συνέντευξη στο “propaganda.gr”/Π. Μένεγο

 

 

-Πώς πήρες το χρίσμα από τον Αλέξη Τσίπρα;

Με είχαν προσεγγίσει ήδη από τα περασμένα Χριστούγεννα. Τότε υπήρχε η τάση να προχωρήσουμε με κάποιον «γνωστό» υποψήφιο, αλλά γρήγορα (και ευτυχώς) εγκαταλείφθηκε η ιδέα, αφού δεν θα κόμιζε κάτι καινούριο. Θελήσαμε να δώσουμε ένα διαφορετικό στίγμα στη μάχη του Δήμου Αθηναίων με την επιλογή ενός νέου υποψηφίου. Μου ήρθε λίγο ξαφνικό, παρότι είχα φάει την κρυάδα με την υποψηφιότητά μου στις βουλευτικές εκλογές του 2012. Γιατί εδώ η μάχη είναι πολύ προσωπική, όλα επικεντρώνονται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός και μοναδικού ατόμου. Δεν χάνεσαι σε μία ατέλειωτη σελίδα με ονόματα.

-Σου το ανακοίνωσε ή στο πρότεινε;

Μου το πρότεινε βέβαια. Και το συζητήσαμε πολύ, αφού και ο Αλέξης είχε να μου πει πολλά για τη δική του εμπειρία το 2006, όταν τον είχε πιάσει ο Αλαβάνος με έναν παρόμοιο τρόπο. Με έκανε να νιώσω άνετα γιατί μου έδειξε ότι με εμπιστεύεται.

-Όταν έρχεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για πολλούς «επόμενος πρωθυπουργός» και σου προτείνει κάτι τέτοιο, πώς αντιδράς; Σκέφθηκες καθόλου αν είσαι ο κατάλληλος για τέτοια καθήκοντα ή είσαι στρατιώτης του κόμματος που δεν μπορεί να πει όχι σε μία, κακά τα ψέματα, μεγάλη προσωπική ευκαιρία;

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ζητήσω από δικούς μου ανθρώπους να μου επισημάνουν τα αρνητικά, π.χ. ότι είμαι σχετικά άγνωστος. Ήθελα να εντοπίσω τα αντεπιχειρήματα για να τα σαρώσω. Αγχώθηκα, ζορίστηκα λίγο μέσα μου, αλλά με εξίταρε η πρόκληση. Ας μη θεωρηθώ σεμνότυφος, αλλά θα χαιρόμουν αν κάποιος σαν κι εμένα έπαιρνε ένα τέτοιο χρίσμα και ας άνηκε σε άλλον πολιτικό χώρο.

-Θα επιμείνω στην ερώτηση γιατί στο παρελθόν υπήρξαν υποψήφιοι που είτε χρησιμοποίησαν το Δήμο αποκλειστικά ως όχημα πολιτικής ανέλιξης, είτε παρκαρίστηκαν από τα κόμματα εκεί ως σιωπηλά τιμωρημένες εφεδρείες, ακόμα και Ιφιγένειες καμιά φορά. 

Ασχολούμαι με την Αθήνα μέσω της «Ανοιχτής Πόλης», ήδη από τα χρόνια της υποψηφιότητας Τσίπρα που ήμουν 26 χρονών. Ζω στα Εξάρχεια, κυκλοφορώ στην πόλη, γνωρίζω τα προβλήματα των γειτονιών, συμμετέχω ή είμαι σε επαφή με τις συλλογικότητες που προσπαθούν να τα λύσουν. Νομίζω, η προσωπική βάση υπάρχει και φυσικά ενημερώνομαι συνεχώς για να τη διευρύνω. Ισχύει ότι υπήρξαν διακοσμητικοί υποψήφιοι, ακόμα και δήμαρχοι. Πολιτικοί που βγήκαν από το ψυγείο ή χρησιμοποίησαν τις αυτοδιοικητικές εκλογές για να στήσουν πολιτικό μηχανισμό και να γίνουν εύκολα βουλευτές. Ή ακόμη και περιπτώσεις σαν τη Ντόρα Μπακογιάννη, που παραιτήθηκε αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες. Αν σε ένα χρόνο, ας πούμε, γίνουν βουλευτικές εκλογές (που πιστεύω θα γίνουν συντομότερα), εγώ δεν θα κατέβω στην Α΄ Αθήνας για να εξαργυρώσω την τωρινή καμπάνια μου. Ακόμα κι αν είμαι δημοτική αντιπολίτευση.

