαζομένων της 3Κ στα Δικαστήρια της Ευελπίδων, καταθέτοντας υπέρ τους στην προγραμματισμένη συζήτηση ασφαλιστικών μέτρων. Ο πρώτος στόχος, για ματαίωση των απολύσεων και χορήγηση εκ νέου προσωρινής διαταγής, μέχρι τη δημοσίευση της απόφασης, επιτεύχθηκε. Έτσι, οι 32 εργαζόμενοι παραμένουν στην εργασία τους, όπως επιβάλλεται άλλωστε από τις κρίσιμες ελλείψεις προσωπικού στο Δήμο Αθηναίων.

Η δημοτική αρχή οφείλει να αντιπαρατεθεί στην κυβερνητική αδιαφορία και να διεκδικήσει τις απαραίτητες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Η Ανοιχτή Πόλη θα συνεχίσει να διεκδικεί ισχυρές και αποτελεσματικές δημοτικές υπηρεσίες, ενάντια στην στρατηγική της απαξίωσης και αποψίλωσής τους.

To κτίριο όπου στεγαζόταν η σχολή Μιχαηλίδη στέκει σήμερα άδειο, κλειστό και ερειπωμένο στην οδό Σπύρου Τρικούπη. Μουτζουρωμένο και αδιάφορο στα μάτια των περισσότερων περαστικών. Είναι μάλλον ακόμη μια άγνωστη για τους πολλούς ιστορία των Εξαρχείων μόνο που σε αυτή πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Νίκος Γαλανός, ο Στάθης Ψάλτης που σπούδασαν εδώ.

” Εγώ γράφτηκα στην σχολή το 1973, πήγαινα παράλληλα με τη νομική. Εδώ δίδασκαν η Μαίρη Αρώνη, με την οποία ο Μιχαϊλίδης ήταν παντρεμένος ένα διάστημα, ο Ανδρέας Φιλιππίδης, ο Μίμης Βεάκης, ο Θόδωρος Έξαρχος. Ο Μιχαιλίδης ήταν ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, πολύ παρεξηγημένος, με φοβερές όμως ικανότητες. Ο άνθρωπος αυτός έβγαλε γενιές ηθοποιών. Άλλοι ηθοποιοί πήγαν σε αυτό που λέμε ποιοτικό θέατρο, άλλοι πήγαν στο εμπορικό” θυμάται ο Ρήγας Αξελός, ηθοποιός, δημοτικός σύμβουλος της Ανοιχτής Πόλης και λάτρης της Αθήνας.

Το Παλλάδιο Ωδείο

Στην συμβολή των οδών Τοσίτσα και Ζαΐμη βρίσκεται, επίσης εγκαταλελειμμένο, το κτίριο όπου επί δεκαετίες στεγαζόταν το Παλλάδιο Ωδείο. Ένα κτίριο του 19ου αιώνα το οποίο επεκτάθηκε ενσωματώνοντας αρχιτεκτονικά στοιχεία των διαφορετικών φάσεων της κατασκευής του.
“Είναι ένα σπάνιο κτίριο που έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο. Η Ανοιχτή Πόλη πιέζει για να ανακατασκευαστεί και να αξιοποιηθεί όμως χρειάζονται πάρα πολλά χρήματα” λέει ο Ρήγας Αξελός.

Εμμονή το μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων

Η κουβέντα που “καίει” βέβαια, το τελευταίο διάστημα στα Εξάρχεια είναι η κατασκευή στάσης του μετρό πάνω στην ιστορική πλατεία.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, στο κέντρο της θα κατασκευαστεί η είσοδος-έξοδος. Στην συμβολή των οδών Στουρνάρη και Σπύρου Τρικούπη θα τοποθετηθεί το ασανσέρ για τα ΑΜΕΑ και στην γωνία της Θεμιστοκλέους θα γίνει η εγκατάσταση του εξαερισμού. “Η Ανοιχτή Πόλη λέμε να γίνει ακριβώς εδώ, στην Τοσίτσα μεταξύ του Αρχαιολογικού Μουσείο και του Πολυτεχνείου. Είναι πιο πρακτικό αφού ήδη υπάρχει διασύνδεση με άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς. Υπάρχει μια εμμονή για την πλατεία. Είναι μάλλον μιας πολιτικής φύσεως εμμονή παρά μια εμμονή που αφορά σε μια λειτουργικότητα ” τονίζει ο κ. Αξελός.

