Το όραμά του για την Αθήνα ξεδιπλώνει σε συνέντευξή του στο Sputnik ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, Νάσος Ηλιόπουλος. Ετών 35, γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και ζει στην πρωτεύουσα και διεκδικεί, απέναντι σε πολύ ηχηρές υποψηφιότητες όπως αυτή του Κώστα Μπακογιάννη και του Παύλου Γερουλάνου, την εκλογή του στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας. «Παρότι η Αθήνα έχει όλους τους λόγους να σε θυμώνει — και με θυμώνει για πάρα πολλά πράγματα — δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή την πόλη συνεχίζω να την αγαπάω», δηλώνει ο κ. Ηλιόπουλος. Τον συναντήσαμε στο Μεταξουργείο, μια urban περιοχή στην καρδιά της Αθήνας. «Το πρώτο μου όραμα θα ήταν μια πόλη που δεν θα πληγώνει έτσι τους ανθρώπους της, θα ήταν μια πόλη στην οποία αυτός ο κόσμος θα ήθελε να μένει και μια πόλη στην οποία η δικιά μας γενιά θα μπορεί να μείνει», προσθέτει.

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων εκτιμά πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης είναι «η αίσθηση που έχουν οι άνθρωποι αυτής της πόλης ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν». «Εγώ», αναφέρει, «αυτό που αγαπάω πάρα πολύ σε αυτή την πόλη είναι οι άνθρωποί της».

Γιατί θέλει να εκλεγεί δήμαρχος Αθηναίων;

«Είμαι ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη, μου αρέσει η ευθύνη. Ο λόγος για τον οποίο θέλω να εκλεγώ σε αυτή τη μάχη δήμαρχος Αθηναίων είναι γιατί, όπως είπα πριν, εδώ έχω μεγαλώσει, την αγαπάω αυτή την πόλη, έχω ζήσει τα αδιέξοδά της αλλά ξέρω ότι η Αθήνα είναι μια πόλη με πολύ μεγάλες δυνατότητες και την ίδια στιγμή μου προκαλεί μια θετική τιμή, δηλαδή είναι πολύ ευχάριστο να θες να ανταποκριθείς σε ένα αίσθημα που παίρνεις από ανθρώπους που έχεις μεγαλώσει μαζί που λέει ότι δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα μπορούσε ένα παιδί που έχει μεγαλώσει στον Άγιο Νικόλα να γίνει δήμαρχος της Αθήνας. Νομίζω ότι είναι μια ωραία μάχη και με πολύ μεγάλη χαρά θα τη δώσω».

Ο κ. Ηλιόπουλος απαντά και στις επιφυλάξεις που είχαν εκφραστεί για το νεαρό της ηλικίας του όταν ανέλαβε την Επιθεώρηση Εργασίας. «Όταν ανέλαβα την Επιθεώρηση Εργασίας, πάλι υπήρχε μια συζήτηση ότι “είναι μικρός, δεν ξέρει, τι πάει να κάνει στην Επιθεώρηση Εργασίας”. Και αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι είχα τη χαρά να δουλέψω με μία ομάδα που έχει αφήσει πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα και στο κομμάτι της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας και στη δουλειά που έκανα στο υπουργείο Εργασίας», λέει χαρακτηριστικά.

Το «στεγαστικό πρόβλημα» του Airbnb

Ψηλά στην ατζέντα του είναι και το «στεγαστικό πρόβλημα» λόγω Airbnb και το γεγονός ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κάποιος διαμέρισμα προς ενοικίαση σε μία τουλάχιστον όχι εξωφρενική τιμή.

«Είναι κάτι που το έχει αντιμετωπίσει η υπόλοιπη Ευρώπη, άρα έχεις παραδείγματα από τα οποία μπορείς να μάθεις. Παραδείγματα από τη Βαρκελώνη, από το Άμστερνταμ, από το Βερολίνο», αναφέρει και συμπληρώνει: «Να συνεννοηθούμε στο εξής: Ποιο είναι το βασικό κομμάτι της δουλειάς του δήμου; Είναι η υπεράσπιση του δικαιώματος στην κατοικία. Έτσι όπως εξελίσσεται η βραχυχρόνια μίσθωση, στην πραγματικότητα έχουμε ένα τεράστιο παιχνίδι real estate, δηλαδή δεν είναι ένας κάτοικος που μπορεί να έχει ένα διαμέρισμα που να το βγαλε για κάποιες μέρες και να συμπλήρωσε ένα εισόδημα, το οποίο μπορεί να λειτουργεί. Έχουμε μεγάλους παίκτες που μπορεί να αγοράζουν ολόκληρα κτίρια, και να βγάζουν ολόκληρο κτίριο ξαφνικά σε βραχυχρόνια μίσθωση».

«Δεν μπορείς», σημειώνει, «να έχεις ανθρώπους που σήμερα ασκούν ξενοδοχειακή δραστηριότητα στην Αθήνα, χωρίς να έχουν όμως υποχρεώσεις που έχει η ξενοδοχειακή δραστηριότητα».

Ο κ. Ηλιόπουλος κάνει αναφορά και στην εργασία «στη μαύρη, γκρίζα ζώνη του Airbnb»: «Έχουμε δει αυτή τη στιγμή αγγελίες ανθρώπων που ζητάνε παιδιά για τετράωρη απασχόληση με 200 ευρώ τον μήνα για να κάνουν check in και να αλλάζουν σεντόνια».

Γειτονιές VS «γκέτο» τουριστών και πώς θα βρεθεί η ισορροπία

Η Αθήνα είναι μια πόλη ζωντανή, μια πόλη που επειδή είναι ζωντανή έχει και τόσο τουρισμό. Βασιζόμενος σε αυτό το σκεπτικό, ο Νάσος Ηλιόπουλος εκτιμά πως η πρωτεύουσα «πρέπει να έχει και δική της πολιτική και στρατηγική για τον τουρισμό». «Πρέπει», δηλώνει, «να επανασυστήσει τον εαυτό της σε αυτό τον κόσμο, ότι μια πόλη με πολλές διαδρομές πολιτιστικές, με ζωντανές γειτονιές που μπορεί ένας άνθρωπος που έρχεται από τον υπόλοιπο κόσμο να δει πράγματα αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα από όλα να προστατεύσει τα δικαιώματα των ανθρώπων της, των κατοίκων της».

«Αν η Αθήνα χάσει αυτή τη ζωντάνια, αν επιλέξει μια λογική μονοκαλλιέργειας θα χάσει και τον τουρισμό. Οι άνθρωποι που έρχονται στην Αθήνα έρχονται όχι για να δουν απλά το κομμάτι της αρχαιότητας και του πολιτισμού, έρχονται γιατί ξέρουν ότι είναι μια ζωντανή ευρωπαϊκή πόλη, μια ευρωπαϊκή μητρόπολη», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Εξάρχεια, Λόφος Στρέφη και Αρχιτεκτονική

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων επαναλαμβάνει ότι δεν υιοθετεί τη λέξη «άβατο» για τα Εξάρχεια, εξηγώντας ότι «δεν μπορεί μια γειτονιά η οποία Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή έχει 10.000 με 15.000 επισκέπτες να είναι άβατο». Παραδέχεται ωστόσο πως παραμένει μια περιοχή με «πολύ σοβαρά», όπως λέει, προβλήματα.

«Το ζήτημα είναι αν θα μιλήσουμε ως υποψήφιοι δήμαρχοι, ή ως υποψήφιοι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη. Γιατί από την πλευρά του δήμου αν θέλουμε να μιλήσουμε για τα Εξάρχεια, το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε ότι υπάρχει ο πιο εγκαταλελειμμένος χώρος πρασίνου αν όχι της Ελλάδας, σίγουρα της Αττικής και αυτός είναι ο Λόφος του Στρέφη».

«Μπορεί να είπα ότι προφανώς πρέπει να μιλήσουμε για τις αρμοδιότητες του δήμου, αλλά όταν σε μια περιοχή έχεις και ζητήματα παραβατικότητας και εγκληματικότητας πρέπει η δημοτική αρχή να μπαίνει μπροστά. Με ποιο τρόπο όμως;» διερωτάται και εκτιμά πως «πρέπει να μιλήσει η δημοτική αρχή με την Αρχιτεκτονική, με τους ανθρώπους της Σχολής, με τις πρωτοβουλίες κατοίκων για να δει πώς, συνολικά, και μαζί με την Πολιτεία, μπορούμε να ξανασχεδιάσουμε και να δράσουμε στην περιοχή».

Τάσσεται υπέρ της παραμονής της Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο, τονίζει όμως πως αυτό «δεν είναι στις αρμοδιότητες του δήμου». «Συζητάμε σαν τροχονόμοι της μιζέριας για το αν η Αρχιτεκτονική πρέπει να είναι εδώ ή πρέπει να πάει στου Ζωγράφου. Ούτε πρυτάνεις είμαστε, ούτε πρόεδροι της Αρχιτεκτονικής. Άρα εγώ θεωρώ ότι η Αρχιτεκτονική και πρέπει να μείνει εκεί που είναι και πρέπει να είναι ένα από τα στοιχεία που περιγράφει την επόμενη μέρα της Αθήνας», ξεκαθαρίζει.

Και προσθέτει: «Εγώ θεωρώ πλούτο για την πόλη να έχει σχολές στο κέντρο της πόλης, η φοιτητική είναι κάτι που δίνει ζωντάνια στην πόλη, δεν θεωρώ σωστό να φεύγουν οι σχολές και να πηγαίνουν εκτός πόλης».

Κυκλοφοριακό, πάρκινγκ και μέσα μεταφοράς

«Χωρίς ενίσχυση των μέσων μεταφοράς δεν μπορείς να αποσυμφορήσεις το πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή», τονίζει ο κ. Ηλιόπουλος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το κυκλοφοριακό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης και ένα από τα προβλήματα για το οποίο δεν έχει γίνει επαρκής δημόσιος διάλογος μέχρι σήμερα και θέτει ως μια από τις σημαντικές ανάγκες, το να γίνουν «σοβαρές μελέτες για το κυκλοφοριακό και ενίσχυση των μέσων μεταφοράς».

«Προφανώς και χρειάζεται να υπάρχουν δημοτικά πάρκινγκ. Αν θα κάνει ο δήμος μια σύμβαση η οποία πρέπει να φέρνει απαραίτητους πόρους στο τέλος της ημέρας. Γιατί το συγκεκριμένο παράδειγμα στο οποίο αναφερθήκατε (σ.σ. πάρκινγκ Κλαυθμώνος) ήταν ένα παράδειγμα όπου ο δήμος έχασε λεφτά μέσα από τη σύγκρουση που υπήρχε με τον ιδιώτη. […] Ο δήμος έχει σήμερα ένα πολύ σοβαρό κτιριακό απόθεμα, και με ελεύθερους χώρους και με κτίρια, όπου θα μπορούσε και μια μελέτη για δημοτικούς χώρους πάρκινγκ να προχωρήσει και να δημιουργηθούν τέτοια εργαλεία».

«Η δημοτική αστυνομία δεν μπορεί να γίνει ένας κατασταλτικός μηχανισμός»

Ζήτημα ενίσχυσης θέτει ο υποψήφιος δήμαρχος και για τη δημοτική αστυνομία. Όπως αναφέρει, «η δημοτική αστυνομία δεν μπορεί να γίνει ένας κατασταλτικός μηχανισμός. Προεκλογικά θα ακουστούν διάφορα και ήδη έχουν ακουστεί ιδέες, όπως μετατροπή της δημοτικής αστυνομίας σε έναν κατασταλτικό μηχανισμό για να επέμβει σε περιοχές ή σε πεδία που υπάρχουν ζητήματα». «Η δημοτική αστυνομία», υπογραμμίζει, «πρέπει να είναι ένα εργαλείο για τον δήμο, για την προστασία του δημόσιου χώρου».

Όμως, εξηγεί, «αυτή τη στιγμή δεν έχει νομική υποστήριξη, ουσιαστική νομική υποστήριξη», «αυτό που χρειάζεται είναι η θεσμική αναβάθμισή της αλλά και περισσότερους ανθρώπους».

Το πρόγραμμά του για την Αθήνα — Τέσσερις συν ένας άξονες

Το πρόγραμμα της υποψηφιότητας του Νάσου Ηλιόπουλου βασίζεται σε τέσσερις συν έναν άξονες. Ξεδιπλώνοντας τα πέντε αυτά στοιχεία, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων σχολιάζει:

Κοινωνική πολιτική

«Αν μιλάμε για μια πόλη που έχει ζήσει την κρίση, πρέπει να έχεις κοινωνική πολιτική. Η Αθήνα είναι μια πόλη που ακόμα βλέπεις τις πληγές της κρίσης».

Ποιότητα ζωής

«Η αίσθηση που παίρνεις από όλες τις γειτονιές που σου λένε ότι η Αθήνα είναι μια πόλη βρώμικη, είναι μια πόλη με παρατημένο το πράσινο, είναι μια πόλη όπου τα πεζοδρόμια είναι επικίνδυνα και παράγουν αποκλεισμούς».

Πολιτισμός

«Χωρίς πολιτισμό δεν μπορείς να μιλήσεις για την Αθήνα. Είναι παραδοσιακά στοιχείο της ταυτότητάς της. Ο πολιτισμός είναι κάτι δυναμικό, δεν πρέπει να μένουμε απλά, στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό».

Ασφάλεια

«Αν έχεις μια πόλη με φοβισμένους ανθρώπους, έχεις μια πόλη στην οποία δεν υπάρχει δημοκρατία. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να φοβάται να κυκλοφορήσει στην πόλη του, να φοβάται να ζει στην πόλη του».

Δημοκρατία

«Αν δεν επανέλθει μια δημοκρατική κανονικότητα — ας μου επιτραπεί η φράση — στην Αθήνα, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξεπεράσει την κρίση».

Μετά τις αυτοδιοικητικές, τι;

«Η επιλογή που έκανα αυτή τη στιγμή είναι μια επιλογή με βάθος χρόνου, δεν είναι ευκαιριακή», τονίζει. Στο ερώτημα αν το αποτέλεσμα του Μαΐου δεν του δώσει την πρωτιά αν θα συνεχίσει να παλεύει σε επίπεδο αυτοδιοικητικό, ο κ. Ηλιόπουλος υπογραμμίζει: «Εγώ θα μείνω και θα δουλέψω για το σπίτι μου την Αθήνα». Επισημαίνει δε πως αυτό είναι μια θέση που πρέπει να ξεκαθαρίσουν όλοι οι υποψήφιοι. «Η Αθήνα», λέει, «έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από ανθρώπους που ήταν πάρα πολύ κοντά στην πλατεία Συντάγματος και στο κεντρικό πολιτικό σύστημα και πάρα πολύ μακριά από τις γειτονιές της Αθήνας».

Ποιος ήταν ο πιο επιτυχημένος δήμαρχος που πέρασε από την Αθήνα;

«Μπορώ να πω ότι δε τον θυμάμαι γιατί θα πω ψέματα αλλά η φράση που λέει ο κόσμος στις γειτονιές για το ποιος ήταν ο τελευταίος πραγματικός δήμαρχος της Αθήνας ήταν ο Μπέης και νομίζω ότι αυτό δείχνει το μέγεθος του κενού που αντιμετωπίζει η Αθήνα, το ότι ένας κάτοικος πρέπει να πάει τόσο πίσω στον χρόνο για να σκεφτεί έναν επιτυχημένο δήμαρχο. Κάποιον που νοιάστηκε για την πόλη και όχι για την πολιτική του καριέρα».