Φίλες και Φίλοι γεια σας.

Απομένουν δύο εβδομάδες μέχρι τις εκλογές. Και στο διάστημα αυτό πρέπει να δώσουμε όλο μας τον εαυτό.

Πάμε γερά. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπορούμε να κάνουμε τη μεγάλη ανατροπή στην Αθήνα.

Στην αρχή της προεκλογικής περιόδου, τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να δημιουργήσουν την εικόνα ότι ο κ. Καμίνης κατεβαίνει στην Αθήνα χωρίς αντίπαλο.

Η εξέλιξη τους διαψεύδει. Ο κ. Καμίνης δυσκολεύεται πολύ. Όπως και ο άλλος κυβερνητικός υποψήφιος, ο κ. Σπηλιωτόπουλος.

Σε δύο Κυριακές από σήμερα θα πάρουν και επισήμως την απάντηση.

Η Αθήνα δεν θα παραδοθεί στο Μνημόνιο. Η Αθήνα δεν θα δώσει στον κ. Σαμαρά και στον κ. Βενιζέλο την χαρά να πανηγυρίσουν. Η Αθήνα δεν θα ψηφίσει άλλη μια τετραετία παθητικού συμβιβασμού με την κοινωνική καταστροφή.

Η Αθήνα θα γυρίσει σελίδα. Όχι μόνο για να στείλει ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα σε αυτούς που μας καταστρέφουν τη ζωή. Αλλά και για να σταθεί όρθια απέναντι στην κρίση. Να ανοίξει τον καινούριο δρόμο. Τον δρόμο της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ποιότητας ζωής για όλους της τους κατοίκους.

 

Φίλες και Φίλοι.

Σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Καμίνης επαναλαμβάνει συνεχώς τις επιδόσεις του στον τομέα της αλληλεγγύης. Επιδόσεις τις οποίες μάλιστα κάνει πιο εντυπωσιακές με την βοήθεια της δημιουργικής λογιστικής. Υπολογίζοντας για παράδειγμα στην αλληλεγγύη, το φαγητό των παιδικών σταθμών, που είναι ούτως ή άλλως δουλειά του δήμου. Ή την εφάπαξ βοήθεια από τον κόμβο αλληλεγγύης, κάθε φορά που υπάρχει διαθέσιμος χορηγός για να μοιράσει οτιδήποτε.

Θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι. Θεωρούμε το έργο του κ. Καμίνη στον τομέα της αλληλεγγύης απολύτως ανεπαρκές. Όχι γιατί βοηθάει λιγότερους απ’ όσους ο κ. Δήμαρχος ισχυρίζεται. Ούτε γιατί πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια στο πεδίο αυτό δεν αξίζει τον κόπο. Αλλά γιατί διαφωνούμε κάθετα με την λογική που ακολούθησε ο κ. Καμίνης. Λογική η οποία εξαντλείται στην φιλανθρωπία μέσω χορηγών.

Ο απερχόμενος δήμαρχος δεν συνάντησε ποτέ δομές και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Δεν στήριξε τις αγορές χωρίς μεσάζοντες. Και βεβαίως εγκατέλειψε κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου, όπως τα δημοτικά ιατρεία, στην υπολειτουργία και την απαξίωση.

Ο κ. Καμίνης συμπορεύτηκε πρόθυμα με την πολιτική των Μνημονίων. Με την πολιτική που παράγει την απελπισία.  Όχι για να υπερασπιστεί το συμφέρον της πόλης. Αλλά για χτίσει καλές σχέσεις με ένα καταρρέον πολιτικό κατεστημένο και να αποκτήσει την εύνοιά του . Για να διεκδικήσει μελλοντικό πολιτικό ρόλο σε ένα σκηνικό που καταρρέει.

Γι αυτό χειροκρότησε τα Μνημόνια.

Γι αυτό κράτησε εχθρική στάση απέναντι στο κίνημα των πλατειών.

Για αυτό έβαλε πρωτοποριακά συμμετοχικά εγχειρήματα όπως η Αγορά της Κυψέλης, στο ίδιο τσουβάλι με την εγκληματική δράση των φασιστικών συμμοριών.

Γι αυτό ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική για τα κέντρα κράτησης μεταναστών, απογοητεύοντας ακόμα και τους πιο πιστούς υποστηρικτές του.

Σήμερα ο κ. Καμίνης εμφανίζει την ανυπαρξία ταυτότητας και στρατηγικής του Δήμου ως αξιόλογο δημοτικό έργο.