Ήταν κάποτε το θέατρο Αθήναιον

Το Ακροπόλ Παλάς δεσπόζει απέναντι στην οδό Πατησίων. Το κτίριο σχεδίασε στα μέσα της δεκαετίας του 1920 ο Σωτήριος Μαγιάσης κατόπιν ανάθεσης της οικογένειας Καραδόντη. Αυτό το αρχιτεκτονικό αριστούργημα, χαρακτηριστικό δείγμα της Art Nouveau, μετά από πολλές περιπέτειες, εγκατάλειψη και ταλαιπωρία, σήμερα στέκει ξανά υπέρλαμπρο και επιβλητικό μα παντελώς άδειο και βουβό. ” Το Ακροπόλ είναι ένα σπάνιο κτίριο, ήταν ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο. Πλέον το έχει πάρει το υπουργείο Πολιτισμού. Η ανακαίνισή του ολοκληρώθηκε από την προηγουμενη κυβέρνηση, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είναι έτοιμο από τις αρχές του 2019 όμως το κτίριο παραμένει άδειο. Έπρεπε να λειτουργήσει και πρέπει να λειτουργήσει- να μπουν υπηρεσίες του υπουργείου, να φιλοξενηθούν θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις, μικρά μουσικά σύνολα. Δυστυχώς, όμως δεν αρχίσει καθόλου η λειτουργία του” σημειώνει ο Ρήγας Αξελός.

Λίγα μέτρα πιο κάτω λάμπει δια της απουσίας του πια το θέατρο Αθήναιον. “Αυτός ο ρημαγμένος χώρος, που είναι οικόπεδο, λένε ότι θα γίνει ξενοδοχείο. Εδώ ήταν το ιστορικό θέατρο Αθήναιον. Εδώ παίχτηκε το καλοκαίρι του 1973, εν μέσω δικτατορίας, το “Μεγάλο μας Τσίρκο” με την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Νίκο Ξυλούρη, με μια μουσική μαγική του Σταύρου Ξαρχάκου και ζωντανή ορχήστρα” υπογραμμίζει ο δημοτικός σύμβουλος της Ανοιχτής Πόλης. “Εμείς λέμε ότι ο χώρος πρέπει να αξιοποιηθεί αλλιώς. Να γίνει χώρος πρασίνου ελεύθερος για τους κατοίκους της πόλης μας και όχι ξενοδοχείο” εξηγεί ο κ. Αξελός.

Οδός Σκαραμαγκά

Πιο πέρα η οδός Σκαραμαγκά. Ένα μικρός πεζόδρομος που γίνεται ακόμη μικρότερος λόγω των παρκαρισμένων οχημάτων. Στην γωνία με την Πατησίων βρίσκεται το περίφημο σπίτι της Μαρίας Κάλλας, η πολυκατοικία δηλαδή όπου η ντίβα της όπερας έζησε, ως παιδί, με τη μητέρα και την αδελφή της, για λίγα χρόνια σε ένα διαμέρισμα. Σε εκλεκτικιστικό ή νεωτερικό ύφος (Art Deco), η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου ή Βίλα Σκαραμαγκά, είναι μια από τις πρώτες μεσοπολεμικές πολυκατοικίες της Αθήνας κι έχει σχεδιαστεί από τον Κώστα Κιτσίκη. Σήμερα, είναι εγκαταλελειμμένη και σφραγισμένη. “Το κτίριο είναι κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο. Ο Δήμος Αθηναίων θα το ανακατασκευάσει μέσω της Ανάπλασης. Για να λέμε και τα καλά ο Δήμος Αθηναίων θέλει να το κάνει. Είναι ένα πάγιο αίτημα και του Βασίλη Βασιλικού” εισημαίνει ο Ρήγας Αξελός.

