Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, σε κάθε κάτοικο της Αθήνας αντιστοιχούν μόλις 0,96 τ.μ. πρασίνου, τη στιγμή που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θεωρεί πως η ελάχιστη αναλογία πρασίνου στις πόλεις δεν πρέπει να είναι κάτω από 9 τ.μ. ανά κάτοικο. Πέρα από αυτό, όσοι ζούμε στην πόλη παρατηρούμε ότι η συντήρηση αυτών των λίγων χώρων πρασίνου είναι, αν μη τι άλλο, πλημμελής. Και, δυστυχώς, αυτές οι λιγοστές γωνιές πρασίνου δεν αξιοποιούνται αποτελεσματικά προς όφελος της ποιότητας ζωής των δημοτών.
Πάρκα παρατημένα και αφώτιστα, χωρίς υποδομές που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν δημιουργικά από τους κατοίκους είναι η συνήθης εικόνα. Το πράσινο δεν αποτελεί προτεραιότητα της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη, όπως δεν ήταν και για τις προηγούμενες διοικήσεις. Αυτό έγινε ξεκάθαρο και με την παρουσίαση του Τεχνικού Προγράμματος του Δήμου Αθηναίων, όπου στο πράσινο διατίθενται μόλις 6,5 από τα 261 εκατ. ευρώ του όλου προγράμματος. Την ίδια στιγμή, οι δράσεις για την κλιματική αλλαγή απουσιάζουν, ενώ το Τεχνικό Πρόγραμμα δεν προβλέπει ούτε ένα “πάρκο τσέπης”. Να σημειώσουμε ότι στο πρόγραμμα της «Ανοιχτής Πόλης» είχαμε προβλέψει τη δημιουργία τουλάχιστον 15 τέτοιων πάρκων για το 2020.
Μπορεί η δημοτική αρχή να μην έχει σχέδιο για τη δημιουργία νέων χώρων πρασίνου μέσα στην πόλη, έχει όμως το παραδοσιακό σχέδιο για την ενίσχυση της “ευπαθούς ομάδας” των εργολάβων. Συγκεκριμένα τον περασμένο Δεκέμβριο η πλειοψηφία εισηγήθηκε τη δέσμευση 37 εκατ. ευρώ για το χρονικό διάστημα 2020 – 2023 για τη σύναψη συμβάσεων και την ανάθεση σε ιδιώτες των υπηρεσιών της Διεύθυνσης Πρασίνου. Δηλαδή της κλάδευσης, της συντήρησης και ανάπλασης πλατειών, πεζοδρόμων και λοιπών χώρων πρασίνου.
Για την «Ανοιχτή Πόλη», τα πάρκα και οι κοινόχρηστοι πράσινοι χώροι δεν είναι μια πολυτέλεια αναψυχής, αλλά ένας πολύτιμος πόρος που η πόλη δεν μπορεί να σπαταλά, ιδιαίτερα τη στιγμή που η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα και απειλεί την καθημερινότητά μας εδώ και τώρα. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα κουραστούμε να μιλάμε για την ανάγκη ενός δυναμικού σχεδιασμού, που να βάζει σε πρώτο πλάνο τα πάρκα τσέπης που είναι τόσο απαραίτητα για να ανασάνουν οι γειτονιές. Γι’ αυτό ξεκινήσαμε, με τη δεντροφύτευση που οργανώσαμε στο πάρκο “Βασίλης Αυλωνίτης” στη Ριζούπολη, την καμπάνια «Κάθε Τετραγωνικό Μετράει», με την οποία διεκδικούμε τους διάσπαρτους δημόσιους χώρους που θα μπορούσαν να γίνουν από μικρά έως μεγάλα πάρκα και να αναβαθμίσουν την καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης. Γι’ αυτό επίσης μιλάμε για έναν ολιστικό σχεδιασμό που θα “δένει” τις υπηρεσίες πρασίνου με ένα σύγχρονο και αποκεντρωμένο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων που θα αξιοποιεί τα κλαδέματα για κομποστοποίηση. Γι’ αυτό, τέλος, μιλάμε για την ανάγκη να ενισχυθούν οι υπηρεσίες πρασίνου υλικοτεχνικά αλλά και με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ώστε να αντιμετωπιστεί η υποστελέχωση και η γήρανση του προσωπικού, χωρίς να οδηγηθεί ο Δήμος Αθηναίων στη δοκιμασμένη μη λύση των εργολάβων που ξέρουμε πια καλά ότι οδηγεί σε χειρότερες υπηρεσίες υψηλότερου κόστους και αναξιοπρεπείς όρους εργασίας.
Αντίθετα, η λογική της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη οδηγεί με νομοτέλεια σε έναν δήμο που πολύ σύντομα δεν θα διαθέτει καν υπηρεσίες πρασίνου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της ζωής των δημοτών αλλά και για τους εργαζόμενους του Δήμου Αθηναίων.