Δεν χρειάζεται καν να συζητήσουμε για τον απολογισμό του. Το πρόγραμμα του κ. Καμίνη είναι ακριβώς το επιχειρησιακό πρόγραμμα που κατέθεσε το 2010. Δηλαδή όλα αυτά που είχε αναλάβει να κάνει κατά την διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας και δεν τα έκανε.

Με μια πολύ σημαντική υποσημείωση: Ο κ. Καμίνης δεν κάνει καμία αναφορά στην έκθεση αξιολόγησης που έχει υποβάλλει στο Υπουργείο Εσωτερικών. Εκεί όπου εισηγείται αύξηση των δημοτικών τελών. Επιβάρυνση ακόμα και των κλειστών διαμερισμάτων με τέλη καθαριότητας και φωτισμού.  Και βεβαίως την μεταφορά των χρεών πολιτών προς το δήμο, σε εισπρακτικές εταιρείες.

Γιατί τον κ. Καμίνη δεν τον ενδιαφέρει να είναι ο Δήμος σύμμαχος της πόλης.

Τον ενδιαφέρει να είναι ο ίδιος σύμμαχος των κομμάτων του μνημονίου. Αυτή είναι η αλήθεια.

Υπάρχει όμως και μια αλήθεια που πρέπει να πούμε για τον άλλο υποψήφιο του μνημονίου, τον κ. Σπηλιωτόπουλο.

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο για την πόλη. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το πολιτικό αποτέλεσμα. Και για να το μεγιστοποιήσει, ακολουθεί την γραμμή Μπαλτάκου, δηλαδή ψαρεύει σε θολά ακροδεξιά νερά.  Για κάθε πρόβλημα της πόλης, η απάντηση του κ. Σπηλιωτόπουλου είναι ο ακροδεξιός λαϊκισμός. Ακόμα και στο κριτήριο με το οποίο επιλέγει τα πιο προβεβλημένα στελέχη του συνδυασμού του.

Η τακτική αυτή θα καταστήσει τον κ. Σπηλιωτόπουλο όμηρο της ακροδεξιάς. Αν δεν τον έχει καταστήσει ήδη. Είναι δική του επιλογή. Η Αθήνα δεν πρόκειται να τον ακολουθήσει.

Και οι δύο κυβερνητικοί υποψήφιοι πρέπει να αποδοκιμαστούν από την Αθήνα.

Όχι μόνο για συμβολικούς λόγους. Αλλά και για λόγους επιβίωσης της πόλης.

Τόσο ο κ. Καμίνης όσο και ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν βρήκαν ούτε μισή κουβέντα να πουν για το επερχόμενο κύμα ανθρωπιστικής κρίσης στην πόλη. Που σχετίζεται με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και την ιδιωτικοποίηση του νερού.

Ξέρουμε τι σημαίνει πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Οικογένειες σπρωγμένες στο όρια της απελπισίας από τη μια μέρα στην άλλη. Μικρά παιδιά στον δρόμο.

Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί. Θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Με κάθε δυνατή νομική, τεχνική και οικονομική βοήθεια.

Ξέρουμε τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση του νερού. Όλη η Ευρώπη το ξέρει. Γι αυτό ξαναπαίρνει πίσω τα δίκτυα. Ιδιωτικοποίηση του νερού σημαίνει ακριβότερα τιμολόγια. Σημαίνει υποβάθμιση των δικτύων. Σημαίνει χειρότερη ποιότητα νερού.

Ιδιωτικοποίηση του νερού σημαίνει ότι η ΕΥΔΑΠ θα πουληθεί σε ένα fund. Και όταν η βρύση μας θα βγάζει βατράχια και λάσπες, θα ψάχνουμε να βρούμε το fund να αποκαταστήσει τη βλάβη.

Όμως το χειρότερο απ’ όλα, είναι αυτό που έδειξε παντού η σχετική εμπειρία. Ιδιωτικοποίηση του νερού σημαίνει ότι μια ευρύτατη κατηγορία των πιο αδύναμων θα αποκλειστεί από την πρόσβαση σε νερό. Δηλαδή επιστροφή στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Και τι λένε για αυτά ο κ. Καμίνης και ο κ. Σπηλιωτόπουλος;

Ο κ. Καμίνης δεν λέει τίποτα. Μιλάνε για λογαριασμό του κάτι νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν αντιδήμαρχοι. Και δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για το πόσο ανοιχτός είναι ο Καμίνης σε τέτοια ζητήματα. Όπως και σε οτιδήποτε προέρχεται από την κυβέρνηση των Μνημονίων.