Στον αριθμό 4 της οδού Σκαραμαγκά ξεχωρίζει το τριώροφο κτίριο με τα πλούσια διακοσμητικά στοιχεία. Σχεδιασμένο επίσης από τον Κώστα Κιτσίκη είναι κι αυτό εκλεκτικιστικής τεχνοτροπίας. Σε αυτή την πολυκατοικία μετακόμισαν το 1945, μετά την εκτέλεση της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, η μητέρα και ο αδελφός της.

” Απέναντι, στο υπόγειο λειτουργούσε στούντιο ηχογράφησης. Ήταν ένα από τα καλύτερα και πρώτα στούντιο ηχογράφησης δίσκων της Αθήνας. Το είχε φτιάξει ένας σπουδαίος ηχολήπτης ο Γιάννης Σμυρναίος. Εδώ ηχογραφήθηκε και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου για το Μεγάλο μας Τσίρκο” αναφέρει ο κ. Αξελός.

Πλατεία Βικτωρίας: We apologize for the stress

Η εγκατάσταση ύψους 10 μέτρων με τη φράση «We apologize for the discontent and stress that this may have cost you» είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει κάποιος στην πλατεία Βικτωρίας αυτές τις ημέρες. Ο λόγος για τον οποίον ζητά συγγνώμη, μέσω της εικαστικής παρέμβασής του, ο Άντριαν Πάτσι μένει να απαντηθεί από τον κάθε έναν προσωπικά και απολύτως υποκειμενικά.

Στο κέντρο της πλατείας, από το 1937, δεσπόζει το μπρούτζινο άγαλμα του Johannes Pfuhl με την εγχάρακτη επιγραφή ΘΗΣΕΥΣ ΣΩΖΩΝ ΤΗΝ ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑΝ. Το έργο Γερμανού γλύπτη ενέπνευσε τον Λευτέρη Παπαδόπουλου για τους στίχους του τραγουδιού “Το άγαλμα”.

Σήμερα, γύρω από αυτό βλέπουμε να παίζουν μόνο παιδιά προσφύγων και μεταναστών. “Κοιτάξτε τη χαρά στα πρόσωπα τους. Δείτε πόσο ανέμελα παίζουν. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή είναι όπως βλέπει τις πραγματικότητες. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Δεν μπορείς να την σταματήσεις. Όλη η ζωή στον πλανήτη βασίζεται στις μετακινήσεις των πληθυσμών” λέει ο κ. Αξελός.

Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής

Από την οδό Δεριγνύ κατηφορίζουμε στην οδό Φυλής, έναν από τους μακρύτερους και παλαιότερους δρόμους της πόλης μας που, όμως, είναι γνωστός ως η Τρούμπα της Αθήνας.
Η οδός Φυλής έχει μήκος δύο χιλιομέτρων κι εκτείνεται από τα Κάτω Πατήσια μέχρι δυο τετράγωνα πριν την πλατεία Βάθης, διασχίζοντας γειτονιές όπως ο Άγιος Παντελεήμωνας, ο Άγιος Νικόλαος Αχαρνών, η Πλατεία Βικτωρίας, η Πλατεία Αμερικής. Η χάραξη του δρόμου έγινε το 1867 και η ονοματοδοσία του το 1893. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, εύπορες οικογένειες άρχισαν να χτίζουν τις κατοικίες τους στην οδό Φυλής και την ευρύτερη περιοχή που τότε ήταν γεμάτη κήπους και περιβόλια ενώ είχε αναβαθμιστεί λόγω της ολοκλήρωσης του Πολυτεχνείου και του Αρχαιολογικού Μουσείου.

Οι περισσότερες πολυκατοικίες στην οδό Φυλής χτίστηκαν κατά τις δεκαετίες 1960 και ’70 αλλάζοντας ριζικά τον αρχιτεκτονικό και τον κοινωνικό χαρακτήρα του δρόμου και της ευρύτερης περιοχής. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι παλαιοί κάτοικοι άρχισαν να φεύγουν και οι οίκοι ανοχής να έρχονται. Και να μένουν, παρά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων καθόλη τη δεκαετία του 1980. Η πτώση των ενοικίων, λόγω της περαιτέρω υποβάθμισης της περιοχής, προσέλκυσε χιλιάδες μετανάστες από τις αρχές του 1990 .

