Φίλες και Φίλοι

Οι εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας έχουν σχεδόν φτάσει.

Απομένει μια εβδομάδα.

Τα μηνύματα που παίρνουμε από την επαφή με την κοινωνία είναι εξαιρετικά. Μας γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία.

Είμαστε για τα καλά μέσα στη μάχη. Και μέρα με τη μέρα γινόμαστε ακόμα πιο δυνατοί.

Πάμε γερά για την μεγάλη ανατροπή στην Αθήνα. Μια ανατροπή με τεράστιο αντίκτυπο. Τεράστια πολιτική και κοινωνική σημασία. Που δεν θα συζητηθεί μόνο στην πόλη και την Ελλάδα. Αλλά ο αντίκτυπός της θα ακουστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ας δώσουμε λοιπόν όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή τη μάχη.

Ας φτάσει η φωνή μας παντού. Σε όλες τις γειτονιές. Σε όλους τους ανθρώπους.

Ας κάνουμε την οργή και την απόγνωση, ελπίδα και δύναμη. Για να αλλάξουμε την πόλη. Για να αλλάξουμε την ίδια μας τη ζωή.

Τώρα είναι η ώρα. Και είναι στο χέρι μας. Περισσότερο από κάθε φορά.

Όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες, τόσο θερμαίνεται η συζήτηση γύρω από θέσεις και προγράμματα.

Και τόσο αναγκάζονται να εκτεθούν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι. Οι οποίοι τράβηξαν όσο μπορούσαν την προεκλογική περίοδο μιλώντας μόνοι τους, σε ασφαλές περιβάλλον και φιλικούς δημοσιογράφους. Που τους έδιναν όλη την άνεση να λένε θετικά λόγια για τον εαυτό τους και το πρόγραμμά τους.

Και επειδή μιλάμε για προγράμματα, θα σας πω κάτι που θα ακουστεί αιρετικό.

Όλα τα προγράμματα είναι καλά. Ειδικά όταν κρύβουν επιδέξια αυτό που πρέπει να κρύψουν.

Είναι καλά γιατί ακριβώς για αυτόν τον λόγο έχουν φτιαχτεί. Για να είναι φιλικά προς τον πολίτη. Είναι καλά γιατί το να πάρεις ιδέες από κάπου, είτε από τον αντίπαλο, είτε από τον διαφημιστή, είτε από παλιότερα προγράμματα, είναι τζάμπα.

Το ποδήλατο για παράδειγμα. Που το ακούμε εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Και μετά από τόσες λαμπερές δημαρχίες δεν έχουμε δει ούτε μισό μέτρο ποδηλατοδρόμο στην Αθήνα.

Ή την ανακύκλωση. Που επίσης την ακούμε τόσα χρόνια. Και έχει περιοριστεί σε κάτι μπλε κάδους. 

Υποθέτω ότι αυτά τα λένε όλοι οι υποψήφιοι. Όμως ο Δήμαρχος δεν κρίνεται από αυτό. 

Κρίνεται από την γραμμή που θα χαράξει αναλαμβάνοντας την δημοτική αρχή εξουσία.

Κρίνεται από την σχέση του με την κεντρική εξουσία. Πόσο θα επιλέξει να δημιουργήσει πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση αν χρειαστεί να υπερασπιστεί την πόλη.

Κρίνεται από την στάση του εκεί που τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα συγκρούονται με το δημόσιο συμφέρον και το δικαίωμα στην πόλη. Στους ελεύθερους χώρους, τις χρήσεις γης, τον αστικό σχεδιασμό.

Και τέλος κρίνεται από την αξιοπιστία του. Από το αν παραμένει στο πλευρό της πόλης και των ανθρώπων, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται άμεσα την ψήφο τους.

Ο κύριος Καμίνης στην προηγούμενη θητεία του κρίθηκε και στα τρία πεδία.

Κρίθηκε στην σχέση του με την κυβέρνηση των Μνημονίων. Συμπορεύτηκε πρόθυμα με όλα τα μέτρα που κατέστρεψαν την πόλη και τις ζωές των ανθρώπων. Σιώπησε για την βία που ασκήθηκε στους αγανακτισμένους. Πανηγύρισε για την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου. Προσφέρθηκε να φτιάξει στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χρυσοχοΐδη στον Ελαιώνα. Σιώπησε για το νέφος της αιθαλομίχλης πάνω από την πόλη και τις πραγματικές του αιτίες. Και σε ότι αφορά την πόλη, δέχτηκε αδιαμαρτύρητα 5000 απολύσεις. Τις οποίες σήμερα εμφανίζει ως νοικοκύρεμα. Συναίνεσε στην συρρίκνωση και τον οικονομικό στραγγαλισμό του Δήμου. Απουσίασε από τις κεντρικές πρωτοβουλίες της αυτοδιοίκησης, που προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Και όλα αυτά για να συμπορευτεί με το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα. Γιατί η προσωπική του διαδρομή τον ενδιαφέρει περισσότερο από την πόλη.

