Συνέντευξη στο “neolaia.gr”

-Ποια είναι η πρώτη σας προτεραιότητα για την Αθήνα; Αν δηλαδή εκλεγείτε, το πρώτο θέμα με το οποίο θα καταπιαστείτε!

Το βασικό μας μέλημα είναι να μπορέσει η κοινωνία να ξανασταθεί στα πόδια της. Γύρω μας βλέπουνε να καταστρέφονται ανθρώπινες ζωές και ακόμα περισσότεροι άνθρωποι να βουλιάζουν στην ανασφάλεια. Αν μετρήσεις τα σπίτια που δεν έχουν ρεύμα, τους ανθρώπους που ζουν χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, όλους αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα ή τρόφιμα, που κοιμούνται στον δρόμο ή τρώνε από τα σκουπίδια, τις οικογένειες που χρωστάνε στη τράπεζα και απειλούνται με κατάσχεση του σπιτιού τους, σε πιάνει πραγματικά απελπισία. Πρώτη προτεραιότητα, λοιπόν, πρέπει να είναι η αλληλεγγύη. Και σε αυτό υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν. Από προγράμματα κοινωνικής κατοικίας, οργανωμένη στήριξη των ανασφάλιστων και διανομή τροφίμων, μέχρι παζάρια χωρίς μεσάζοντες και κοινωνικά φροντιστήρια. Ο πιο σημαντικός μας σύμμαχος είναι η ίδια η κοινωνία που θέλει να βοηθήσει. Παντού στις γειτονιές της Αθήνας ξεφυτρώνουν τέτοιες πρωτοβουλίες, που αν οργανωθούν και συντονιστούν μεταξύ τους, μπορούν να καταφέρουν εξαιρετικά πράγματα.

-Με ποιες ενέργειες ο Δήμος Αθηνών θα μπορούσε να σταθεί κοντά στους πολίτες που έχουν οικονομικό πρόβλημα επιβίωσης; Πρακτικά δηλαδή.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα επιβίωσης το έχουν αυτοί που ζουν στο δρόμο, αυτοί που δεν έχουν χρήματα για φαγητό και αυτοί που δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και θεραπείες. Υπάρχουν επίσης αυτοί που δεν μπορούν να διαθέσουν στα παιδιά τους στοιχειώδη πράγματα, κάτι που είναι εξ ίσου σημαντικό. Χρειάζονται λοιπόν όλα: να μαζέψουμε ρούχα και παιχνίδια, κουβέρτες, να μοιράσουμε φαγητό από κοινωνικές κουζίνες, να στήσουμε ακόμα περισσότερα κοινωνικά ιατρεία, οδοντιατρεία και φαρμακεία, ακόμα και να δείξουμε ενδιαφέρον, γιατί η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο υλική. Ο Δήμος, λοιπόν, πρέπει να οργανώσει την αλληλεγγύη σε ένα ενιαίο δίκτυο. Από εκεί και πέρα, πρέπει να κινηθεί και με τις δικές του δυνάμεις. Για παράδειγμα να αναβαθμίσει τα δημοτικά ιατρεία που μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά, αλλά τέτοιες εποχές έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Ή να δουλέψει πάνω σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας. Έχουμε επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα στο οποίο ιδιοκτήτες κλειστών ακινήτων, που σήμερα τους τρώνε τα χαράτσια, θα μπορούν να συνεισφέρουν στην προσφορά στέγης. Υπάρχουν μάλιστα σχετικά προγράμματα από το ΕΣΠΑ.

Όμως, το πιο βασικό δεν είναι μόνο να βοηθήσεις τους απελπισμένους. Είναι να βοηθήσεις και αυτούς που βρίσκονται κοντά στο κατώφλι της απελπισίας, να μην το περάσουν. Σκοπεύουμε να στηρίξουμε νομικά και υλικά όλα αυτά τα νοικοκυριά που απειλούνται με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις ακινήτων. Ακόμα αυτούς που κινδυνεύουν να βρεθούν χωρίς ρεύμα. Θα αντιδράσουμε με κάθε τρόπο στην ιδιωτικοποίηση του νερού, που θα προκαλέσει ακόμα βαθύτερο κοινωνικό πρόβλημα. Τέλος θέλουμε να τρέξουμε ένα πρόγραμμα επανακατοίκησης του κέντρου της πόλης, που σήμερα ρημάζει, προωθώντας φτηνά ενοίκια για οικογένειες και νέα ζευγάρια. Υπάρχουν πολλά να γίνουν και για να αντιμετωπιστεί η κρίση, χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι, να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να έχουμε αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.

-Ποια είναι η θέση του συνδυασμού σας για την τελική μορφή που θα πάρει το κέντρο σύμφωνα με το Rethink Athens;

Η ένστασή μας με το Rethink Athens, είναι ότι εμφανίζεται ένας ιδιωτικός φορέας, κάνει μια μελέτη και μετά επιδιώκει να αναλάβει και την υλοποίηση του έργου, το οποίο είναι βέβαια δημόσιο και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Ο Δήμος πού είναι μέσα σε όλα αυτά; Έχει τον δικό του σχεδιασμό; Αν ο ιδιώτης αποφάσιζε να πεζοδρομήσει την Σταδίου, ή την Ακαδημίας ή ό,τι ήθελε, για τον Δήμο θα ήταν ακριβώς το ίδιο; Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται έτσι. Και να ξεκαθαρίσω ότι το πρόβλημά μας δεν είναι η εμπλοκή ιδιωτών. Η συνεισφορά των ιδιωτών είναι καλοδεχούμενη, στον βαθμό όμως που εντάσσεται σε έναν συγκεκριμένο σχεδιασμό. Θα έπρεπε να ερωτηθούν οι επιστημονικοί φορείς, οι κάτοικοι της περιοχής, οι καταστηματάρχες, να γίνουν μελέτες για τις επιπτώσεις στο κυκλοφοριακό, να ληφθούν μέριμνες για την ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Οι αστικές αναπλάσεις είναι πάντα υπόθεση σύνθετη, και φυσικά ο Δήμος πρέπει να ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Αυτή είναι η ένστασή μας με το rethink. Και επιπλέον είμαστε αντίθετοι με την λογική που συγκεντρώνει τους πόρους αποκλειστικά σε «εμβληματικά» έργα του κέντρου και αφήνει τις γειτονιές στην τύχη τους. Χρειάζεται μια πιο δίκαιη ισορροπία στην πόλη.

-Ως φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών στην Πατησίων, γίνομαι καθημερινά μάρτυρας της εξής κατάστασης. Μικροπωλητές στην πόρτα του κτιρίου. Αστυνομία παρεμβαίνει. Μικροπωλητές μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο. Αστυνομία παρεμβαίνει με χημικά (!) και αποκλείει την είσοδο/έξοδο. Στο ίδιο έργο θεατές χρόνια τώρα. Πως θα μπορούσε ο Δήμος Αθηνών να βοηθήσει στο να δοθεί μία λύση;

Ακόμα και η Σύγκλητος του Οικονομικού Πανεπιστημίου μετά τα τελευταία γεγονότα απείλησε με παραιτήσεις, τονίζοντας ότι δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο αυτής της έντασης αστυνομικές επιχειρήσεις, που θέτουν πια σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Τα λαθραία προϊόντα έρχονται στην χώρα από μεγάλα κυκλώματα. Μπαίνουν σε κοντέινερ σε τεράστιες ποσότητες, μεταφέρονται και αποθηκεύονται ανεξέλεγκτα. Ο μικροπωλητής είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης και εν τέλει αυτός που προσπαθεί να βγάλει ένα υποτυπώδες μεροκάματο για να ζήσει. Λέμε λοιπόν ότι στοχοποιώντας τους μικροπωλητές – με το πρόσθετο επιχείρημα ότι είναι μετανάστες, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε το παραεμπόριο. Αν αυτό που μας ενδιαφέρει είναι όντως το παραεμπόριο, πρέπει να χτυπηθούν τα κυκλώματα, που είναι ντόπια, και μάλιστα πολύ καλά δικτυωμένα.

Από εκεί και πέρα οφείλουμε να προστατεύσουμε και τα καταστήματα. Γι’ αυτό λέμε ότι οι μικροπωλητές πρέπει να έρθουν σε επαφή με νόμιμο προϊόν και τα παζάρια τους να χωροθετηθούν, έτσι ώστε να μην επηρεάζουν συνολικά την εμπορική κίνηση. Αυτό γίνεται στις ευρωπαϊκές πόλεις, δημιουργώντας μάλιστα εστίες και περιοχές ζωντάνιας. Είχε κάνει μια σχετική πρόταση ο κ. Καμίνης παλιότερα, την ξέχασε όμως αμέσως μόλις εξελέγη. Όπως και πολλά άλλα άλλωστε.

-Από την Στουρνάρη, στην Τοσίτσα. Από την Τοσίτσα, στη Νομική. Τι λύση πρέπει να δοθεί για τους τοξικομανείς; Δεν το λέω από άποψη εγκληματικότητας. Το λέω αφενός για υγειονομικούς λόγους (δεν γίνεται καθηγητής στη Νομική να λέει στις κοπέλες να μη φορούν ανοικτά παπούτσια μην πατήσουν καμιά σύριγγα), αλλά και για τους ίδιους τους τοξικομανείς! Μπορεί να βοηθήσει ο Δήμος; Πως;

Κάποια στιγμή η Ελλάδα πρέπει ν’ αποκτήσει ένα ουσιαστικό εθνικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών. Αυτό σημαίνει απεξάρτηση και πρόληψη. Ειδικά τώρα με τα μνημόνια, όλα αυτά θεωρούνται πολυτέλειες και τα έχουμε εγκαταλείψει. Και φυσικά τα βρίσκουμε μπροστά μας. Ο Δήμος μπορεί να παίξει πολύ σοβαρό ρόλο σε ένα τέτοιο σχέδιο, σε συνεργασία με τους φορείς απεξάρτησης. Μπορεί και πρέπει να αναβαθμίσει την δραστηριότητά του σε προγράμματα πρόληψης, κυρίως στα σχολεία, όπου τα τελευταία χρόνια δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση, παρέχοντας υπηρεσίες συμβουλευτικής για εξαρτήσεις και ουσίες από τα δημοτικά ιατρεία. Είναι μια μάχη συνεχής, στην οποία το πρώτο που πρέπει να αποφύγουμε είναι την δημιουργία γκέτο, πόσο μάλλον στο κέντρο της πόλης.

-Τελικά η Αθήνα μπορεί να γίνει πιο πράσινη;

Υπάρχουν πάρα πολλά περιθώρια. Αλλά τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα έχει στηθεί ένα σύστημα αρπαγής δημόσιων χώρων, με βασικό εργαλείο την πλήρη εγκατάλειψή τους από τον Δήμο. Ας τελειώνουμε με αυτά. Εμείς θέλουμε κατ’ αρχήν να προχωρήσουν πέντε μεγάλες αναπλάσεις που είναι ήδη ώριμες να υλοποιηθούν τμηματικά. Είναι το πάρκο Γουδή, η περιοχή των Αμπελόκηπων, όπου περιλαμβάνεται και το γήπεδο του ΠΑΟ και τα προσφυγικά, η περιοχή Προμπονά στην Ριζούπολη με το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της «Κολούμπια», ο Ελαιώνας και η Ακαδημία Πλάτωνος, που παρουσιάζει και εξαιρετικό αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Εκεί μπορούμε να δημιουργήσουμε σημεία ήπιας αναψυχής, χώρους αθλητισμού, ακόμα και να διοργανώνουμε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, που θα ζωντανέψουν την πόλη. Σε συνδυασμό με αυτό το σχέδιο οφείλουμε φυσικά να φροντίσουμε και τις γειτονιές, ιδιαίτερα τις υποβαθμισμένες. Εκεί, έργα όχι ιδιαίτερα μεγάλου προϋπολογισμού, που θα ομορφύνουν όμως τον χώρο, θα επιτρέψουν την πιο άνετη κυκλοφορία των πεζών και θα δημιουργήσουν σημεία συνάντησης των κατοίκων, μπορούν να παίξουν πολύ μεγάλο ρόλο στην αναβάθμιση της περιοχής.

-Γιατί κάποιος να προτιμήσει το συνδυασμό σας για τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου;

Οι παραδοσιακές λύσεις δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Είχαμε «επιτυχημένους» δημάρχους, που συνέχισαν την λαμπρή τους καριέρα αλλού, και μια πόλη που συνεχώς πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Δεν κατάφεραν να φτιάξουν ούτε μισό μέτρο ποδηλατόδρομο. Εμείς λέμε στους ανθρώπους: αν θέλετε μια δημοτική αρχή που θα αναζητά τα στηρίγματά της στην κοινωνία και όχι στους σπόνσορες, τα ιδιωτικά συμφέροντα και τις κυβερνήσεις, έχετε λόγο να στηρίξετε την «Ανοιχτή Πόλη». Γιατί εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται σε ολόκληρη την Αθήνα, αγωνίζεται για τα μεγάλα και τα μικρά, έχει κάνει πολύ σοβαρή προγραμματική δουλειά και κυρίως έχει συγκεκριμένη άποψη: Για τους δημόσιους χώρους, για το ποδήλατο και τους πεζούς, για τις γειτονιές, αλλά και για την δημοκρατία στον Δήμο. Για το πως μπορούμε να κάνουμε την πόλη πιο ασφαλή και φιλική για όλους τους κατοίκους, κλείνοντας ταυτόχρονα τον δρόμο στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Πιο πολύ όμως για την κοινωνική κρίση, και πως μπορούμε όλοι μαζί να είμαστε πιο δυνατοί απέναντί της. Είναι, λοιπόν, ώρα να δοκιμαστούμε.

-Η ανεργία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν οι νέοι. Ο Δήμος της Αθήνας πως θα μπορούσε να παρέμβει;

Η ανεργία είναι το καταστροφικό αποτέλεσμα της λιτότητας και της ύφεσης που έχει επιβληθεί στην χώρα με τα μνημόνια. Ωστόσο, η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να σηκώνει τα χέρια ψηλά. Πρέπει να δουλεύει για να ανακόψει τις επιπτώσεις της κρίσης στην πόλη. Πρέπει να στηρίξουμε τα μαγαζιά στις γειτονιές για να μην κλείσουν, ή να μπορέσουν να ανοίξουν ξανά. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να βοηθήσουμε καινούριες επιχειρήσεις, συνεταιριστικού τύπου, που ξεκινάνε κυρίως από νέα παιδιά και οι οποίες μπορούν να υποστηριχτούν με πολλούς τρόπους. Ο Δήμος έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες παρέμβασης και οφείλει να τις εξαντλήσει για να υπερασπιστεί την πόλη και την κοινωνία απέναντι στην κρίση.

-Οι εποχές της κρίσης προσφέρονται για πολιτιστική δραστηριότητα; Σε αυτό τον τομέα ο Δήμος τι θα μπορούσε να κάνει;

Η αλήθεια είναι ότι η πόλη βρίσκεται σε πολιτιστική άνθιση. Η κρίση ξυπνάει συνειδήσεις, δημιουργεί στους ανθρώπους ερωτήματα, τους γεννά την ανάγκη να συναντώνται, να επικοινωνούν και να σκέφτονται. Όλα αυτά είναι πολιτιστική δραστηριότητα. Παντού ξεφυτρώνουν πράγματα. Μικρά θέατρα, μουσικές σκηνές, συναυλίες, καλλιτεχνικές κολεκτίβες και πρωτοβουλίες. Υπάρχει τεράστιο δυναμικό πολιτισμού που μπορεί και πρέπει να απελευθερωθεί. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει τόσο ο πολιτισμός πολυτελείας, με τις δημόσιες σχέσεις και τους χορηγούς. Δεν έχουμε πρόβλημα, αλλά νοιαζόμαστε πολύ περισσότερο για πιο απλά, πιο αποκεντρωμένα και πιο προσιτά πράγματα, που εμπλέκουν όσο το δυνατόν περισσότερους δημιουργούς και είναι πολύ πιο κοντά στο κοινό. Αν προωθήσουμε την λογική αυτή μπορούμε να βάλουμε τον πολιτισμό στην ταυτότητα της Αθήνας. Και αυτό δεν θα είναι καλό μόνο για μας τους ίδιους και την ζωή μας, αλλά και για τον τουρισμό και την ανάπτυξη στην πόλη.