Επίσης, ας μη ξεχνάει κανείς, ότι οι άνθρωποι της γενιάς μου που μπήκαν στην πολιτική μέσω των πανεπιστημιακών κινημάτων εκεί γύρω στο ’98-99, δεν είχαν καμία καριέρα στο μυαλό τους. Δεν ήταν ο τότε Συνασπισμός η ιδανική μετοχή για πολιτική επένδυση. Κι αν δεν μου βγει η πολιτική, μπορώ πολύ άνετα να αφοσιωθώ ξανά στο διδακτορικό μου και να ασχοληθώ με τα οικονομικά που το θέλω κιόλας.

-Είναι εύκολος ο γυρισμός στην «κανονική ζωή»; 

Ελπίζω πως ναι, μη λέω και μεγαλοστομίες, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω τον εαυτό μου ως πολιτικό καριέρας. Έχω θεματικό προσανατολισμό. Την Αθήνα.

-Είναι αυταξία ότι ο νέος είναι ικανός; 

Κατηγορηματικά όχι. Με κάνει και νιώθω άβολα ότι η πρώτη εντύπωση για μένα προκύπτει από την ηλικία μου. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν τόσο νέοι συντηρητικοί όσο και γηραιότεροι προοδευτικοί.

-Παρ’ όλα αυτά, παίζεις το χαρτί «φρέσκος κι άφθαρτος». 

Άφθαρτος είμαι εκ των πραγμάτων. Δεν έχω δώσει κανένα δικαίωμα, νομίζω ότι είναι αντικειμενικό αυτό. Θα μπορούσα να προβάλλω την υποψηφιότητά μου με lifestyle όρους – ότι είμαι ένα cool «παιδί της πόλης» που ζητάει την ψήφο σας απέναντι στους κακούς πολιτικούς. Μία τέτοια εικόνα όμως με αδικεί. Από την άλλη ο παράγοντας «νεότητα» χρησιμοποιείται και εις βάρος μου, μεταμφιεσμένος σε απειρία. Γράφουν ή λένε για μένα «δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο». Αν ήταν έτσι δεν θα ψάχναμε δήμαρχο, θα βάζαμε αγγελία για διαχειριστή. Ο δήμαρχος δεν θα πρέπει να κρίνεται ως μάνατζερ, αλλά ως εκείνος που δίνει την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η πόλη.

-Πάντως η διαχείριση των οικονομικών σε ένα Δήμο που, σύμφωνα με την παρούσα δημοτική αρχή, είχε σχεδόν χρεοκοπήσει, δεν μπορεί να είναι αμελητέα. 

Σύμφωνοι, πολύς κόσμος κοιτάει τα οικονομοτεχνικά ζητήματα, ούτως ή άλλως αυτό προβάλλει και ο κύριος Καμίνης. Αν θες μπορώ να σου πω ότι κι εγώ βάσει των σπουδών μου είμαι καλός στη διαχείριση.

-Δεν το έχεις αποδείξει όμως, το είπες και μόνος σου πριν. 

Εγώ θέλω να προβάλλω και να εμπνεύσω τη συλλογικότητα ως βασικό χαρακτηριστικό της πρότασής μου. Όχι να διαφημίσω προσωπικές αρετές.

-Επικαλείσαι συνεχώς τα Μνημόνια, έχεις χαρακτηρίσει τον Καμίνη «διαχειριστή πολυκατοικίας», μιλάς πολύ συχνά για την Αθήνα με όρους κεντρικής πολιτικής σκηνής. Δεν φοβάσαι μήπως φαίνεσαι ένα όντως φρέσκο πρόσωπο που όμως κάνει πολιτική με έναν παλιομοδίτικο τρόπο; 

Θέλω πολύ να απαντήσω σε αυτό. Είναι σαν να στρουθοκαμηλίζουμε όταν μιλάμε για την Αθήνα χωρίς να αναφερόμαστε σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν περιορισμένες αρμοδιότητες ή αλληλοεπικαλύψεις με κάποια υπουργεία. Πώς μπορείς να μην τους κάνεις κριτική όταν δεν είναι σωστή η συνεργασία μαζί τους; Η επίδραση της κεντρικής πολιτικής σκηνής είναι παντού ορατή. Και φυσικά επηρεάζεται, όσο και αν ακούγεται μπανάλ πλέον, από την πολιτική του Μνημονίου.

