«Δεν θέλουμε την Αθήνα “αποθήκη ψυχών”, αλλά πόλη ασφάλειας και Δημοκρατίας»

«Δεν θέλουμε την Αθήνα “αποθήκη ψυχών”, αλλά πόλη ασφάλειας και Δημοκρατίας»

Ο υποψήφιος δήμαρχος  της δημοτικής κίνησης Ανοιχτή Πόλη και νυν υφυπουργός Εργασίας, στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «F&M Voice» δηλώνει έτοιμος να ακούσει τους πολίτες στην αναζήτηση λύσεων για τα προβλήματα που υπάρχουν στις διάφορες περιοχές της πόλης. Θεωρεί τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, ως συστατικό στοιχείο μιας σύγχρονης πόλης.

Ο κ. Ηλιόπουλος περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τα μαχαιρώματα μεταναστών και τα πογκρόμ στον Άγιο Παντελεήμονα από τη Χρυσή Αυγή. Πιστεύει ότι οι νεοναζί απωθούνται μόνο όταν οι πολίτες ενεργούν όλοι μαζί, όταν υπάρχει αλληλεγγύη, κοινωνική εγρήγορση και συμμετοχή των πολιτών στα κοινά.

Ο υποψήφιος δήμαρχος προτείνει τη δημιουργία ειδικών χώρων για ελεγχόμενη χρήση, θεωρώντας τους τοξικομανείς «ασθενείς και όχι εγκληματίες». Επίσης, προτείνει «πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι στις μαφίες που δρουν στην περιοχή και όχι απέναντι στους χρήστες».

Την αλληλεγγύη ριζωμένη στις γειτονιές της Αθήνας, θέλει ο κ. Ηλιόπουλος αναφορικά με τη συνδρομή της πόλης στα «κύματα» προσφύγων που καταφθάνουν κατά καιρούς. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι, τώρα πια, ο δήμος έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει έμπρακτα, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να ενσωματωθούν, όσο γίνεται πιο ομαλά, στον κοινωνικό ιστό της πόλης.

Ειδικά για τα Εξάρχεια ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί ότι έχουν διαπιστωθεί σε κάποιες γειτονιές περιπτώσεις αντικοινωνικής συμπεριφοράς που παραπέμπουν στο οργανωμένο έγκλημα, όμως είναι άδικο να γίνεται λόγος για «άβατο».

Για την απλή αναλογική που θα εφαρμοστεί στις δημοτικές εκλογές, θεωρεί ότι μπορεί να δώσει πνοή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αναλυτικά η συνέντευξη στην εφημερίδα «Finance & Markets Voice»και τον Βασίλη Αγγελόπουλο:

Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που έχετε εντοπίσει στη λειτουργία της πόλης και ποιες είναι οι προτάσεις σας για την επίλυσή τους;

Καθήκον κάθε δημοτικής αρχής είναι να μην αφήνει «μαύρες τρύπες» σε μία πόλη. Περιοχές, δηλαδή, για «πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Σε αυτό το πλαίσιο, μιλάμε για το τρίπτυχο πράσινο – καθαριότητα – ελεύθεροι χώροι. Προτάσσουμε, δηλαδή, τους τρεις κύριους άξονες που μπορούν να αλλάξουν άμεσα την καθημερινότητα ενός νέου στη Κυψέλη, μιας οικογένειας στη Βικτώρια και ενός ζευγαριού ηλικιωμένων στους Αμπελόκηπους.

Η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, για εμάς, σημαίνει ενεργοποίηση των βασικών υπηρεσιών του Δήμου, αξιοποίηση της εμπειρίας και της αφοσίωσης των εργαζομένων στον Δήμο.

