Φίλες και Φίλοι,

Σήμερα είμαστε στο Παγκράτι. Εχθές και προχθές σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, σε επαφή με τον κόσμο. Μέχρι τις εκλογές θα πάμε παντού.

Αναρωτιέται κανείς πού  είναι οι αντίπαλοί μας. Ιδιαίτερα οι κυβερνητικοί υποψήφιοι. Τους έχετε συναντήσει πουθενά; Η τους βλέπετε μόνο στην τηλεόραση;

Προφανώς έχουν επιλέξει να δώσουν τη μάχη από το ασφαλές και φιλικό πεδίο των ΜΜΕ. Γιατί δεν αντέχουν να σηκώσουν το βάρος της πολιτικής των Μνημονίων που κουβαλάνε στην πλάτη τους. Και γιατί δεν έχουν ούτε σοβαρό σχέδιο, ούτε πρόγραμμα για την πόλη, την οποία παρέδωσαν στην κρίση.

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος ψηφίζοντας, και ο κ. Καμίνης υλοποιώντας πρόθυμα.

Σε αντίθεση με αυτούς, η Ανοιχτή Πόλη είναι εδώ. Σε καθημερινή επαφή και διάλογο με τους πολίτες.  Πρόσωπο με πρόσωπο.

Αυτή είναι η δύναμή μας.

Τα μηνύματα που παίρνουμε από την καθημερινή επαφή με τον κόσμο, μας γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία.

Είμαστε γερά και δυνατά μέσα στην μάχη. Η μεγάλη ανατροπή στην Αθήνα είναι στο χέρι μας.

Ο κ. Καμίνης κατέθεσε μόλις προχθές το πρόγραμμά του.

Δεν χρειάζεται να το αναζητήσετε. Είναι ακριβώς το ίδιο με το επιχειρησιακό πρόγραμμα που είχε καταθέσει το 2010.

Με μια κουβέντα, ο κ. Καμίνης διεκδικεί την ψήφο των Αθηναίων υποσχόμενος να υλοποιήσει όλα αυτά που υποσχέθηκε να κάνει στην πρώτη του θητεία και δεν τα έκανε.

Δεν έχει λόγο να τα κάνει ούτε στην δεύτερη. Ξέρουμε όμως ότι σίγουρα θα κάνει αυτά που έκανε στην πρώτη του θητεία.

Δηλαδή: θα συμπορευτεί πρόθυμα με την κυβέρνηση των Μνημονίων και του καταρρέοντος πολιτικού κατεστημένου.

Θα παραιτηθεί από οποιονδήποτε αστικό σχεδιασμό, αφήνοντας χώρο στους ιδιώτες να υλοποιούν ότι θέλουν, με χρήματα του Δήμου από τα ΕΣΠΑ.

Και θα αφήσει την τεράστια υπόθεση της αλληλεγγύης στην όποια φιλανθρωπική διάθεση κάποιων χορηγών.

Δεν χρειάζεται να τον ψηφίσει η Αθήνα για να το καταλάβει.

Ο κ. Καμίνης έχει συνδέσει ήδη το όνομά του με αυτό το είδος την πολιτικής για την πόλη. Και το έκανε γιατί επέλεξε να συνεχίσει την παράδοση των δημάρχων του πολιτικού κατεστημένου. Ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπική του πολιτική σταδιοδρομία, εγκαταλείποντας την Αθήνα στην τύχη της.

Υπάρχει όμως και η κρυφή ατζέντα του κ. Καμίνη. Αυτή που κατέθεσε στο σχέδιο αξιολόγησης των δομών του Δήμου, το οποίο υπέβαλλε στο υπουργείο Εσωτερικών.

Εκεί αναφέρονται ρητά: η πρόθεση του να αυξήσει το τέλος παρεπιδημούντων, που αφορά καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, από 0,5% σε 1%. Η θεσμοθέτηση Δημοτικής Φορολογικής Ενημερότητας για πολίτες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις έναντι του Δήμου. Η επιβολή τελών φωτισμού και καθαριότητας ακόμα και στα κλειστά διαμερίσματα. Και η μεταφορά χρεών προς τον δήμο σε εισπρακτικές εταιρίες, που θα κυνηγήσουν πιο αποτελεσματικά τους δημότες.