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος τα μασάει λόγω προεκλογικής περιόδου. Δηλώνει σε χαμηλούς τόνους αντίθετος με την ιδιωτικοποίηση, αφού προηγουμένως στο εσωτερικό του συνδυασμού του έχει υπάρξει κρίση γύρω από το θέμα. Και αφού έχει παραιτηθεί ένας υποψήφιος σύμβουλος, ακριβώς εξ αιτίας της άρνησης του κ. Σπηλιωτόπουλου να τοποθετηθεί ξεκάθαρα πάνω στο ζήτημα.

Εμείς λέμε στους πολίτες της Αθήνας. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Δεν υπάρχουν αυταπάτες. Ξέρετε από τώρα τι ψηφίζετε. Αν σας ενδιαφέρει να είναι το νερό δημόσιο, αν σας ενδιαφέρει να προστατευτούν τα σπίτια από τους πλειστηριασμούς, αν σας ενδιαφέρει να είναι ο δήμος στο πλευρό της πόλης και της κοινωνίας, ξέρετε τι να κάνετε σε 15 μέρες.

Φίλες και Φίλοι.

Ο σχεδιασμός του μνημονιακού συστήματος για τις εκλογές της Αθήνας έχει καταρρεύσει.

Ούτε ο κ. Καμίνης κατεβαίνει χωρίς αντίπαλο, ούτε ο κ. Σπηλιωτόπουλος αναδεικνύεται σε βασικό αντίπαλο του κ. Καμίνη.

Δύο είναι οι αντίπαλοι σε αυτές τις εκλογές.

Από την μια μεριά, τα κόμματα του Μνημονίου με τους υποψηφίους τους. Και από την άλλη, η κοινωνία της Αθήνας αποφασισμένη να υπερασπιστεί την πόλη και τους ανθρώπους.

Η Ανοιχτή Πόλη είναι με την πλευρά της κοινωνίας. Και επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση, γύρω από ένα πρόγραμμα που θα αλλάξει την πόλη. Που θα αλλάξει την ίδια μας την ζωή, ανοίγοντας τους ορίζοντες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και της συμμετοχής.

Η Ανοιχτή Πόλη δεν είναι χθεσινή στα δημοτικά πράγματα. Είναι σταθερά παρούσα, παντού, όπου υπάρχουν προβλήματα. Όπου συγκροτούνται, δρουν και δημιουργούν τα κινήματα πόλης. Όπου εκδηλώνεται το τεράστιο κίνημα της αλληλεγγύης.

Η Ανοιχτή Πόλη είναι παρούσα στα δημοτικά πράγματα, πολύ πριν ο κ. Καμίνης ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση. Πόσο μάλλον ο κ. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος μέχρι προχθές ψήφιζε τα Μνημόνια ανυποψίαστος.

Η Ανοιχτή Πόλη έχει καταξιωθεί στην συνείδηση των πολιτών της Αθήνας, όχι μόνο για την κινηματική της παρουσία. Αλλά και για την προγραμματική της επάρκεια.

Τώρα είναι η ώρα να δοκιμαστούμε στην διοίκηση του Δήμου. Είμαστε έτοιμοι γι’ αυτή τη μάχη.

Γι’ αυτό καλούμε τους πολίτες της Αθήνας να σταθούν στο πλευρό μας. Και να συμμαχήσουν μαζί μας πάνω σε πέντε σημεία. Σε πέντε δεσμεύσεις για την πόλη.

Δέσμευση πρώτη: όλα για την αλληλεγγύη.

Όχι άλλη αλληλεγγύη αλά καρτ, προκειμένου να εκφραστεί η φιλανθρωπία των χορηγών. Αλληλεγγύη με σχέδιο, με οργάνωση, με κοινωνικές συμμαχίες.

Οι άνθρωποι που στριμώχτηκαν προχθές κατά χιλιάδες – για να πάρουν τι; Μια σακούλα με χόρτα δωρεάν, αξίας 5 ή 6 ευρώ – δείχνουν την έκταση της ανθρωπιστικής κρίσης στην πόλη.

Απέναντι στην κρίση αυτή δεν αρκεί η κοινωνική ευαισθησία των χορηγών. Χρειάζεται σχέδιο και οργάνωση. Χρειάζεται ανασυγκρότηση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου, ιδιαίτερα των κοινωνικών ιατρείων. Χρειάζεται συντονισμός όλων των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης που δρουν σήμερα σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας, παράγοντας εξαιρετικά αξιόλογο κοινωνικό έργο.

