Η εικόνα μιας πόλης που δεν φροντίζει τους ευάλωτους συνανθρώπους μας είναι μια εικόνα απάνθρωπη. Ας μην ξεχνάμε ότι μαζί με την τοξικοεξάρτηση υπάρχουν η αστεγία και η συννοσηρότητα (χρήστες που έχουν διπλή διάγνωση) που συχνά επιδεινώνουν περαιτέρω την κατάσταση των χρηστών. Η κεντρική διοίκηση και το αρμόδιο Υπουργείο έχουν μεγάλες ευθύνες, αφού η στάση τους χαρακτηρίζεται από αναβλητικότητα και επικοινωνιακή διαχείριση. Ούτε όμως και από τις δημοτικές διοικήσεις έχουν γίνει όσα θα έπρεπε τα τελευταία χρόνια.

Η προσέγγιση των χρηστών οφείλει να γίνεται πρωτίστως με όρους φροντίδας, με στόχο την προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Η πόλη έχει ανάγκη ένα ολιστικό πλαίσιο δράσεων για την πρόληψη, τη μείωση της βλάβης, τη θεραπεία και την κοινωνική επανένταξη, έτσι ώστε να υπάρξει ολοκληρωμένη μέριμνα για όσους ζουν με την τοξικοεξάρτηση – και όχι μια αναποτελεσματική μικροδιαχείριση που ανακυκλώνει το πρόβλημα. Αν δεν έχει μια συνολική πολιτική ο Δήμος, οι αποσπασματικές και επιμέρους εφαρμογές που δεν εντάσσονται σε ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισης του ζητήματος είναι τουλάχιστον αμφίβολης αποδοτικότητας και ευνοούν μια διαχείριση που εργαλειοποιεί τις πιάτσες σε όφελος συμφερόντων.

Κρίσιμο σημείο για την επιτυχία του όποιου σχεδίου αντιμετώπισης είναι η συνεργασία και συνέργεια όλων των εμπλεκόμενων φορέων, υπηρεσιών, αλλά και ομάδων από την κοινωνία των πολιτών, σε μια δύσκολη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί με ρεαλισμό και νηφαλιότητα ένα σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο. Και βέβαια, οι κάτοικοι θα πρέπει να ενημερώνονται έγκαιρα και έγκυρα, οι ανησυχίες τους να γίνονται σεβαστές και να συμμετέχουν μέσα από μια σωστά δομημένη διαβούλευση στη λήψη των σχετικών αποφάσεων.

Οι καλοκαιρινοί μήνες, με τις όλο και πιο δύσκολες συνθήκες και τις αυξημένες μέρες καύσωνα, θέτουν με έμφαση τα ζητήματα διαχείρισης του πρασίνου στην πόλη. Ενδεικτική είναι η επιστολή διαμαρτυρίας του συλλόγου των Σεπολίων “Αναγέννηση”, σχετικά με χώρους που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα. Στο πάρκο Κοροπούλη, στο χώρο του Άτλας, στο πάρκο Βρεττού, στις πλατείες Ναυάρχου Λυκούδη, Γαλαξειδίου, Αβδήρων, στη Δυρραχίου, στην πλατεία Λαού και αλλού, καταγράφονται καταστροφές και φαινόμενα ξήρανσης βλάστησης (ακόμα και στα πρόσφατα φυτεμένα δέντρα), προβλήματα με την άρδευση, κομμένα δέντρα που δεν έχουν απομακρυνθεί και αντικατασταθεί.

Αντίστοιχες αναφορές έρχονται και από τη 2η Δημοτική Κοινότητα για το άλσος Λογγίνου, όπου κάποια από τα πρόσφατα φυτεμένα δέντρα φαίνεται να έχουν ξεραθεί και κοπεί χωρίς να απομακρυνθούν άμεσα. Ζητήσαμε ενημέρωση, αν πρόκειται για θέμα άρδευσης ή άλλη αστοχία.

Σε κάθε περίπτωση και σε όλη την έκταση του Δήμου, πρέπει να αξιολογηθούν οι όλο και πιο δυσμενείς κλιματικές συνθήκες, και τα σχέδια για την φροντίδα του πρασίνου να προσαρμοστούν στις ανάγκες.

Το θέμα με τις καταλήψεις κοινόχρηστων χώρων, καθώς και με το παρκάρισμα πάνω σε πεζόδρομους και πλατείες είναι εκτεταμένο και το έχουμε θέσει πολλές φορές – όπως έχουμε θέσει συγκεκριμένα την κατάσταση στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη όπου, σύμφωνα με διαμαρτυρίες των κατοίκων, οι συνθήκες παραμένουν εξαιρετικά προβληματικές. Αν πρέπει να ξεκινήσει από κάπου ο Δήμος Αθηναίων, για να αντιμετωπίσει μια επί χρόνια προβληματική κατάσταση, οι πολυσύχναστες πλατείες όπως εκείνη του Αγίου Γεωργίου είναι μια καλή αρχή. Χρειάζεται καλύτερος έλεγχος, καθώς και να εξεταστούν μέσα αποτροπής της εισόδου των οχημάτων στην πλατεία.

Ζητήσαμε ενημέρωση για τον προγραμματισμό της δημοτικής αρχής, ώστε να υποστηριχτεί το αίτημα των κατοίκων να μην τσιμεντοποιηθεί ο σημαντικός χώρος του πρώην ΒΙΟΠΑ, μετά και την πρόσφατη απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που ακυρώνει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής με αντικείμενο την αλλαγή χρήσεων γης και την αύξηση του πρασίνου στον Προμπονά.

Η έλλειψη αίθουσας πολλαπλών χρήσεων στο 6ο ΓΕΛ και το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί, σχετικά με την επιστροφή των χώρων του ΓΕΛ που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες του 6ο Γυμνασίου, είναι ακόμα ένα σύμπτωμα των αδιεξόδων που προκαλεί η έλλειψη σχολικής στέγης στην πόλη. Οι συγχωνεύσεις και η τριχοτόμηση της χρήσης σχολικών κτιρίων – όπως συμβαίνει σήμερα στο 6ο ΓΕΛ – δεν είναι λύσεις στο πρόβλημα, αντίθετα επιδεινώνουν τις ήδη προβληματικές συνθήκες στέγασης που αντιμετωπίζει σε πολλά συγκροτήματα η σχολική κοινότητα. Καλέσαμε τη δημοτική αρχή να αναλάβει πρωτοβουλία για την επίλυση του ζητήματος έλλειψης χώρων στο 6ο ΓΕΛ. Η εξασφάλιση αξιοπρεπούς σχολικής στέγης για όλα τα παιδιά πρέπει να είναι προτεραιότητα για τον Δήμο Αθηναίων και άξονας της όποιας στεγαστικής πολιτικής του.

Μια σημαντική δυνατότητα που έχουν οι δημότες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι η χρήση των δημοτικών κολυμβητηρίων. Σύμφωνα όμως με αναφορές που λαμβάνουμε, κάποια κολυμβητήρια φαίνεται ότι λειτουργούν χειρότερα από κάποια άλλα. Καλέσαμε τη δημοτική αρχή να αξιολογήσει την κατάσταση και να εξασφαλίσει ένα κοινό καλό επίπεδο, στο προσωπικό, στην ασφάλεια και στην υγιεινή των χώρων.

Επίσης, το κολυμβητήριο του Πανελληνίου, με τον οποίο ο Δήμος έχει συνάψει συμφωνία με υψηλό αντίτιμο, έμεινε για δεύτερη φορά κλειστό για μεγάλο χρονικό διάστημα για τεχνικούς λόγους. Και εκεί, θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει μέριμνα του Δήμου για αξιοπρεπείς συνθήκες και πρόβλεψη για περιπτώσεις όπου δεν προσφέρονται οι υπηρεσίες που έχουν συμφωνηθεί.

Αυξάνονται οι διαμαρτυρίες πολιτών που αφορούν τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν όσοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν λεωφορεία ή άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδιαίτερα τώρα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αφόρητη είναι, για παράδειγμα, η αναμονή σε στάσεις χωρίς επαρκή σκίαση, όπως σε αυτές της Ακαδημίας, στάσεις κομβικές με αρκετές γραμμές λεωφορείων. Αν θέλουμε να ενισχύσουμε τη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, είναι κρίσιμο να δημιουργήσουμε συνθήκες άνετης χρήσης, και ο Δήμος Αθηναίων οφείλει να συμβάλει στο μέτρο των αρμοδιοτήτων του και να πιέσει τις αρμόδιες υπηρεσίες σε αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό αφορά και τις σχεδιαστικές επιλογές που γίνονται για τις ίδιες τις στάσεις και την εξασφάλιση σκίασης με φυτεύσεις και άλλα μέσα. Οι επιλογές μας πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στις συνθήκες και στο κλίμα της Αθήνας, πράγμα που δυστυχώς δεν γίνεται πολύ συχνά.