Εξίσου αποτελεσματική θα ήταν η αξιοποίηση ακινήτων που έχει στην ιδιοκτησία του ο Δήμος προς όφελος των κατοίκων. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εντάσσονται σχεδιασμοί για ενίσχυση της κατοικίας και διατήρηση των σύνθετων χρήσεων, όπως κίνητρα για κατοικία σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και κίνητρα για εμπορική δραστηριότητα σε περιοχές που έχουν υποβαθμιστεί. Η βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων, παρά τα όποια θετικά προσφέρει, δεν πρέπει να αφεθεί ανεξέλεγκτη. Δεν απαντάει πραγματικά στην υποβάθμιση της πόλης και συχνά καταλήγει να εκδιώκει τους κατοίκους στα προάστια. Την ίδια στιγμή, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι για εμάς αναπόσπαστο στοιχείο μιας σύγχρονης πόλης, ώστε να είναι ανοιχτή και ασφαλής για όλους και όλες.

Πώς θα πετύχετε να απομακρύνετε από τις γειτονιές της Αθήνας τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής;

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω ακόμη στα Πατήσια. Είχα την τύχη να πάω σε ένα πολυπολιτισμικό σχολείο όταν ακόμη λίγες γειτονιές του κέντρου είχαν τέτοιο χρώμα. Έζησα, όμως, και την επέλαση της Χρυσής Αυγής σε αυτές τις περιοχές, τα πογκρόμ στον Άγιο Παντελεήμονα και τα μαχαιρώματα μεταναστών.

Πέρα από κάθε θεωρητική συζήτηση περί ασφάλειας, η πόλη μας και οι γειτονιές της είναι πολύ πιο ασφαλείς χωρίς τη δράση εθνικιστικών και νεοναζιστικών μορφωμάτων. Όπως έχει αποδειχτεί, τόσο στο εγγύς όσο και στο μακρινό παρελθόν, η φασιστική απειλή δεν αναχαιτίζεται όταν υιοθετείς την ατζέντα που θέτει. Δεν γίνεται να μιλάμε για γκέτο, για όργια ανομίας ή για ανθρώπους που περισσεύουν. Οι νεοναζί φοβούνται μόνο το μαζί. Τους απωθεί η αλληλεγγύη που μπορούμε και πρέπει να δείχνουμε ο ένας στον άλλον καθημερινά, η κοινωνική εγρήγορση, η συμμετοχή των πολιτών που κάνει μία δημοτική αρχή καλύτερη. Εμείς θέλουμε να έχουμε ανοιχτά μάτια και αυτιά σε όλα αυτά.

Στο κέντρο της πόλης διαπιστώνει κανείς ότι δημιουργούνται γκέτο με τοξικομανείς, ακόμη και σε κεντρικές οδούς. Πώς θα αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα, χωρίς να μπουν στο περιθώριο αυτοί οι άνθρωποι, αλλά και χωρίς να υποβαθμίζονται κεντρικά σημεία της πόλης;

Η δική μας ανάλυση προτάσσει την αξία της ανθρώπινης ζωής ως μη διαπραγματεύσιμη. Σε αυτή τη βάση, πιστεύουμε πως μία συγκροτημένη και κοινωνικά ευαίσθητη πολιτική για την τοξικοεξάρτηση δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τον χρήστη ως εγκληματία, αλλά ως ασθενή. Προτείνουμε τη δημιουργία ειδικών χώρων για ελεγχόμενη χρήση, φροντίδα σε κέντρα ημέρας, «προγράμματα δρόμου». Άξονας δράσης είναι η ένταξη των ασθενών σε προγράμματα απεξάρτησης, η πολιτική «μηδενικής ανοχής», απέναντι στις μαφίες που δρουν στην περιοχή και όχι απέναντι στους χρήστες. Πρέπει, επίσης, να αποτελεί προτεραιότητα ο αποτελεσματικός συντονισμός των αρμόδιων φορέων από το υπουργείο Υγείας και τον Δήμο. Στόχος μας είναι η ουσιαστική αντιμετώπιση ενός ζητήματος που, για χρόνια, κρυβόταν κάτω από το χαλί.

Μετά την εμπειρία του χειμώνα 2015-2016 όταν ήρθε στη χώρα το πρώτο μεγάλο «κύμα» μεταναστών και προσφύγων, πιστεύετε ότι η Αθήνα διαχειρίστηκε επαρκώς την κατάσταση; Σήμερα ποια είναι η εικόνα που υπάρχει; Αν εκλεγείτε, πώς θα θωρακίσετε την πόλη, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει σε ενδεχόμενη νέα μαζική εισδοχή προσφύγων και μεταναστών;

Αντιμετωπίσαμε τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αλληλεγγύη που επέδειξε ο Ελληνικός λαός αναγνωρίστηκε παγκοσμίως. Αυτός είναι ο πολιτικός πυρήνας με βάση τον οποίο σκεφτόμαστε και σχεδιάζουμε, πώς δηλαδή η αλληλεγγύη θα είναι ριζωμένη στις γειτονιές της Αθήνας. Δεν επιθυμούμε μία πόλη «αποθήκη ψυχών», αλλά φιλοξενίας, αρμονικής συνύπαρξης, ασφάλειας και Δημοκρατίας, χωρίς τον φόβο και το μίσος. Η Περιφέρεια Αττικής έλαβε, από κοινού με τον Δήμο Αθηναίων, σημαντικές πρωτοβουλίες για τη διαχείριση και την αντιμετώπιση της κατάστασης. Τώρα, βρισκόμαστε σε μία επόμενη φάση, όπου η δημοτική αρχή έχει μεγάλα περιθώρια για την άσκηση πολιτικών στην κατεύθυνση της ένταξης αυτών των ανθρώπων στον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της πόλης και συνολικά στις δραστηριότητές της, διασφαλίζοντας την κοινωνική συνοχή.

Συμμερίζεστε ή όχι τη ρητορική της Ν.Δ. για τα Εξάρχεια; Πιστεύετε ότι αποτελούν πρόβλημα για την ομαλή λειτουργία της πόλης ή μέρος στο οποίο μπορούν να αναπτυχθούν διαφορετικές ιδέες, ακόμη και από πολίτες που κινούνται στον αναρχικό χώρο; Στο ίδιο πλαίσιο, πώς βλέπετε τη δράση του Ρουβίκωνα;

Είναι οξύμωρο να χαρακτηρίζουμε «άβατο» μία περιοχή, η οποία σφύζει από νέους ανθρώπους, από φοιτητές και από διαφορετικές κουλτούρες. Την ίδια στιγμή, θα ήμουν αιθεροβάμων αν δεν αναγνώριζα πως, σε κομμάτια της γειτονιάς των Εξαρχείων, εμφανίζονται συμπεριφορές βαθειά αντικοινωνικές, από ομάδες που είτε βαφτίζονται κατ’ ευφημισμόν πολιτικές είτε εμπίπτουν σε αυτό που ονομάζουμε οργανωμένο έγκλημα. Η ρητορική της Ν.Δ., όμως, κρύβει για άλλη μία φορά άγνοια και η άγνοια οδηγεί στον φόβο.

Νομίζω πως κάποιες δράσεις έχουν υπερμεγεθυνθεί από αυτή τη ρητορική που ανάγει δράσεις πολιτικού ακτιβισμού σε μείζον ζήτημα ανομίας. Δεν έχει νόημα να καταδικάσουμε μία ολόκληρη περιοχή. Αντιθέτως, αυτό που έχει αξία είναι να φωτίσουμε τα θετικά της στοιχεία και να πολεμήσουμε αυτά που την κάνουν λιγότερο φιλική στους πολίτες και τους κατοίκους.

Πώς θα καταφέρετε να πετύχετε συνεργασίες εντός του Δήμου, στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί η αυτοδυναμία, κάτι που είναι και το πιθανότερο σενάριο; Είναι έτοιμο το πολιτικό προσωπικό σε τοπικό επίπεδο να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες υποχωρήσεις για να επέλθουν οι απαραίτητες συνεργασίες;

Πιστεύω βαθειά πως η απλή αναλογική θα δώσει νέα πνοή στην τοπική αυτοδιοίκηση. Με το νέο εκλογικό σύστημα, η τοπική αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σε πεδίο ουσιαστικού διαλόγου και συμμετοχής των πολιτών στη διοίκηση της πόλης. Θα κληθούμε να λύσουμε προβλήματα, θα «αναγκαστούμε» να βρούμε συγκλίσεις πάνω σε νέες τομές που θα προκύψουν την επομένη των εκλογών. Την επόμενη ημέρα, θα πρέπει να αποδείξουμε πως μπορούμε να συνθέτουμε και να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για ουσιαστικό διάλογο. Άλλωστε, αυτό σημαίνει Δημοκρατία κατά τη γνώμη μου. Είναι μία όμορφη συνθήκη αυτή η καινούργια «υποχρέωση» της απλής αναλογικής.

Σχολιάστε τις πρώτες κινήσεις των πολιτικών σας αντιπάλων. Πώς βλέπετε, για παράδειγμα, ότι ο κύριος Μπακογιάννης κυκλοφορούσε σε δρόμους της πόλης συνοδευόμενος από γνωστό Χρυσαυγίτη;

Όταν δε γνωρίζεις την πόλη και τους ανθρώπους της, οδηγείσαι σε άστοχες συναναστροφές όπως, επίσης, και σε ανακριβείς δηλώσεις. Έχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι η Ανοιχτή Πόλη κι εγώ ο ίδιος, δεν είμαστε περαστικοί από την Αθήνα. Περπατώντας στην Αθήνα, συζητώντας με τους κατοίκους των γειτονιών, μπορεί ο καθένας να συνειδητοποιήσει τα πραγματικά προβλήματα που τους απασχολούν. Εμείς έχουμε επιλέξει να ξεκινήσουμε την εκστρατεία μας από τις Κοινότητες του Δήμου, ώστε να βρεθούν οι ίδιοι οι κάτοικοι στο προσκήνιο μέσα από τη συμμετοχή τους στην καταγραφή και την αναζήτηση λύσεων για τα ζητήματα της κάθε περιοχής. Οι πολίτες θα κρίνουν τους υποψήφιους για τις προτεραιότητες που ορίζει ο καθένας.

Αν εκλεγείτε δήμαρχος θα αφήσετε πίσω σας μία τριετή θητεία στο υπουργείο Εργασίας, ως Ειδικός Γραμματέας του ΣΕΠΕ και ως υφυπουργός. Ποια είναι η σημερινή εικόνα της αγοράς εργασίας; Τι πρέπει να γίνει για να περιοριστεί και άλλο το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας;

Βαδίσαμε με γνώμονα την προστασία της εργασίας, την ενίσχυση δηλαδή της δύναμης των εργαζομένων, με όσα εργαλεία είχαμε στα χέρια μας. Αφενός για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, αφετέρου διότι, όπως αποδείχτηκε, από την Ελλάδα της κρίσης, η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση για την αγορά εργασίας αποτελεί βαθειά αποτυχημένο και οικονομικά αναποτελεσματικό μοντέλο.

Αντίθετα, με τις δικές μας παρεμβάσεις, η ανεργία μειώθηκε κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες, η αδήλωτη εργασία κατά 7 μονάδες και στοχεύσαμε στη ριζική αναβάθμιση του συνόλου των ελεγκτικών μηχανισμών. Η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και η αύξηση του κατώτατου μισθού μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο συμπληρώνουν την εικόνα που περιγράφω. Έχουμε δρόμο ακόμη για μία «επιστροφή στην κανονικότητα», όμως η δουλειά που έχουμε ξεκινήσει, τόσο με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες, όσο και με τη νέα γενιά προγραμμάτων απασχόλησης, πρέπει να συνεχιστεί. Μόνο μία κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να το εγγυηθεί αυτό.