«Έπεσαν οι μάσκες!», σχολίασε ο κ. Μπακογιάννης, με αφορμή την αποχώρηση της αντιπολίτευσης από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Δευτέρας 29/8. Το μήνυμά του είναι πολύ απλό, ώστε να το καταλαβαίνουν όλοι: αυτοί που αποχώρησαν είναι τοξικοί και κομματικά υποκινούμενοι, είναι εκείνοι που στέκονται εμπόδιο στις αναπλάσεις του και στην πρόοδο της πόλης.
Είναι αλήθεια ότι στη χθεσινή συνεδρίαση έπεσαν οι μάσκες, ας δούμε όμως τι φανερώθηκε στα αλήθεια:

• Η παράταξη του κ. Μπακογιάννη αρνήθηκε με κάθε τρόπο να συζητήσει την έγκριση ψηφίσματος του Δήμου Αθηναίων για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, ευθυγραμμιζόμενη μέχρι κεραίας με τον κυβερνητικό κατήφορο που φέρει την υπογραφή του θείου του και Πρωθυπουργού. Μέχρι και η ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης κοινοποιήθηκε στις παρατάξεις και οριστικοποιήθηκε νωρίτερα από το σύνηθες, μόνο και μόνο για να αποφύγει ο Δήμαρχος να τοποθετηθεί απέναντι σε ένα κρίσιμο ζήτημα απειλής για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.
• Μετά την αποχώρηση της αντιπολίτευσης, η ημερήσια διάταξη των 40 θεμάτων ξεπετάχτηκε σε περίπου 10 λεπτά. Δεν είναι τόσο παράξενο, αν σκεφτεί κανείς ότι επρόκειτο για μια ακόμα ημερήσια διάταξη διεκπεραιωτικού χαρακτήρα, με ελάχιστη επαφή με τα ζωντανά προβλήματα της πόλης. Η δημοτική αρχή δεν βρήκε χώρο στην ατζέντα της συνεδρίασης, ανάμεσα σε τιμητικές πλακέτες και τράμπες απορριμματοφόρων με άλλους δήμους, για να συζητηθεί η πρόταση μείωσης των δημοτικών τελών, που έχουν καταθέσει η «Ανοιχτή Πόλη» με την «Αθήνα Είσαι Εσύ» από τον Ιούλιο.
• Μετά την αποχώρηση της αντιπολίτευσης, η ολοκλήρωση της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου επιτεύχθηκε με σαφάρι εντοπισμού συμβούλων που απουσίαζαν και προσφυγή στη δεξαμενή των υπολειμμάτων της Χρυσής Αυγής, ώστε να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη απαρτία. Ο κ. Μπακογιάννης δήλωσε χτες ότι το Δημοτικό Συμβούλιο δεν εκβιάζεται, βρέθηκε όμως, με επιλογή του, για μια ακόμα φορά όμηρος νεοναζιστικών ψήφων.

Οι μάσκες έπεσαν λοιπόν. Δεν φανέρωσαν πάντως παρά κάτι που ξέραμε ήδη: την τυφλή πρόσδεση του κ. Μπακογιάννη στο κυβερνητικό άρμα, την αλαζονεία με την οποία αντιμετωπίζει κάθε κριτική και το στιγματισμό των πολιτικών του αντιπάλων ως εχθρών της πόλης. Ακριβώς όπως ο Πρωθυπουργός θέλει να ταυτίσουμε κάθε κριτική στην πολιτική του με απόπειρα υπονόμευσης του εθνικού συμφέροντος. Όταν πέφτουν οι μάσκες, η άρνηση του Δημάρχου να συζητήσει το θέμα των παρακολουθήσεων, αποκαλύπτεται ως συνεπής.