Αθήνα: Μια Πόλη για Όλους

Αθήνα: Μια Πόλη για Όλους

Άρθρο του Κώστα Ζαχαριάδη στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ:

 

Τρεις ειδήσεις της ίδιας μέρας στην επικαιρότητα.

    • Στο newmoney ρεπορτάζ που λέει ότι «για μηναία θέση parking στο κέντρο της Αθήνας η αναμονή μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 2-3 χρόνια».
    • Στην καθημερινή «διαμαρτυρίες για τραπεζοκαθίσματα στο Παρίσι που καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο και ‘’πνίγουν’’ τους δημόσιους χώρους».
    • Στην Καθημερινή επίσης, διαμαρτυρίες κατοίκων μεγάλων Λιμανιών από την Βενετία έως την Χαβάη και το Άμστερνταμ για άναρχη αύξηση του τουρισμού κρουαζιέρας.

Μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις «μένουν» χωρίς κατοίκους. Οι παλαιοί κάτοικοι εξορίζονται από την ακρίβεια, την άναρχη υπερ-εκμετάλλευση στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, τον συνωστισμό.

Ρώμη, Βιέννη, Βαρκελώνη, Βενετία, Άμστερνταμ, οι υποδομές των πόλεων καταρρέουν. Το μοντέλο της πόλης «πάρκου τουριστών» είναι ήδη ξεπερασμένο.

Η Αθήνα όμως σήμερα, μοιάζει να ακολουθεί πιστά αυτό το λάθος μοντέλο. Προβλήματα στέγασης και κυκλοφορίας μεγεθύνονται επικίνδυνα. Παραβατικότητα και μικρό-παραβατικότητα τείνουν να γίνουν αστική ρουτίνα.

Έργα βιτρίνας χωρίς σκοπιμότητα στο πολύπαθο πια ιστορικό της κέντρο.

Οι κάτοικοι εξορίζονται, οι επισκέπτες ταλαιπωρούνται, οι εργαζόμενοι ασφυκτιούν, οι μικροεπιχειρηματίες τιμωρούνται για την επιλογή τους.

Φαίνεται σαν η Αθήνα να ισορροπεί με μεγάλη δυσκολία μεταξύ μιας ανισόρροπης άτακτης τουριστικής ανάπτυξης μεταξύ κέντρου και γειτονιών, και μίας σημαντικής αδυναμίας οργάνωσης της λειτουργίας της πόλης, στην οποία κάθε είδους παραβατικότητα, μικρή ή μεγάλη, τείνει να γίνει αστική κανονικότητα.

Νέα προβλήματα προστίθενται στην λειτουργία της πόλης, αντί να λύνονται τα παλιά . Απέναντι στην κατάσταση αυτή, εμείς λέμε μια απλή αλήθεια: ότι η Αθήνα όπως την ξέρουμε και όπως την βίωσαν οι παλαιότερες γενιές, κινδυνεύει χάσει τα ειδικά της χαρακτηριστικά.

Σε αυτήν την Αθήνα όλοι ψάχνουν και προσπαθούν να βρουν φωνή για να ακουστούν τα αιτήματά τους. Όλοι εκτός από τους κατοίκους της.

Θέλουμε μια πρωτεύουσα δημιουργική και λειτουργική. Που να ξέρει ο καθένας τι γίνεται στην πόλη και τι πρέπει να αναμένει από αυτήν.

Προσωπικά θέλω να ακουστεί δυνατά και η φωνή των κατοίκων της.

Να γίνει μια πόλη των κατοίκων της. Να αισθανθούν οι πολίτες ότι υπάρχει Δήμος που τους εκπροσωπεί, που μιλάει με την φωνή τους, που στέκεται κοντά σε αυτούς που ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν, επενδύουν, διασκεδάζουν, ερωτεύονται, στην Αθήνα.

Θέλω ο δήμος να νοιάζεται για τους δημότες και οι δημότες να ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στην Αθήνα.

Θέλουμε να ξεφύγουμε από την ιδέα του Δήμου παρατηρητή και σχολιαστή και να μετατρέψουμε τον Δήμο σε κοινωνικό και θεσμικό εταίρο και επιταχυντή των λύσεων για την πόλη.

Θέλουμε να αφαιρούμε προβλήματα, όχι να προσθέτουμε καινούρια στα υπάρχοντα άλυτα.

Αυτό προτείνουμε στους Αθηναίους για αυτό ζητάμε την ψήφο τους.

Κώστας Ζαχαριάδης: Είναι η εποχή των γενναίων, ουσιαστικών και ολιστικών παρεμβάσεων στην Αθήνα

Κώστας Ζαχαριάδης: Είναι η εποχή των γενναίων, ουσιαστικών και ολιστικών παρεμβάσεων στην Αθήνα

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη» μιλά στην ATHENS VOICE

 

«Όλη μου η ζωή είναι εδώ», απαντά αφοπλιστικά ο Κώστας Ζαχαριάδης στο ερώτημα γιατί ένας πρώην βουλευτής του Βόρειου Τομέα Αττικής να θελήσει να διεκδικήσει τον δήμο Αθηναίων και να γίνει ο νέος «άρχων» της πρωτεύουσας. Ο υποψήφιος δήμαρχος της «Ανοιχτής Πόλης» δεν έχει άγχος για τις διαδικασίες έως την κάλπη, άλλωστε δηλώνει άνθρωπος του προγράμματος, των αγώνων, επιμένει για την Αθήνα και θεωρεί τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών της 8ης Οκτωβρίου μία μεγάλη πρόκληση.

Βγαίνοντας από μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και μπαίνοντας σε μία άλλη, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, ο Κώστας Ζαχαριάδης μιλά στην ATHENS VOICE για την Αθήνα που αγαπά και τον λόγο που αποφάσισε να διεκδικήσει τα ηνία του δήμου. «Η Αθήνα αξίζει και μπορεί διαφορετικά. Κάθε μέρα με τις επιλογές της διοίκησης Μπακογιάννη επιβαρύνεται. Μια πόλη σύνθετη, δυναμική, ανεκτική, με ιστορία και μνήμη, μια πόλη σε διαρκή κίνηση, αλλά και μια πόλη που αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις για το μέλλον της. Η Αθήνα είναι οι άνθρωποί της που ζουν και εργάζονται στο κέντρο και τις γειτονιές της, που την χαίρονται και αντιμετωπίζουν τα προβλήματά της κάθε μέρα, παλιοί και νέοι κάτοικοι, μόνιμοι και περαστικοί. Άνθρωποι που θέλουν να χαίρονται τους δημόσιους χώρους και τους ιστορικούς τόπους της, τη ζωντάνια του κέντρου και την κοινωνικότητα στις γειτονιές. Αυτή την ταυτότητα της Ανοιχτής Πόλης οφείλουμε να διεκδικήσουμε ως μια μεγάλη πολιτική και αυτοδιοικητική πρόκληση στις επερχόμενες εκλογές».

Κώστας Ζαχαριάδης: Η μεγάλη πρόκληση της «Ανοιχτής Πόλης»

Ο κ. Ζαχαριάδης αναγνωρίζει, ωστόσο, ότι ο κόσμος έχει κουραστεί να ακούει για κάλπες και υποψηφίους και θέτει τόσο στον εαυτό του όσο και στους υποψηφίους του συνδυασμού του μία πρόκληση: «Η μεγάλη πρόκληση για εμάς εν μέσω των πρωτοφανών καταστροφών που βιώνει η χώρα είναι να πείσουμε τους πολίτες ότι υπάρχει τρόπος να λύνουμε προβλήματα, να προτείνουμε λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν. Ότι απέναντι στην πολιτική της επικοινωνίας χωρίς περιεχόμενο και των πρόχειρων και αποσπασματικών παρεμβάσεων, υπάρχει η επιλογή της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας. Ξέρετε, εγώ δεν πρόκειται να ωραιοποιήσω καταστάσεις, ούτε να υποσχεθώ μαγικές λύσεις απέναντι στα σύγχρονα, σύνθετα και πολυδιάστατα προβλήματα. Αυτό που τονίζω διαρκώς –και διαπιστώνω ότι οι πολίτες το εκλαμβάνουν θετικά– είναι ότι η Αθήνα χρειάζεται σχέδιο και κανόνες λειτουργίας. Δεν είναι η εποχή για φιέστες και κορδέλες. Είναι η εποχή των γενναίων, ουσιαστικών και ολιστικών παρεμβάσεων για να κάνουμε την πρωτεύουσα ανθρώπινη και ανθεκτική».