Ο κ. Καμίνης κρίθηκε από την σχέση του με τα ιδιωτικά συμφέροντα. Παραιτήθηκε από τον αστικό σχεδιασμό. Και άφησε την πόλη στην τύχη της, δίνοντας πρόθυμα το πάνω χέρι και πόρους από τα ΕΣΠΑ στους επιχειρηματίες. Δεν έχει γίνει τίποτα στην πόλη που να μην συμφέρει κάποιον επιχειρηματία, ή που να μην πατρονάρεται από κάποιο ιδιωτικό ίδρυμα. Ούτε καν ένα σκαλοπάτι. 

Και μιλάω ειλικρινά, δεν έχουμε πρόβλημα με την εμπλοκή ιδιωτών στα έργα. Έχουμε όμως πολύ σοβαρό θέμα με το να μην υπάρχει σχέδιο για την πόλη από την πλευρά του Δήμου. Και δεν υπάρχει συνειδητά.

Τέλος, ο κ. Καμίνης κρίθηκε από την σχέση του με τους πολίτες. Από την αξιοπιστία του σε σχέση με αυτά που υποσχέθηκε.

Σήμερα παρουσιάζει ως πρόγραμμα για την δεύτερη τετραετία το επιχειρησιακό πρόγραμμα που κατέθεσε το 2010. Υπόσχεται δηλαδή στους πολίτες αυτά που δεσμεύτηκε να κάνει την πρώτη τετραετία και δεν τα έκανε.

Αυτό στην προεκλογική διάλεκτο λέγεται ως εξής: «στην πρώτη θητεία βάλαμε τα θεμέλια, στην δεύτερη προχωράμε μπροστά». Που σημαίνει ότι στην πρώτη τετραετία δεν έγινε τίποτα, και γι’ αυτό τα ξαναϋπόσχεται.

Όσο για την αλληλεγγύη, έχουμε αποδομήσει ήδη την δημιουργική λογιστική με την οποία κάνει απολογισμό ο κ. Καμίνης.

Στα συσσίτια για τους άπορους προσθέτει το φαγητό στους παιδικούς σταθμούς που είναι υποχρέωση του δήμου, και χορηγίες μιας εφ άπαξ κονσέρβας, πολλαπλασιάζει επί τρία και ισχυρίζεται ότι ο Δήμος συντηρεί 20.000 ανθρώπους.

Ειλικρινά δεν μας ενδιαφέρουν τα νούμερα. Ούτε τι ερμηνεία δίνει ο δήμαρχος στην έννοια της λέξης «συντηρώ». Ας είναι και 10.000 και ας τους βοηθάει απλώς. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα.

Το πρόβλημα είναι ότι ο δήμαρχος φουσκώνει το έργο, που γίνεται από ιδιώτες, αντί να βγει και να μιλήσει για τις πραγματικές ανάγκες της πόλης.

Με τους χιλιάδες ανασφάλιστους. Με τα σπίτια χωρίς ρεύμα. Με τους ανθρώπους που στέκονται κατά χιλιάδες στην ουρά για να πάρουν ένα δωρεάν μαρούλι. Με όλους αυτούς τους ανθρώπους που τρώνε από τα σκουπίδια και κοιμούνται στο δρόμο.

Το πρόβλημα είναι ότι δήμαρχος αποδέχτηκε την περικοπή του κοινωνικού προϋπολογισμού του δήμου στο μισό, σε σχέση με την εποχή πριν την κρίση.

Ότι άφησε τα δημοτικά ιατρεία να υπολειτουργούν.

Ότι δεν συναντήθηκε καν με τις επιτροπές αλληλεγγύης στις γειτονιές, που παράγουν σε καθαρά εθελοντική βάση, και χωρίς να ζητάνε την ψήφο κανενός, πολύ πιο αποτελεσματικό έργο αλληλεγγύης από τον Δήμο της μεγαλύτερης ελληνικής πόλης.

Λέμε λοιπόν. Το προεκλογικό πρόγραμμα του κ. Καμίνη είναι η ίδια του η θητεία. Είναι ο ίδιος ο δήμαρχος και η πολιτική που έχει επιλέξει απέναντι στην πόλη. Δεν θα αλλάξει κάτι στην δεύτερη. Και η Αθήνα το γνωρίζει πολύ καλά. 

Αντίθετα, το προεκλογικό πρόγραμμα του κ. Σπηλιωτόπουλου είναι ο κ. Πλεύρης.

Αυτή είναι η υπόσχεσή του για την πόλη.

Ειλικρινά σεβόμαστε κάθε αντίπαλο όπως απαιτούμε να μας σέβεται και αυτός. Αλλά τον ακροδεξιό λαϊκιστικό κατήφορο που έχει πάρει ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν μπορούμε να τον παρακολουθήσουμε. Νομίζω ότι ούτε αυτός μπορεί πια να παρακολουθήσει τον εαυτό του.

Γι’ αυτό φυγομάχησε από την προχθεσινή τηλεοπτική συζήτηση των υποψηφίων δημάρχων. Υπερασπιζόμενος το δικαίωμα των νεοναζί στον ελεύθερο δημοκρατικό διάλογο.

Να τον χαίρονται αυτοί που τον υποστηρίζουν. Όσοι τουλάχιστον έχουν απομείνει.

Η Αθήνα θα μιλήσει την παραπάνω Κυριακή. Και θα κλείσει την πόρτα στους κυβερνητικούς υποψήφιους.

Η ψήφος των Αθηναίων θα είναι αποφασιστική ψήφος για την υπεράσπιση της πόλης και της κοινωνίας.

Δεν θα είναι ψήφος για την πολιτική σταδιοδρομία του κ. Καμίνη και του κ. Σπηλιωτόπουλου. Δεν θα είναι ψήφος για την διάσωση του απελπισμένου κ. Σαμαρά και του ολοκληρωτικά απεγνωσμένου και πανικόβλητου κ. Βενιζέλου. Τελεία.

Φίλες και Φίλοι

Είμαστε στο κέντρο της πόλης.

Εδώ που αντικαθρεφτίζεται η μεγάλη κοινωνική κρίση. Κάθε βήμα επιδείνωσης αντανακλάται σχεδόν την ίδια μέρα.

Με περισσότερα λουκέτα στα μαγαζιά, με ακόμα περισσότερους ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια.

Με ακόμα περισσότερη εγκατάλειψη να στοιχειώνει τους ελεύθερους χώρους.

Με τα κυκλώματα κάθε είδους να εδραιώνονται και να ενισχύονται.

Με τις υποδομές να διαλύονται και τον δημόσιο χώρο να απαλλοτριώνεται από τα συμφέροντα.

Όμως τα Εξάρχεια είναι μια ζωντανή γειτονιά.

Με ομορφιά και πάνω από όλα παράδοση. Παράδοση πολιτιστική, αρχιτεκτονική και αγωνιστική.

Είναι μια γειτονιά που έχει περήφανα υψώσει την φωνή της για να υπερασπιστεί την ελευθερία, τα κοινωνικά δικαιώματα, την δημοκρατία.

Μια γειτονιά που έχει σηκώσει το ανάστημά της ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Αλλά δίνει και την μάχη της ενάντια στον εκφυλισμό και τη βαρβαρότητα, με όπλο τον πολιτισμό και τη δημιουργία.

Ο κόσμος, οι άνθρωποι που μένουν και εργάζονται εδώ είναι η ψυχή της γειτονιάς. Και ο αγώνας τους, η αποφασιστικότητα τους, η ενεργοποίηση τους είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για να υπερασπιστούμε την γειτονιά από την κρίση και την κοινωνική κατάρρευση.

Διεκδικούμε ξανά το δικαίωμα σε μια φιλική και ανθρώπινη πόλη.

Το δικαίωμα στους ελεύθερους χώρους πρασίνου. Καθαρούς, φωτισμένους με συντηρημένο πράσινο, και ασφαλείς για όλους. Για ήπια αναψυχή, άθληση και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Και επιτέλους πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθεί ένας δήμος λίγο σοβαρά με τις παιδικές χαρές; Δεν είναι και το Rethink Athens.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στο δημόσιο χώρο.

Το δικαίωμα στον πεζό να περπατήσει, το δικαίωμα στην μαμά (ή τον μπαμπά) να κινείται ελεύθερα με το καροτσάκι, το δικαίωμα στον ποδηλάτη να κατέχει δικό του μέρος στον δρόμο. Και πρώτα από όλα, το δικαίωμα ζωής και αξιοπρέπειας στα άτομα με αναπηρία να κινούνται χωρίς εμπόδια και προβλήματα.

Θέλουμε μια γειτονιά ζωντανή και νεανική. Αλλά που θα σέβεται το δικαίωμα να περπατάς ελεύθερα και να κοιμάσαι ήσυχα.

Διεκδικούμε το δικαίωμα σε σχολεία ασφαλή, αξιοπρεπή και συντηρημένα.

Ανοιχτά στην κοινωνία, ακόμα και μετά το σχόλασμα, σε φροντιστηριακά μαθήματα, οργανωμένες εξωσχολικές αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες και σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.

Διεκδικούμε το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα. Ιδιαίτερα των ανασφάλιστων.

Και αυτό που οφείλει να κάνει ένας Δήμος είναι να στηρίξει και να διευρύνει το δίκτυο των δημοτικών ιατρείων ώστε να προσφέρει πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Αυτό που οφείλει να κάνει ένας Δήμος είναι να οργανωθεί στην μάχη της κοινωνικής αλληλεγγύης σε συντονισμό με το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που εκδηλώνεται στην πόλη.

 

Φίλες και Φίλοι

Tα Εξάρχεια βράζουν από πολιτισμό. Από καλλιτεχνική δραστηριότητα. Και ο Δήμος οφείλει να στηρίξει την δημιουργία αυτή.

Να δώσει χώρους και τεχνική υποδομή σε νέες θεατρικές ή χορευτικές ομάδες. Σε μουσικούς. Σε εικαστικούς.

Να δώσει σε όλον αυτό τον κόσμο τη δυνατότητα να φέρουν το έργο τους σε επαφή με τον κόσμο, αλλά και να συναντηθούν μεταξύ τους.

Να υποστηρίξει αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που λειτουργούν ως κυψέλες πολιτιστικής δράσης.

Τα Εξάρχεια οφείλουν να αναδείξουν την ιστορία τους.

Με ομάδες προφορικής ιστορίας και εναλλακτικών ξεναγήσεων. Τα Εξάρχεια μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν την τεράστια πολιτιστική τους παράδοση.

Γιατί μέσα από τέτοιες δραστηριότητες οι άνθρωποι αποκτούν ξανά την σύνδεσή τους με την πόλη.

Τα Εξάρχεια μπορούν να αναδείξουν και να υποστηρίξουν την πολυπολιτισμική τους ταυτότητα.

Να υποστηρίξουν την ανεκτικότητα για την οποία μπορεί να είναι περήφανη μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη.

 

Φίλες και Φίλοι

Οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις δεν είναι φαραωνικά έργα. Ούτε απαιτούν κάποιον πακτωλό χρημάτων που δεν υπάρχει.

Αυτό που χρειάζεται για να υλοποιηθούν είναι τρία πράγματα: Πρώτον μια δημοτική αρχή που να ιεραρχεί τις ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη των λίγων.

Δεύτερον η πολιτική βούληση για συγκρούσεις με οργανωμένα συμφέροντα κάθε τύπου, προς όφελος της πόλης.

Και τρίτον η ίδια η αποφασιστικότητα και συμμετοχή των πολιτών.

Η Ανοιχτή Πόλη δεν είναι χθεσινή στα δημοτικά πράγματα.

Είναι εδώ και πολλά χρόνια παρούσα, τόσο στον δήμο, όσο και στα κινήματα πόλης, απέναντι στα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα.

Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινημάτων αλληλεγγύης και πρωτοστατεί στην μάχη κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στις γειτονιές.

Σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας, έχουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Και είμαστε πραγματικά υπερήφανοι για τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, της επιστήμης και του πολιτισμού που στελεχώνουν το ψηφοδέλτιό μας.  

Τώρα είμαστε έτοιμοι να δοκιμαστούμε στην διοίκηση του Δήμου.

Και καλούμε τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να συσπειρωθούν γύρω από το πρόγραμμά μας.

Γύρω από το πρόγραμμα που θα κάνει την Αθήνα πόλη της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας.

Ας αγωνιστούμε για την μεγάλη ανατροπή. Είναι στο χέρι μας.

Πάμε γερά.

Ούτε μια μέρα χαμένη. Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα!