ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το  Επιχειρησιακό Σχέδιο του Δήμου Αθήνας διαπνέεται από την ίδια φιλοσοφία, που έφερε την χώρα και κατά συνέπεια και την πόλη μας στην κρίση, την ίδια φιλοσοφία που αντί να αναχαιτίσει την κρίση μας έβαλε βαθύτερα σε αυτή. Μια φιλοσοφία που καταδικάστηκε πρόσφατα από τον Ελληνικό λαό ο οποίος με θάρρος διεκδικεί μια διαφορετική πορεία. Είναι η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ενός ‘ακραίου κέντρου’ και μιας λογικής που θεωρεί ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων θα γίνει με προσφυγή στην ιδιωτική πρωτοβουλία, την ανταγωνιστικότητα, την ιδιωτικοποίηση και την αφυδάτωση του κράτους, της αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών υπηρεσιών. Εκμηδενισμού του κοινού και δημόσιου προς όφελος της επιχειρηματικότητας και του κέδρους. Δεν ξεχνάμε άλλωστε την περηφάνια με την οποία ο κ. Καμίνης επαιρόταν για την πρωτοπόρα εφαρμογή των μνημονιακών επιταγών από τον Δήμο της Αθήνας με τις απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων που έφεραν τελικά το Δήμο μας, στα όρια να μην μπορεί να φέρει σε πέρας τις στοιχειώδεις λειτουργίες του. Αυτή η φιλοσοφία είναι άλλωστε που κάνει τους συντάκτες του σχεδίου να αναφέρονται με απαξιωτικά λόγια στα θύματα της κρίσης (σελ. 209 Ε.Σ), τους ανθρώπους που περιθωριοποιούνται και να τους αντιμετωπίζει ως πρόβλημα για την πόλη και όχι ως καμπανάκι για αλλαγή πολιτικής και προτεραιοτήτων.

Στον αντίποδα αυτής της δοκιμασμένης και αποτυχημένης συνταγής την οποία εκπροσωπεί ο Δήμαρχος για την πόλης μας και την οποία εφάρμοσε σε επίπεδο χώρας η προηγούμενη κυβέρνηση, ο Δήμος της Αθήνας θα έπρεπε να αναζητήσει νέες ιδέες και νέες οδούς. Να δώσει έμφαση στο ανθρώπινο κεφάλαιο που συνθλίβεται από την ανεργία, να δώσει διέξοδο μέσω της διευκόλυνσης και ενίσχυσης των συνεργατικών εγχειρημάτων, μέσω της ήπιας και αποκεντρωμένης αναβάθμισης περιοχών φτιάχνοντας πολλές, νέες και διάσπαρτες εστίες ενδιαφέροντος, ενισχύοντας το τουριστικό ενδιαφέρον για την πόλη και όχι μόνο για τα μνημεία. Να δώσει έμφαση στην οικονομική δραστηριότητα με έμφαση τον άνθρωπο, τον πολιτισμό και το περιβάλλον και όχι με έμφαση την ανταγωνιστικότητα και τις ευκαιρίες κέρδους.

Δυστυχώς, λοιπόν, αν εξαιρέσει κανείς τις σελίδες του Επιχειρησιακού Σχεδίου που αποτελούνται από παράθεση στοιχείων και απλώς καταναλώνουν αδίκως χαρτί, σε ότι αποτελεί πυρήνα αυτού του σχεδίου δεν βλέπουμε τίποτα το καινούριο, καινοτόμο ή ενδιαφέρον, τίποτα που να δείχνει ότι δεν είμαστε στο 2008 ή 2012 αλλά στο 2015 και ότι κάτι λίγο έχουμε μάθει από την μέχρι τώρα εμπειρία.

Δεν θέλουμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές, ούτε να κατηγορήσουμε τον Δήμο ότι δεν κάνει πράγματα που εκ του ρόλου του δεν μπορεί. Θα περιμέναμε όμως να δούμε τα σημάδια μιας αλλαγής με βάση της συγκυρία, μιας αλλαγής οπτικής και προτεραιοτήτων, μια προσπάθεια να ανιχνεύσουμε νέους τρόπους παρέμβασης στην πόλη και την κοινωνία, αντί για ένα κείμενο που θα μπορούσε να είναι ακριβώς το ίδιο με πριν 5 χρόνια.