Αυτή είναι η κρυφή ατζέντα του κ. Καμίνη. Αλλά δεν είναι και τόσο κρυφή. Γιατί ο κ. Καμίνης υπήρξε ένας αγαπημένος δήμαρχος του Μνημονίου. Τουλάχιστον μέχρι την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, που ξαφνικά έγινε ακομμάτιστος.

Όσο για το έργο του στην αλληλεγγύη, για το οποίο τόσο συχνά υπερηφανεύεται απέναντι σε φιλικότατους δημοσιογράφους, η αλήθεια δεν τον ευνοεί. Γι’ αυτό άλλωστε αποφεύγει το διάλογο μαζί μας.

Δεν υποτιμούμε την βοήθεια σε ανθρώπους που τη χρειάζονται, όσο μικρή και αν είναι, από όποιον και αν προέρχεται. Θα περιμέναμε όμως από τον απερχόμενο δήμαρχο, αντί να φουσκώνει προεκλογικά τις επιδόσεις του, ισχυριζόμενος ότι συντηρεί 20.000 ανθρώπους, να κάνει πιο δραστικά και αποτελεσματικά πράγματα.

Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει είναι να διαμαρτυρηθεί δημόσια, όταν οι περικοπές στον προϋπολογισμό του δήμου μείωσαν στο μισό τις κοινωνικές δαπάνες, σε σχέση με την προ της κρίσης εποχή.

Να φροντίσει για την αποτελεσματική  λειτουργία των δημοτικών ιατρείων που έχουν εγκαταλειφθεί στην απραξία, την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι ζουν ανασφάλιστοι.

Να συμβάλλει στην δημιουργία αγορών χωρίς μεσάζοντες.

Να συναντηθεί με τις πρωτοβουλίες κινήσεις αλληλεγγύης, που δρουν στις γειτονιές. Και που το συνολικό τους έργο, βασισμένο αποκλειστικά και μόνο στην ανθρώπινη πρωτοβουλία, είναι πολύ μεγαλύτερο από το πραγματικό έργο του κ. Καμίνη.

Όσο για τον κ. Σπηλιωτόπουλο, πολύ λίγα πράγματα μπορούμε να πούμε. Γιατί πολύ λίγα πράγματα μπορεί να πει ο ίδιος.

Μόλις εχθές επιχείρησε να μιλήσει για τον τουρισμό στην Αθήνα. Μέχρι τότε τον ακούγαμε μόνο να χαϊδεύει την ακροδεξιά, με λαϊκές ακροδεξιές κορώνες. Τις οποίες, όταν είδε ότι δεν περνάνε, διάνθισε με ασύλληπτες γραφικότητες, παραθέτοντας τις μαρξιστικές επιρροές στην σκέψη του.

Έλεος. Η Αθήνα αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό.

Αλλά εντάξει. Αφού θέλει να μιλήσει για τουρισμό, ας μιλήσουμε και εμείς. Τι είδους τουρισμό φαντάζεται ο κ. Σπηλιωτόπουλος στην Αθήνα; Τον τουρισμό στον οποίο οι εργαζόμενοι αμείβονται με ψίχουλα για να δουλεύουν ασταμάτητα, χωρίς δικαιώματα; Τον τουρισμό που εκχωρεί τον δημόσιο χώρο σε τεράστια ιδιωτικά συμφέροντα; Τον τουρισμό που συγκεντρώνει τα οφέλη σε μερικές δεκάδες μετόχους πανίσχυρων εταιρειών, χωρίς να διαχέεται τίποτα στην πόλη; Γιατί αυτά έχει ψηφίσει ο κ. Σπηλιωτόπουλος στην Βουλή. Δεν τον έχουμε ακούσει να λέει κάτι διαφορετικό.

Αυτοί είναι λοιπόν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι. Δεν κάνουν τίποτα για να κρυφτούν. Ας μην περιμένει αύριο η Αθήνα κάτι περισσότερο από αυτούς. Ας μην περιμένει να φωνάξουν πραγματικά για την ιδιωτικοποίηση του νερού, που θα φέρει χειρότερο και ακριβότερο νερό για όλους, και περισσότερη απελπισία στους πιο αδύναμους. Ας μην περιμένει να αντιδράσουν στους πλειστηριασμούς, και να στηρίξουν τα νοικοκυριά που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Ας μην περιμένει να αντιδράσουν σε νέες απολύσεις χιλιάδων ανθρώπων, και στην ολοκληρωτική συρρίκνωση του Δήμου. Τα σχέδια που καταστρέφουν την πόλη θα περάσουν χωρίς να κουνηθεί φύλλο.

