Άρθρο του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην Εφημερίδα των Συντακτών για την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα

Παρακολουθώ εξαιρετικά προβληματισμένος την προσπάθεια του κ. Σπηλιωτόπουλου να αναδείξει το ζήτημα της ανέγερσης τζαμιού στην Αθήνα, σε σημείο αιχμής της προεκλογικής του εκστρατείας. Με τους πιο ήπιους χαρακτηρισμούς, πρόκειται για μια απόπειρα «εκλογικής αρπαχτής», σε μια πόλη με πολύ σοβαρά και τεράστιας έκτασης κοινωνικά προβλήματα.

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος επιδίδεται σε εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου λαϊκισμό και το γνωρίζει πολύ καλά. Δημοψήφισμα για ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να γίνει και τα θρησκευτικά δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Στην Αθήνα ζουν άνθρωποι στους οποίους το ελληνικό κράτος έχει παραχωρήσει δικαίωμα νόμιμης παραμονής και δεν μπορεί να τους εμποδίζει από την άσκηση των θρησκευτικών τους εθίμων. Αλλά υπάρχουν επίσης και Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, που ζουν στην πόλη μας και έχουν επίσης αυτό το δικαίωμα.

Επομένως η πρόταση για δημοψήφισμα είναι απαράδεκτη. Όπως θα ήταν απαράδεκτο, κάποιος που ακολουθεί την τακτική του κ. Σπηλιωτόπουλου, να θέσει θέμα δημοψηφίσματος για την λειτουργία των ελληνορθόδοξων ναών στην Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια, την Ιερουσαλήμ ή την Βηρυτό. Εκεί οι χριστιανοί αποτελούν μικρή ομάδα. Θα του άρεσε του κ. Σπηλιωτόπουλου ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος γνωρίζει λοιπόν πολύ καλά ότι τέτοιου είδους δημοψήφισμα, δεν μπορεί, ούτε και πρόκειται να γίνει. Άλλωστε, ως βουλευτής έχει ψηφίσει τον σχετικό νόμο για την ανέγερση του τζαμιού, και ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, δεν έκανε τίποτα για να τον αναιρέσει. Τώρα αλλάζει την τακτική του για προεκλογικούς λόγους και επιχειρεί να εγείρει ξενοφοβικά αισθήματα για να μαζέψει ψήφους. Δεν ξέρω αν το κάνει για να κρύψει την ένδεια των προτάσεων του για την πόλη ή για να διεισδύσει σε ένα υπερσυντηρητικό κοινό. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να του επισημάνουμε ότι η τυχοδιωκτική αυτή τακτική που έχει επιλέξει, πολύ σύντομα θα τον καταστήσει όμηρο της ακροδεξιάς, όπως γνωρίζουν πλέον πολύ καλά ο κ. Σαμαράς και ο κ. Μπαλτάκος.

Τζαμιά υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις και λειτουργούν χωρίς προβλήματα. Όσον αφορά την Αθήνα, οι χιλιάδες μουσουλμάνοι που κατοικούν στην πόλη, αναγκάζονται να μαζεύονται σε ανοιχτούς χώρους και γήπεδα για να προσευχηθούν, χωρίς, επίσης, να δημιουργείται κανένα πρόβλημα. Στην Αθήνα λειτουργεί Συναγωγή, εκτός αν θέλει να την κλείσει και αυτήν ο κ. Σπηλιωτόπουλος. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει ταχθεί υπέρ της ανέγερσης Τεμένους στην Αθήνα, επικαλούμενος το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να προσεύχεται. Ας μην λαϊκίζουμε λοιπόν για εκλογική κατανάλωση. Χώρος για τζαμί στην Αθήνα υπάρχει και η ανέγερσή του αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας. Αυτό μπορεί να γίνει σε συνεννόηση και διάλογο με τις μουσουλμανικές κοινότητες, καθώς και με τους κατοίκους των γειτονικών περιοχών, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν.

Όσο για τον κ. Καμίνη, η αίσθηση είναι ότι βολεύεται εξαιρετικά από την τακτική του κ. Σπηλιωτόπουλου. Αποφεύγει την ουσιαστική αντιπαράθεση για το ανύπαρκτο έργο του στην Αθήνα και αξιοποιώντας την προνομιακή προβολή που του προσφέρουν τα ΜΜΕ, χρησιμοποιεί το τζαμί για να παρουσιαστεί ως αποφασιστικός υπέρμαχος των δικαιωμάτων στην πόλη. Του υπενθυμίζουμε ότι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων απαιτεί εντιμότητα και συνέπεια. Διότι είναι ο ίδιος ο κ. Καμίνης που πριν λίγο καιρό, προκειμένου να γίνει αρεστός στον κ. Χρυσοχοΐδη, προσφέρθηκε να δημιουργήσει κέντρο κράτησης μεταναστών στον Ελαιώνα, την ίδια ώρα που η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και όλες οι ΜΚΟ που ασχολούνται με το θέμα των προσφύγων, αποδοκίμαζαν την δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στην χώρα μας. Είναι επίσης ο ίδιος ο κ. Καμίνης που ξεχνώντας την παλαιότερη θητεία του στον τομέα των δικαιωμάτων, είχε καλύψει πλήρως τον κ. Λοβέρδο στον επαίσχυντο και ρατσιστικό διασυρμό των οροθετικών γυναικών, μια ενέργεια που είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα και διεθνώς. Αλλά και στο πλαίσιο της αόρατης δημαρχίας του, ο κ. Καμίνης απέφυγε επιμελώς να ενεργοποιήσει τον θεσμό του «Δημοτικού Συμβουλίου Μεταναστών», κάτι το οποίο στο κάτω-κάτω δεν απαιτεί και κάποια ιδιαίτερη πολιτική βούληση, στον βαθμό που αποτελεί πρόβλεψη του «Καλλικράτη».

Προτείνω λοιπόν να αφήσουμε κατά μέρος τα επικίνδυνα και υποκριτικά παιχνίδια και να συζητήσουμε σοβαρά για την πόλη και τα προβλήματά της, για τους ανθρώπους που υποφέρουν από την κρίση, για τα χιλιάδες νοικοκυριά που βουλιάζουν στην ανεργία, την ανασφάλεια και τη φτώχεια, για τα εκατοντάδες χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, για τις γειτονιές που παραδίδονται στην εγκατάλειψη. Η κρίση είναι εδώ, βαραίνει πάνω από την Αθήνα και τους κατοίκους της και κάνει επιτακτική την ανάγκη να αναζητηθούν απαντήσεις και προοπτικές διεξόδου. Την ίδια στιγμή, ο κ. Καμίνης αποφεύγει συστηματικά οποιαδήποτε συζήτηση και ο κ. Σπηλιωτόπουλος επιδίδεται σε ακροδεξιές ακροβασίες. Η «Ανοιχτή Πόλη» είναι έτοιμη να κάνει ουσιαστικό διάλογο και προγραμματική αντιπαράθεση με οποιονδήποτε, υπερασπιζόμενη την προοπτική μιας μεγάλης αλλαγής στην Αθήνα. Αν οι άλλοι νοιώθουν ότι έχουν πραγματικά κάτι να πουν, ας προσέλθουν να κουβεντιάσουμε δημόσια, όπως γίνεται στις δημοκρατίες.