Δέσμευση δεύτερη: όλα για την ποιότητα ζωής.

Γιατί η ποιότητα ζωής δεν είναι πολυτέλεια, ούτε αγοράζεται με καταναλωτικά μέσα. Είναι δικαίωμα για όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης. Είναι δικαίωμα πολύ περισσότερο για τους πιο αδύναμους. Για τα άτομα με αναπηρία, για αυτούς που ζουν στις υποβαθμισμένες γειτονιές. Για τις μαμάδες με τα καρότσια και για τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Είναι δικαίωμα για όσους επιλέγουν την εναλλακτική μετακίνηση: το ποδήλατο ή το περπάτημα. Είναι δικαίωμα για αυτούς που μέσα στην κρίση χρειάζονται έναν χώρο ήπιας ψυχαγωγίας στην γειτονιά τους, ένα γήπεδο για να παίξουν μπάσκετ. Είναι δικαίωμα για όλους αυτούς που θέλουν την συνοικία τους φροντισμένη και όμορφη, όπως αξίζει σε ολόκληρη την Αθήνα. Και δεν μιλάμε για μεγάλες πολυτέλειες υψηλού κόστους. Φροντίδα και πραγματικό ενδιαφέρον για την πόλη χρειάζεται για να τα καταφέρουμε.

Εδώ θέλω να θέσω πάλι ένα προγραμματικό ζήτημα αιχμής. Αφορά τις πέντε τοπικές αναπλάσεις, που είναι ώριμες για υλοποίηση. Στους Αμπελόκηπους, σε μια τεράστια έκταση που θα δημιουργήσει έναν πνεύμονα πρασίνου δίπλα στο κέντρο της Αθήνας, δίνοντας επιτέλους μόνιμη λύση για τα προσφυγικά. Στου Προμπονά στη Ριζούπολη, όπου μαζί με την ανάπλαση της περιοχής, μπορούν να φτιαχτούν στην Κολούμπια στούντιο για ηχογραφήσεις, προσβάσιμα στην νεανική μουσική σκηνή της πόλης. Στην Ακαδημία Πλάτωνος, όπου η ιστορική σημασία της περιοχής είναι ανάλογη με αυτή των αρχαιολογικών χώρων του κέντρου. Και όπου μπορούμε, με σωστή διαχείριση να προκαλέσουμε διεθνές τουριστικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον.  Στον Ελαιώνα, που η ανάπλαση είναι κάτι περισσότερο από ώριμη και μπορεί να προσφέρει τεράστιες δυνατότητες στην πόλη. Και βέβαια στο άλσος Γουδή, που τα ιδιωτικά συμφέροντα το επιβουλεύονται εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Αυτό το σχέδιο θα προχωρήσει σε συνδυασμό με μικρές αναπλάσεις στις γειτονιές. Δεν πρόκειται για κάποιο μαγικό ραβδί που θα μεταμορφώσει την Αθήνα. Πρόκειται για στοιχειώδη πράγματα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και καιρό.

Δέσμευση τρίτη: Όλα για να σταθεί η πόλη στα πόδια της.

Για να στηρίξουμε τα μαγαζιά και τις μικρές επιχειρήσεις στις γειτονιές. Για να βοηθήσουμε νέους ανθρώπους να ξεκινήσουν μια δουλειά που θα τους επιτρέψει να μείνουν και να ζήσουν στην Αθήνα. Για να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο τα συνεργατικά εγχειρήματα που ξεφυτρώνουν παντού. Για να φέρουμε την καινοτομία στην πόλη. Για να βοηθήσουμε εκεί που χρειάζεται, προφέροντας συμβουλές και τεχνογνωσία.

Αλλά όχι μόνο αυτό. Για να ζωντανέψει η πόλη πρέπει να κατοικηθεί ξανά. Και αυτό αφορά ιδιαίτερα το κέντρο, όπου ο αριθμός  των άδειων σπιτιών και διαμερισμάτων είναι πια τεράστιος.

