Φίλες και Φίλοι

 

Απομένουν μόνο δύο ημέρες προεκλογικής δουλειάς. Και την Κυριακή είναι η μεγάλη ώρα της κάλπης.

Η ώρα της μεγάλης αλλαγής στην Αθήνα.

Η «Ανοιχτή Πόλη» θα δώσει τη μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή. Τώρα πια με τον αέρα της νίκης.

Το ψηφοδέλτιο μας πρέπει να φτάσει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι. Να δώσει τη διέξοδο της ελπίδας απέναντι στα τεράστια προβλήματα. Να φέρει το μήνυμα της μεγάλης ανατροπής.

Το ‘χουμε. Φτάνουμε στις κάλπες δυνατοί. Με μηνύματα αισιοδοξίας από παντού.

Πάμε γερά για την μεγάλη ανατροπή στην Αθήνα. Μια ανατροπή με τεράστιο αντίκτυπο. Τεράστια πολιτική και κοινωνική σημασία. Που δεν θα συζητηθεί μόνο στην πόλη και την Ελλάδα. Αλλά ο αντίκτυπός της θα ακουστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ας δώσουμε λοιπόν όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή τη μάχη.

Ας κάνουμε την οργή και την απόγνωση, ελπίδα και δύναμη. Για να αλλάξουμε την πόλη. Για να αλλάξουμε την ίδια μας τη ζωή.

Για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, η Αριστερά διεκδικεί με σοβαρές αξιώσεις το μεγαλύτερο δήμο της χώρας.

Τώρα είναι η ώρα. Και είναι στο χέρι μας. Περισσότερο από κάθε φορά.

Από την πρώτη στιγμή γυρίζουμε την Αθήνα. Οργανώνουμε κανονικές περιοδείες, στήνουμε εκδηλώσεις σε κάθε γειτονιά, συζητάμε με τους ανθρώπους τα προβλήματά τους.

Θα το κάνουμε μέχρι την τελευταία στιγμή.

Η προεκλογική εκστρατεία φτάνει στο τέλος της. Και πουθενά δεν είδαμε τους αντιπάλους μας. Τους εκλεκτούς της κυβέρνησης. Όχι μόνο εμείς. Κανένας στην πόλη δεν τους είδε.

Τους άκουσαν μόνο από τις τηλεοράσεις, να κάνουν εξαγγελίες επικοινωνιακού χαρακτήρα.

Εκ του ασφαλούς. Από φιλικές τηλεοπτικές εκπομπές, με φιλικούς δημοσιογράφους να κάνουν φιλικές ερωτήσεις.

Απέφυγαν το διάλογο, όπως ο διάολος το λιβάνι. Και όταν αναγκάστηκαν να προσέλθουν, πέταξαν την μπάλα στην εξέδρα. Υποτιμώντας τους χιλιάδες πολίτες που αγωνιούν για τα προβλήματά τους και τα τεράστια προβλήματα της πόλης.

Δεν αντέχουν την αντιπαράθεση με την Ανοιχτή Πόλη. Δεν είναι σε θέση να παρουσιάσουν ένα στοιχειωδώς σοβαρό και αξιόπιστο πρόγραμμα για την Αθήνα.

Ο κ. Καμίνης δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τα πεπραγμένα της θητείας του.

Και ο κ. Σπηλιωτόπουλος το ρίχνει στον ακροδεξιό λαϊκισμό, ενίοτε κρυπτόμενος πίσω από τον Κασιδιάρη.

Και έτσι πάμε σε εκλογές με ενάμισι ντιμπέιτ. Διότι ο διάλογος δεν τους συμφέρει. Τον τρέμουν.

Εκτέθηκαν και οι δύο. Και σήμερα αποσύρθηκαν από κάθε άλλη συζήτηση διαλόγου. Κατάλαβαν και οι δύο ότι δεν αντέχουν σε έναν σοβαρό δημοκρατικό διάλογο.

Ο έμπειρος πολιτικός και ο σοβαρός κατά τα λεγόμενά του δήμαρχος, δεν αντέχουν μια αντιπαράθεση ουσίας με την «Ανοιχτή Πόλη».

Κρύβονται μέχρι την τελευταία στιγμή.

Σήμερα ανακοινώθηκαν οι συγχωνεύσεις 32 σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε όλη την Αθήνα. Που δημιουργούν τεράστια προβλήματα, και μάλιστα σε πολυπληθείς γειτονιές της Αθήνας. Και που έχουν ως στόχο τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις εκπαιδευτικών, για να νοικοκυρευτούν τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.

Είναι ακόμα ένα κοινωνικό έγκλημα που υπαγορεύεται από την πολιτική του Μνημονίου.

Αλήθεια, ακούσατε τίποτα από τον κ. Καμίνη; Ακούσατε τίποτα από τον κ. Σπηλιωτόπουλο; Σιγή νεκροταφείου.

Ο κ. Καμίνης γνώριζε τα σχέδια των συγχωνεύσεων. Και φυσικά δεν έκανε τίποτα για να τις αποτρέψει. Δεν μας εξέπληξε. Ακόμα και δύο μέρες πριν τις εκλογές, ο δήμαρχος επιβεβαιώνει ότι η θέση του είναι η απουσία και η σιωπή, όταν η κυβερνητική πολιτική καταστρέφει την πόλη.

Οι πολίτες της Αθήνας θα βγάλουν τα συμπεράσματα τους.

 

Φίλες και Φίλοι

Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ασκήσαμε εξαντλητική κριτική στην πολιτεία του κ. Καμίνη.

Στην αρχή μας αγνοούσε. Προσπαθούσε να πείσει τον κόσμο ότι κατεβαίνει στις εκλογές χωρίς αντίπαλο.

Η δυναμική της «Ανοιχτής Πόλης» τον ανάγκασε να αναθεωρήσει κακήν κακώς τη στρατηγική του. Τώρα απαντάει, προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να το κάνει καλά απέναντι στην αλήθεια.

Ο κ. Καμίνης αναγκάστηκε να συρθεί σε δημόσιες τοποθετήσεις κάτω από την πίεση της Ανοιχτής Πόλης.

Στο ζήτημα των απολύσεων όσων συμβασιούχων καθαριότητας έχουν απομείνει στο Δήμο. Στο ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού. Στο ζήτημα του σκανδάλου των ιδιωτικών παρόχων ενέργειας, όπου όμως δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν βάσει ποιας στρατηγικής δεν δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής. Και δεν διεκδικεί με κάθε τρόπο τα 6 εκατομμύρια που έφαγαν τα λαμόγια της αποκρατικοποίησης.

Σύρθηκε ακόμα και σε δηλώσεις κατά του μνημονίου. Κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψαν τον τόπο. Για να σώσει την υποψηφιότητά του.

Δεν πείθει κανέναν. Δυστυχώς για αυτόν. Αυτό που καταφέρνει να αποδείξει, είναι ότι η Ανοιχτή Πόλη κατάφερε να επιβάλλει την ατζέντα της σε αυτές τις δημοτικές εκλογές. Να σύρει τους κυβερνητικούς υποψήφιους σε συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης.

Λοιπόν. Για να τα πούμε με μια κουβέντα:

Ο κ. Καμίνης απογοήτευσε. Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη τετραετία, προσδέθηκε στις κυβερνητικές επιλογές και την εφαρμογή του Μνημονίου, αδιαφορώντας για τις δραματικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Και το έκανε γιατί έβαλε τις προσωπικές του φιλοδοξίες πάνω από τις ανάγκες της πόλης. Συναίνεσε πρόθυμα σε όλα τα μέτρα που στραγγαλίζουν οικονομικά και συρρικνώνουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Αποσύρθηκε πλήρως από τον αστικό σχεδιασμό, αφήνοντας τους ιδιώτες να υλοποιούν τις επιχειρηματικές τους επιδιώξεις με χρηματοδότηση από τα ΕΣΠΑ. Σήμερα καταθέτει ως προεκλογικό πρόγραμμα αυτούσιο το επιχειρησιακό πρόγραμμα που είχε καταθέσει το 2010. Υπόσχεται δηλαδή ξανά, αυτά που δεσμεύτηκε να κάνει και δεν τα έκανε. Αυτό δείχνει την ανυπαρξία έργου. Ο κ. Καμίνης παραδίδει μια πόλη σε πλήρη εγκατάλειψη.

Όσο για τον κ. Σπηλιωτόπουλο, έχει επιλέξει μόνος του την περιθωριοποίηση. Η ακροδεξιά του κατρακύλα τον έχει καταστήσει όμηρο της ακροδεξιάς. Και ζητάει την ψήφο των Αθηναίων, προβάλλοντας ως την πιο δυναμική υποψηφιότητα του συνδυασμού του, τον κ. Πλεύρη.

Τον αφήνουμε να πορευτεί στο δρόμο του, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της πόλης, μακριά από έναν στοιχειωδώς σοβαρό αυτοδιοικητικό λόγο. Αλλά ακόμα και από τη φιλελεύθερη παράδοση της Νέας Δημοκρατίας στην Αθήνα. Γιατί στις περιοδείες συναντάμε και δεξιούς ανθρώπους, που δεν ανέχονται αυτή την εικόνα. Το λαϊκισμό, το παιχνιδάκι με την ξενοφοβία και το απεχθές φλερτ με τους νεοναζί.