Άλλη μια κουβέντα για το νερό. Γιατί πριν δύο ώρες ο κ. Καμίνης έσπευσε να μας απαντήσει ότι πάντα ήταν εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού. Απλώς είχε φροντίσει να μην το μάθει κανείς. Και μετά τις εκλογές θα φροντίσει να το ξεχάσουμε πάλι.

Γιατί αυτό είναι το θέμα με τον κ. Καμίνη. Είναι τόσο σιωπηρός στην συναίνεσή του, ώστε μόλις ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, να μπορεί άνετα να δηλώνει αντίθετος με όλα αυτά που υποστήριξε.

Ας το πάρουν απόφαση. Η Αθήνα δεν θα ακολουθήσει τους κυβερνητικούς υποψήφιους, τον κ. Καμίνη κα τον κ. Σπηλιωτόπουλο. Και δεν θα δώσει τη χαρά στον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο να πανηγυρίσουν το βράδυ των εκλογών. Όπως πανηγύρισε στις προηγούμενες ο Γιώργος Παπανδρέου στο πλευρό του κ. Καμίνη.

Δεν θα πούμε τίποτα για το πολιτικό περιεχόμενο των εκλογών. Ο κ. Βενιζέλος δηλώνει συνεχώς από προχθές ότι αν διαψευστούν οι πολιτικές του ελπίδες, η σταθερότητα της κυβέρνησης των Μνημονίων απειλείται σοβαρά.

Και ο κ. Καμίνης είναι μια από τις σοβαρότερες πολιτικές ελπίδες που έχουν απομείνει στον κ. Βενιζέλο.

Δεν σχολιάζω άλλο. Το υπόλοιπο δικό σας.

Φίλες και Φίλοι

Σήμερα το πρωί ήρθαμε περιοδεία σε γειτονιές της 2ης Δημοτικής Κοινότητας. Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τους ανθρώπους για τα τοπικά προβλήματα, για τα προβλήματα στις γειτονιές.

Όπου και να συναντήσουμε τους ανθρώπους, το συμπέρασμα είναι κοινό. Περνώντας από δημαρχία σε δημαρχία τις τελευταίες δεκαετίες, η πόλη απομακρύνθηκε όλο και περισσότερο από την ποιότητα ζωής. Αφέθηκε στην εμπορευματοποίηση, την λεηλασία, την εγκατάλειψη.

Πρέπει να την πάρουμε πίσω. Να πάρουμε πίσω το δικαίωμα στην πόλη, το δικαίωμα στην ζωή. Για όλους τους κατοίκους.

Δικαίωμα στην πόλη είναι να ελευθερωθούν τα πεζοδρόμια από τα τραπεζοκαθίσματα και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Δικαίωμα στην πόλη είναι να ελεγχθεί η ηχορρύπανση.

Δεν θέλουμε μια πόλη νεκρή. Θέλουμε όμως μια πόλη με ισορροπία, βιώσιμη για όλους. Γιατί αν αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους, το κέρδος και τα συμφέροντα θα καταλάβουν όλο τον χώρο.

Θέλουμε λοιπόν χώρο για τον άνθρωπο, και όχι χώρο για τα κέρδη. Θέλουμε χώρο για τους πεζούς. Τις μαμάδες με τα καροτσάκια. Τα άτομα μειωμένης κινητικότητας. Πολύ περισσότερο τους ανθρώπους με αναπηρία, που τον έχουν πραγματικά ανάγκη.

Δικαίωμα στην πόλη είναι οι καθαροί, ασφαλείς και προσβάσιμοι ελεύθεροι χώροι. Όπως αυτό εδώ το Άλσος. Χώροι που μπορούν να προσφέρουν σε μια πόλη που ασφυκτιά, δυνατότητα για βόλτα, ήπια αναψυχή, αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Χώροι που να προσελκύουν και όχι να κρατάνε μακριά τους πολίτες και τα παιδιά τους.

Δικαίωμα στην πόλη είναι το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Οι γειτονιές χρειάζονται λέσχες φιλίας για τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Ειδικά σε εποχές σαν την σημερινή, που η απόγνωση και αδυναμία απειλεί την ζωή μας.

Οι γειτονιές χρειάζονται πραγματική αναβάθμιση και ενίσχυση του δικτύου των δημοτικών ιατρείων. Ειδικά όταν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων γύρω μας χάνουν την δυνατότητα σε ασφαλιστική κάλυψη.

Οι γειτονιές χρειάζονται περισσότερους παιδικούς σταθμούς, πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν δημοτικά κτίρια που παραμένουν αναξιοποίητα.

Οι γειτονιές χρειάζονται σχολεία συντηρημένα, ασφαλή και αξιοπρεπή. Όχι μόνο για να στηρίξουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αλλά και γιατί μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο, ανοίγοντας τις πόρτες και τα προαύλιά τους σε οργανωμένες εξωσχολικές πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Και σε δράσεις αλληλεγγύης.

Και ακόμα δικαίωμα στην πόλη σημαίνει ζωντανή γειτονιά. Και ζωντανή γειτονιά σημαίνει γειτονιά καθαρή, φωτισμένη, με ανοιχτά μαγαζιά.

Ξέρουμε το μέγεθος και την διάσταση της κρίσης πάνω στην πόλη. Ως νέα δημοτική αρχή θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για να στηρίξουμε τα καταστήματα και τις μικρές επιχειρήσεις στις γειτονιές. Αλλάζοντας την πολιτική των δημοτικών τελών, ώστε να μην επιβαρύνονται υπέρμετρα επιχειρήσεις με μικρό τζίρο, με μοναδικό κριτήριο το εμβαδόν. Αλλά και με κάθε είδους κίνητρο που ο Δήμος μπορεί να δώσει. Όπως είναι οι τοπικές παρεμβάσεις και αναπλάσεις στους συνοικιακούς εμπορικούς δρόμους. Όπως είναι η βοήθεια και τα κίνητρα για την έναρξη νέων συνεταιριστικών επιχειρήσεων. Και δεσμευόμαστε ότι θα αντιταχθούμε στην ίδρυση νέων εμπορικών κέντρων τύπου Mall στην πόλη μας. Και θα υπερασπιστούμε την αργία της Κυριακής. Τα δύο σχέδια με τα οποία οι πανίσχυρες εμπορικές αλυσίδες προσπαθούν να κλείσουν τα μικρά καταστήματα.

Φίλες και Φίλοι

Οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις δεν είναι φαραωνικά έργα. Ούτε απαιτούν κάποιον πακτωλό χρημάτων που δεν υπάρχει.

Αυτό που χρειάζεται για να υλοποιηθούν είναι τρία πράγματα: πρώτον μια δημοτική αρχή που να ιεραρχεί τις ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη των λίγων. Δεύτερον η πολιτική βούληση για συγκρούσεις με οργανωμένα συμφέροντα κάθε τύπου, προς όφελος της πόλης. Και τρίτον η ίδια η αποφασιστικότητα και συμμετοχή των πολιτών.

Η Ανοιχτή Πόλη δεν είναι χθεσινή στα δημοτικά πράγματα. Είναι εδώ και πολλά χρόνια παρούσα, τόσο στον δήμο, όσο και στα κινήματα πόλης, απέναντι στα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινημάτων αλληλεγγύης και πρωτοστατεί στην μάχη κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στις γειτονιές. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας, έχουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Και είμαστε πραγματικά υπερήφανοι για τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, της επιστήμης και του πολιτισμού που στελεχώνουν το ψηφοδέλτιό μας.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να δοκιμαστούμε στην διοίκηση του Δήμου. Και καλούμε τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να συσπειρωθούν γύρω από το πρόγραμμά μας. Γύρω από το πρόγραμμα που θα κάνει την Αθήνα πόλη της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας.

Ας αγωνιστούμε για την μεγάλη ανατροπή. Είναι στο χέρι μας.

Πάμε γερά.

Ούτε μια μέρα χαμένη. Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα!