Οι γειτονιές των Άνω Πατησίων, Κυπριάδου, Λαμπρινής, Ριζούπολης και Προμπονά εκτείνονται στο βόρειο τμήμα του Δήμου Αθηναίων, στα σύνορα του Δήμου με τους Δήμους Νέας Ιωνίας και Γαλατσίου. Πρόκειται, κυρίως, για περιοχές κατοικίας, λιγότερο πυκνοκατοικημένες από τη γειτονική Κυψέλη. Στις περιοχές των Ανω Πατησίων και στην προσφυγική περιοχή της Ριζούπολης υπήρχαν εγκατεστημένες πολυάριθμες βιομηχανικές μονάδες, ανενεργές σήμερα.

Άνω Πατήσια

Η περιοχή των Άνω Πατησίων προϋπάρχει ως οικισμός, εξοχικό προάστιο της Αθήνας που σταδιακά αστικοποιείται ακολουθώντας την πύκνωση της πόλης στην ενδιάμεση ζώνη και κατά μήκος του άξονα της Πατησίων. Ιστορικά είχε καλή συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση τόσο με το τραμ που τερμάτιζε στην περιοχή όσο και με τον ατμοκίνητο σιδηρόδρομο (στο πέρασμα του οποίου οφείλεται το τοπωνύμιο Αλυσίδα) όσο και, μεταπολεμικά, με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Στην ευρύτερη περιοχή των Πατησίων (μαζί και Νέας Ιωνίας, Νέας Φιλαδέλφειας και Χαλκηδόνας) αναπτύσσονται μεταξύ άλλων βιομηχανικές χρήσεις (εριουργία Δρακοπούλου, Παγοποιείο Φιξ κ.ά.) από τις αρχές του αιώνα, ακόμα και πριν την εγκατάσταση των προσφύγων, καθώς και μεγαλοαστικές κατοικίες ή εξοχικές επαύλεις, δείγμα των οποίων είναι η έπαυλη ή Βίλα Δρακόπουλου και η Επαυλη Κλωναρίδη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και τα δύο αυτά κτίρια καθώς και το κτίριο του παγοποιείου Φιξ, έχουν αποτελέσει χώρους διεκδίκησης για συλλογική χρήση πολιτισμού και αναψυχής για την περιοχή. Το οξύμωρο είναι ότι τα κτίρια του παγοποιείου και της εριουργίας, γκρεμίστηκαν από προηγούμενες δημοτικές αρχές με «συνοπτικές» διαδικασίες και με πρόσχημα είτε την δημιουργία χώρου κοινόχρηστου πράσινου είτε την εγκατάσταση χρήσεων εκμετάλλευσης των πολύτιμων οικοπέδων. Απ’ τα κηρυγμένα διατηρητέα κτίρια των  επαύλεων Δρακόπουλου και Κλωναρίδη παραμένουν επίδικα ως χρήση από τους κατοίκους και στο μεταξύ μένουν αναξιοποίητα και ρημάζουν αφρόντιστα από την αδιαφορία των δημοτικών αρχών και υπό την πίεση των ενδιαφερόμενων κληρονόμων για εκμετάλλευση του χώρου (στην περίπτωση του κληροδοτήματος Δρακόπουλου, επισπεύδων κληρονόμος είναι ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός). Επιπλέον της αδιαφορίας όμως, οι δημοτικές αρχές συμμετείχαν ενεργά στη διαδικασία σταδιακού αποχαρακτηρισμού είτε των βιομηχανικών διατηρητέων κτισμάτων είτε των κατοικιών, καθώς και στον αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων ως χώρων πρασίνου. Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων όλα αυτά τα χρόνια γύρω από την υπεράσπιση αυτών των χώρων, έχουν κληροδοτήσει μια μεγάλη εμπειρία και πολύ ενεργές συλλογικότητες στην περιοχή.

Εκτός από αυτά, στην περιοχή των Άνω Πατησίων απαντούν προβλήματα υποβάθμισης και εντάσεις ανάλογες με αυτές που ισχύουν στις περιοχές νοτιότερα εκατέρωθεν της Πατησίων. Στα Άνω Πατήσια βρίσκεται το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα της Πρωτεύουσας, η Γκράβα, ένα εσωστρεφές και υπερβολικού μεγέθους συγκρότημα που κατασκευάστηκε επί χούντας, στο οποίο εκδηλώνονται με τον πιο ανησυχητικό τρόπο τα ζητήματα φτώχειας, υποβάθμισης, δυσκολίας διαπολιτισμικής επικοινωνίας και κοινωνικής ένταξης που ούτως ή άλλως υπάρχουν σε πολλές περιοχές της Αθήνας. Το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας θεωρείται εδώ και χρόνια και πολύ πριν την επίσημη «κρίση» ως ένα από τα πιο σκληρά σχολικά περιβάλλοντα στην Αθήνα. Στην Γκράβα ωστόσο λειτούργησε και ένα από τα πιο πετυχημένα εγχειρήματα υποστήριξης της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης με συνεργασία της διευθύντριας, των δασκάλων μεταξύ τους, με τους γονείς, τα παιδιά και την ομάδα σχολικής αγωγής του ΚΕΘΕΑ (στο 132^ο Δημοτικό Σχολείο).

Κυπριάδου

Η περιοχή Κυπριάδου έχει τη δική της ιστορία, που αντανακλά και τη σημερινή της εικόνα. Η περιοχή δημιουργείται τις δεκαετίες 1920-1930 με ιδιωτική πρωτοβουλία για την εκμετάλλευση οικοπέδων εκτός σχεδίου πόλης, σε γειτνίαση με την περιοχή των Άνω Πατησίων. Κτίζεται ως «κηπούπολη» και χαρακτηρίζεται από μικρές διώροφες επαύλεις με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική πολυρρυθμία και ποικιλία για την εποχή, πράσινους κήπους και πρασιές. Τουλάχιστον για τις πρώτες δεκαετίες μετά την οικοδόμηση της, η περιοχή Κυπριάδου κατοικείται κυρίως από αστικά στρώματα διανοούμενων και καλλιτεχνών (Κόντογλου, Βακαλό, Πικιώνης, Δροσίνης κ.ά.). Μέρος των ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών και αστικών χαρακτηριστικών της περιοχής διατηρούνται μέχρι και σήμερα.

Λαμπρινή

Η περιοχή της Λαμπρινής στα σύνορα με τους δήμους Γαλατσίου και Νέας Ιωνίας είναι μια σχετικά πυκνοκατοικημένη περιοχή που αρχικά συγκροτείται ως εργατική συνοικία από εποίκους Ναξιώτες και άλλους ανάλογα με τις γειτονικές περιοχές στο Γαλάτσι και αστικοποιείται κυρίως μεταπολεμικά. Ελεύθεροι χώροι στην περιοχή είναι κυρίως οι πλατείες Φειδά και Εργατών Πολεμιστών στην περιοχή του Αγ. Ανδρέα.

Ριζούπολη – Προμπονάς

Στην περιοχή του Προμπονά, εντός της προσφυγικής συνοικίας της Ριζούπολης, που βρίσκεται δίπλα στο γήπεδο του Απόλλωνα και στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών, λειτουργούσε το ομώνυμο δημοτικό φυτώριο από το 1950, όταν και η έκταση του παραχωρήθηκε στο Δήμο. Ο χώρος των 60 στρεμμάτων στον Προμπονά, μαζί και με το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο δίσκων της Columbia, αποτελεί τα τελευταία χρόνια πεδίο διεκδίκησης των κατοίκων στην ευρύτερη περιοχή των Πατησίων ως δημόσιος χώρος πρασίνου και πολιτισμού. Για το κτίριο της Columbia, ιδιαίτερα, οι διεκδικήσεις αφορούν στο να κηρυχθεί το κτίριο ως βιομηχανικό μνημείο και να αποδοθεί σε χρήση μουσείου σχετικού με την ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας και μουσικής γενικότερα.