Ο Κώστας Ζαχαριάδης ξεκαθαρίζει ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές για τον ίδιο δεν είναι το τρίτο ημίχρονο των εθνικών εκλογών και ότι δεν προσέρχεται στη διαδικασία για να μετρήσει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα. «Μπορεί να επιθυμεί αυτή την εκδοχή ο κ. Μπακογιάννης για να κρύψει την πρωτοφανή αποτυχία του στον Δήμο Αθηναίων, αλλά εδώ έχουμε μια μάχη για την Αθήνα», λέει o υποψήφιος για τον Δήμο της πρωτεύουσας. «Η αυτοδιοίκηση είναι κατ’ εξοχήν χώρος συγκλίσεων και συναινέσεων. Θέλω, λοιπόν, να φτιάξουμε ένα ευρύτατο κίνημα πολιτών για την Αθήνα. Να σφυρηλατήσουμε ισχυρές σχέσεις συμμετοχής βασισμένες στη θετική προσδοκία της αλλαγής με όλους τους κατοίκους της Αθήνας απ’ όπου κι αν προέρχονται πολιτικά. Υπάρχει το περιβάλλον διεκδίκησης αλλαγής πορείας της Αθήνας και η προοπτική συνεννόησης με τους πολίτες που θέλουν αυτή την αλλαγή» επισημαίνει και προσθέτει: «Θέλω ένα κίνημα πολιτών για την Αθήνα. Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στο ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής Πόλης, ένα ψηφοδέλτιο ανοιχτό, αντιπροσωπευτικό, πολυσυλλεκτικό. Απευθυνόμαστε σε όλους τους δημοκράτες πολίτες της Αθήνας και τους καλούμε να συναντηθούν μαζί μας για να αλλάξει η εικόνα αυτής της πόλης. Για να αποκτήσει επιτέλους η πόλη έναν δήμαρχο με όραμα και σχέδιο για την πόλη, που θα είναι η φωνή των κατοίκων της και όχι παρατηρητής και σχολιαστής αυτών που συμβαίνουν γύρω μας. Γι’ αυτό και είμαι αισιόδοξος. Διότι εμείς, απέναντι στην αποτυχία του κ. Μπακογιάννη, παρουσιάζουμε ένα σχέδιο για την πόλη που μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη της Αθήνας».

Θυμός για την Πανεπιστημίου, ανασφάλεια για τις υποβαθμισμένες γειτονιές

Ο Κώστας Ζαχαριάδης κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μας επιμένει να χαρακτηρίζει «αποτυχημένη» τη διοίκηση του νυν δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη. Σε λίγες λέξεις και πέντε συναισθήματα κάνει τον απολογισμό του για τα πεπραγμένα του αντιπάλου του: «Ανασφάλεια για τις υποβαθμισμένες γειτονιές της πόλης, θυμό για την Πανεπιστημίου, απογοήτευση για τον Στρέφη, οργή για την παραβατικότητα, ανησυχία για την έλλειψη σχεδίου για το μέλλον της πόλης».

Φυσικά από τη δριμεία κριτική που ασκεί δεν λείπει ο Μεγάλος Περίπατος. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Ο Μεγάλος Περίπατος είναι η πιο εμβληματική αποτυχία του κ. Μπακογιάννη, όχι επειδή τεχνικά απέτυχε ένα έργο, αλλά γιατί δείχνει μια νοοτροπία ανορθολογισμού στη διοίκηση. Δεν έχει προτεραιοποίηση για την πόλη και τις ανάγκες της. Ερρήμην ή ακόμη και με τις ευλογίες του δήμου, το κέντρο να μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε ένα άναρχο “τουριστικό πάρκο”. Οι κάτοικοι δεν βρίσκουν σπίτια, οι επαγγελματίες δεν βρίσκουν στέγη, οι startupers δεν μπορούν να κάνουν το πρώτο βήμα. Δεν μου αρέσει η εύκολη κριτική, αλλά η Αθήνα κινδυνεύει να παρασυρθεί σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που έχει αποτύχει. Επιμένω όμως στο εξής: στη σημερινή εποχή των μεγάλων κρίσεων και προκλήσεων δεν είναι αποδέκτες οι αποσπασματικές και πρόχειρες παρεμβάσεις. Η πόλη χρειάζεται συνολικό σχέδιο που θα λαμβάνει υπόψη όλες τις επιμέρους διαστάσεις του κάθε ζητήματος. Στα άλυτα προβλήματα του παρελθόντος η δημοτική αρχή προσθέτει και νέα. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Αθήνα. Εμείς θέλουμε στο κέντρο της Αθήνας να συνυπάρχουν δημιουργικά και συνεργατικά όλες οι χρήσεις διατηρώντας την ιστορική, πολιτιστική και κοινωνική φυσιογνωμία της πόλης, της Αθήνας που ξέρουμε, θέλουμε και αγαπάμε».

Συνολικό το πρόγραμμά μας για την πόλη

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων της «Ανοιχτής Πόλης» περιγράφει το «συνολικό πρόγραμμα» του συνδυασμού του. «Είναι στον αντίποδα των αποσπασματικών και επικοινωνιακών έργων του κ. Μπακογιάννη. Ένα πρόγραμμα για να γίνει μια πόλη πράσινη, ανθεκτική και βιώσιμη. Πιο καθαρή, πιο λειτουργική και πιο ασφαλής για τους πολίτες της. Και βέβαια μια πόλη όπου ο τουρισμός θα συνυπάρχει με τη διατήρηση της ιστορικής φυσιογνωμίας της και τους κατοίκους της».

Ψηλά στην ατζέντα του Κώστα Ζαχαριάδη και των υποψηφίων του συνδυασμού βρίσκονται η ασφάλεια, η αντιμετώπιση της παραβατικότητας, η καθαριότητα, η έλλειψη χώρων πρασίνου, το κυκλοφορικό, η προσβασιμότητα ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες, το στεγαστικό, τα κτίρια και υποδομές σχολείων, η πλημμελής άσκηση κοινωνικής και προνοιακής πολιτικής. «Προφανώς υπάρχουν και πολλά ακόμη, όμως, θέλω να σταθώ σε κάτι που θεωρώ σημαντικό: στη μη τήρηση της νομιμότητας με ευθύνη και της Δημοτικής Αρχής: Το να κλείνουν κεντρικοί δρόμοι από το διπλοπαρκάρισμα ή να μην μπορεί να κυκλοφορήσει μια μητέρα με το καρότσι της λόγω της υπερκάλυψης των πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα αποτελεί για μένα μείζον ζήτημα. Θέλω κανόνες και αρχές λειτουργίας. Να ξέρει ο κάθε πολίτης τι συμβαίνει στην Αθήνα και τι να περιμένει από τον δήμο του».

Όπως σημειώνει, γκέτο στην Αθήνα δεν υπάρχουν. «Η αναβάθμιση των γειτονιών αποτελεί προτεραιότητα για την παράταξή μας. Πέραν των προφανών και άμεσων παρεμβάσεων για καλύτερη αστυνόμευση, αντιμετώπιση των διαφόρων κυκλωμάτων παραβατικότητας, καλύτερο φωτισμό κ.ά., υπάρχει ένας συνολικός σχεδιασμός γι’ αυτές τις περιοχές. Μεγάλο μέρος των πόρων του Δήμου θα κατευθυνθεί στοχευμένα σε αυτές με στόχο τη δημιουργία περισσότερων χώρων πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού, την αναβάθμιση των υποδομών, τη στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών, την παροχή κινήτρων σε νέα ζευγάρια για κατοικία. Η άμβλυνση των ανισοτήτων στο εσωτερικό της πόλης αποτελεί απαράβατο όρο για τη βιώσιμη ανάπτυξή της».

Ο φασισμός στην Αθήνα έχει όνομα και επίθετο

Ο Κώστας Ζαχαριάδης από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του καταδικασμένου χρυσαυγίτη, Ηλία Κασιδιάρη, για τον Δήμο Αθηναίων έχει λάβει ξεκάθαρη θέση. «Οι καταδικασμένοι ναζί πρέπει να είναι στη φυλακή και όχι στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας. Ο φασισμός στην Αθήνα έχει όνομα κι επίθετο. Η υποκριτική στάση της κυβέρνησης και των συμμάχων της που δεν φρόντισαν ή δεν ήθελαν να φροντίσουν να μην υπάρχει κανένα κενό για να τρυπώσουν οι ναζί στην πολιτική ζωή της χώρας έδειξε τα όριά της. Ο αγώνας θα είναι για εμάς καθημερινός και διαρκής, όχι μόνο με την ακροδεξιά αλλά και με τις συνθήκες που της δίνουν φωνή».

Δεν απουσίασα ποτέ από τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της Αθήνας

Για τον Κώστα Ζαχαριάδη είναι ξεκάθαρο γιατί είπε το μεγάλο «ναι» όταν του προτάθηκε να είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, και νιώθει ότι δεν χρειάζεται να συστηθεί στους κατοίκους της πρωτεύουσας. «Στην Αθήνα ζω κάθε μέρα. Εδώ εργάζομαι, εδώ περνάω τον περισσότερο χρόνο μου, εδώ κυκλοφορώ, εδώ διασκεδάζω, εδώ μένουν οι φίλοι μου. Ζω την πόλη καθημερινά από τότε που γεννήθηκα, απολαμβάνω τις άπειρες ομορφιές της και βιώνω παράλληλα τα προβλήματά της. Κυρίως αγαπώ πραγματικά αυτή την πόλη και θέλω να συμβάλω στην αναγέννησή της όπως αρμόζει στην ιστορία και τον πολιτισμό της και όπως αξίζει στους κατοίκους της. Ξέρετε, εγώ δεν απουσίασα ποτέ από τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της πρωτεύουσας. Στο Χαλάνδρι και στα Μελίσσια μεγάλωσα λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, στο ευρύτερο μητροπολιτικό συγκρότημα. Θα μιλήσουμε για τις μητροπολιτικές αρμοδιότητες του δήμου Αθηναίων; Πριν δεν ήμουν δήμαρχος σε άλλη πόλη ούτε περιφερειάρχης σε άλλη περιφέρεια».

Τι είναι η Αθήνα για εσάς; ρωτώ τον Κώστα Ζαχαριάδη λίγο πριν κλείσουμε τη συνέντευξη. «Τα παιδικά μου χρόνια. Τρόπος ζωής. Ο Εθνικός Κήπος και η Πλάκα. Οι Κυριακές στο Μοναστηράκι με φίλους. Τα βράδια στα Εξάρχεια, αλλά και στο Κολωνάκι στα φοιτητικά μου χρόνια. Οι ατέλειωτες συζητήσεις στα μπαράκια του κέντρου. Οι άπειρες συζητήσεις με φίλους στα ταβερνάκια των Πατησίων. Τα θερινά σινεμά του Παγκρατίου. Οι συναυλίες στο Λυκαβηττό. Το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η συμμετοχή μου σε αγώνες και κινητοποιήσεις. Οι πρώτες παρέες, οι πρώτοι έρωτες, τα πρώτα ξενύχτια, οι μεγάλες χαρές και κάποιες πιο δύσκολες στιγμές… Όλη μου η ζωή».

Κώστας Ζαχαριάδης: Θέλω ένα κίνημα πολιτών για την Αθήνα

Κώστας Ζαχαριάδης: Θέλω ένα κίνημα πολιτών για την Αθήνα

Άρθρο στο KReport

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πρωτεύουσας γνωρίζουν ακριβώς γιατί θέλω να μιλήσω. Γιατί κάθε μέρα για όλους μας η επίσκεψη ή η διέλευση από το κέντρο της Αθήνας έχει καταντήσει -επί Δημαρχίας Μπακογιάννη- μια μεγάλη περιπέτεια: την περιπέτεια της ανάπλασης της Πανεπιστημίου, μια περιπέτεια χωρίς όρια χρόνου και κόστους. Κάθε κάτοικος ή επισκέπτης έχει την αίσθηση ότι είναι ένας χαρακτήρας σε κάποιο παιδικό παιχνίδι από το οποίο δεν ξέρει πώς να ξεφύγει.
Το έργο αυτό, μεταξύ άλλων, σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί εμβληματικό σε σχέση με τον τρόπο που σκέπτεται και δρα η απερχόμενη δημοτική αρχή, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς διαφάνεια, χωρίς συμμετοχή των πολιτών μέσα από διάλογο και διαβούλευση. Εμβληματική, λοιπόν, αποτυχία, αλλά όχι και η μοναδική. Πρόκειται για μια συντηρητική δημοτική αρχή που ενώ μιλούσε για τάξη και ασφάλεια, αποδείχθηκε παντελώς ανίκανη έστω για να φυλάξει βασικές αρτηρίες του κέντρου της πόλης, όπως τη Σόλωνος και την Πανόρμου, από το παράνομο παρκάρισμα και διπλοπαρκάρισμα.

Η Αθήνα επί δημαρχίας Μπακογιάννη είναι μια πόλη που δεν λειτουργεί, δεν διεκδικεί τίποτα από την κεντρική εξουσία και φυσικά, δεν δημιουργεί και δεν σκέπτεται το μέλλον της. Με τις πράξεις της και κυρίως με τις παραλείψεις της έχει καταφέρει μια τόσο όμορφη και σημαντική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα να τη μετατρέψει σε μια πόλη που ζει από τα έτοιμα, από την ιστορία και την παράδοσή της, από τα μνημεία της, από τη δημιουργικότητα των κατοίκων και των επαγγελματιών της χωρίς να μπορεί να κάνει βήματα μπροστά, αξιοποιώντας αυτές τις δυναμικές. Εκτός του ιστορικού κέντρου τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Πλήρης απουσία εγγύτητας και διαλόγου του Δήμου με τους κατοίκους, προβλήματα με την καθαριότητα και την οργάνωση των σχολικών κτιρίων, κανένας προγραμματισμός για ανάπλαση των γειτονιών και η κοινωνική πρόνοια σε εξαφάνιση εξαιτίας της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας, αφού για να πάρει αυτό που δικαιούται ο κάθε πολίτης, ταλαιπωρείται αφόρητα.
Και τι γίνεται με τις προκλήσεις του μέλλοντος; Εκεί, η απουσία της επερχόμενης Δημοτικής Αρχής είναι εκκωφαντική: Βιωσιμότητα της πόλης και κλιματική αλλαγή. Οργάνωση και διάλογος για το Μητροπολιτικό Κέντρο. Δημοτική Περιουσία, καταγραφή, αξιολόγηση και αξιοποίηση. Τουριστική ανάπτυξη, λειτουργία της πόλης και στεγαστικά προβλήματα. Όλα αυτά τα θέματα έχουν θαφτεί κάτω από τα μπάζα της Πανεπιστημίου.

Θέλουμε να αποδείξουμε ότι η Αθήνα μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τους μεγάλους της πόρους. Θέλουμε να κινητοποιήσουμε τους κατοίκους και τους επαγγελματίες για το συμφέρον της πόλης μας. Θέλουμε ανοιχτό και οργανωμένο διάλογο με την επιστημονική κοινότητα για το μέλλον της Αθήνας. Θέλουμε οι οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών να είναι ενεργοί πυρήνες συμμετοχής στα κέντρα λήψης των αποφάσεων για την πόλη. Θέλουμε έναν Δήμο παρεμβατικό στα θέματα της συμπερίληψης, της ισότητας των φύλων και της πάλης ενάντια στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία. Θέλουμε με τις πολιτικές και κοινωνικές μας παρεμβάσεις και τις συμμαχίες μας να δημιουργηθεί ένα κίνημα πολιτών για την Αθήνα. Θέλουμε την Αθήνα Πρωτεύουσα με αυτοπεποίθηση στον τίτλο της.

Θεσμική σοβαρότητα και ενιαίοι κανόνες απέναντι στους καταδικασμένους ναζί

Θεσμική σοβαρότητα και ενιαίοι κανόνες απέναντι στους καταδικασμένους ναζί

Ανάρτηση του Κώστα Ζαχαριάδη, Υποψήφιου Δήμαρχου Αθηναίων, στην προσωπική σελίδα του στο facebook:

 

Η  υποψηφιότητά για τον δήμο της Αθήνας , του καταδικασμένου για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και έγκλειστου στις φυλακές Δομοκού, Ηλία Κασιδιάρη φέρνει το πολιτικό σύστημα, τους αυτοδιοικητικούς σχηματισμούς αλλά και την κοινωνία των δημοκρατικών πολιτών μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις και διλήμματα.

Είναι σαφές ότι η προεκλογική ρύθμιση στο παρά πέντε των εκλογών που ψήφισε η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ εκ του αποτελέσματος απέτυχε. Η παρουσία των «Σπαρτιατών» στη Βουλή το αποδεικνύει. Η απόφαση της κυβέρνησης  να μην κατατεθεί σχέδιο νόμου για απαγόρευση καθόδου καταδικασμένων ναζιστών σε δήμο ή περιφέρεια είναι επίσης λάθος, πάνω σε ένα προηγούμενο λάθος. Το επιχείρημα «θα τεθεί σε αργία αν εκλεγεί» αφού έτσι προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο, έπρεπε κατά μείζονα λόγο να οδηγήσει σε αποκλεισμό και όχι να επιτρέπει κηρύγματα μίσους και σκοταδισμού στην πόλη που γέννησε τη Δημοκρατία και βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή την περίοδο 1941-1944, όπως συμβαίνει σήμερα στη Βουλή.

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να έχει ενιαίους κανόνες και θεσμική συνέχεια. Με κανέναν τρόπο δεν είναι αποδεκτό το πολιτικό σύστημα να επιτρέπει στους καταδικασμένους ναζί να τίθενται στη λαϊκή ετυμηγορία σε κάποιες κάλπες (αυτοδιοίκηση) και σε κάποιες άλλες όχι (βουλευτικές εκλογές).  Τι θα γίνει στις ευρωπαϊκές εκλογές;

Η υποψηφιότητα αυτή είναι ενδεχόμενο, να δώσει δυναμική και σε άλλες παρατάξεις πανελλαδικά ως «υποψηφιότητα σημαία». Ακόμα και αν τεθεί σε αργία η σπορά του θα βρεθεί μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο καθώς οι δημοτικοί και οι διαμερισματικοί σύμβουλοι που θα εκλέξει δεν θα τεθούν σε αργία αλλά θα λειτουργούν στο όνομα του αρχηγού τους.

Δεν είναι η ώρα για μικροπολιτική αντιπαράθεση αλλά για θεσμική θωράκιση του πολιτικού συστήματος με ενιαίους κανόνες. Απαιτούνται πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα  ώστε να υπάρξει μια πάγια ρύθμιση, που δεν θα επιτρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες.

Ενιαίοι κανόνες, όχι a la carte αποφάσεις, όχι μικροπολιτική με τους καταδικασμένους – φυλακισμένους ναζί. Αυτό μπορεί να είναι αναμφίβολα ένα πεδίο πολιτικής συνεννόησης των δημοκρατικών δημοτικών παρατάξεων, αρκεί και να το θέλουν και να το πιστεύουν.

Ο κ. Μπακογιάννης πρέπει να σταματήσει να κρύβεται πίσω από συνθήματα και επικοινωνία για τους ναζί. Πρέπει να μας πει αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις πρωτοβουλίες που θα αναπτυχθούν. Οφείλει να πάρει θέση. Η Δημοκρατία δεν φοβάται τους ναζιστές, οφείλει όμως να προστατεύσει την κοινωνία και τον εαυτό της απ’ αυτούς.

Άρθρο της δημοτικής συμβούλου Δέσποινας Αλεβυζάκη: Κατώτερη των αναγκών και των προσδοκιών η σύμβαση Μπακογιάννη – ΕΕΣ για το πάρκο Δρακόπουλου (link)

Άρθρο της δημοτικής συμβούλου Δέσποινας Αλεβυζάκη: Κατώτερη των αναγκών και των προσδοκιών η σύμβαση Μπακογιάννη – ΕΕΣ για το πάρκο Δρακόπουλου (link)

Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε την περιπέτεια του κτήματος Δρακόπουλου που έχει περάσει τα πάνδεινα, όπως χαρακτηρισμοί και αποχαρακτηρισμοί του από κοινόχρηστος χώρος πρασίνου ή τη μετατροπή του σε οικοδομήσιμο, σχέδια, μνημόνια συνεργασίας των ιδιοκτητών με τον δήμο Αθηναίων για εμπορικές χρήσεις, κατεδαφίσεις, εμπρησμούς, εγκατάλειψη και απαξίωση.

Μετά την πρόσφατη κατεδάφιση του διατηρητέου κτιρίου επί της Πατησίων, λόγω της επί σειράς ετών εγκατάλειψής του, οι κάτοικοι απαίτησαν, για άλλη μια φορά, από τον δήμο Αθηναίων να λύσει το πρόβλημα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και να κινήσει τις διαδικασίες για να περάσει ο χώρος του κτήματος στην κυριότητά του και να αποδοθεί αυτός στις ανάγκες των κατοίκων.

Ο κ. Μπακογιάννης στο δημοτικό συμβούλιο είχε μιλήσει για προσπάθεια μακροχρόνιας παραχώρησης του πάρκου, ώστε να περιέλθει στον δήμο και να αποδοθεί η πλήρης χρήση του στους δημότες. Αντ’ αυτού έφερε στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου σύμβαση «δωρεάν» παραχώρησης χρήσης ακινήτου του πάρκου, με όρους δυσανάλογους της σπουδαιότητας, των αγώνων των κατοίκων και της ανάγκης για καθολική αξιοποίηση και κοινόχρηστη χρήση.

Με βάση την εισήγηση της δημοτικής αρχής, το κτήμα παραχωρείται από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (ΕΕΣ) στον δήμο Αθηναίων για 8 μόλις χρόνια και ο δήμος δεσμεύεται να κάνει μια ολιστική παρέμβαση εξωραϊσμού και αξιοποίησης όλου του πάρκου σε αστικό εξοπλισμό, πράσινο κλπ και να το παραδώσει ξανά στον ΕΕΣ, φτιαγμένο στη λήξη της σύμβασης. Στην συνέχεια φυσικά ο ΕΕΣ θα μπορεί να ανανεώσει τη σύμβαση ή να αξιοποιήσει το σύνολο του ακινήτου, μαζί με το κτηριακό δυναμικό του, σύμφωνα με την κρίση και τα συμφέροντά του.

Τα διατηρητέα κτίρια εξαιρούνται του αντικειμένου της σύμβασης και θα παραμείνουν εγκαταλελειμμένα, με μοναδική πρόβλεψη την περίφραξή τους με λαμαρίνες, ενώ θα περιμένουν την ίδια τύχη με το κτίριο της Πατησίων 356 και τη μετατροπή τους από διατηρητέα και ετοιμόρροπα σε πεσμένα χαλάσματα που θα τα σκεπάσει σύντομα η λήθη.

Ο δήμος αν και ισχυρίζεται ότι υπογράφει μια σύμβαση άνευ ανταλλάγματος, στην πραγματικότητα παρέχει υπεραξία στον ΕΕΣ. Στα διατηρητέα κτίρια φτιάχνει την αυλή τους, ενώ στο πρώτο μέρος του ακινήτου, που βρίσκεται στο 356 της Πατησίων και αναφέρεται ως άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο, του εξασφαλίζει τη μη αλλαγή του χαρακτηρισμού της χρήσης, παρά την λαϊκή απαίτηση να αλλάξει και να χαρακτηριστεί κι αυτό ως κοινόχρηστο πράσινο, όπως και το μέρος του ακινήτου που βρίσκεται στην Πατησίων 358, και να αποτελέσουν και τα δύο μαζί έναν ενιαίο κοινόχρηστο χώρο πρασίνου.

Ο δήμος θα φτιάξει τον περιβάλλοντα χώρο και στη συνέχεια ο ΕΕΣ θα τον αξιοποιήσει με πιθανή ανοικοδόμηση ή με ό,τι άλλη εμπορική αξιοποίηση αποφασίσει.

Αναρωτιέται κανείς αν ο κ. Μπακογιάννης δεν μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα ή αν δεν θέλει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη λοιπόν, ούτε μπορεί, ούτε θέλει. Δεν θέλει, γιατί οι επιλογές του είναι ετεροβαρείς στις συνοικίες σε σχέση με το κέντρο, το οποίο ήταν κύρια προτεραιότητά του σε όλη τη διάρκεια της θητείας του, με την ιδεοληπτικά εμμονική τουριστικοποίησή του, με φυσική συνέπεια την οικονομική αιμορραγία του προϋπολογισμού και του τεχνικού προγράμματος, που όσο και αν ευλογήθηκαν από τη φιλική προς αυτόν κυβέρνηση, σπαταλήθηκαν στο κέντρο και όχι στις ανάγκες των 7 δημοτικών κοινοτήτων. Δεν μπορεί και δεν θέλει, λοιπόν, να ξοδέψει χρήματα για τη βόρεια άκρη του δήμου.

Το ότι δεν θέλει, όμως, αποδεικνύεται όχι μόνο από το γεγονός ότι δεν προσπάθησε να αγοράσει ή να απαλλοτριώσει το κτήμα, αλλά δεν εξετάζει καν τη σταδιακή αποδυνάμωση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ΕΕΣ, αφού έχει περιέλθει από 15 και πλέον έτη στην κοινή χρήση των κατοίκων και μια υπογραφή σύμβασης έρχεται να ισχυροποιήσει τη νομή και κατοχή του ΕΕΣ κατά το δοκούν και όχι σύμφωνα με όσα προβλέπει η διαθήκη του Δρακόπουλου για κοινωφελείς σκοπούς και άρα για κοινόχρηστες χρήσεις.

Παρά την όψιμη, εντελώς ρηχή, επιφανειακή προσπάθεια της δημοτικής αρχής να δείξει ότι κάτι κάνει στη γειτονιά των Πατησίων, τελευταία ώρα πριν από την προσφυγή στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν πείθει τους κατοίκους. Η αμέλεια, η εγκατάλειψη και η απραγία στις υποδομές, στο πράσινο, στις υπηρεσίες, αλλά και στα ιστορικά κτίρια των Πατησίων δεν κουκουλώνονται με ανεπαρκείς, ανέξοδες προσωρινές και ενίοτε επικίνδυνες λύσεις.

Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη ούτε μπορεί, ούτε θέλει και οι επιλογές της δείχνουν ξεκάθαρα πόσο επικίνδυνη είναι.

Εδώ το link από την εφημερίδα Εποχή: Κατώτερη των αναγκών και των προσδοκιών η σύμβαση Μπακογιάννη – ΕΕΣ

Προς αφανισμό οι ιστορικοί κινηματογράφοι ΙΝΤΕΑΛ και ΑΣΤΟΡ: Άρθρο του δημοτικού συμβούλου της “Ανοιχτής Πόλης” Κυριάκου Αγγελάκου (σύνδεσμος)

Προς αφανισμό οι ιστορικοί κινηματογράφοι ΙΝΤΕΑΛ και ΑΣΤΟΡ: Άρθρο του δημοτικού συμβούλου της “Ανοιχτής Πόλης” Κυριάκου Αγγελάκου (σύνδεσμος)

Δυο ακομα ιστορικοι κινηματογραφοι, αρρηκτα δεμενοι με την πολιτιστικη ζωη της πρωτευουσας εδώ και δεκαετιες, οδευουν προς τoν αφανισμο τους, ελεω αξιοποιησης της περιουσιας του ΕΦΚΑ. Το ΙΝΤΕΑΛ στην Πανεπιστημιου και το ΑΣΤΟΡ στην Σταδιου φαινεται πως θα είναι τα επομενα θυματα της τουριστικης φρενιτιδας που εχει καταλαβει την Αθηνα.

Εχει ηδη καταγραφει στην Καθημερινη η βουληση του προεδρου του Ιδρυματος Βουρου-Ευταξια να κατασκευαστει ξενοδοχειο στο χωρο των κινηματογραφων Αττικο και Απολλων. Μεχρι να βρει επενδυτη ο προεδρος του Ιδρυματος, η κεντρικοτατη γωνια της Σταδιου και Χρηστου Λαδα θα είναι βυθισμενη στο σκοταδι και οι λαμαρινες της περιφραξης του ερειπιου θα εμποδιζουν την ελευθερη διελευση των πεζων.

Προσφατα δημοσιευματα αποκαλυψαν τα σχεδια της διοικησης του ΕΦΚΑ να αξιοποιησει την περιουσια του, κυριως αυτή που βρισκεται στο τουριστικο Eλ Nτοραντο του κεντρου της Αθηνας. Τα δημοσιευματα αναφερουν το ιστορικο τετραγωνο της Πανεπιστημιου 46 και Χαριλαου Τρικουπη, το οποιο σχεδιαζεται να δοθει για την κατασκευη ξενοδοχειου τουλαχιστον 4 αστερων.

Πρόκειται για ακίνητο που κατασκευάστηκε τη δεκαετία 1880-1890 από τον Ερρίκο Σλήμαν, αποτελώντας μέρος του συμπλέγματος τεσσάρων κατοικιών που είχε ανεγείρει ο ίδιος στην οδό Πανεπιστημίου. Το συγκρότημα των 7.115 τ.μ. φιλοξενεί τον κινηματογράφο Ιντεάλ στον προαύλιο χώρο του, ενώ σε έτερο τμήμα προς την οδό Φειδίου 3 στεγάζει το Παλαιό Ωδείο κι έχει παραχωρηθεί στο υπ. Πολιτισμού.

Παράλληλα προωθείται η αξιοποίηση πενταώροφου ακινήτου 3.854 τ.μ. στην οδό Σταδίου 28, που σήμερα διαθέτει χρήσεις γραφείων, καταστημάτων και κινηματογράφου (πρώην Αστορ). Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε αναμεσα στον αιθουσαρχη του Αστορ και διανομεα κ. Κονταρακη και τον ΕΦΚΑ, τον ενημέρωσαν ότι θέλουν να δώσουν όλο το ακίνητο για γραφεία ή ξενοδοχείο χωρίς καμία πρόβλεψη για διατήρηση του κινηματογράφου.

Στην παρατήρηση του ότι το κτίριο είναι διατηρητέο-έργο τέχνης, όπως και ο κινηματογράφος, απάντησαν ότι η διατήρηση του κινηματογράφου μπορεί να γίνει μόνο αν το επιθυμεί ο νέος εκμισθωτής, χωρίς όμως να υπάρχει καμία δέσμευση. Ενώ για το Ιντεάλ ενημέρωσαν πως θα γκρεμιστεί καθώς δεν είναι διατηρητέο!

Τα ιδια ακριβως προβλεπει ο ΕΦΚΑ και για το μελλον του ΑΕΛΛΩ στην Πατησιων.

Οδηγουμαστε σε μια κινηματογραφικη ερημο, μεσα στη σιωπη της κινηματογραφικης κοινοτητας (που δεν αναρωτιεται «που στο διαβολο θα παιζονται οι ταινιες μας;»), της επιστημονικης κοινοτητας, ιδιως των Συλλογων των Αρχιτεκτονων και των Πολεοδομων και της πληρους απουσιας της Δημοτικης αρχης Μπακογιαννη που βλεπει αλλους να σχεδιαζουν το μελλον της Αθηνας κι αυτος κρυβεται αμηχανα.

Στην πενταετια 2017-22 ανοιξαν στην Αθηνα 72 τουριστικες μοναδες, εκ των οποιων οι 59 στο κεντρο. Σημερα χτιζονται, ανασκευαζονται και είναι ετοιμες να παραδοθουν μερικες δεκαδες ακομα.

Τα κυβερνητικα σχεδια (που ευχομαι ολοψυχα να αποτυχουν γιατι θα διαλυσουν το κεντρο της πρωτευουσας) για τη μετεγκατασταση 9 υπουργειων που στεγαζονται σε 127 κτηρια από την Αθηνα στην ΠΥΡΚΑΛ θα οδηγησουν σε μια νεα εκρηξη τουριστικων επενδυσεων που θα μετατρεψουν το κεντρο της πολης σε ξενοδοχειακο μονοθεματικο παρκο. Γιατι τι άλλο θα γινουν τα Υπουργεια Οικονομιας και Οικονομικων στο Συνταγμα, το Υπουργειο Εργασιας στην Κλαθμωνος, το Πολιτισμου στην Μπουμπουλινας και όλα τα υπολοιπα που θα μεινουν αδεια κουφαρια μετα την μετακομιση;

Ας σκεφτουμε λοιπον αυτην την Αθηνα του ζοφερου μελλοντος, κι εμας να περπαταμε αναμεσα σε ξενοδοχεια, mall, καταστηματα εστιασης και τουριστικων ειδων, με κατειλημμενα από τραπεζοκαθισματα πεζοδρομια και πλατειες (όπως ειδαμε στην περιβοητη αναπλαση του Συνταγματος με τις τεραστιες περγκολες), να περναμε μπροστα από παλιους κινηματογραφους- τοποσημα ιστοριας και πολιτισμου που δεν θα υπαρχουν πια και να αναζητουμε καταλυματα για τα κινηματογραφικα μας ονειρα στις 3 αιθουσες που θα εχουν απομεινει από τις δεκαδες που υπηρξαν στο προσφατο παρελθον: την Οπερα, την Ελλη και το Αστυ.

Οσοι καταστρωνουν αυτά τα σχεδια για την Αθηνα και το μελλον της, κυβερνηση και δημοτικη αρχη Μπακογιαννη πρεπει να ηττηθουν πριν την καταστρεψουν ολοκληρωτικα στο ονομα της αναπτυξης και της αξιοποιησης.

Προς αφανισμό οι ιστορικοί κινηματογράφοι ΙΝΤΕΑΛ και ΑΣΤΟΡ

Άρθρο του Δημάρχου Λισαβόνας Φερνάντο Μεντίνα:  Μετά τον κορωνοϊό, η Λισαβόνα μετατρέπει τα Airbnb σε κατοικίες για  εργαζόμενους σε τομείς ζωτικής σημασίας

Άρθρο του Δημάρχου Λισαβόνας Φερνάντο Μεντίνα: Μετά τον κορωνοϊό, η Λισαβόνα μετατρέπει τα Airbnb σε κατοικίες για εργαζόμενους σε τομείς ζωτικής σημασίας

μετάφραση από τον Independent: Δημήτρης Ιωάννου

Όπως πολλές πόλεις στον κόσμο, έτσι κι εμείς επανεκτιμάμε τις προτεραιότητές μας για τη μεταπανδημική φάση και τοποθετούμε στην κορυφή της λίστας τους εργαζόμενους σε τομείς ζωτικής σημασίας που έβγαλαν τη Λισαβόνα από την κρίση του Covid-19. Τώρα είναι η στιγμή να δράσουμε διαφορετικά.
Η Λισαβόνα κέρδισε πολλά τα τελευταία χρόνια από τα εκατομμύρια τουριστών που κατέκλυσαν τα δρομάκια της και απόλαυσαν τα διάσημα μπαρ και εστιατόριά της, αλλά το κοινωνικό κόστος που πληρώσαμε ήταν υψηλό.
Οι εργαζόμενοι των τομέων ζωτικής σημασίας και οι οικογένειές τους έχουν εκδιωχθεί από το κέντρο της πόλης καθώς το ένα τρίτο των κατοικιών μετατράπηκε σε τουριστικά καταλύματα τύπου Airbnb. Η διαδικασία σπρώχνει τις τιμές προς τα πάνω, ερημώνει τις γειτονιές και απειλεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πόλης.
Τώρα, θέλουμε να φέρουμε τον κόσμο που είναι η ψυχή της Λισαβόνας πίσω στο κέντρο, το οποίο κάνουμε πιο πράσινο, πιο βιώσιμο και τελικά, ένα καλύτερο μέρος για να ζεις και να επισκέπτεσαι.
Η προσφορά προσιτής κατοικίας για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ, τους εκπαιδευτικούς και όσους άλλους προσφέρουν ζωτικής σημασίας υπηρεσίες είναι εφικτή. Προτείνουμε να αποζημιώσουμε τους ιδιοκτήτες για να μετατρέψουν χιλιάδες βραχυχρόνιες μισθώσεις σε σπίτια “εγγυημένου ενοικίου” για εργαζόμενους σε τομείς ζωτικής σημασίας.
Πρόκειται για μια τολμηρή στρατηγική που δίνει στους μεν ιδιοκτήτες μακροπρόθεσμο, σταθερό εισόδημα, αλλά και σε εμάς την ευκαιρία να ανασυστήσουμε μια πιο ζωντανή, πιο υγιή και πιο δίκαιη πόλη.
Από τη Μελβούρνη ως το Παρίσι, η τάση προς αστική διάχυση αναστρέφεται και δίνει τη θέση της σε αναζωογονημένα αστικά κέντρα όπου οι κάτοικοι θα μπορούν να βρίσκουν υπηρεσίες ζωτικής σημασίας όπως περίθαλψη, σχολεία και καταστήματα σε αποστάσεις 20 λεπτών με τα πόδια.
Με ολοένα και περισσότερο κόσμο να δουλεύει μόνιμα απ’ το σπίτι, είναι λογικό πολλοί κάτοικοι της Λισαβόνας να αφήνουν τα προάστια για το κέντρο, που τους προσφέρει δημόσια συγκοινωνία, υπηρεσίες και πολιτιστικές υποδομές δίπλα στα σπίτια τους.
Αυτή η προσέγγιση θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και θα βελτιώσει τη δημόσια υγεία. Μια πιο πυκνοκατοικημένη πόλη σημαίνει λιγότερο κόσμο που μετακινείται προς και από το κέντρο καθημερινά. Λιγότερα οχήματα στο δρόμο σημαίνουν λιγότερη ρύπανση και μικρότερες εκπομπές βλαβερών αερίων που δηλητηριάζουν τον αέρα που αναπνέουμε και συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Σε πόλεις από όλο τον κόσμο είδαμε απίστευτη βελτίωση στην ποιότητα του αέρα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Τώρα που οι πόλεις σταδιακά ξανανοίγουν, δεν πρέπει να ξαναγυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες.
Αυτός είναι ο λόγος που, στη Λισαβόνα, προσθέτουμε λωρίδες για τα ποδήλατα στους δρόμους και δημιουργούμε πράσινες περιοχές και δημόσιους χώρους ώστε οι κάτοικοι να έχουν περισσότερο χώρο για άσκηση και κοινωνικοποίηση. Ως δήμαρχος, είμαι αποφασισμένος να μετατρέψω την τραγωδία της πανδημίας σε ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.
Με περισσότερους από 4 εκατ. τουρίστες το χρόνο, οι 500 χιλ. κάτοικοι της Λισαβόνας κινδυνεύουν με ασφυξία από τον μαζικό τουρισμό. Η μετατροπή των βραχυχρόνιων μισθώσεων σε κατοικίες “εγγυημένου ενοικίου” είναι ένα τολμηρό σχέδιο αλλά δεν είναι ο μόνος τρόπος αναζωογόνησης του κέντρου της πόλης, όπου οι τιμές γης έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια.
Συνεργαζόμαστε στενά με τις ιδιωτικές εταιρείες που ανακαινίζουν κάποια από τα παραμελημένα κτήρια της πόλης μας για να διασφαλίσουμε ότι η διαδικασία αυτή θα προσφέρει προσιτή κατοικία που τόσο χρειαζόμαστε.
Για δεκαετίες, πολλοί από τους γηραιότερους συμπολίτες μας απειλούνταν με έξωση, καθώς αυξανόταν η πίεση μετατροπής των ιδιοκτησιών σε βραχυχρόνιες μισθώσεις. Έτσι, ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα που θα διασφαλίζει ότι θα μπορούν να μένουν στα σπίτια τους και δεν θα αναγκάζονται να αποκόβουν τους μακροχρόνιους δεσμούς τους με την πόλη.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν θέλουμε τον τουρισμό ή ότι δεν χρειαζόμαστε τους επισκέπτες της Λισαβόνας να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατόν.
Είναι απλά καιρός να κάνουμε κάποια πράγματα διαφορετικά, και αυτό θα ευνοήσει σημαντικά και τους επισκέπτες. Επιστρέφοντας, θα βρουν μια πιο καθαρή, πιο πράσινη, πιο ζωντανή πόλη στη θέση εκείνης που κινδύνευε να μετατραπεί σ’ ένα όμορφο μουσείο.
Η πανδημία έφερε αβάσταχτες απώλειες και συμφορές στους κατοίκους της Λισαβόνας και του κόσμου ολόκληρου. Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την ταραγμένη, βαθιά τραυματική περίοδο να περάσει έτσι, κι εμείς να γυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες. Ζούσαμε σ’ έναν κόσμο που όδευε με σιγουριά στην κλιματική καταστροφή και την ακραία ανισότητα.
Στο διεθνές πεδίο, εργάζομαι μαζί με μια ομάδα συναδέλφων μου δημάρχων – του Μιλάνου, της Μελβούρνης, της Φρίταουν, της Σεούλ και πολλών ακόμα πόλεων που ανήκουν στο Δίκτυο C40 – για να καθορίσουμε πώς μπορεί να μοιάζει μια πράσινη και δίκαιη ανάκαμψη από την πανδημία της Covid-19.
Πίσω στη Λισαβόνα, είμαστε αποφασισμένοι να αδράξουμε τη στιγμή και να ανοίξουμε έναν νέο δρόμο για την πόλη μας, που θα διασφαλίζει ότι αυτή θα παραμείνει υγιής, ζωντανή και ανοιχτή σε όλες και όλους.

Μετά τον κορωνοϊό, η Λισαβόνα μετατρέπει τα Airbnb σε κατοικίες για εργαζόμενους σε τομείς ζωτικής σημασίας

Άρθρο του Νάσου Ηλιόπουλου στην Αυγή για τον «Μεγάλο Περίπατο»: Βαδίζοντας σε αδιέξοδο

Άρθρο του Νάσου Ηλιόπουλου στην Αυγή για τον «Μεγάλο Περίπατο»: Βαδίζοντας σε αδιέξοδο

Ο κίνδυνος που έχουμε σήμερα μπροστά μας είναι η μετατροπή του κέντρου της πόλης σε μια επικράτεια μονοκαλλιέργειας της εστίασης και του τουρισμού.Υπάρχουν εργαλεία αποφυγής; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα “ναι”. Μπορούν να υπάρξουν ρήτρες οι οποίες θα κατοχυρώνουν τις χρήσεις που θέλουμε να προστατευτούν και θα παρέχουν κίνητρα γι’ αυτές. Χαρακτηριστική είναι η πρόταση του Εμπορικού Συλλόγου, που ζητάει την ύπαρξη ποσόστωσης η οποία θα περιορίζει την εστίαση αφήνοντας έτσι ζωτικό χώρο στις υπόλοιπες χρήσεις

Η υλοποίηση του “μεγάλου περιπάτου” που ζούμε αυτές τις μέρες απαξιώνει την πραγματική ανάγκη για περισσότερο δημόσιο χώρο και για ένα νέο μοντέλο αστικής κινητικότητας. Ταυτόχρονα, σε μια σειρά από σημεία, απαξιώνει τόσο τη δημόσια διαβούλευση όσο και τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ας ξεκινήσω από τα διάσημα παγκάκια των 5.200 ευρώ και τις ζαρντινιέρες των 4.600 ευρώ. Κόντρα στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που αναφερόταν ρητά σε «μέτρα χαμηλού κόστους», η Δημοτική Αρχή ψηφίζει μόνη της στην Οικονομική Επιτροπή δαπάνες 1,8 εκατ. για χρώματα και αστικό εξοπλισμό. Μια απόφαση που προσβάλλει χιλιάδες ανθρώπους που καλούνται να επιβιώσουν με τα 533 ευρώ της αναστολής σύμβασης ή τους επαγγελματίες που αδυνατούν να ανοίξουν την επιχείρησή τους.

Απουσία διαβούλευσης
Το κόστος όμως δεν αποτελεί το μοναδικό σημείο μη σεβασμού των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Η απόφαση της 11ης Μαΐου αναφερόταν στη συγκρότηση επιτροπών διαβούλευσης και επιστημονικής παρακολούθησης. Οι επιτροπές λειτούργησαν για πρώτη φορά μόλις την Πέμπτη 2 Ιουλίου. Σχεδόν δύο μήνες μετά.