“Αν σας αρέσουν, πάρτε τους εσείς” μας λέει δυσανασχετώντας μια παλαιά κάτοικος της οδού Φυλής που, προφανώς, αναγνώρισε τον Ρήγα Αξελό. ” Το κτίριο φωτογραφίζουμε” την καθησυχάζει. “Πολλοί κάτοικοι είναι αγανακτισμένοι με την κατάσταση. Η αλήθεια όμως είναι ότι πλέον τη γειτονιά την κρατούν ζωντανή οι μετανάστες” μου εξηγεί ο κ. Αξελός καθώς περπατάμε στον πιο κακόφημο δρόμο της Αθήνας.

“Κάποτε εδώ ζούσαν μεσοαστικές οικογένειες. Φαίνεται και από τα σπίτια. Ποιος δεν έχει ακούσει τον στίχο “Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής” του Πουλόπουλου; Τώρα, δυστυχώς, μόνο καλή φήμη δεν έχει η γειτονιά. Κάποιοι κάτοικοι επιμένουν , θέλουν να μείνουν στα σπίτια τους, άλλοι φεύγουν” συνεχίζει ο Ρήγας Αξελός, δημοτικός σύμβουλος με την Ανοιχτή Πόλη.

Τα περισσότερα από τα εναπομείναντα σπίτια της “άλλης εποχής” που έζησε η γειτονιά, λειτουργούν πια ως οίκοι ανοχής όπως μαρτυρούν τα κόκκινα λαμπάκια που λάμπουν καθόλη τη διάρκεια του 24ωρου. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στην οδό Φυλής λειτουργούν νόμιμα 32 οίκοι ανοχής ωστόσο εκτιμάται ότι οι παράνομοι ανέρχονται σε αρκετές δεκάδες. Και τίποτα πια δεν θυμίζει την αθώοτητα που περιγράφει ως καθημερινή εικόνα το τραγούδι “Γέλαγε η Μαρία”.

Το άρθρο της Μάγδας Μπουλούκου στον 9,84 στον παρακάτω σύνδεσμο:
βόλτα στην πόλη με τον Ρήγα Αξελό

Μαζί με κατοίκους, φορείς και συλλογικότητες πολιτών των Πατησίων, δενδροφυτεύσαμε την Κυριακή 17/10 μέρος του κτήματος Δρακόπουλου (κυρίως με ελιές, λεμονιές και πικροδάφνες), υπογραμμίζοντας με αυτήν τη δράση την αποφασιστικότητά μας να διεκδικήσουμε την απόδοση του κτήματος στη γειτονιά ως ελεύθερου χώρου υψηλού πρασίνου, αναψυχής και πολιτισμού, με παράλληλη αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων που έχουν απομείνει στο χώρο. Η άρνηση της παράταξης του Δημάρχου να συζητήσει ουσιαστικά το θέμα και να δεσμευτεί για λύση του ιδιοκτησιακού ζητήματος θα απαντηθεί από τον αγώνα των κατοίκων και από τις δράσεις με τις οποίες οι ίδιοι θα υπερασπιστούν την ποιότητα της ζωής τους και το δημόσιο χαρακτήρα του πάρκου.
Η Ανοιχτή Πόλη θα ζητήσει από τη δημοτική αρχή να τοποθετηθεί.

Κάτοικοι των Πατησίων, σύλλογοι και φορείς πολιτών, καθώς και δημοτικές παρατάξεις δώσαμε το Σάββατο 2/10 μαζικό παρών στο Κτήμα Δρακόπουλου στα Άνω Πατήσια, σε μια συγκέντρωση/συζήτηση με αντικείμενο το συντονισμό των ενεργειών μας, ώστε να τερματιστεί η πολύχρονη και μεθοδευμένη εγκατάλειψή του χώρου και να μπει φραγμός στα όποια σχέδια για αξιοποίηση μέσω της δόμησής του.

Το ιδιοκτησιακό θέμα του χώρου πρέπει να λυθεί, ο χώρος να περάσει στην κυριότητα του Δήμου Αθηναίων και να αποδοθεί στις ανάγκες των κατοίκων. Το Κτήμα Δρακόπουλου πρέπει να αντιμετωπιστεί ενιαία, ως ελεύθερος χώρος πρασίνου, πολιτισμού και αναψυχής.

Η Ανοιχτή Πόλη, με τον επικεφαλής της Νάσο Ηλιόπουλο, ήταν εκεί. Στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, στις 4 Οκτωβρίου, η Ανοιχτή Πόλη μετέφερε τη φωνή των κατοίκων στα αυτιά της δημοτικής αρχής και ζήτησε απόφαση που να ικανοποιεί το αίτημα των κατοίκων για έναν χώρο-ανάσα στη γειτονιά και να απορρίπτει τα σχέδια για οικοδόμηση του Κτήματος.

Πάρκο και μόνο πάρκο στο Κτήμα Δρακόπουλου!

Η Ανοιχτή Πόλη εύχεται καλή σχολική χρονιά σε μαθητές, μαθήτριες, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Η επιστροφή στις αίθουσες και τη ζωντανή διδασκαλία είναι από μόνη της ένα αισιόδοξο γεγονός, που όμως φέτος σκιάζεται από τις ανησυχητικές εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας, αλλά και την αδυναμία κυβέρνησης και δημοτικής αρχής να εξασφαλίσουν την επαρκή θωράκιση της σχολικής κοινότητας.

Τα σχολεία ανοίγουν όπως έκλεισαν. Χωρίς περισσότερες και αραιότερες τάξεις, χωρίς να έχουν γίνει οι απαιτούμενες προσλήψεις εκπαιδευτικών, με ελλείψεις στο προσωπικό καθαριότητας, χωρίς αξιόπιστη επιδημιολογική επιτήρηση και με υγειονομικά πρωτόκολλα που περισσότερο ανησυχούν παρά καθησυχάζουν, όπως την πρόβλεψη για κλείσιμο ενός τμήματος με 50%+1 κρούσματα. Σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον που φορτίζεται από την επιλογή της κυβέρνησης να απεγκλωβίσει τους νέους από τα πανεπιστήμια, για να τους εγκλωβίσει στα ιδιωτικά κυκλώματα και παρακυκλώματα των κολεγίων, και από τη φοβικότητα με την οποία αυτή αντιμετωπίζει τη νεολαία, όπως μαρτυρά και η σύσταση ειδικού σώματος αστυνομικών για τα ΑΕΙ.

Δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι της Ανοιχτής Πόλης , με τον επικεφαλής της κίνησης Νάσο Ηλιόπουλο, επισκέφτηκαν τη Δευτέρα 13/9 τα 30ο & 145ο, 143ο & 144ο νηπιαγωγεία, καθώς και τα 25ο & 174ο δημοτικά σχολεία της Αθήνας. Τα εμπόδια που συναντά εκεί η σχολική κοινότητα στις καθημερινές προσπάθειές της να υπερασπιστεί την ποιότητα της εκπαιδευτικής καθημερινότητας είναι πολλά και ποικίλα. Ξεκινούν από την αδιαφορία των αρμοδίων για προβλήματα συντήρησης υποδομών των σχολείων που χρονίζουν και φτάνουν στην πρόσφατη επιχείρηση της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη να εφαρμόσει τον κακό σχεδιασμό της για την εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής αγωγής. Σχεδιασμό που με προκατασκευασμένες αίθουσες τύπου κοντέινερ περιορίζει αύλειους χώρους σχολείων σε συνθήκες πανδημίας, όπως προβλέπεται να συμβεί στα 143ο και 144ο Νηπιαγωγεία που ήδη λειτουργούν με υπεράριθμους μαθητές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις καταργεί κοινόχρηστους χώρους αναψυχής που έχουν ανάγκη οι γειτονιές και ιδιαίτερα τα παιδιά. Με τέτοια δεδομένα, το αίσθημα ανασφάλειας που διαπιστώσαμε στις σημερινές επισκέψεις μας στα σχολεία είναι δικαιολογημένο.

Η Ανοιχτή Πόλη, με τους δημοτικούς και τους κοινοτικούς συμβούλους της, καθώς και με τους εκπροσώπους της στις σχολικές επιτροπές, θα σταθεί κοντά στις ανησυχίες της σχολικής κοινότητας, η οποία καλύτερα από όλους γνωρίζει τις ανάγκες της. Η νέα σχολική χρονιά πρέπει να είναι μια χρονιά που η φωνή της θα ακουστεί και θα γίνει σεβαστή.

Η εβδομάδα που πέρασε (19-25 Ιουλίου) ήταν εβδομάδα Athens Pride. O Νάσος Ηλιόπουλος και δημοτικοί σύμβουλοι της Ανοιχτής Πόλης ήταν εκεί, με τις προτάσεις της Ανοιχτής Πόλης για την καταπολέμηση κάθε είδους διακρίσεων που αφορούν το φύλο, την ταυτότητα φύλου ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η διεκδίκηση ισότητας για όλους/ες/α απαιτεί καθημερινή δράση, τόσο σε επίπεδο θεσμικών πρωτοβουλιών, όσο και στο μέτωπο της αντιπαράθεσης με εδραιωμένες νοοτροπίες. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και να διεκδικούμε στο δημοτικό συμβούλιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για μια πόλη ορατότητας και ελεύθερης έκφρασης.

Η Ανοιχτή Πόλη, με τον επικεφαλής της κίνησης Νάσο Ηλιόπουλο και δημοτικούς συμβούλους, επισκέφτηκε την Πέμπτη 20/5 τη Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων του Ελαιώνα. Ενημερωθήκαμε από την εντεταλμένη δημοτική σύμβουλο κ. Δασκαλάκη και εργαζόμενους του κέντρου για την κατάσταση που επικρατεί και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον καθημερινό αγώνα που δίνουν.

Ο δήμος της Αθήνας έχει κομβικό ρόλο και ευθύνη στον τομέα της ένταξης των προσφύγων στον αστικό ιστό. Σε συνεργασία με το Υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής, έχει χρέος να αντιμετωπίσει το ζήτημα της στέγασης του προσφυγικού πληθυσμού μέσα από προγράμματα κοινωνικής κατοικίας, όπως επανειλημμένα έχουμε επισημάνει, ενώ είναι και ο μοναδικός δήμος που εμπλέκεται στη λειτουργία μιας δομής φιλοξενίας, όπως αυτή του Ελαιώνα. Η πραγματικότητα δείχνει ότι δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του και στις απαιτήσεις που θέτει ο σεβασμός των προσφύγων και των ενταξιακών αναγκών τους.

Η απουσία αποτελεσματικών στεγαστικών και ενταξιακών πολιτικών έχει οδηγήσει σε φαινόμενα υπερπληθυσμού που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα και τον έλεγχο των ροών στη δομή του Ελαιώνα. Οι υποδομές είναι φανερό ότι δεν αντιστοιχούν στο δικαίωμα των ωφελουμένων σε μια αξιοπρεπή καθημερινότητα, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από τους εργαζόμενους. Οι προσωρινές συμβάσεις εργασίας αφήνουν το κέντρο υποστελεχωμένο και θέτουν με έμφαση την ανάγκη για κάλυψη των κενών που υπάρχουν με μόνιμο προσωπικό.

Ο κ. Μπακογιάννης δηλώνει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό περήφανος για τη μεταναστευτική πολιτική του δήμου, όμως οι σκηνές και τα παραπήγματα μαρτυρούν ότι η δημοτική αρχή κρύβεται πίσω από τους νεφελώδεις σχεδιασμούς του Υπουργείου. Ο σεβασμός των προσφύγων απαιτεί πράξεις και ενταξιακό σχεδιασμό που θα πρέπει να υπερβούν την απουσία κεντρικής πολιτικής που τελευταία εκδηλώνεται, ανάμεσα σε άλλα, με τις σοβαρές δυσλειτουργίες στο πρόγραμμα ESTIA II. Τι έχει διεκδικήσει αλήθεια ο Δήμαρχος από την κυβέρνηση, στην κατεύθυνση αυτή;
Η Ανοιχτή Πόλη δήλωσε στους ανθρώπους της δομής ότι θα είναι κοντά τους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και με τις δυνάμεις της θα υποστηρίξει πρωτοβουλίες που μπορούν να ενισχύσουν το έργο τους.