Θέλουμε να κατοικηθεί ξανά το κέντρο. Γιατί μόνο έτσι θα αναζωογονηθεί ξανά η οικονομία της πόλης και θα εδραιωθεί η ασφάλεια. Στόχος μας είναι ένα πρόγραμμα που θα αξιοποιεί τα κλειστά σπίτια, με χαμηλό ενοίκιο, δίνοντας την δυνατότητα σε νέους ανθρώπους και οικογένειες να εγκατασταθούν στο κέντρο της Αθήνας. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό και όμορφο για την πόλη από το να αποκτήσει ζωή το κέντρο της.

Δέσμευση τέταρτη: όλα για τον πολιτισμό.

Όχι όμως για τον πολιτισμό βιτρίνας και τον δημοσιοσχεσίτικο πολιτισμό. Αλλά για τον πολιτισμό που ανθεί στην κοινωνία. Για τα χιλιάδες εγχειρήματα που πλημμυρίζουν την πόλη, και κάνουν υπέροχα πράγματα στη μουσική, το θέατρο, τις εικαστικές τέχνες, τα πολυμέσα.

Αυτά είναι προίκα της Αθήνας. Και οφείλουμε να τα αναδείξουμε, να τα βοηθήσουμε. Να τους δώσουμε τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με το κοινό τους. Η δική μας δέσμευση είναι να δώσουμε ακίνητα του Δήμου για χρήση σε τέτοιου είδους πολιτιστικές ομάδες.

Μας ενδιαφέρει, η αξιοποίηση αυτού του πολιτιστικού κινήματος να φέρει ανάπτυξη στην Αθήνα. Να φέρει επισκέπτες όλο το χρόνο, και σε ολόκληρη την πόλη.

Μας ενδιαφέρει όλο το χρόνο να γίνονται στην Αθήνα υψηλής εμβέλειας πολιτιστικά γεγονότα. Μια τέτοια πολιτική, σε συνδυασμό με την τεράστια ιστορική και αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης και με ένα πρόγραμμα που θα κάνει ολόκληρη την Αθήνα πιο φιλική στους επισκέπτες, μπορεί να δώσει τεράστια ώθηση στον τουρισμό. Στο κάτω κάτω έχουμε λιακάδα και καλό καιρό έντεκα μήνες το χρόνο.

Και η πέμπτη δέσμευση: όλα για τη δημοκρατία.

Ο Δήμος της Αθήνας πρέπει επιτέλους να αποκτήσει ταυτότητα. Να δουλέψει για την πόλη και όχι για το πολιτικό μέλλον του εκάστοτε δημάρχου.

Και το λέμε από τώρα. Κάθε δημοτική αρχή, είτε εμείς, είτε οποιοσδήποτε άλλος, έχει αποτύχει εκ των προτέρων αν δεν καταφέρει να εδραιώσει την διαφάνεια στην δημοτική λειτουργία. Να σπάσει τους πελατειακούς μηχανισμούς.

Αυτό που χρειάζεται η Αθήνα, είναι η ενεργοποίηση και η συμμετοχή των πολιτών.

Γι αυτό, πρώτη μας προτεραιότητα είναι να φέρουμε στο προσκήνιο τις συμμετοχικές διαδικασίες. Τις ανοιχτές συνελεύσεις που θα τοποθετούνται πάνω στα προβλήματα της γειτονιάς. Την εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών στις διαδικασίες σχεδιασμού και αποφάσεων.

 

Φίλες και Φίλοι.

Η εμπειρία από την καθημερινή επαφή με τον κόσμο στις γειτονιές, μας γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη. Πάμε καλά. Η μεγάλη ανατροπή είναι στο χέρι μας. Το στοίχημα αυτό δεν πρέπει να το χάσουμε.

Ακούμε συχνά για μεγάλα αυτοδιοικητικά πειράματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Κόντρα στο ρεύμα και τους καταναγκασμούς. Και γεμίζουμε ενδιαφέρον και αισιοδοξία. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε εμείς ο φορέας της μεγάλης δημοκρατικής αλλαγής στην πόλη μας.

Ας πιστέψουμε στη νίκη λοιπόν. Απέχουμε μόλις δύο εβδομάδες από αυτήν.

Αν όχι εμείς ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εδώ, που;

Ας ανεβάσουμε λοιπόν στροφές. Με χαρά, με καθαρό χαμόγελο, με σιγουριά, να συναντηθούμε με όλους τους πολίτες της Αθήνας. Και να τους κερδίσουμε, όχι στην βάση του πόσο συμπαθείς είμαστε, αλλά στην προοπτική μιας μεγάλης αλλαγής στην πόλη.

Πάμε να νικήσουμε.

Ούτε μια μέρα χαμένη. Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα!!