-Πάντως, είναι σαν να ακούω τον Γιώργο Καμίνη να μιλάει τώρα. Αυτή ακριβώς την απάντηση μου έχει δώσει δυο-τρεις φορές στο παρελθόν. 

Αλήθεια (γέλια); Όταν λοιπόν οι συνθήκες είναι αυτές που περιέγραψα έχεις δύο δρόμους: Ο ένας είναι να το παίξεις αμέτοχος και να αποδεχθείς το πακέτο των μέτρων που σου έρχεται από την κυβέρνηση, ακόμα κι αν αναγνωρίζεις ότι είναι προβληματικό. Και ο άλλος να πεις «φτάνει». Και να διεκδικήσεις, να έχεις άποψη και λόγο σε αυτήν την πολιτική. Φαντάζομαι αυτό δεν στο είπε ο σημερινός δήμαρχος. Γενικά, δεν μ’ αρέσει η σπέκουλα, αλλά δεν μπορώ να μην ανατρέξω σε δημόσιες δηλώσεις του κυρίου Καμίνη που τοποθετούνταν υπέρ των Μνημονίων.

-Το αν εσύ, ή οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος, δηλώνεις μνημονιακός ή αντιμνημονιακός, πώς θα κάνει καλύτερη τη δική μου ζωή στην Αθήνα; 

Κι εμένα δεν μ’ αρέσουν οι λέξεις και τα σχήματα και προσπαθώ να ελαχιστοποιώ τη χρήση τους, αλλά δεν μπορούμε και να κρυβόμαστε. Δεν θες να ξέρεις πώς στέκεται ο δήμαρχος απέναντι στις πολιτικές που μας γύρισαν χρόνια πίσω;

-Ναι, αλλά δεν συνιστά μία αντίφαση, εσύ να διεξάγεις τη συζήτηση σε αυτό το τερέν και ο Καμίνης να προβάλλει ως αίτημα τη μετατροπή της Αθήνας σε μητροπολιτικό Δήμο;

Είναι μεγάλη κουβέντα ο μητροπολιτικός Δήμος, είναι κάτι που συζητάμε χρόνια στην «Ανοιχτή Πόλη» λόγω και των ιδιαίτερων γεωγραφικών συνθηκών του λεκανοπεδίου. Πάλι όμως είναι θέμα πολιτικής. Ας είμαστε ρεαλιστές, θέτοντας το ζήτημα του μητροπολιτικού Δήμου αυτή τη στιγμή, είναι σαν να πετάς την μπάλα στην εξέδρα, ενώ την 1η Σεπτεμβρίου ο νέος δήμαρχος καλείται να λύσει μεγάλα προβλήματα, με ελάχιστους πόρους. Προοπτικά, είναι ένα ενδεχόμενο που ασφαλώς και πρέπει να συζητήσουμε.

-Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέπει ή όχι τις εκλογές του Μαΐου (αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές) ως το σκαλοπάτι που θα τον φέρει στην εξουσία; 

Τον χαρακτήρα αυτό δεν τον δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, ο Παπανδρέου δεν χρησιμοποίησε τον Καμίνη το 2010 για να νομιμοποιήσει την πολιτική του Μνημονίου;

-Αυτό δεν είναι κάπως άβολο για εσάς τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υποβαθμίζει τις προτάσεις σας; Δεν έρχεται σε αντίφαση με την επιταγή που έδωσε ο κόσμος στις προηγούμενες εκλογές με Μπουτάρη και Καμίνη, πρόσωπα δηλαδή εκτός «κομματικού σωλήνα»; 

Στις προηγούμενες αναμετρήσεις, που όλοι έκαναν στείρα αντιπαράθεση ήταν ο Τσίπρας και η Πορτάλιου, που έβαζαν στην ατζέντα και τα θέματα της πόλης. Τώρα υπάρχει αντιστροφή. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα γιατί πιστεύουμε στο πρόγραμμά μας, αλλά δεν μπορεί κάθε φορά να αλλάζει το κριτήριο. Παρ’ ότι δεν θεωρώ ακριβώς ίδιες περιπτώσεις Καμίνη και Μπουτάρη, να μιλήσουμε και για το 2010. Ο κόσμος εκείνη την περίοδο, κυρίως ο προοδευτικός, ένιωσε ότι χρειάζεται αλλαγή.

Θυμάμαι ας πούμε, το αριστερό ακροατήριο να τάσσεται υπέρ Καμίνη για να διώξει τον Κακλαμάνη. Στο πρόγραμμα του Καμίνη το 2010, υπήρχαν πολλά πράγματα που θα ήθελα να τα εφαρμόσω έτσι και να εκλεχθώ. Η κατάληξη ποια ήταν; Απογοήτευση. Και κάτι άλλο, δεν ήταν ποτέ ακομμάτιστη επιλογή ο Καμίνης, αγκαζέ πήγαινε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

–Σε τι απογοήτευσε; 

Προσωπικά τρελαίνομαι όταν θυμάμαι τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών και βλέπω τώρα τον Λοβέρδο να υποστηρίζει Καμίνη. Τρελαίνομαι όταν θυμάμαι τον δήμαρχο να φωνάζει την αστυνομία για να διώξει τους άστεγους από το πολιτιστικό καφενείο στη Σόλωνος, που είχαν πάει να βρουν καταφύγιο από το κρύο. Τρελαίνομαι όταν μιλάει για κέντρα υποδοχής-στρατόπεδα συγκέντρωσης  στον Ελαιώνα, όταν υπάρχει πια διεθνής κατακραυγή σε τέτοιες πρακτικές. Με ενοχλεί η απραξία του σε θέματα καθημερινότητας, π.χ. με την αιθαλομίχλη –δεν θέλω να φυσήξει για να φύγει, αλλά για να μην κάνει πως δεν υπάρχει.

-Όταν κάνεις τέτοιες διαπιστώσεις, κάνεις και πολιτική;

Ναι, η αναφορά σε κάποια ζητήματα είναι η αφετηρία.

Ναι, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια στιγμή δεν πρέπει να πάψει να κάνει μόνο δημοσιογραφικού τύπου κριτική και να προχωρήσει σε προτάσεις; 

Νομίζω ότι έχουμε φύγει από εκεί. Έχουμε περάσει σε ένα άλλο στάδιο. Βασιζόμαστε στην κοινωνία και προσπαθούμε να βοηθήσουμε πολύ διακριτικά να στηθούν εστίες αλληλεγγύης στις γειτονιές.

-Τους ανθρώπους αυτούς που είναι χωρίς χαρτιά, που είναι ευάλωτοι στην εκμετάλλευση και μοιραία στην παρανομία, τι θα τους κάνουμε;

Η χώρα μας είναι η τελευταία στην Ευρώπη στους δείκτες παροχής ασύλου και στους ρυθμούς με τους οποίους προχωρά η νομιμοποίηση τους. Αυτό από μόνο του δημιουργεί ζήτημα εγκλωβισμού και συνιστά μία πολιτική απάνθρωπη. Ο Δήμος δεν έχει τα εργαλεία να λύσει το πρόβλημα, αλλά οφείλει να το διαχειριστεί γιατί επηρεάζει και την εικόνα της πόλης. Δηλαδή, πώς γίνεται π.χ. στο Λονδίνο ή στο Βερολίνο να απορροφούνται οι μετανάστες, ας πούμε οι Τούρκοι στο Κρόιτσμπεργκ, και οι γειτονιές τους να είναι τουριστικά ελκυστικές; Μία ιδέα που αγοράζω εύκολα από το πρόγραμμα του Καμίνη το 2010 είναι οι υπαίθριες αγορές που θα χτυπήσουν και το ζήτημα του παραεμπορίου. Χρήματα από το ΕΣΠΑ για ολοκληρωμένες αστικές παρεμβάσεις μπορούν να βρεθούν. Ακόμα κι εδώ που είμαστε, χρήματα βρίσκονται αν υπάρχει πολιτική βούληση.

-Χρήματα βρίσκονται ακόμα και από τον ιδιωτικό τομέα; 

Ας πάρουμε την περίπτωση της Πανεπιστημίου  όπου το Ίδρυμα Ωνάση χρηματοδότησε μόνο τη μελέτη. Η υλοποίηση του έργου θα γίνει από το ΕΣΠΑ και το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής. Εγώ θα ήθελα ο Δήμος να κάνει το σχεδιασμό, μαζί με τις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες, έχοντας ως βάση τις προτεραιότητες των πολιτών. Δεν θα ήθελα απλά να συναινεί σε έτοιμα project που εξυπηρετούν (και) συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα. Δεν μου αρέσει να αντιστρέφονται οι προτεραιότητες. Στην περίπτωση του ReThink, το πράσινο, οι ποδηλατόδρομοι, η διεύρυνση του δικτύου του τραμ, είναι απολύτως θετικά. Το όλο project απαντά σε πραγματικές ανάγκες; Μήπως προωθεί τη διχοτόμηση του κέντρου, επιβαρύνοντας κυκλοφοριακά την περιοχή από την Πατησίων και πέρα; Τι χαρακτήρας θα δοθεί στην αλλαγή χρήσεων γης; Στη Βιέννη που υπάρχει και μια Ελληνίδα αντιδήμαρχος, η κυρία Βασιλάκου, για ανάλογη ανάπλαση πεζοδρόμησης έγινε δημόσια διαβούλευση τριών μηνών. Εδώ θέλουμε οι πολίτες να λένε τη γνώμη τους ή απλά να την ποστάρουν στο facebook;

-Τονίζεις συνεχώς την κοινωνική διάσταση στην επίλυση των προβλημάτων της πόλης. 

Δεν θέλω να μειώσω το έργο του σημερινού Δήμου. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να τρέφονται συμπολίτες μας από τα συσσίτιά του. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει να εξαρτώνται αποκλειστικά από τις χορηγίες και γιατί ο προϋπολογισμός του ΚΥΑΔΑ έχει μειωθεί κατά 47% από την αρχή της κρίσης. Θα μπορούσε να αγκαλιάσει όλες αυτές τις συλλογικότητες που υποστηρίζουν την grassroots φιλοσοφία, π.χ. προϊόντα χωρίς μεσάζοντες και να τις προβάλλει αντί να τις βλέπει με καχυποψία. Όταν διαλύεται το σύστημα υγείας, είναι απαραίτητο να καλύψουμε π.χ. τους ανασφάλιστους. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πέντε δημοτικά ιατρεία που είναι τραγικά υποστελεχωμένα. Πρέπει να λειτουργήσουμε εκτός manual. Δε  θα χρησιμοποιήσουμε το βιβλιαράκι με τις οδηγίες χρήσης που περνούσε από χέρι σε χέρι τα προηγούμενα χρόνια. Εμείς, και ως αντιπολίτευση δεν λειτουργούσαμε μέσα από γραφεία. Στις γειτονιές μας ξέρουν.

-Είναι ασφαλής πόλη η Αθήνα; 

Σίγουρα υπάρχουν σκοτεινές γωνιές, π.χ. η περιοχή κάτω από την Ομόνοια.

-Η δική σου θέση/πρόταση ποια είναι; 

Το δικαίωμα της ασφάλειας είναι αυτονόητο για όλους και σίγουρα πρέπει να φροντίσουμε ιδιαίτερα τους κατοίκους των υποβαθμισμένων περιοχών. Με ενοχλεί όμως η μονοδιάστατη προσέγγιση που θέλει την εγκληματικότητα να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο με περαιτέρω αστυνόμευση. Είναι επικοινωνιακού τύπου αυτή η διαχείριση. Το αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς πρέπει να είναι κύτταρο ασφάλειας, δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Η λύση έρχεται με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

–Δεν είναι ευχολόγιο τώρα αυτό; Προσπαθώ να φανταστώ το αστυνομικό τμήμα της Καλλιδρομίου ως ζωτικό κύτταρο των Εξαρχείων και δεν μου προκύπτει…

Μαγικό ραβδάκι δεν έχω, ούτε γίνεται κάτι από τη μία μέρα στην άλλη. Ούτε ο δήμαρχος είναι σερίφης. Ας το δούμε αλλιώς. Υπάρχει στην πόλη, παρά την κρίση, ένας πολιτιστικός οργασμός με ταυτόχρονη έλλειψη χώρων για να διοχετευθεί. Ο Δήμος θα μπορούσε να παραχωρήσει χώρους που καταρρέουν εγκαταλειμμένοι. Μπορεί να σχηματιστεί πολιτιστική αγορά που θα φέρει ζωή και θα φωτίσει τα σκοτεινά σημεία. Γιατί να μην ενορχηστρώνει ένα τέτοιο σχέδιο π.χ. ο 9,84; Η Αθήνα ως πόλη πολιτισμού είναι κάτι εφικτό.

-Επειδή το έθιξες και πριν, να περάσουμε στο παραεμπόριο. Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα η αντίφαση που σημειώνεις: εκείνοι που το «πολεμάνε» είναι ταυτόχρονα υπέρ της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Πειραιά. Από την άλλη, τι έχεις να πεις στον καταστηματάρχη, π.χ. της Ερμού, που βλέπει τα σεντόνια και τους πάγκους να στήνονται κάθε μέρα μπροστά στο μαγαζί του;

Είναι σημαντικό πρόβλημα, αλλά όχι το μόνο για τον εμπορικό κόσμο που έχει δεχθεί π.χ τις συνέπειες της φορολογικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων. Σημειωτέον, όχι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Θες να χτυπήσεις το παραεμπόριο; Χτύπησε την αλυσίδα του, αρχής γενομένης από τα κοντέινερ που φέρνουν εμπόρευμα στα λιμάνια και τους τελωνιακούς μηχανισμούς. Και μετά ενεργοποίησε τη δημοτική αστυνομία. Δεν είναι λύση οι μεμονωμένες επιχειρήσεις που μαζεύουν κάποιους δύστυχους ανθρώπους. Είναι καθαρά για το θεαθήναι.

-Είσαι υπέρ της ύπαρξης δημοτικής αστυνομίας;

Ναι, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις λειτουργίας.

-Ως «βύσματα» που πίνουν freddo και κόβουν κλήσεις; 

Όχι, ως υπάλληλοι που αν κάνουν καλά τη δουλειά τους, ας πιουν και τον καφέ τους (γέλια).

-Το πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία δεν θα υπάρχει λόγος να γίνονται συγκεντρώσεις και πορείες; 

Δεν έχω πει ποτέ ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταματήσουν οι διαδηλώσεις. Αντίθετα, θεωρώ ότι μόνο με τη συμμετοχή του κόσμου τα πράγματα γίνονται καλύτερα για όλους. Όταν ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη να βγει στο δρόμο, δεν τον σταματά τίποτα. Θυμηθείτε το καλοκαίρι του 2011 που χωρίς κόμματα και ταμπέλες γέμισε τις πλατείες, διεκδικώντας να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, διεκδικώντας πραγματική δημοκρατία. Από εκεί και πέρα, το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και σε δημοκρατίες δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης. Όσον αφορά τις μικρές διαδηλώσεις, δεν νοείται η τροχαία να κλείνει όλους τους δρόμους στο κέντρο, ούτε να κλείνουν οι σταθμοί του Μετρό. Από την άλλη και οι συμμετέχοντες στη διαδήλωση, οφείλουν να έχουν –και έχουν την ευαισθησία, όταν είναι λίγοι– να μην κλείνουν τους κεντρικούς δρόμους της πόλης.

-Τα σκουπίδια είναι δουλειά του δημάρχου; 

Εκ των πραγμάτων.

-Είσαι ανοιχτός στο άνοιγμα της αποκομιδής τους από ιδιώτες; 

Κατηγορηματικά όχι.

-Είσαι ικανοποιημένος από την τωρινή κατάσταση; 

Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Αλλά γιατί να πληρώνει ο δήμος ιδιωτικές εταιρείες που σίγουρα θα αυξήσουν το κόστος; Και γιατί όταν σήμερα μιλάμε για αναποτελεσματικότητα, δεν αναφέρουμε τη μείωση κατά 60% του κρατικού προϋπολογισμού για δαπάνες τοπικής αυτοδιοίκησης ή τους 650, επί συνόλου 2000, συμβασιούχους στον τομέα καθαριότητας που δεν ξέρουν τι θα γίνει με τις δουλειές τους;

-Πολύ μεγάλη κουβέντα τελευταία για τα ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές. Η άποψή σου; 

Δεν συμφωνώ. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πρόβλημα χρόνου, αλλά χρημάτων. Επίσης είναι μία κίνηση που ευνοεί σχεδόν αποκλειστικά τις μεγάλες αλυσίδες.

-Μία πόλη που υποδέχεται κάθε χρόνο 18 εκατομμύρια τουρίστες, έχει την πολυτέλεια να βάζει περιορισμούς στην εμπορική δραστηριότητα; 

Στις τουριστικές ζώνες όπως Πλάκα-Μοναστηράκι-γύρω από την Ακρόπολη, προφανώς πρέπει να υπάρχει ειδική ρύθμιση. Αν το επεκτείνουμε σε όλο το κέντρο φοβάμαι ότι θα διαλύσουμε τις μικρές επιχειρήσεις. Το λέω συνέχεια, δεν χρειάζεται να γεμίσουμε με malls.

-Αναγκαστικά, λες συνέχεια και τι ομάδα είσαι… 

Πάντως δεν έγινα Παναθηναϊκός με το που ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου.

-Άρα πρέπει να μιλήσεις για τη Λεωφόρο… 

Στην ιστορία με τον Ελαιώνα, νομίζω ότι ως παράταξη προστατεύσαμε τα συμφέροντα του Δήμου της Αθήνας και του Παναθηναϊκού. Η δημοτική παράταξη ήθελε να τα προσδέσει σε εκείνα του Βωβού. Αν ξεκινούσε τότε το πρότζεκτ, τώρα θα είχαμε δύο γιαπιά, τίποτε άλλο. Πάμε στο σήμερα. Η Διπλή Ανάπλαση είναι σε τέλμα. Ας γίνουν οι βελτιώσεις που προβλέπονται στη Λεωφόρο, ούτως ώστε ο Παναθηναϊκός να μη χάσει το εδαφικό του στίγμα και να έχει γήπεδο.

-Ανεξαρτήτως ομάδας, πόσο λογικό είναι να υπάρχει ένα γήπεδο στο κέντρο της πόλης και να διαταράσσεται η ζωή των κατοίκων λόγω ενός ντέρμπι; 

Δεν είμαι εναντίον. Και το «Μπερναμπέου» και το «Καμπ Νου», στο κέντρο της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης είναι αντίστοιχα. Το θέμα είναι αν το γήπεδο της Λεωφόρου μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής στα Κουντουριώτικα ή να παίξει ρόλο στην καλύτερη αξιοποίηση των πολυσυζητημένων προσφυγικών. Το θέμα της βίας είναι σύνθετο, ελπίζω ότι δεν περιμένει κανείς να το λύσει ο Δήμος.

-Πόσο έχει αλλάξει πια η καθημερινότητά σου; 

Έχει αλλάξει πάρα πολύ το πρόγραμμά μου. Έχει λιγοστέψει ο χρόνος που έχω για να πιω ένα χαλαρό ποτό, να πάω σινεμά, να δω τους δικούς μου ανθρώπους.

-Σε αναγνωρίζουν πια; 

Όταν συμβαίνει, ακόμα νιώθω αμήχανα και άβολα. Και μου συμβαίνει συχνά, επειδή περπατάω πολύ στην πόλη, εννοείται χωρίς αστυνομικό. Είναι πολύ ευχάριστο ότι δεν έχω ακούσει αρνητικά σχόλια. Φυσικά, μου επισημαίνουν πράγματα. Για το φωτισμό, την καθαριότητα και άλλα θέματα δημοτικής ατζέντας.

-Πρόσφατα σχολιάστηκαν πολύ στην αρένα των social media, τα «10 αγαπημένα σου τραγούδια» όπως δημοσιεύθηκαν σε μουσικό on-line περιοδικό. Δεν θέλω να συζητήσουμε το αυτονόητο, το δικαίωμά σου δηλαδή να εκφράζεις τις προτιμήσεις σου, αλλά το επίπεδο αντιπαράθεσης του πολιτικού λόγου. Έχει μερίδιο ευθύνης και ο ΣΥΡΙΖΑ για την κόντρα ανάμεσα στα blogs και τις μονταζιέρες;

Καταρχάς, να πω ότι νομίζω πως δίνεις ένα στίγμα κάνοντας επιλογές πολιτισμού. Αν μου ζητούσαν να πω τα «10 αγαπημένα μου φαγητά», δεν θα το έκανα. Επίσης, να πω, ότι γέλασα πολύ με κάποια σχόλια που διάβασα ας πούμε στο twitter, μερικά ήταν πολύ αστεία και καθόλου προσβλητικά. Στην ουσία της ερώτησης, η τεχνολογία είναι που έχει αλλάξει το επίπεδο αντιπαράθεσης. Μπορεί και να μην είναι καν επιλογή των μεν ή των δε. Το αντιπαραθετικό σχόλιο πια απέχει ένα κλικ.

-Καμιά φορά σκέφτεσαι τις εποχές που ο Συνασπισμός τη νύχτα των εκλογών πάλευε να μπει στη Βουλή μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες; Τι βγάζει η σύγκριση με το σημερινό 20+%, ένα βήμα πριν την εξουσία; 

Αν μου μιλούσες τότε για τη σημερινή μας δύναμη, δεν θα σε πίστευα. Το προσωπικό επιμύθιο είναι «ποτέ μη λες ποτέ» στην πολιτική, ακόμα και οι πλέον παγιωμένες καταστάσεις αλλάζουν.

-Φοβάσαι αυτό που λέγεται ότι στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ εκκολάπτεται ένα νέο ΠΑΣΟΚ με τα παλιά υλικά της δεκαετίας του ’80; 

Ξέρω πολύ καλά ότι εντός ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν υγιείς πλειοψηφικές αντιστάσεις σε τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα. Δεν έχω πρόβλημα να πω ότι όλοι έχουν πέσει επάνω μας, ξέρεις πόσοι χτυπάνε την πόρτα στις τοπικές κι ευτυχώς την τρώνε κιόλας;

-Καμιά φορά βέβαια μπορείτε να χρησιμοποιείτε και το google, βλέπε περίπτωση Καρυπίδη. 

Δεν ήταν η καλύτερη στιγμή μας αυτή. Προφανώς.

-Ποιο σενάριο, που σε βγάζει δήμαρχο, θα έβλεπες πιθανότερο; 

Ξεκίνησα πέμπτος στα γκάλοπ και τώρα είμαι δεύτερος και νιώθω ότι πάω καλά. Πρώτος στόχος μου είναι η δεύτερη Κυριακή, στην οποία δεν αποκλείω να πάω πρώτος. Θα ήθελα πάντως και μία δημόσια αντιπαράθεση με τον κύριο Καμίνη, που επιμένει να αρνείται να συμμετάσχει σε κάποιο debate με συνυποψηφίους του.

-Στο κάλεσμά του να δεσμευτείτε ότι όλοι θα υποστηρίξετε τον αντίπαλο του Κασιδιάρη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για τη δεύτερη Κυριακή, γιατί δυσκολευτήκατε τόσο να συμφωνήσετε; 

Μου φαίνεται αστείο μόνο και μόνο το γεγονός ότι μας κάλεσε σε κάτι τέτοιο. Δεν περιμέναμε τον Καμίνη για να μας το υποδείξει, εμείς δεν ανακαλύψαμε σήμερα τους Χρυσαυγίτες. Από την πρώτη μου συνέντευξη λέω το αυτονόητο, «στηρίζουμε οποιονδήποτε άλλον». Αλλά δεν μου αρέσει αυτή η κουβέντα που ξαναφέρνει τους ναζί στην Αθήνα, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μη γίνει. Ας είμαστε  όλοι πιο υπεύθυνοι και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας για να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία.