συνέντευξη στη “naftemporiki.gr”/Δ. Χατζηνικόλα

1. Αυτές οι εκλογές, λόγω μνημονίων, πιστεύεται ότι εκ των πραγμάτων θα έχουν περισσότερο πολιτικό και λιγότερο αυτοδιοικητικό χαρακτήρα; Αν «ναι» ποια μπορεί να είναι κατά τη γνώμη σας τα χαρακτηριστικά εκείνα που τις διαφοροποιούν από τις προηγούμενες αντίστοιχες εκλογικές αναμετρήσεις; 

Πάντοτε οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν και πολιτικό χαρακτήρα, ειδικά στον Δήμο της Αθήνας. Και μάλιστα κατά το παρελθόν είχαν χαρακτήρα σκληρά κομματικό, καθώς οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εναγωνίως επιδίωκαν το χρίσμα, και το βράδυ των εκλογών ο χάρτης χρωματιζόταν αναλόγως. Τώρα με τα δύο αυτά κόμματα να βρίσκονται σε κατάρρευση οι εκλεκτοί τους προσπαθούν να υποβαθμίσουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο κόσμος, όμως, γνωρίζει ότι  ο κ. Καμίνης είναι ο εκλεκτός του κ. Βενιζέλου και ο κ. Σπηλιωτόπουλος ο εκλεκτός του κ. Σαμαρά. Όσο και αν επιθυμούν την αποπολιτικοποίηση, είναι αδύνατον να ψηφίσει ο κόσμος, χωρίς να έχει ως βασικό κριτήριο τις καταστροφικές επιπτώσεις των μνημονίων στη ζωή του. Οι πολίτες θα πάνε στην κάλπη για να δώσουν απάντηση σε όλα. Θα θυμηθούν ποιοι είναι εκείνοι που ευθύνονται, ποια πολιτική υποστήριξαν και ακολούθησαν, ποιες ήταν οι επιλογές που κατέστρεψαν και τη ζωή και την πόλη. Δεν το βάζουμε εμείς αυτό το κριτήριο, το βάζει η ίδια η πραγματικότητα. Εμείς όμως καλούμε τους πολίτες να ψηφίσουν έχοντας υψηλές απαιτήσεις από το Δήμο. Θέλουμε συνειδητή και ώριμη ψήφο για να φέρουμε στην πόλη τη μεγάλη αλλαγή, που έχει στερηθεί μέχρι σήμερα.

2. Μπαίνοντας στη «μάχη» των εκλογών, από την έως τώρα εμπειρία σας, νιώσατε πότε ότι έχετε μπει σε «καλούπια». Νιώθετε δηλαδή ότι ένας νέος άνθρωπος, εντός των ορίων της πολιτικής, αναγκαστικά χάνει μέρος του νεανικού του ενθουσιασμού, του ακτιβισμού και της «φρεσκάδας» της ηλικίας του;

Θεωρώ ότι αυτό που κάνει την μεγάλη διαφορά, είναι να έχεις διαφορετικά πράγματα να πεις και να προτείνεις, να προωθείς ένα εναλλακτικό πρόγραμμα. Αυτό κάνει πολύ μεγαλύτερη διαφορά από την ηλικία. Για μένα αυτή η υποψηφιότητα αποτελεί μια συναρπαστική περιπέτεια. Η καθημερινή επαφή με τον κόσμο στις γειτονιές είναι εντυπωσιακή. Και μπορώ να σας πω, ότι έχω συναντήσει άνδρες και γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας με πολύ φρεσκάδα στην σκέψη και τον λόγο τους. Ειλικρινά δεν νιώθω ότι με την εμπλοκή στα αυτοδιοικητικά χάνω κάποιο από τα χαρακτηριστικά που αναφέρετε. Αντίθετα, αισθάνομαι ότι κερδίζω. Κερδίζω ενέργεια, δύναμη, όρεξη, ενθουσιασμό και πείσμα. Κυρίως όμως κερδίζω γνώση από αυτή την αδιαμεσολάβητη επαφή με τους ανθρώπους.

3. Ως συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, πείτε μου μία «φρέσκια» και ρηξικέλευθη πρόταση του συνδυασμού σας για την πόλη της Αθήνας; Μια πρόταση που ένας νέος Αθηναίος, ίσως και ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, θα πει «επιτέλους να και κάτι καινούργιο!».

Δεν ξέρω αν το ζητούμενο σε τέτοιες συνθήκες είναι μια πρωτότυπη προεκλογική ιδέα ή έστω μια δέσμη πρωτότυπων προεκλογικών ιδεών. Τόσα χρόνια έχουμε χορτάσει από προεκλογικές πρωτοτυπίες που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ και πουθενά. Οι προηγούμενοι δήμαρχοι θεωρήθηκαν όλοι επιτυχημένοι, και η πόλη πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σήμερα το ζητούμενο είναι να ξανασηκωθεί η κοινωνία όρθια. Να ζωντανέψουν οι γειτονιές με τοπικές αναπλάσεις και μέτρα για την στήριξη της τοπικής αγοράς. Να αξιοποιήσουμε κατά το δυνατόν τα άδεια κτίρια, τα κλειστά ξενοδοχεία, το ξενοίκιαστα μαγαζιά, σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες τους. Να πάρουμε πίσω τους ελεύθερους χώρους και να τους μετατρέψουμε σε εστίες καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, ήπιας ψυχαγωγίας, αθλητισμού για τα νέα παιδιά. Να κάνουμε την Αθήνα πόλο έλξης επισκεπτών, όχι μόνο για το ιστορικό κέντρο, αλλά για ολόκληρη την πόλη. Και βέβαια να βοηθήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κοιμούνται στον δρόμο, τρώνε από τα σκουπίδια ή ζουν χωρίς καμία ασφαλιστική κάλυψη. Τέλος το δικό μας στοίχημα είναι να εμπλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερους κατοίκους της πόλης στον σχεδιασμό και την λήψη των αποφάσεων, μέσα από θεσμοθετημένες συμμετοχικές διαδικασίες.

Όλα αυτά δεν έχει σημασία μόνο να τα εξαγγέλλεις. Πρέπει να πείσεις ότι μπορείς να τα κάνεις. Ότι έχεις το πρόγραμμα, την πολιτική βούληση, την ενέργεια να προχωρήσεις, ότι θέλεις και μπορείς να έρθεις σε σύγκρουση με ισχυρά συμφέροντα που απλώνουν το χέρι τους πάνω από την πόλη. Να πείσεις τους ανθρώπους ότι μια μεγάλη αλλαγή είναι και στο δικό τους χέρι. Η «Ανοιχτή Πόλη» μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς παρουσίας στα δημοτικά πράγματα, και με ξεκάθαρες θέσεις απέναντι στα κεντρικά αλλά και τα τοπικά προβλήματα της Αθήνας, είναι έτοιμη να δρομολογήσει αυτή την ιστορική αλλαγή στην Αθήνα.

4. Έχω διαβάσει στο πρόγραμμά σας ότι «ως ελάχιστο επιτεύξιμο ποσό εξοικονόμησης» δαπανών στο Δήμο, υπολογίζετε «σε ετήσια βάση το ποσό των 10.000.0000 ευρώ για το 2015» και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να κατηγορείτε την προηγούμενη δημοτική αρχή για διαρκή λιτότητα κι από την άλλη στο πρόγραμμά σας να «προπαγανδίζετε» περαιτέρω περικοπή δαπανών και μάλιστα μετρήσιμη;

Δεν πρόκειται για περικοπή δαπανών. Το ποσό αυτό έχει υπολογιστεί από τέσσερις πηγές. Την ανακατανομή των δαπανών, την βελτίωση των ιδίων εσόδων, την επαναδιαπραγμάτευση των δανείων του Δήμου ώστε να μεταφερθούν για αργότερα οι πληρωμές τοκοχρεολυσίων και τον περιορισμό των εργολαβιών, ώστε να αξιοποιηθούν στο δημοτικό έργο το δυναμικό και οι υπηρεσίες του Δήμου. Στην ουσία λοιπόν δεν είναι σχέδιο λιτότητας. Αντίθετα, τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν, θα προστεθούν στον προϋπολογισμό του Δήμου και θα αξιοποιηθούν ώστε να γίνουν περισσότερα για την στήριξη της πόλης και των ανθρώπων της.

5. Ως οικονομολόγο θα ήθελα τέλος να σας ρωτήσω αν μία έξοδος στις αγορές με πενταετή ομόλογο και επιτόκιο περί το 5%, χωρίς φυσικά προαπαιτούμενα, όπως δείχνει να επιθυμεί διακαώς η Ελληνική Κυβέρνηση είναι συμφέρουσα στην παρούσα φάση;

Πρόκειται για ένα επικοινωνιακό τρικ που έχει ως μοναδικό στόχο να ανακόψει την κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Ακόμα και ένας άνθρωπος που έχει ελάχιστη εξοικείωση με τα οικονομικά, θα αναρωτηθεί πως οι αγορές, που μας απέκλεισαν το 2010 με χρέος 120% του ΑΕΠ, θα μας ανοίξουν τώρα την αγκαλιά τους, με το χρέος να έχει εκτιναχθεί στο 180% και την παραγωγική βάση της οικονομίας εντελώς διαλυμένη. Πρόκειται για στημένο παιχνίδι, ανάλογο με εκείνο του 2001, με το οποίο μπήκαμε στο ευρώ. Η κυβέρνηση θα δώσει σε μιλημένους επενδυτές ομόλογα 2 δις, καταβάλλοντας επιτόκιο 5%. Θα πληρώσουμε δηλαδή για το κόλπο 500 εκατομμύρια, όσο είναι και το κομμάτι του πρωτογενούς πλεονάσματος που υποτίθεται ότι θα διανεμηθεί σε ευπαθείς ομάδες. Όλα αυτά γίνονται για να πειστεί ο κόσμος ότι «τα δύσκολα πέρασαν», ότι «βγαίνουμε από την κρίση» και ότι «τα Μνημόνια τελειώνουν». Λες και οι άνθρωποι δεν ζουν την κρίση στο πετσί τους. Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι το σχέδιο είναι να δεσμευτεί η Ελλάδα στην καταστροφική πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης για πολλά χρόνια ακόμα, απλά ονομάζοντας τα Μνημόνια κάπως αλλιώς.