Η απουσία διαβούλευσης έχει τραυματίσει ανεπανόρθωτα το σχέδιο και έχει οδηγήσει σε λάθος επιλογές ακόμα και στο καθαρά τεχνικό μέρος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η χάραξη του ποδηλατόδρομου πάνω στις γραμμές του τραμ. Χρειάζεται σίγουρα μεγάλη προσπάθεια η δυσφήμηση ενός μέσου σαν το ποδήλατο, αλλά δυστυχώς η σημερινή Δημοτική Αρχή κατάφερε ένα μεγάλο κομμάτι πολιτών όταν ακούει ποδήλατο να σκέφτεται ζαρντινιέρες και δημόσιες σπατάλες. Τέλος, η προσπάθεια περιορισμού του Ι.Χ. χωρίς την ταυτόχρονη ενίσχυση των ΜΜΜ αποτελεί μια επιλογή που δεν σέβεται την καθημερινότητα των ανθρώπων της Αθήνας.

Πολυλειτουργικό κέντρο
Υπάρχει χώρος για το λιανεμπόριο, τη μεταποίηση και την κατοικία στο κέντρο της Αθήνας; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα σήμερα δεν είναι δεδομένη. Για να το πούμε αλλιώς, εξαρτάται από τις δικές μας διεκδικήσεις αν θα κατοχυρωθεί αυτός ο χώρος. Η πόλη δεν είναι μόνο κυκλοφορία. Δική μας ευθύνη είναι να προστατεύσουμε την πολυλειτουργικότητα του κέντρου, τη συνύπαρξη δηλαδή του λιανεμπορίου με μεταποιητικές δραστηριότητες χαμηλής όχλησης, τη δημόσια διοίκηση και την κατοικία.

Ο κίνδυνος που έχουμε σήμερα μπροστά μας είναι η μετατροπή του κέντρου της πόλης σε μια επικράτεια μονοκαλλιέργειας της εστίασης και του τουρισμού. Η ανεξέλεγκτη δημιουργία νέων τουριστικών μονάδων, το αρρύθμιστο πεδίο της βραχυχρόνιας μίσθωσης και η δυναμική, που έχει η εστίαση, εξοβελισμού των υπόλοιπων χρήσεων ορίζουν το πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας.

Υπάρχουν εργαλεία αποφυγής; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα «ναι». Μπορούν να υπάρξουν ρήτρες οι οποίες θα κατοχυρώνουν τις χρήσεις που θέλουμε να προστατευτούν και θα παρέχουν κίνητρα για αυτές. Χαρακτηριστική είναι η πρόταση του Εμπορικού Συλλόγου, που ζητάει την ύπαρξη ποσόστωσης η οποία θα περιορίζει την εστίαση αφήνοντας έτσι ζωτικό χώρο στις υπόλοιπες χρήσεις.

Άλλο ένα εργαλείο είναι τα αναξιοποίητα δημόσια κτήρια του κέντρου. Πολλά από αυτά ανήκουν σε φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει ένα σημαντικό πρόγραμμα αξιοποίησης. Μπορούμε να φανταστούμε τη χρήση αυτών των υποδομών για τη δημιουργία ανοιχτών επισκέψιμων παραγωγικών clusters σε πεδία όπως μεταποίηση δέρματος ή αργυροχρυσοχοΐα.

Το τελευταίο ερώτημα είναι αν επιθυμούμε την προστασία και τη διεύρυνση της κατοικίας στο κέντρο της πόλης. Ο Δήμος Αθηναίων πρέπει να τοποθετηθεί επιτέλους επάνω στο ερώτημα ρύθμισης της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Για την ενίσχυση της κατοικίας στο κέντρο της πόλης απαιτούνται επιλογές όπως η θεσμοθέτηση κανόνων στη βραχυχρόνια μίσθωση (π.χ. η εξαίρεση νομικών προσώπων και η ύπαρξη ορίου: 2 διαμερίσματα / ΑΦΜ στα φυσικά πρόσωπα) και η ταυτόχρονη δημιουργία κοινωνικών υποδομών όπως σχολεία και παιδικοί σταθμοί. Υποδομές απαραίτητες, αν σχεδιάζουμε για την πόλη και τους κατοίκους και όχι απλώς με όρους βιτρίνας και τουριστικής αναψυχής.

Μπορούμε να υπερβούμε το αδιέξοδο;
Από την πρώτη στιγμή επιλέξαμε, ως «Ανοιχτή Πόλη», να συντονίσουμε τον διάλογο που η Δημοτική Αρχή φοβήθηκε να κάνει. Έχοντας ήδη συνομιλήσει με περισσότερους από 30 φορείς έχουμε συγκεντρώσει έναν πλούτο από κριτικές και προτάσεις για τα λάθη και τις παραλείψεις του σχεδίου που υλοποιείται. Σε αυτή τη βάση θα καταθέσουμε μια συνολική πρόταση που θα υπηρετεί την ανάγκη για ένα ζωντανό κέντρο.

Μέσα στους κινδύνους όμως εμφανίζεται και μια ευκαιρία. Χωρίς να είναι στον σχεδιασμό της Δημοτικής Αρχής και εκκινώντας από την ανάγκη κριτικής, έχει ανοίξει ένας πλούσιος διάλογος για τα ζητήματα της πόλης. Το στοίχημα είναι να συνδέσουμε στον δημόσιο διάλογο τον άξονα της κριτικής με αυτόν των διεκδικήσεων.

Να εκφράσουμε τα αιτήματα που κατοχυρώνουν την πολυλειτουργικότητα του κέντρου. Να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε την κατοικία. Να διεκδικήσουμε την κοινωνική και αναπτυξιακή χρήση των άδειων δημοσίων κτηρίων. Να μιλήσουμε για τα σημεία που αγνοεί η πρόταση της Δημοτικής Αρχής, όπως π.χ. για τη Σταδίου και την ανάγκη επαναλειτουργίας των κινηματογράφων «Αττικό» και «Απόλλων» ή για το ξεχασμένο κομμάτι του Μουσείου / Πολυτεχνείου. Να πιέσουμε να προχωρήσει η ανάπλαση σε Τοσίτσα – Στουρνάρη και το άνοιγμα του «Ακροπόλ», με στόχο να αποτελέσει έναν ζωντανό κόμβο πολιτισμού. Να συγκρουστούμε με τον σχεδιασμό για την ανέγερση άλλης μιας τεράστιας ξενοδοχειακής μονάδας απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο και να διεκδικήσουμε την απαλλοτρίωση του χώρου ακριβώς για τις ανάγκες του Μουσείου.

Να επαναφέρουμε στον δημόσιο διάλογο τα ζητήματα προσβασιμότητας για τα ανάπηρα και εμποδιζόμενα άτομα και να διεκδικήσουμε την ενίσχυση των ΜΜΜ με μέτρα όπως η 24ωρη λειτουργία του μετρό Παρασκευή – Σάββατο και ένα πραγματικό σχέδιο για την απόκτηση δικτύου ποδηλατοδρόμων στην Αθήνα.

Τέλος, να επαναφέρουμε στον διάλογο τις ανάγκες που έχουν οι ξεχασμένες και από τη σημερινή Δημοτική Αρχή γειτονιές της πόλης. Απαλλοτριώσεις που ομόφωνα είχε ψηφίσει το προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο σήμερα έχουν παγώσει και η κατάσταση μιας σειράς χώρων πρασίνου όπως ο Λόφος του Στρέφη είναι τραγική. Αυτή τη μάχη έχουμε μπροστά μας και δεν θα κριθεί μόνο μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά κυρίαρχα μέσα στις γειτονιές της πόλης.

Νάσος Ηλιόπουλος για «Μεγάλο Περίπατο»: Βαδίζοντας σε αδιέξοδο

Ο Νάσος Ηλιόπουλος στο Κόκκινο 105,5: Τι κέρδισε ήδη η Αθήνα από τους όρους της Ανοιχτής Πόλης για την ανάπλαση (ηχητικό στο link)

Ο Νάσος Ηλιόπουλος στο Κόκκινο 105,5: Τι κέρδισε ήδη η Αθήνα από τους όρους της Ανοιχτής Πόλης για την ανάπλαση (ηχητικό στο link)

Χωρίς πρακτικές… Χατζηδάκη για αλλαγή χρήσης γης από το παράθυρο, με Επιστημονική Επιτροπή Παρακολούθησης και Ανοιχτή Επιτροπή Διαβούλευσης με τους πολίτες θα προχωρήσει η νέα πρωτοβουλία ανάπλασης του κέντρου της Αθήνας, όπως απαίτησε η Ανοιχτή Πόλη και έγινε δεκτό από την δημοτική Αρχή, είπε ο επικεφαλής της Νάσος Ηλιόπουλος Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη. «Κόκκινες γραμμές» η παράλληλη συγκοινωνιακή αναβάθμιση και η θετική κατοχύρωση χρήσεων γης και κατοικίας, «αιτία πολέμου» η Βαρβάκειος.

Η τοποθέτηση της Ανοιχτής Πόλης στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, για την αστική ανάπλαση που με βάση παλαιότερα σχέδια και νέες πρωτοβουλίες ανακοίνωσε ο Κ. Μπακογιάννης, περιείχε και όρους που θέσαμε για να μπούμε στην συζήτηση, να είναι σαφές ότι παρεμβαίνουμε σε ανοιχτό πεδίο, αλλά και προβληματισμούς που εκθέσαμε και ήδη έχουμε χαράξει «κόκκινες γραμμές», είπε ο κ. Ηλιόπουλος.

Χαρακτήρισε θετικό για την Αθήνα ότι η νέα δημοτική Αρχή αναγκάστηκε πολύ γρήγορα να ακυρώσει δύο βασικές προεκλογικές της δεσμεύσεις: την μεταφορά του ΕΜΠ εκτός κέντρου για να ενοποιηθεί το Πολυτεχνείο με το Εθνικό Μουσείο και την κατάργηση της Ανάπλασης ως εντελώς άχρηστης και ως «ρουσφετολογικού» σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ για προσλήψεις (ασχέτως του ότι η Ανάπλαση δεν έκανε ούτε προσλήψεις ούτε τίποτε τέτοιο).

Ωστόσο, η Ανάπλαση προσεγγίζεται με τρόπο μισό, φοβικό, από την δημοτική Αρχή, συνέχισε ο κ. Ηλιόπουλος, γιατί ξανά περιορίζει την ματιά της στο κέντρο, ενώ η Ανάπλαση κάλυπτε και Προσφυγικά, Πειραιώς, Λυκαβηττό, Ακαδημία Πλάτωνος, είχε μητροπολιτική ματιά. Δυστυχώς, ξανά συζητάμε μόνο για το κέντρο. Η πανδημία μας έδειξε πόσο κρίσιμο είναι το ζήτημα του δημόσιου χώρου, πόσο χρειαζόμαστε αυτό τον δημόσιο χώρο. Εμείς, αυτόν τον δημόσιο χώρο τον θέλουμε πρώτα από όλα στις γειτονιές και αυτό το κομμάτι απουσιάζει τελείως από το σχέδιο και από αυτή την δημοτική Αρχή.

Θέλουμε όμως να εμπλακούμε στη συζήτηση αυτή και μπορούμε, όπως είπε, γιατί οι έγιναν δεκτοί οι τρεις όροι που θέσαμε:

σε καμία περίπτωση αλλαγές χρήσεων γης στο κέντρο, την ώρα που έχουμε πρόσφατη την εμπειρία του νομοσχεδίου Χατζηδάκη που πήγε να τις αλλάξει από το παράθυρο σε Μεταξουργείο και Ψυρρή
να λειτουργήσει Επιστημονική Επιτροπή Παρακολούθησης, γιατί εκτός της νέας συγκοινωνιακής μελέτης που έγινε με το ΕΜΠ, λείπουν σειρά άλλες μελέτες, όπως των πολεοδομικών επιπτώσεων
να λειτουργήσει Ανοιχτή Επιτροπή Διαβούλευσης με την Κοινωνία των Πολιτών
Υπάρχουν σειρά ανοιχτών ζητημάτων, τόνισε ο κ. Ηλιόπουλος, πρέπει να παρέμβουμε, όχι μόνο οι δημοτικές ομάδες αλλά και τα κινήματα της πόλης, οι οικολογικές οργανώσεις, οι ποδηλάτες… μπαίνουμε σε περίοδο διαλόγου και καλώς εννοούμενης σύγκρουσης για το πώς σκεφτόμαστε την πόλη μας την επόμενη ημέρα.

Ο κ. Ηλιόπουλος περιέγραψε πως η διαδικασία θα καταλήξει σε Ειδικό Χωρικό Σχέδιο, που έχει την δυνατότητα να περιλαμβάνει ειδικές ρήτρες προστασίας των μικτών χρήσεων, να προβλέπει ειδικές χρήσεις και για την κατοικία και για το λιανεμπόριο. Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί μία βόλτα στην Αθηνάς και την γύρω περιοχή χωρίς να είναι εκεί τα μαγαζιά που πουλάνε π.χ. μπαχαρικά. Είναι ταυτοτικό σημείο της Αθήνας. Σήμερα, είναι κατοχυρωμένη αυτή η χρήση, δεν μπορεί να αλλάξει. Ή, αντίστοιχα, το Άριστον που παρέμεινε στην Στοά Εμπόρων όταν άνοιξε ξανά, για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Είναι κατοχυρωμένη χρήση, κανείς δεν μπορεί να το διώξει από κει. Ζητάμε το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο να έχει συγκεκριμένες ρήτρες για το λιανεμπόριο αλλά και την κατοικία, για να μην οδηγήσει η παρέμβαση σε ένα τεράστιο τουριστικό λούνα-παρκ, που θα διώξει περισσότερο τους κατοίκους από το κέντρο, θα γίνει ένας ωραίος περίπατος που οι Αθηναίοι θα ζουν ως επισκέπτες. Δεν το θέλουμε αυτό.

Γι` αυτό, τόνισε, η δημοτική Αρχή πρέπει επιτέλους να πει ποια είναι η θέση της για τα ζητήματα της πολιτικής κατοικίας. Μέχρι σήμερα έχει επιλέξει να μην μιλήσει για την βραχυχρόνια μίσθωση. Μέσα στην πανδημία σειρά από πόλεις αναθεωρούν την πολιτική τους για την βραχυχρόνια μίσθωση, πρέπει και η Αθήνα να αποκτήσει πολιτική και να βάλει όρους που θέτουν σε πρώτο πεδίο την κατοικία. Αυτό, θα βοηθήσει και τον τουρισμό, γιατί το δυνατό σημείο της Αθήνας είναι ότι είναι ζωντανή πόλη, ακόμη και στο κέντρο έχει μικτές χρήσεις, κατοικία, διασκέδαση και εργασία. Αν φύγει η κατοικία, οι μικτές χρήσεις πεθαίνουν, το τουριστικό κομμάτι υποβαθμίζεται. Το λέει και έρευνα του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Αττικής, η πλειοψηφία των τουριστών λέει ότι δυστυχώς δεν κατάφεραν να ζήσουν την ζωή της πόλης, γιατί δεν είχε πολλούς κατοίκους στο κέντρο…

Ανέφερε επίσης συγκεκριμένες κρίσιμες παραμέτρους:

Τραπεζοκαθίσματα: το ζήτημα γίνεται τώρα ακόμη πιο επίκαιρο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση το σχέδιο ανάπλασης να γίνει αφορμή για ακόμη περισσότερα τραπεζοκαθίσματα στο ιστορικό κέντρο.
Μεταφορά για τις πιάτσες ταξί: Για το πού θα μεταφερθούν για να φύγουν από το Σύνταγμα και το Μοναστηράκι, δεν υπάρχει σχεδιασμός, κάτι που πρέπει να γίνει σε διάλογο με τον κλάδο.
Τουριστικά λεωφορεία: Αντίθετα, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία σκέψη οριοθέτησης για τις δικές τους πιάτσες.
Αναβάθμιση Μέσων Μαζικής Μεταφοράς: Χωρίς αυτή θα καταρρεύσει όλη η προσπάθεια. Εμείς έχουμε προτείνει ακόμη και δημοτικές κυκλικές γραμμές στο συγκεκριμένο χώρο και όχι μόνο, δεν είναι πυρηνική φυσική το συμπέρασμα ότι πρέπει να τις διαθέτει ο μεγαλύτερος Δήμος της χώρας.
Βαρβάκειος: Θα είναι αιτία πολέμου, η Βαρβάκειος πρέπει να αναβαθμιστεί, να γίνει δουλειά υποδομών, αλλά πρέπει να μείνει εκεί.
Το ότι οι όροι μας έγιναν δεκτοί, επανέλαβε, μας επέτρεψε να πούμε ναι επί της αρχής. Αλλά έχουμε ξεκαθαρίσει τις «κόκκινες γραμμές» μας. Αν το σχέδιο δεν συνοδευτεί από συγκοινωνιακή αναβάθμιση, αν δεν προχωρήσει η θετική κατοχύρωση των χρήσεων γης και της κατοικίας, δεν θα στηρίξουμε την τελική του μορφή, όταν φτάσει στο ΕΧΣ.

Τέλος, ο κ. Ηλιόπουλος είπε ότι παράλληλα η Ανοιχτή Πόλη θα ανοίξει τον διάλογο για αντίστοιχα πρότζεκτ στις γειτονιές.

Ανέφερε εξάλλου ότι το απόγευμα στις 17.30 γίνεται κινητοποίηση των κατοίκων για τη βίλα Κλωναρίδη, στο Φιξ στα Πατήσια. Ένα κτίριο που έπιασε φωτιά την Δευτέρα 4 Μαΐου, χαρακτηριστικό του ότι ο Δήμος έχει παρατήσει την περιουσία του, την αρχιτεκτονική του μνήμη και κληρονομιά. Στη συνέχεια, θα παραδοθεί και σχετικό ψήφισμα στο Διαμερισματικό Συμβούλιο.

Τι κέρδισε ήδη η Αθήνα από τους όρους της Ανοιχτής Πόλης για την ανάπλαση