Η Αθήνα θα μιλήσει την παραπάνω Κυριακή. Και θα κλείσει την πόρτα στους κυβερνητικούς υποψήφιους.

Η ψήφος των Αθηναίων θα είναι αποφασιστική ψήφος για την υπεράσπιση της πόλης και της κοινωνίας. Δεν θα είναι ψήφος για την πολιτική σταδιοδρομία του κ. Καμίνη και του κ. Σπηλιωτόπουλου. Δεν θα είναι ψήφος για τη διάσωση του απελπισμένου κ. Σαμαρά. Ούτε και του ολοκληρωτικά απεγνωσμένου και πανικόβλητου κ. Βενιζέλου.

 

Φίλες και Φίλοι

Η περιοχή των Αμπελοκήπων συνδέεται με έναν αγώνα που κρατάει εδώ και δεκαετίες. Τον αγώνα να σωθούν οι προσφυγικές πολυκατοικίες, που αποτελούν κομμάτι της αρχιτεκτονικής παράδοσης και της ιστορίας της πόλης.

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η κεντρική εξουσία θα ήθελε τόσο πολύ να τα κατεδαφίσει. Γιατί τα ίχνη από τις σφαίρες στους τοίχους παραμένουν ακόμα.

Και βεβαίως γιατί παντού στην πόλη, τα μεγάλα συμφέροντα μπλόκαραν κάθε ανάπλαση, προκειμένου να βάλουν στο χέρι τις περιοχές φιλέτα.

Ακριβώς όπως έβαλαν στο χέρι το κτήμα Θων, επιχειρούν να βάλουν στο χέρι και τα Προσφυγικά. Και το κόλπο είναι να τα παραδώσουν πρώτα στην εγκατάλειψη.

Δεν θα τους περάσει. Τα προσφυγικά θα διατηρηθούν. Θα γίνουν ξενώνες για τους συγγενείς των νοσηλευόμενων στον Άγιο Σάββα, και χώρος ιστορικής μνήμης.

Θυμόμαστε τα μεγάλα επιχειρηματικά παιχνίδια που παίχτηκαν με την Διπλή ανάπλαση. Η Ανοιχτή Πόλη είχε αντισταθεί στο σχέδιο, που ήταν κομμένο και ραμμένο στις επιδιώξεις ισχυρών επιχειρηματιών.

Αν αυτό το σχέδιο είχε προχωρήσει, σήμερα με την κρίση θα είχαμε ένα γιαπί στον Ελαιώνα και ένα σωρό από μπάζα στη Λεωφόρο. Και τον Παναθηναϊκό χωρίς γήπεδο.

Η δική μας δέσμευση για την περιοχή είναι η δημιουργία ενός ενιαίου λειτουργικού Πάρκου πρασίνου, που θα ξεκινά από τους πρόποδες του Λυκαβηττού και θα φτάνει μέχρι την οδό Κεδρηνού. Μέχρι την οριστική επίλυση του θέματος του Παναθηναϊκού, το γήπεδο μπορεί να παραμείνει λειτουργικό και ανακαινισμένο σύμφωνα με τις σύγχρονες προδιαγραφές, στη θέση που βρίσκεται.

Οι πολίτες της περιοχής, όμως, έχουν δώσει μάχες και για άλλους ελεύθερους χώρους.  Όπως για το πάρκο του ΚΑΠΑΨ, λίγο πιο πάνω από εδώ. Που σώθηκε από την τσιμεντοποίηση την τελευταία στιγμή. Και του οποίου τα κτίρια πρέπει να γίνουν κοινωνικοί πολιτιστικοί χώροι και λέσχη φιλίας ηλικιωμένων.

Μαζί με αυτά, πρέπει να διατηρήσουμε και να αναδείξουμε τους μικρούς χώρους πρασίνου, που σήμερα έχουν παραδοθεί στην εγκατάλειψη, στερώντας την περιοχή από το δικαίωμα στην ποιότητα ζωής.

Όμως δεν είναι μόνο οι ελεύθεροι χώροι.

Λίγα τετράγωνα από εδώ βρίσκεται το σπίτι που ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ. Σπίτι ιστορικό και διατηρητέο, καμάρι για τους Αμπελόκηπους. Είναι ζήτημα τιμής να το αναδείξουμε, όχι μόνο από σεβασμό για τη γενιά της αντίστασης, αλλά και σαν σημείο αναφοράς για τις νεότερες γενιές και τα σχολεία.

Οι ιστορικοί κινηματογράφοι, η ΕΛΛΗΝΙΣ κα το ΑΣΤΡΟΝ. Δείγματα μιας παλιότερης ιστορικής παράδοσης στην πόλη, όταν οι κινηματογράφοι χτίζονταν ως αυτόνομα κτίρια με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Να τους προστατεύσουμε και να τους αναδείξουμε σε πόλους πολιτισμού.

Αλλά για μας, δικαίωμα στην πόλη είναι πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα στην καθημερινότητα.

Είναι η αξιοπρεπής συντήρηση των σχολικών κτιρίων. Και το άνοιγμα τους στην κοινωνία, για οργανωμένες εξωσχολικές αθλητικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις μετά το μάθημα.

Είναι το δικαίωμα των νέων παιδιών σε χώρους άθλησης, ασφαλείς και καλοσυντηρημένους. Ζήτημα που συνδέεται με την ανάπλαση στα Κουντουριώτικα, όπου μπορούν να κατασκευαστούν γήπεδα ποδοσφαίρου ανοιχτά στον κόσμο.

Είναι το δικαίωμα πρόσβασης στην πρωτοβάθμια υγεία. Με αναβάθμιση και επέκταση των δημοτικών ιατρείων, που σήμερα υπολειτουργούν.

Είναι το δικαίωμα των ηλικιωμένων στην κοινωνικοποίηση μέσα από λέσχες φιλίας. Σε εποχές που η οικονομική δυσκολία και η απογοήτευση επιτίθενται στις ζωές τους.

 

Φίλες και Φίλοι

Αυτές οι προγραμματικές δεσμεύσεις δεν έχουν κάποιο παράλογο κόστος για τον μεγαλύτερο δήμο της πόλης. Ειδικά αν υπάρξει επιτέλους διαφάνεια στις λειτουργίες και τα έργα του Δήμου. Κάτι το οποίο όλες οι προηγούμενες αρχές αμέλησαν να προωθήσουν. Πρόκειται για μικρές τοπικές παρεμβάσεις, οι οποίες στο άθροισμα τους υπηρετούν ένα μεγάλο σκοπό. Το να αποδοθεί ξανά αυτή η πόλη στους ανθρώπους της.

Αυτό είναι το δικό μας όραμα, και με αυτό σαν βάση ζητάμε τη στήριξη των πολιτών της Αθήνας. Αυτό για το οποίο δεσμευόμαστε, είναι ότι θα είμαστε μια δημοτική αρχή που θα ιεραρχεί τις ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη των λίγων. Που δεν θα διστάσει να έρθει αντιμέτωπη με οργανωμένα συμφέροντα κάθε τύπου, προς όφελος της πόλης. Και που θα στηριχτεί πρώτα απ’ όλα στην ενεργοποίηση και την συμμετοχή των ίδιων των πολιτών.

Η Αθήνα και οι γειτονιές της, μας ξέρουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν είμαστε χθεσινοί στα δημοτικά πράγματα. Η Ανοιχτή Πόλη είναι εδώ και πολλά χρόνια παρούσα, τόσο στο δήμο, όσο και στα κινήματα πόλης, απέναντι στα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινημάτων αλληλεγγύης και πρωτοστατεί στη μάχη κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στις γειτονιές. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας, έχουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Και είμαστε πραγματικά υπερήφανοι για τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, της επιστήμης και του πολιτισμού που στελεχώνουν το ψηφοδέλτιό μας.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να δοκιμαστούμε στη διοίκηση του Δήμου. Και καλούμε τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να συσπειρωθούν γύρω από το πρόγραμμά μας. Γύρω από το πρόγραμμα που θα κάνει την Αθήνα πόλη της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας.

Έχουμε φτάσει στο νήμα. Ας το κόψουμε πρώτοι, και με διαφορά.

Ας οργώσουμε μέχρι την τελευταία στιγμή την πόλη. Στα σπίτια, στα καφενεία, στις πλατείες. Με το ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής Πόλης στο χέρι.

Στέλνοντας παντού μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας και νίκης.

Μια νίκης που, πριν από μερικά χρόνια, θα ήταν αδύνατο να τη διανοηθεί κανείς. Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι. Και σήμερα είναι στο χέρι μας.

Ας το πούμε δυνατά για να το ακούσουμε και εμείς οι ίδιοι. Είναι στο χέρι μας.

Πάμε για την μεγάλη ανατροπή. Πάμε γερά. Το ‘χουμε!

Ούτε μια μέρα χαμένη. Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα!