Τι σημαίνει αριστερή πολιτική για την πόλη, ήταν το κεντρικό ερώτημα που συζητήθηκε την Τρίτη 21/5, στο περίπτερο της Ανοιχτής Πόλης στην εκδήλωση «Πόλη, συμμετοχή, αστικές παρεμβάσεις. Τι πόλη θέλουμε».

Τη συζήτηση άνοιξε ο Γιώργος Πατρίκιος, καθηγητής του ΔΠΘ και πρόεδρος του Πράσινου Ταμείου ο οποίος μίλησε για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια αριστερή αυτοδιοικητική παρέμβαση σήμερα, τη συμμετοχή, τη συλλογικότητα, την καθημερινή επαφή με τους κατοίκους, την παραγωγή εναλλακτικού λόγου για την πόλη και κυρίως την μακροπρόθεσμη στρατηγική στόχευση για την υλοποίηση αλλαγών που θέλουν χρόνο και επιμονή. Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, Μαρίας Μάρκου και Όλγας Μπαλαούρα που ανέπτυξαν τις προγραμματικές αρχές της Ανοιχτής Πόλης για την στέγη και τη κοινωνική κατοικία, και για την ενίσχυση της ουσιαστικής τοπικής δημοκρατίας, αντίστοιχα. Βασικές αιχμές αναδείχθηκαν, η ανάπτυξη από το δήμο μιας πολιτικής που θα απευθύνεται στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων για τη διασφάλιση του δικαιώματος στην κατοικία και η υιοθέτηση πρακτικών που έχει δημιουργήσει το διεθνές κίνημα της “νέας αυτοδιοίκησης” εμπνευσμένο από τα κινήματα των πλατειών, για έναν δήμο οικείο με πυρήνα την κοινότητα και την τοπική καινοτομία.

Στην συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι Μαίρη Βαβαγιάννη, Στέλλα Μαρκαντωνάτου, Ηλέκτρα Στροβιλίδου, Ηλίας Ζιώγας, Γιάννης Ραντίν, Βασίλης Ρίζος, Δήμητρα Σιατίτσα και Ανδρέας Ψαθάς. Συζητήθηκαν κρίσιμες διαστάσεις για την παρέμβαση στην πόλη: Ο αντιφασιστικός αγώνας στις γειτονιές ενάντια στον φόβο, η ουσιαστική συμβολή των  κινημάτων πόλης για τους ελεύθερους δημόσιους χώρους και την οικολογία ( με αναφορές σε εμβληματικές παρεμβάσεις των κινημάτων όπως η Αγορά της Κυψέλης, ο λόφο Φιλοπάππου, πάρκο Κύπρου και Πατησίων κτλ.), ο ρόλος της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας στην ουσιαστική μεταλλαγή του οικονομικού μοντέλου και την ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας και αλληλεγγύης στις γειτονιές, η αντιμετώπιση της φτώχειας και των ανισοτήτων στις γειτονιές, και η αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης των υποδομών της πόλης  ως συλλογικά κοινά υπό δημόσιο-δημοτικό-κοινωνικό έλεγχο.

Όπως λέει το σύνθημα της δημοτικής παράταξης Barcelona en Comu,
Δεν ξεχνάμε ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε εδώ”.