Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, με την «Ανοιχτή Πόλη», Νάσος Ηλιόπουλος, παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη LIFO και τον δημοσιογράφο, Γιάννη Πανταζόπουλο.

 

Ο Νάσος Ηλιόπουλος απαντάει σε όσα του καταλογίζουν για το «νεαρό της ηλικίας» του, αλλά και σε όσους τον κατηγορούν ότι έχει «φτωχό βιογραφικό», σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «όταν πας να ζητήσεις δουλειά και σου λένε ‘’θέλουμε νέους’’ ή ‘’χρειαζόμαστε δεκαετή εμπειρία’’. Ε, αυτό είναι αντιφατικό και άδικο. Εγώ, όταν τελείωσα την ΑΣΟΕΕ, εργάστηκα, όπως πολλοί και πολλές, στην ιδιωτική εκπαίδευση και έκανα το μεταπτυχιακό μου. Στη συνέχεια, ξεκίνησα τη διδακτορική μου διατριβή. Συγγνώμη, λοιπόν, που μέχρι τα τριάντα μου δεν είχα κάνει περισσότερα. Όταν πήγα στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, άκουγα ότι είμαι νέος και άπειρος. Όταν υπέγραφα πρόστιμα στις τράπεζες που παράνομα κρατούσαν εργαζομένους πέραν του ωραρίου τους, αυτό το αστείο τελείωσε. Και αυτό προσκομίζω στη διοίκηση του δήμου, ένα τρίπτυχο που στηρίζεται στη γνώση, στην αποτελεσματικότητα και στην αποφασιστικότητα. Αυτά είναι τα όπλα της δικής μας γενιάς».

Ερωτηθείς αν το Airbnb αποτελεί ευχή ή κατάρα για την πόλη απάντησε ότι «είναι στο χέρι μας», συμπληρώνοντας πως ήταν ο πρώτος από τους υποψηφίους δημάρχους που μίλησε γι’ αυτο θέμα και χαίρεται ιδιαίτερα τώρα που περιλαμβάνεται στα βασικά ζητήματα του διαλόγου. «Προφανώς, η αύξηση των τουριστών στην πόλη μας και η άνθηση της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι θετικές εξελίξεις. Πρέπει, όμως, να θεσπίσουμε άμεσα όρια.   Όρια στη δράση επιχειρηματικών ομίλων που αγοράζουν πολυκατοικίες και τις «βαφτίζουν» διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης, μετατρέποντας, παράλληλα, γειτονιές σε άβατα για όλους όσοι αναζητούμε στέγη για να ζήσουμε και να εργαστούμε στην πόλη», σημείωσε.

Ως προς το που οφείλεται το εντεινόμενο αίσθημα της ανασφάλειας σε πολλές γειτονιές της πόλης, ο Νάσος Ηλιόπουλος, τόνισε πως το ποσό που αναγραφόταν στον προϋπολογισμό του 2018 στο Δήμο Αθηναίων για τα έργα ηλεκτροφωτισμού ήταν «μηδέν ευρώ». «Όταν το είδα, δεν το πίστευα. Ε, όταν ισχύει αυτό, για ποια ασφάλεια να μιλήσουμε; Εγώ πιστεύω ότι η ασφάλεια είναι δικαίωμα. Και για να προασπιστούμε αυτό το δικαίωμα πρέπει να ζωντανέψουμε τις γειτονιές. Να κατοικηθεί ξανά η παρατημένη Αθήνα, να γίνει προτεραιότητα του δήμου η αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων κτιρίων, ο ηλεκτροφωτισμός, η ζωή και η κίνηση στις πίσω αυλές της πόλης.   Στη σύμπραξη λέω ναι ‒ και δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Την ορίζει το νομοθετικό πλαίσιο. Στις κοινές περιπολίες που λέει ο κ. Μπακογιάννης, όχι. Είναι σπατάλη δυνάμεων και πόρων», σχολίασε.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη, όπως δημοσιεύτηκε στην έντυπη Lifo:

— Τι είναι αυτό που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετάβαση από την κεντρική πολιτική σκηνή στην αυτοδιοίκηση;

Από μικρή ηλικία έχω αναπτύξει συλλογική δράση και, φυσικά, πάντα πρωταγωνιστούσαν τα θέματα της πόλης. Για παράδειγμα, ήμουν παρών στην κατεδάφιση του ιστορικού κτιρίου Κολούμπια, ενός χώρου που σε οποιαδήποτε άλλη πόλη θα είχε μετατραπεί σε μουσείο, αναδεικνύοντας την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.   Επίσης, συμμετείχα στις κινητοποιήσεις για το πάρκο Κύπρου & Πατησίων όπου επί θητείας Κακλαμάνη είχαν μπει μπουλντόζες και είχαν κοπεί δέντρα επειδή ήθελε να το κάνει πάρκινγκ. Τέλος, θεώρησα μεγάλη τιμή να είμαι υποψήφιος, διότι έχω μεγαλώσει στην Αθήνα και την αγαπώ πολύ.

— Η πολιτική σας ταυτότητα θεωρείτε ότι αποτελεί εμπόδιο ή όχι;

Δεν ανήκω σε καμία περίπτωση στους ανθρώπους που κάποιες μέρες επιλέγουν να δηλώνουν ανεξάρτητοι και κάποιες άλλες διατυμπανίζουν την υποστήριξή τους από κάποιο κόμμα. Προφανώς και ανήκω σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο – και το θεωρώ πολύ χρήσιμο να ανήκεις ιδεολογικά κάπου.   Προσωπικά, είμαι πολύ περήφανος για το έργο που έγινε στο υπουργείο Εργασίας, ειδικά για τα θέματα του ωραρίου και της αδήλωτης εργασίας, για τα οποία συγκρουστήκαμε με μεγάλα συμφέροντα.

— Το 2013 είχατε δηλώσει ότι «δεν αρκεί να είσαι υπέρ των φτωχών, πρέπει να είσαι και κατά των πλουσίων». Συμφωνείτε ακόμα με αυτή την άποψη;

Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι πρόσφατα οι «Financial Times» φιλοξένησαν ένα άρθρο που αναφερόταν στην όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων αλλά και στον τρόπο που πρέπει να καταπολεμηθούν αυτές. Ξεκινούσε με το παράδειγμα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής σχετικά με την υψηλή φορολογία.   Επομένως, δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να «κυνηγάμε» τους πλουσίους αλλά ότι πρέπει να μπει ένα φρένο στο ακραίο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, διότι δημιουργείται δομικό πρόβλημα, τόσο στις κοινωνίες όσο και στη δημοκρατία. Είναι προφανές ότι σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο πάντοτε επιλέγεις κάποιους, κόντρα στα συμφέροντα άλλων.

— Τι απαντάτε σε όσα σας καταλογίζουν για το «φτωχό βιογραφικό» και το «νεαρό της ηλικίας»;

Διαβάζω κατά καιρούς τις «εξομολογήσεις» στη LiFO και συχνά-πυκνά υπάρχει κάποιος/-α που διαμαρτύρεται. Πας να ζητήσεις δουλειά και σου λένε «θέλουμε νέους» ή «χρειαζόμαστε δεκαετή εμπειρία». Ε, αυτό είναι αντιφατικό και άδικο.   Εγώ, όταν τελείωσα την ΑΣΟΕΕ, εργάστηκα, όπως πολλοί και πολλές, στην ιδιωτική εκπαίδευση και έκανα το μεταπτυχιακό μου. Στη συνέχεια, ξεκίνησα τη διδακτορική μου διατριβή. Συγγνώμη, λοιπόν, που μέχρι τα τριάντα μου δεν είχα κάνει περισσότερα. Όταν πήγα στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, άκουγα ότι είμαι νέος και άπειρος.   Όταν υπέγραφα πρόστιμα στις τράπεζες που παράνομα κρατούσαν εργαζομένους πέραν του ωραρίου τους, αυτό το αστείο τελείωσε. Και αυτό προσκομίζω στη διοίκηση του δήμου, ένα τρίπτυχο που στηρίζεται στη γνώση, στην αποτελεσματικότητα και στην αποφασιστικότητα. Αυτά είναι τα όπλα της δικής μας γενιάς.

— Συζητήθηκε έντονα το γεγονός πως, όταν γίνατε μέλος του Συνασπισμού, η μητέρα σας ήταν στέλεχος της αυτοδιοικητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα. Τι απαντάτε;

Δεν νομίζω ότι αυτό αποτελεί πολιτικό επιχείρημα. Μάλιστα, ήταν μια συζήτηση που στήθηκε πάνω σε ένα παραπολιτικό σχόλιο ενός δημοσιογράφου, το οποίο βαφτίστηκε ως «βιογραφικό» μου.   Αυτό που έχω να πω, όμως, είναι ότι από τη μητέρα μου έμαθα την αξία της συμμετοχής στα κοινά. Είναι ένας άνθρωπος που εργαζόταν πάντα στον ιδιωτικό τομέα, κουβαλά μια απόλυση για τη συνδικαλιστική της δράση και είναι ένα πρόσωπο που έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα της πόλης.   Μπορεί να ακολουθήσαμε διαφορετικές πολιτικές πορείες και να είχαμε άλλη θέαση των πραγμάτων, αλλά θα ήταν μεγάλη αδικία να μην της αναγνώριζα ότι χάρη σε αυτήν συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να ενεργοποιείσαι και να μη μένεις αμέτοχος.

— Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο στις επιθέσεις που δέχεστε;

Με εκπλήσσει δυσάρεστα το πόσο εύκολα η πολιτική κριτική ‒κάτι που, πιστέψτε με, μπορώ να δεχτώ δίχως να ενοχλούμαι καθόλου‒ βασίζεται σε fake news και κουτσομπολιά. Είναι θλιβερό.   Απλώς, μερικές φορές πιστεύω ότι είναι το τελευταίο καταφύγιο όταν θέλουμε να αποφύγουμε να εστιάσουμε στην ουσιαστική συζήτηση. Ξέρω ότι έχω εκνευρίσει κάποιους επειδή ενέκρινα τα πρόστιμα για την αδήλωτη και υπερωριακή εργασία στα πολυκαταστήματα και στις τράπεζες.   Ε, ας το πουν αυτό και ας σταματήσουν να σπαταλούν ενέργεια ψάχνοντας να δουν αν μοιάζω ή όχι με τον καθηγητή στο «Casa de papel». Δήμαρχος θα είμαι, όχι ηθοποιός.

— Τι είναι αυτό που σας ξεχωρίζει από τους αντιπάλους σας, Κώστα Μπακογιάννη και Παύλο Γερουλάνο, στην κούρσα για τον δήμο της Αθήνας;

Γνωρίζω την Αθήνα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ξέρω την άλλη Αθήνα, τις πίσω γειτονιές της. Δεν θέλω να αδικήσω τον κ. Μπακογιάννη και τον κ. Γερουλάνο, αλλά, όταν τους ακούω, νιώθω ότι η Αθήνα τους είναι το ιστορικό της κέντρο και μόνο. Και το καταλαβαίνω.  Από την άλλη πλευρά, γεννήθηκα στον Άγιο Νικόλαο και σήμερα ζω στα Πατήσια. Όταν βγαίνω στον δρόμο του σπιτιού μου, βλέπω μια πόλη παρατημένη. Και αυτό θέλω να αλλάξει.

— Όλοι συμφωνούν ότι η Αθήνα είναι μια βρόμικη πόλη. Εσείς τι έχετε σκοπό να κάνετε για να αλλάξει αυτή η εικόνα;

Ακούγεται βαρετό, αλλά για να αλλάξει η εικόνα πρέπει πρώτα να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε. Η Αθήνα δεν έχει σοβαρό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων. Ξέρετε ποιο είναι το ποσοστό ανακύκλωσης; Μόλις 4%. Ε, με αυτό το νούμερο δεν πάμε μπροστά. Αν δεν αλλάξουν άμεσα τα πράγματα, όταν το 2020 κλείσει ο ΧΥΤΑ Φυλής, η σημερινή «βρόμικη» πόλη θα φαντάζει παράδεισος μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει. Όσον αφορά τη δική μου πρόταση, αυτή προβλέπει: πράσινα σημεία, διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση και ενίσχυση των υπηρεσιών του δήμου. Σε κάθε περίπτωση, σύγκρουση με τη λογική της αδράνειας.

— Το Airbnb αποτελεί ευχή ή κατάρα για την πόλη;

Στο χέρι μας είναι. Ήμουν ο πρώτος από τους υποψήφιους δημάρχους που μίλησα γι’ αυτό το θέμα και χαίρομαι που τώρα πια περιλαμβάνεται στα βασικά ζητήματα του διαλόγου μας. Προφανώς, η αύξηση των τουριστών στην πόλη μας και η άνθηση της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι θετικές εξελίξεις. Πρέπει, όμως, να θεσπίσουμε άμεσα όρια. Όρια στη δράση επιχειρηματικών ομίλων που αγοράζουν πολυκατοικίες και τις «βαφτίζουν» διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης, μετατρέποντας, παράλληλα, γειτονιές σε άβατα για όλους όσοι αναζητούμε στέγη για να ζήσουμε και να εργαστούμε στην πόλη.

— Πιστεύετε ότι τα Εξάρχεια είναι μια ελεύθερη περιοχή; Δημιούργησε έντονες συζητήσεις η φράση σας ότι «η αριστερά ποτέ δεν έχει καλύψει μαφίες». Θα ήθελα ένα σχόλιό σας.

Ελεύθερη από ποιους; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Στα Εξάρχεια υπάρχει ένα διττό πρόβλημα: ο δήμος έχει παρατήσει τη γειτονιά ‒αν πάτε μια βόλτα στο λόφο του Στρέφη θα το διαπιστώσετε στον μέγιστο βαθμό‒ και την ίδια στιγμή διάφορες μικρομαφίες επιδίδονται σε αντικοινωνικές, σεξιστικές και επιθετικές συμπεριφορές.   Αν σε αυτή την εικόνα προσθέσετε και τη δράση των real estate παραγόντων που αγοράζουν διαμερίσματα περιμένοντας το gentrification της γειτονιάς, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Εμείς θα συγκρουστούμε και με την εγκατάλειψη, και με τις μαφίες, και με τα οργανωμένα συμφέροντα.

— Στο παρελθόν είχατε πει πως ο «Ρουβίκωνας δεν είναι το μεγάλο μας πρόβλημα». Εξακολουθείτε να το πιστεύετε;

Τότε με είχαν ρωτήσει αν θεωρώ ότι η δράση του Ρουβίκωνα αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα της πόλης και είχα απαντήσει αρνητικά. Ακόμη, λοιπόν, διατηρώ την ίδια άποψη. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ή να συμφωνεί με τον Ρουβίκωνα.  Προσωπικά, είναι ξεκάθαρη η διαφωνία μου. Μάλιστα, να θυμίσω ότι ήμουν στο υπουργείο Εργασίας όταν είχαν εισβάλει στο κτίριο. Απλώς, δεν θεωρώ ότι η απάντηση στο Ρουβίκωνα είναι να τους πυροβολήσει η αστυνομία, όπως ακούμε να λένε αρκετοί.  Οι άνθρωποι αυτοί κουβαλούν μια πληθώρα δικαστικών εκκρεμοτήτων για παραπτώματα που, αν δεν κάνω λάθος, τα περισσότερα σε βαθμό πλημμελήματος. Όμως είναι λίγο ενοχλητικό να συζητάμε για αυτοδιοικητικές εκλογές και να εστιάζουμε σε θέματα που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή και κατά συνέπεια να μην αναφερόμαστε στο γεγονός ότι η Αθήνα διαθέτει εβδομήντα παιδικές χαρές, ενώ θα έπρεπε να έχει 120. Και το χειρότερο, απ’ αυτές μόνο οι είκοσι έξι είναι πιστοποιημένες. Μάλλον, σ’ αυτή την πόλη θα πρέπει να είσαι ατρόμητος για να κάνεις κούνια.

— Γιατί πιστεύετε ότι η συμμετοχή εργολάβων στην καθαριότητα είναι ιδεοληψία και εξυπηρέτηση συμφερόντων και όχι ένα μέσο για να βελτιωθεί η κατάσταση, όπως κρίνουν άλλοι συνυποψήφιοί σας;

Θυμάμαι τον κ. Μπακογιάννη να λέει ότι στην καθαριότητα δεν χωράνε ιδεολογίες και «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει το ποντίκι». Θα μπορούσα μέχρι και να συμφωνήσω, αν δεν υπήρχε μια λεπτομέρεια. Η γάτα που προτείνει ο κ. Μπακογιάννης όχι μόνο δεν πιάνει το ποντίκι αλλά κοστίζει άπειρα χρήματα σε γατοτροφή. Δεν μάθαμε τίποτε από τις εργολαβίες καθαριότητας στα νοσοκομεία; Κακή ποιότητα υπηρεσιών και χρήματα πεταμένα από το παράθυρο, για να μη μιλήσω για τις συνθήκες εργασίας των καθαριστών και καθαριστριών. Στο Όσλο δοκίμασαν τη συνταγή του κ. Μπακογιάννη. Πρόσφατα ο δήμος κατήγγειλε τη σύμβαση και πήρε στα χέρια του την υπόθεση. Στη Νάπολη, που ήταν μια πόλη πνιγμένη στα σκουπίδια και αλώνιζαν οι μαφίες, σήμερα ο δήμος διαχειρίζεται μόνος του την καθαριότητα και η πόλη δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν. Αντί, λοιπόν, να φαντασιωνόμαστε ότι θα μας λύσει το πρόβλημα ο εργολάβος, πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

— Πώς μπορεί ένας δήμαρχος να «σπάσει» τις πιάτσες και την εμπορία ναρκωτικών;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το ζήτημα αυτό αφορά χιλιάδες οικογένειες. Κανένας δεν μπορεί να λύσει από μόνος του ένα σύνθετο θέμα, όπως αυτό της τοξικοεξάρτησης. Ο δήμαρχος όμως μπορεί να κάνει τα εξής: να επιμείνει σε ένα, αποτυχημένο κατά τη γνώμη μου, μοντέλο καταστολής, σύμφωνα με το οποίο στην ουσία διαστήματα οι πιάτσες ανά τακτά αλλάζουν σημεία στην πόλη, ή να πρωτοστατήσει σε μια αλλαγή πολιτικής. Σήμερα, ύστερα από απόφαση της Βουλής, μπορούμε να φτιάξουμε χώρους ελεγχόμενης χρήσης. Αυτό σπάει την πιάτσα και δημιουργεί νέους όρους αξιοπρέπειας για τους χρήστες.Εκεί θα κριθούμε όλοι. Όχι λέγοντας «α, τι κακό πράγμα που είναι τα ναρκωτικά» αλλά βάζοντας πλάτη σε μια νέα πολιτική με έμφαση στην πρόληψη, στην αξιοπρέπεια και στην επανένταξη.

— Πού οφείλεται, κατά τη γνώμη σας, το εντεινόμενο αίσθημα της ανασφάλειας σε πολλές γειτονιές της πόλης; Είστε υπέρ ή κατά της σύμπραξης της ελληνικής με τη δημοτική αστυνομία;

«Μηδέν ευρώ»: αυτή ήταν η εγγραφή στον προϋπολογισμό του 2018 για τα έργα ηλεκτροφωτισμού. Όταν το είδα, δεν το πίστευα. Ε, όταν ισχύει αυτό, για ποια ασφάλεια να μιλήσουμε;   Εγώ πιστεύω ότι η ασφάλεια είναι δικαίωμα. Και για να προασπιστούμε αυτό το δικαίωμα πρέπει να ζωντανέψουμε τις γειτονιές. Να κατοικηθεί ξανά η παρατημένη Αθήνα, να γίνει προτεραιότητα του δήμου η αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων κτιρίων, ο ηλεκτροφωτισμός, η ζωή και η κίνηση στις πίσω αυλές της πόλης.   Στη σύμπραξη λέω ναι ‒ και δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Την ορίζει το νομοθετικό πλαίσιο. Στις κοινές περιπολίες που λέει ο κ. Μπακογιάννης, όχι. Είναι σπατάλη δυνάμεων και πόρων. — Υποστηρίξατε πρόσφατα πως «αν δεν επανέλθει μια δημοκρατική κανονικότητα στην Αθήνα, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξεπεράσει την κρίση». Την έχουμε χάσει αυτήν τη δημοκρατική κανονικότητα και πώς την εννοείτε; Η δημοκρατική κανονικότητα μεταφράζεται σε τρεις πυλώνες: εξορίζουμε τον φόβο από τις γειτονιές, ενισχύουμε τη συμμετοχή των κατοίκων στα ζητήματα της πόλης, σπάμε οριστικά τον τσαμπουκά της Χρυσής Αυγής. Η κρίση έχει κάνει τον κύκλο της και τώρα θα αναμετρηθούμε με την παρακαταθήκη της.

— «Οι γειτονιές μας είναι πολύ πιο ασφαλείς χωρίς την παρουσία και τη δράση των φασιστών» είπατε. Δεν θα θεωρήσετε αποτυχία το ενδεχόμενο να λάβει ο υποψήφιος της Χρυσής Αυγής διψήφια ποσοστά ή το να σας υπερκεράσει;

Δεν θα είναι μια προσωπική αποτυχία αλλά αποτυχία όλων μας αν ο θρασύδειλος Κασιδιάρης πλησιάσει έστω το 16% που είχε συγκεντρώσει το 2014. Θέλω όμως να πω κάτι. Το ποσοστό της Χ.Α. αποτελεί έναν κίνδυνο. Ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η ρητορική και η λογική της Χ.Α., η οποία διαποτίζει το πολιτικό φάσμα.   Όταν, για παράδειγμα, ένας νέος άνθρωπος λιντσάρεται στην Ομόνοια και ακούς «καταδικαστέο, αλλά…», σε αυτό το «αλλά» συμπυκνώνεται η επιτυχία της άκρας δεξιάς.

— Σε ένα υποθετικό σενάριο όπου στον δεύτερο γύρο θα βρίσκεται το δίδυμο Μπακογιάννης – Γερουλάνος, ποιον έχετε σκοπό να στηρίξετε; Διότι έχει φανεί ήδη μια «γέφυρα» επικοινωνίας με τον κ. Γερουλάνο.

Αρχίσαμε ήδη τα υποθετικά σενάρια και έχουμε ακόμα δύο μήνες μπροστά μας. Πιστεύω ότι δεν θα έχω τέτοια διλήμματα. Είμαι αισιόδοξος ότι η Αθήνα θα κάνει μια καθαρή επιλογή να ξεκινήσει από την αρχή.

— Ένα ιστορικό κτίριο του δήμου Αθηναίων καταλαμβάνεται από αντιεξουσιαστές. Πώς αντιδρά ο δήμαρχος Νάσος Ηλιόπουλος;

Ωραία ερώτηση. Πρώτα απ’ όλα, είναι κρίσιμο να αναφερθεί πως ο δήμος Αθηναίων διαθέτει σημαντικό κτιριακό απόθεμα, το οποίο μένει αναξιοποίητο. Η δημοτική αρχή έχει την υποχρέωση να μεριμνά για τα δημόσια κτίρια της Αθήνας με κριτήρια κοινωνικής ανταποδοτικότητας που θα αναβαθμίζουν τις γειτονιές της πόλης και τη ζωή των κατοίκων της. Για την «Ανοιχτή Πόλη», είναι σαφές πως ο δημόσιος χώρος πρέπει να είναι προσβάσιμος και ανοιχτός σε όλους και όλες, χωρίς εξαιρέσεις. Ευρωπαϊκά παραδείγματα όπως αυτά του Βερολίνου και της Νάπολης μάς προσφέρουν χρήσιμες εμπειρίες. Εκεί, πρωτοβουλίες κατοίκων της γειτονιάς ζωντανεύουν εγκαταλελειμμένα κτίρια, οργανώνοντας κοινωνικές δράσεις ανοιχτές σε όλους. Προφανώς, παραβατικές δραστηριότητες και ενέργειες αποκλεισμών δεν χωράνε σε έναν δημοκρατικό δήμο. Σε αυτή την περίπτωση, εγώ θα είμαι εκεί για να προασπιστώ τα συμφέροντά του, τα συμφέροντα των πολλών.

— Ποια είναι η άποψή σας για τον αντικαπνιστικό νόμο; Σας εκφράζουν οι απόψεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη;

Όπως διαπιστώσατε, δεν καπνίζω, οπότε φαντάζεστε ποια είναι η άποψή μου. Πρέπει να εφαρμόσουμε τον νόμο και ο δήμος οφείλει να εργαστεί σε αυτή την κατεύθυνση. Τελεία. Πρέπει να σκεφτούμε, καπνιστές και μη, ότι με έναν τρόπο όλοι μας έχουμε συμβάλει σε αυτή την παράξενη κατάσταση της μη εφαρμογής. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να νιώθει αμήχανα αν ένας φίλος πρέπει να βγει έξω για να καπνίσει. Και αυτό με προβληματίζει. Δηλαδή πόσο εντυπωμένη είναι η συνήθεια αυτή στη χώρα μας και πόσο αυτονόητα τη συνδέουμε με την κοινωνικότητά μας.

— Υπάρχει κάποιος δήμαρχος από το παρελθόν που σας αντιπροσωπεύει ως θετικό παράδειγμα;

Μου κάνει εντύπωση που όταν ρωτάω κατοίκους, πολύ συχνά, ειδικά οι μεγαλύτεροι, αναφέρουν τον Δημήτρη Μπέη ο οποίος ήταν δήμαρχος όταν εγώ ήμουν πολύ μικρός για να έχω μνήμες από την πολιτική.   Κάτι λέει αυτό για την πόλη μας και τους περαστικούς δημάρχους που μεταπήδησαν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ξέρετε, υπάρχει μια μορφή που εμένα τουλάχιστον με συγκινεί και με εμπνέει. Ο Λέων Αυδής, ένας άνθρωπος που ήταν υποψήφιος με το ΚΚΕ στον δήμο Αθηναίων τη δεκαετία του 1990. Ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσε την πόλη, που ήξερε πόσο έκανε το εισιτήριο του Ηλεκτρικού, που συνδύαζε τον αριστερό οραματισμό με την καθημερινή πρακτικότητα.

— Τι σηματοδοτεί σήμερα η εκλογή ένας αριστερού δημάρχου;

Έγνοια για τους πολλούς, αποτελεσματικότητα για όλους. Η αριστερά σε μεγάλες πόλεις, όπως η Βαρκελώνη, δείχνει ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο υπόδειγμα καθημερινότητας με έμφαση στην οικολογία, στην κοινωνική πολιτική και στη στήριξη όσων έχουν ανάγκη.   Κεντρική πτυχή του προγράμματός μας είναι η κοινωνική κατοικία. Συχνά την ταυτίζουμε με την εξασφάλιση στέγης για όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Μήπως να το δούμε πιο συνολικά; Ο δήμος θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα άδεια και εγκαταλελειμμένα ακίνητά του για να προσφέρει διαμερίσματα σε νέους και νέες που ζορίζονται από την αύξηση των ενοικίων. Όχι όμως απλά διαμερίσματα. Διαμερίσματα με φωτοβολταϊκά στις ταράτσες, μικρούς κήπους, συσκευές κομποστοποίησης και ολοκληρωμένα προγράμματα ανακύκλωσης. Διαμερίσματα-υποδείγματα για ένα ριζικά διαφορετικό μέλλον.

— Ποιους θεωρείτε ήρωες της καθημερινότητας;

Τους ανθρώπους που έχουν κινητικά προβλήματα και παλεύουν για να μετακινηθούν στην πόλη, αντιμετωπίζοντας σημαντικά προβλήματα προσβασιμότητας. Η Αθήνα δεν είναι καθόλου φιλική σε άτομα που έχουν προσωρινό ή μόνιμο κινητικό πρόβλημα.   Επίσης, ήρωες είναι όλοι εκείνοι οι πολίτες που συνεχίζουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και δράσεις, εκείνοι που αγωνίζονται καθημερινά προκειμένου να δουν την πόλη τους να γίνεται καλύτερη και όμορφη. Η Αθήνα έχει συσσωρευμένα αδιέξοδα αλλά και τεράστιες δυνατότητες. Σίγουρα, όμως, δεν είναι μια χαμένη υπόθεση.

*Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO 

Στην εκπομπή «ALPHA ΡΕΠΟΡΤΑΖ», βρέθηκε το πρωί της Πέμπτης(21/3), ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, με την «Ανοιχτή Πόλη», Νάσος Ηλιόπουλος, σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη Ράνια Τζίμα και τον Σπύρο Λάμπρου.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος, απάντησε σε όλες της ερωτήσεις και αναφέρθηκε στην ουσιοεξάρτηση και τους εποπτευόμενους χώρους χρήσης, το «άβατο» κατοικίας που δημιουργείται για τους νέους ανθρώπους από τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων στο κέντρο, το αποτεφρωτήριο στον Ελαιώνα, τους χώρους πρασίνου, τον αντικαπνιστικό νόμο και τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών.

Πιο συγκεκριμένα:

Ουσιοεξάρτηση

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε την ανθρώπινη ζωή και από εκεί πρέπει να σχεδιάσουμε μια δημόσια πολιτική. Το δεύτερο είναι η αποτελεσματικότητα, πρέπει δηλαδή όλοι να αποφασίσουμε ότι αυτό το οποίο κάνουμε τα τελευταία τριάντα χρόνια, δηλαδή να αντιμετωπίζουμε το ζήτημα της ουσιοεξάρτησης κατασταλτικά, έχει αποτύχει. Το μόνο που έχουμε πετύχει είναι να αλλάζουμε δύο δρόμους πάνω, δύο δρόμους κάτω. Αυτό θα αλλάξει με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε για τους εποπτευόμενους χώρους χρήσης. Είναι πολύ κρίσιμο ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει μια συναίνεση πάνω σε θέσεις που έχει η Ανοιχτή Πόλη ήδη από το 2005.

Για τις ενστάσεις σχετικά με τους εποπτευόμενους χώρους:

Μέσα στην επιστημονική κοινότητα υπάρχουν διαφορετικές γνώμες. Στα προγράμματα απεξάρτησης υπάρχει η πιο αυστηρή προσέγγιση για «στεγνά» προγράμματα υπάρχει και η προσέγγιση για προγράμματα με μεθαδόνη. Υπάρχει όμως μια συνολική ευρωπαϊκή εμπειρία και από χώρες που είναι κοντά μας σε κοινωνικά χαρακτηριστικά, όπως η Πορτογαλία, αλλά και από διαφορετικά παραδείγματα όπως η Ελβετία, που μέσα από τους χώρους εποπτευόμενης χρήσης, κατάφεραν να κάνουν πολύ σημαντικά βήματα. Αν σταθούμε μόνο στους χώρους εποπτευόμενης χρήσης και υποτιμήσουμε όλο το υπόλοιπο κομμάτι, δηλαδή την πρόληψη και τη διαδικασία επανένταξης, προφανώς θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό.

Εξάρχεια

Οτιδήποτε είναι πρόβλημα των ανθρώπων της πόλης, είναι πρόβλημα του δημάρχου. Πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι όμως, εγώ δε θέλω να μιλάω ως υποψήφιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Θέλω να πω τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει ο δήμαρχος. Όταν μιλάμε για τα Εξάρχεια, μιλάμε για μία περιοχή εγκαταλελειμμένη, στα Εξάρχεια υπάρχει ο πιο εγκαταλελειμμένος χώρος πρασίνου σε όλη την Αττική, ο Λόφος του Στρέφη. Ένας χώρος που θα μπορούσε να έχει παιδική χαρά, να είναι ζωντανός. Η δουλειά του Δήμου είναι να ζωντανεύει τις γειτονιές. Αν δείτε τον προϋπολογισμό για έργα ηλεκτροφωτισμού το 2018 στην Αθήνα, θα δείτε το καταπληκτικό ποσό των «μηδέν ευρώ». Αυτό είναι πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Μια πόλη που είναι σκοτεινή είναι πόλη ανασφαλής.

Βραχυχρόνια μίσθωση

Σε πέντε χρόνια από τώρα τα Εξάρχεια θα είναι άβατο για τους ανθρώπους της γενιάς μου από τα ενοίκια. Θα είναι άβατο γιατί με το Airbnb και τη βραχυχρόνια μίσθωση, πλέον οι άνθρωποι δεν μπορούν να νοικιάσουν. Το ζήτημα δεν είναι οριζόντιο σε όλη την Ελλάδα, δεν αφορά με τον ίδιο τρόπο την Αθήνα και την Τρίπολη. Είναι ευθύνη του πρώτου δήμου της χώρας να έχει γνώμη. Είναι επίσης ανησυχητικό ότι η μόνη παράταξη που έβαλε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο ήταν η «Ανοιχτή Πόλη» και με προβληματίζει που ήμουν ο μοναδικός υποψήφιος που έθεσα πρώτος το θέμα και μίλησα πολύ συγκεκριμένα, δηλαδή ότι πρέπει να μπουν όρια. Κάθε φαινόμενο έχει και θετικές και αρνητικές όψεις, δε θέλω να το δούμε άσπρο-μαύρο. Υπήρξαν μικρο-ιδιοκτήτες οι οποίοι μέσα στην κρίση έβγαλαν ένα παραπάνω εισόδημα, το οποίο ήταν θετικό. Περιοχές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας μπορεί και να βοηθήθηκαν σε ένα βαθμό από τη βραχυχρόνια μίσθωση. Ποιά είναι τα όρια; Πρώτα από όλα να μην πρέπει επιτρέπεται σε νομικά πρόσωπα να μπαίνουν σε βραχυχρόνια μίσθωση γιατί είναι αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στον τουριστικό κλάδο. Δεύτερον, να μπορούν συγκεκριμένα διαμερίσματα ανά ΑΦΜ. Είναι διαφορετικό να λες ότι έχω δύο διαμερίσματα σε βραχυχρόνια μίσθωση και είναι διαφορετικό να λες ότι έχω 15-20, εκεί πλέον είναι real estate. Το τρίτο στοιχείο είναι το ημερολογιακό. Υπάρχουν ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν υιοθετήσει 30, 60, 90 μέρες. Προφανώς, πρέπει να υπάρχουν ζώνες μέσα στην πόλη, δεν είναι ίδια η κατάσταση στο Κουκάκι και στα Άνω Πατήσια. Σε περιοχές που έχεις μεγαλύτερο κτιριακό απόθεμα μπορείς να έχεις περισσότερες μέρες και σε περιοχές που έχεις μικρό κτιριακό απόθεμα, άρα αμφισβητείται το δικαίωμα στην κατοικία των μόνιμων κατοίκων, πρέπει να είσαι πιο αυστηρός.

Αποτεφρωτήριο

Οι κάτοικοι έχουν δίκιο για το γεγονός ότι ο Ελαιώνας αντιμετωπίζεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια ως η “πίσω αυλή” της πόλης, που ότι δεν έχουμε χωροθετήσει το πετάμε εκεί. Το αποτεφρωτήριο όμως πρέπει να γίνει. Είναι δημοκρατικό βήμα για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Η λύση είναι να προχωρήσει και το Μητροπολιτικό Πάρκο, να γίνουν μεγάλοι χώροι πρασίνου. Αυτό θα είναι μια μεγάλη ανάσα και για την περιοχή και για την Αθήνα.

Χώροι πρασίνου στην πόλη

Η Αθήνα χρειάζεται δύο μεγάλα Μητροπολιτικά πάρκα (Ελαιώνας και Γουδή). Με όρους πρασίνου η Αθήνα είναι μια μη βιώσιμη πόλη. Για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μια βιώσιμη πόλη χρειάζεται 9 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο, η Αθήνα είναι τέσσερις φορές κάτω από αυτό.

Αντικαπνιστικός νόμος

Ο αντικαπνιστικός νόμος πρέπει να εφαρμοστεί. Ξέρετε ότι έχω μια εμπειρία από την Επιθεώρηση Εργασίας και δεν έχω κανένα πρόβλημα να τσακωθώ ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος. Η Αθήνα δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν σεβαστούμε τον δημόσιο χώρο.

Πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών

Θα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος όταν η υπεράσπιση των αυτονόητων ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα σταματούσε να είναι είδηση. Η Αθήνα δεν μπορεί να έχει αόρατους ανθρώπους.

Στο κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του OPEN TV με την Έλλη Στάη, φιλοξενήθηκε απόψε (20/03), ο υποψήφιος Δήμαρχος με την «Ανοιχτή Πόλη», Νάσος Ηλιόπουλος σε μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος, απάντησε σε όλες της ερωτήσεις και αναφέρθηκε στην ασφάλεια και την εγκατάλειψη της πόλης από τη σημερινή δημοτική αρχή του κ. Καμίνη. Ανέλυσε τις θέσεις της «Ανοιχτής Πόλης» για την ουσιοεξάρτηση, την καθαριότητα στην πόλη, τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών, ενώ κατηγόρησε τον κ. Μπακογιάννη για συγκεκριμένες επιλογές προσώπων στο ψηφοδέλτιό του, που ευθύνονται για την σημερινή εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας της Αθήνας.

Διαβάστε χαρακτηριστικά σημεία της συνέντευξης του Νάσου Ηλιόπουλου:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

• «Η ασφάλεια είναι δικαίωμα για κάθε άνθρωπο στην πόλη. Μια πόλη που δεν είναι ασφαλής είναι μια πόλη με φοβισμένους κατοίκους. Μου προκαλεί όμως εντύπωση ότι μιλάμε σαν να είμαστε υποψήφιοι υπουργοί προστασίας του Πολίτη και όχι σαν να είμαστε υποψήφιοι δήμαρχοι.».

• «Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο δήμος είναι αυτό της εγκατάλειψης. Η Αθήνα έχει πολλές γειτονιές που έχουν πολύ σημαντικά προβλήματα. Τη συζήτηση μονοπωλεί το ζήτημα των Εξαρχείων και κανείς δε συζητάει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, για παράδειγμα, ο Κολωνός, τα Σεπόλια και τα Πατήσια».

• «Προτεραιότητά μας αποτελεί το ζήτημα του ηλεκτροφωτισμού. Μάλιστα είναι θλιβερό το γεγονός ότι ο Δήμος δαπάνησε μόλις «μηδέν ευρώ»  για το 2018. Η εικόνα εγκατάλειψης στις γειτονιές της πόλης θα σπάσει εάν ο δήμος μεριμνά για να δίνει κίνητρα για κατοικία και εμπορική δραστηριότητα. Γιατί ασφαλείς γειτονιές είναι οι ζωντανές γειτονιές. Όπου πηγαίνει η ζωή στην πόλη παράγει πλαίσιο ασφάλειας».

• «Είναι ευθύνη του δημάρχου να περπατάει σε αυτές τις γειτονιές, να μιλάει με τους ανθρώπους και να βλέπει αυτά τα προβλήματα. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που έχω μεγαλώσει σε μια γειτονιά που θεωρείται η «πίσω αυλή» της Αθήνας. Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει εγκατάλειψη στον δήμο της Αθήνας και γνωρίζω πόσο σημαντικό είναι ο κόσμος στις γειτονιές να αισθάνεται ότι ο δήμαρχος είναι και δικός τους δήμαρχος. Δεν είναι απλά δήμαρχος της βιτρίνας, του κέντρου, δεν είναι ένας δήμαρχος ο οποίος γνωρίζει την Αθήνα μόνο από τις τηλεοπτικές κάμερες».

ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

«Ευτυχώς στο ζήτημα της ουσιοεξάρτησης υπάρχει συναίνεση. Συμφωνούμε με το πλαίσιο που έχει θέσει το υπουργείο Υγείας σχετικά με τους ως προς τους εποπτευόμενους χώρους χρήσης. Η καταστολή έχει αποτύχει παντού».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

«Η Αθήνα στην καθαριότητα εκτέλεσε λιγότερο από το 40% του προϋπολογισμού. Αυτή τη στιγμή η πόλη θα έπρεπε να στέλνει για ταφή μόνο το 25’% των απορριμμάτων της, ενώ στέλνει το 92%. Θα έπρεπε επίσης να ανακυκλώνει το 50%, αλλά ανακυκλώνει μόλις το 5%. Η Αθήνα πρέπει να αποκτήσει ένα σοβαρό και βιώσιμο τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων με έμφαση στην ανακύκλωση».

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ

«Εγώ δεν πηγαίνω μετωπικά απέναντι σε κανέναν. Πηγαίνω μετωπικά απέναντι στα προβλήματα της Αθήνας. Οι άνθρωποι οι οποίοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η Αθήνα είναι μια βρώμικη πόλη, οι άνθρωποι οι οποίοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η Αθήνα σήμερα δεν έχει υποδομές, είναι άνθρωποι της δημοτικής αρχής του κ. Καμίνη, που κατεβαίνουν με το ψηφοδέλτιο του κ. Μπακογιάννη. Ο σημερινός αντιδήμαρχος καθαριότητας που ευθύνεται για αυτή την κατάσταση είναι υποψήφιος με τον κ. Μπακογιάννη. Ο αντιδήμαρχος έργων και υποδομών είναι υποψήφιος με τον κ. Μπακογιάννη. Να θυμηθούμε την καταπληκτική ιστορία που έκανε ρεζίλι την πόλη σε όλη την Ευρώπη με την ρόδα που δε γύρισε ποτέ. Οι κάτοικοι της Αθήνας έχουν να επιλέξουν: Αθήνα από τα παλιά ή Αθήνα από την αρχή».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ

«Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν κάποτε σταματούσε να είναι είδηση το να υπερασπίζεσαι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ζούμε σε μια εποχή που παρατηρούμε συνεχώς την άνοδο του μίσους απέναντι σε οτιδήποτε είναι διαφορετικό. Η διεθνής εμπειρία έχει ήδη απαντήσει σε μια σειρά από προβληματισμούς που λογικό να έχει κάποιος.»

ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΣΥΝΑΥΛΙΑ BLACK METAL ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

«Ο Δήμος δεν μπορεί να λογοκρίνει την καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση»

Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, με την «Ανοιχτή Πόλη», Νάσος Ηλιόπουλος, μίλησε για όλους και για όλα, σε μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο altsantiri.gr και τον δημοσιογράφο Μανώλη Καλουδά.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος αναφέρθηκε στην απόφασή του να αποχωρήσει από το υπουργείο Εργασίας για ν’ ασχοληθεί με τον Δήμο, το πρόγραμμά της «Ανοιχτής Πόλης» για την καθαριότητα, την ασφάλεια, το πράσινο, την ουσιοεξάρτηση, την ρατσιστική βία, τη βραχυχρόνια μίσθωση και εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει «Αθήνα από την αρχή», που είναι και το σύνθημα της προεκλογικής του καμπάνιας.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ξεκαθάρισε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν είναι περαστικός από την πόλη. «Έκανα μια επιλογή, να δουλέψω για την Αθήνα και θα μείνω στο δημοτικό συμβούλιο, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα», λέει χαρακτηριστικά σε σημείο της συνέντευξης.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Νάσου Ηλιόπουλου, όπως αυτή δημοσιεύθηκε στο altsantiri.gr:

• Έχουμε έρθει κοντά στο πατρικό σου σπίτι, στη γειτονιά που μεγάλωσες.

«Ναι, στα Κάτω Πατήσια. Στον Άγιο Νικόλαο. Από πίσω ακριβώς είναι και το Δημοτικό Σχολείο που πήγαινα, το 63 και δύο στενά πιο πάνω είναι το 20οΓυμνάσιο και Λύκειο που πήγαινα».

• Πώς θα παρουσίαζες την περιοχή αυτή σε κάποιον που δεν τη γνωρίζει;

«Εδώ είμαστε στο 4ο Δημοτικό Διαμέρισμα. Είμαστε κάτω από τις γραμμές του τρένου που είναι ένα κομμάτι Πατήσια, Σεπόλια, Κολωνός. Παραδοσιακά ήταν από τα πιο υποβαθμισμένα κομμάτια της Αθήνας. Δεν έχει αλλάξει αυτό. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι έχουν υποβαθμιστεί και τα υπόλοιπα έξι. Ο Δήμος έχει φτιάξει σε αυτό το κομμάτι μια ισονομία για όλους. Προς τα κάτω».

• Πώς σου ήρθε η απόφαση να καταθέσεις υποψηφιότητα για τον Δήμο Αθηναίων;

«Κοίτα, αν έχεις μεγαλώσει σε μια τέτοια περιοχή κι αν ξέρεις την Αθήνα, ζεις στην Αθήνα, διαρκώς σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Είναι άπειρα πράγματα τα οποία τα βλέπεις και λες κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει ν’ αλλάξει. Οπότε, νομίζω ότι είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει σε μια τέτοια γειτονιά να μπορεί να υπηρετήσει την πόλη του. Κι αυτή την ευκαιρία θέλησα να την εκμεταλλευτώ».

• Πότε αποφάσισες ν’ ασχοληθείς για πρώτη φορά με τον Δήμο Αθηναίων;

«Πρώτη φορά ήμουν υποψήφιος το 2006, όταν κατέβηκε για πρώτη φορά η Ανοιχτή Πόλη σε εκλογές. Αυτή τη στιγμή η Ανοιχτή Πόλη είναι η πιο παλιά δημοτική κίνηση της Αθήνας. Δημιουργήθηκε το 2005 και το 2006 κατεβήκαμε με υποψήφιο Δήμαρχο τον Αλέξη Τσίπρα. Τότε ήμουν υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος. Με έναν τρόπο πάντα είχα μια ενασχόληση με τα ζητήματα της πόλης. Είτε μέσω αγώνων για το πάρκο Κύπρου και Πατησίων που επί Κακλαμάνη είχαν μπει μπουλντόζες, είχαν κοπεί δέντρα γιατί ήθελε να το κάνει πάρκινγκ. Είτε μιλάμε για αγώνες στην Κολούμπια, όπου πάλι είχαν μπει μπουλντόζες και ματ για να γκρεμίσουν τελείως τον χώρο που είναι ένας χώρος ιστορικής λαϊκής μνήμης για την Αθήνα για το τι σημαίνει ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Δηλαδή, σε μικρούς και μεγάλους αγώνες πάντα είχα συμμετοχή».

• Ποια ήταν η διαδικασία για να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ το επίσημο χρίσμα;

«Συνεδρίασε αρχικά το συντονιστικό της Ανοιχτής Πόλης, γιατί η Ανοιχτή Πόλη είναι μια δημοτική κίνηση με διαδικασίες. Εκεί υπήρχε μια ομόφωνη απόφαση για στήριξη κάτι το οποίο είναι πολύ τιμητικό. Ειδικά όταν θέλεις ν’ ασχοληθείς μ’ αυτό. Με μια ομόφωνη στήριξη κάνεις με χαρά αυτό το βήμα».

• Πιστεύεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άργησε λίγο ν’ ανακοινώσει τη στήριξή του προς το πρόσωπό σου;

«Νομίζω ότι όποιος έχει εικόνα από τις σχετικές διαδικασίες μπορεί να το καταλάβει. Αυτή τη φορά τα πήγαμε καλύτερα. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές η Κεντρική Επιτροπή ανακοινώσε τις υποψηφιότητες τέλη Γενάρη. Οπότε τώρα, ότι πριν τα Χριστούγεννα είχαμε καταλήξει, είναι καλύτερα. Ο χρόνος δεν ήταν το δυνατό μας σημείο μέχρι σήμερα. Ξαναλέω ότι υπάρχει τώρα το πλεονέκτημα ότι υπάρχει μια δημοτική κίνηση με ιστορία, με ανθρώπους μέσα στις γειτονιές που γνωρίζουν τα προβλήματα, που τρέχουν όλα αυτά τα χρόνια, άρα δεν ξεκινάς με έναν επικεφαλής Ροκ σταρ να πεις ότι στήνω μια δημοτική κίνηση από το μηδέν μέσα σε τρεις μήνες. Υπάρχει μια δουλειά γειωμένη μέσα στην κοινωνία της Αθήνας».

• Νάσο τι σημαίνει Αθήνα από την αρχή;

«Αθήνα από την αρχή στην πραγματικότητα σημαίνει ότι στην Αθήνα μέχρι σήμερα τα έχουμε κάνει πάρα, μα πάρα πολύ άσχημα και άρα πρέπει να σκεφτούμε τελείως διαφορετικά και στα μικρά και στα μεγάλα. Αθήνα από την αρχή για μας σημαίνει, και το εξειδικεύουμε σε μια σειρά από άξονες, σημαίνει να σκεφτούμε όλες τις δραστηριότητες της πόλης από την αρχή. Και το από την αρχή έχει κάτι το ριζοσπαστικό, κάτι το οποίο λέει να αμφισβητήσουμε τη σημερινή κατάσταση για να μπορούμε να σκεφτούμε μια πόλη που θα μπορεί να δίνει περισσότερα στους ανθρώπους της. Γιατί σήμερα η Αθήνα δίνει όλο και λιγότερα στους ανθρώπους της».

• Γιατί κάποιος να ψηφίσει εσένα και όχι κάποιον άλλον υποψήφιο;

«Ένα βασικό είναι ότι είμαι ένας άνθρωπος που έχω γεννηθεί, έχω μεγαλώσει και ζω σε αυτή την πόλη. Και αυτό για την Αθήνα δεν είναι αυτονόητο γιατί τόσα χρόνια είχαμε μάθει σε δημοτικές αρχές που ήταν περαστικοί άνθρωποι από την πόλη. Έκανα μια επιλογή ν’ αφήσω την κεντρική πολιτική σκηνή και το υπουργείο Εργασίας για να δουλέψω για την Αθήνα. Δεν βλέπω την εμπλοκή μου στα δημοτικά ως μια εμπλοκή σχεδιασμένου πολιτικού προγραμματισμού. Έκανα μια επιλογή να δουλέψω για την Αθήνα και θα μείνω στο δημοτικό συμβούλιο, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Το λέω αυτό γιατί δεν είναι αυτονόητο για όλους τους υποψηφίους αυτό. Αυτό καταλαβαίνουμε. Άρα δεν είμαι ένας περαστικός απ’ αυτή την πόλη.

Επίσης πιστεύω ότι από την εμπλοκή μου στο υπουργείο Εργασίας και ειδικά στην Επιθεώρηση Εργασίας έδειξα ότι είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να δουλεύω συλλογικά, μπορώ να δουλεύω με πρόγραμμα και με αποτέλεσμα. Νομίζω ότι αυτά είναι ένας αρκετά καλός συνδυασμός μαζί με το γεγονός ότι υπάρχει από πίσω μια δημοτική κίνηση που έχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα για το τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε σήμερα στην Αθήνα».

• Ως υφυπουργός συμμετείχες στην κατάργηση του υποκατώτατου και στην αύξηση του κατώτατου μισθού. Τι σημαίνει αυτό για σένα;

«Για μένα το πιο κρίσιμο από το υπουργείο Εργασίας είναι ότι αποδεικνύεται ότι τα πράγματα δεν μπορούν να πηγαίνουν πάντα προς το χειρότερο. Ότι υπάρχουν στιγμές που μπορούν ν’ αλλάξουν τα πράγματα με ένα θετικό πρόσημο. Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι ένα απ’ αυτά τα κομμάτια. Άλλο ένα στοιχεία για το οποίο αισθάνομαι υπερήφανος για τη δουλειά που έγινε, γιατί είναι μια συλλογική δουλειά, ποτέ δεν είναι ένα κομμάτι ενός ανθρώπου, είναι η δουλειά που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Δηλαδή, το πόσο πολύ μειώθηκε η αδήλωτη εργασία, γιατί το 2014 στους κλάδους υψηλής παραβατικότητας ήταν στο 20% κι αυτή τη στιγμή είναι κάτω από 9% και το δεύτερο είναι ένα στοιχείο το οποίο ήταν αόρατο για τη δημόσια συζήτηση, τι γίνεται με την υποδηλωμένη εργασία, τι γίνεται με τις υπερωρίες. Δηλαδή με τους ανθρώπους που δηλώνονται ότι δουλεύουν 8ώρο και στην πραγματικότητα δουλεύουν 12ωρο και 14ωρο. Κι αυτό συνέβαινε σε κλάδους που κανείς δεν το περίμενε. Δεν περίμενα ότι στις τράπεζες παραβιάζουν τόσο πολύ και τόσο βίαια το εργατικό πλαίσιο. Κι όμως ήταν από τους χώρους που διεκδικούσαν επάξια το πρωτάθλημα παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας. Με συντονισμένη δουλειά, με πολύ υψηλά πρόστιμα, ένα χαρακτηριστικό πρόστιμο είναι της Πειραιώς που πλήρωσε 1,6 εκατ. ευρώ γιατί βρήκαμε σχεδόν 200 ανθρώπους να δουλεύουν παράνομα υπερωρία, με κλεισίματα που επιβάλλαμε σε καταστήματα. Με την αυστηροποίηση του πλαισίου έχουμε δει πολύ σημαντικές αλλαγές. Γι’ αυτό το κομμάτι της δουλειάς είμαι πάρα πολύ χαρούμενος».

• Πώς στην πραγματικότητα δουλεύει η Επιθεώρηση Εργασίας; Από τις καταγγελίες; Από τα κλιμάκια που βγαίνουν κατά καιρούς για ελέγχους; Τα τελευταία χρόνια τα νούμερα δείχνουν πολύ θετικά αποτελέσματα…

«Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Είναι οι καταγγελίες, υπάρχει και η γραμμή για τις ανώνυμες καταγγελίες το 15512, το οποίο τροφοδοτείται και από τη δουλειά της Επιθεώρησης. Όταν ο κόσμος βλέπει ότι κάνεις σωστά τη δουλειά σου, έχεις και περισσότερες καταγγελίες. Ο άλλος σκέφτεται ότι έχει νόημα να πάρω να καταγγείλω κάποιον. Πέρα απ’ αυτό υπάρχουν και μια σειρά από πληροφοριακά συστήματα που από ένα risk analysis μας επιτρέπει να στοχεύουμε σε επιχειρήσεις που είναι πιο πιθανό να παραβιάζουν την εργασιακή νομοθεσία. Το πιο κρίσιμο είναι ότι η Επιθεώρηση Εργασίας έχει καταπληκτικούς ανθρώπους. Έχει ανθρώπους που σε δύσκολες συνθήκες κάνουν με αυταπάρνηση τη δουλειά τους. Γιατί στο τέλος της ημέρας αν δεν έχεις τους ανθρώπους να δουλέψουν στο πεδίο, όλα τα άλλα τα εργαλεία είναι καλά αλλά είναι ανεπαρκή. Και άρα ο συνδυασμός όλων αυτών μαζί με την αναβάθμιση ήταν αυτό που έφερε τα θετικά αποτελέσματα».

• Πάμε πάλι στα του Δήμου. Το πρώτο πράγμα που θα προσπαθήσει ν’ αλλάξεις αν εκλεγείς Δήμαρχος ποιο θα είναι;

«Για μένα αυτή τη στιγμή το πιο στενάχωρο που υπάρχει στην Αθήνα είναι ότι υπάρχει μια αίσθηση από τους ανθρώπους της πόλης ότι τα πράγματα δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Είναι μια αίσθηση ότι η Αθήνα είναι μια χαμένη υπόθεση. Και το βλέπεις αυτό σε ανθρώπους όλων των ηλικιών. Νομίζω δεν υπάρχει κάτι χειρότερο σε μία πόλη από το να έχει χάσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων της. Για μένα το σημαντικότερο είναι να στηθεί ξανά αυτή η εμπιστοσύνη. Να φανεί ότι υπάρχει μια δημοτική αρχή, η οποία προφανώς δεν μπορεί να λύσει τα πάντα – κι όποιος πει ότι μπορεί να λύσει τα πάντα σε μια 4ετία κοροϊδεύει τους ανθρώπους – που οι γειτονιές θα αισθάνονται ότι είναι δικιά τους. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο».

• Με ποιον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί αυτό;

«Πρώτα απ’ όλα με το να ξεκινήσεις με όλα τα μικρά στοιχεία της καθημερινότητας. Δηλαδή, η Αθήνα είναι μια πόλη παρατημένη στα πιο βασικά κομμάτια της. Στην καθαριότητα, στο πράσινο, στον φωτισμό. Αν κάποιος έβλεπε τον προϋπολογισμό του Δήμου της Αθήνας χωρίς να ξέρει για ποια πόλη μιλάμε, μόνο με 3-4 βασικά στοιχεία θα μπορούσε να μιλήσει για μια πόλη η οποία είναι βρώμικη, για μια πόλη η οποία είναι σκοτεινή, για μια πόλη η οποία έχει εγκαταλειμμένους τους χώρους πρασίνου και για μια πόλη η οποία δεν ασχολείται με τις υποδομές της. Δηλαδή για το 2018 ο Δήμος της Αθήνας έχει το αδιανόητο ρεκόρ να έχει μηδέν ευρώ σε έργα ηλεκτροφωτισμού. Έβλεπα το στοιχείο και προσπαθούσα να το πιστέψω. Σχεδόν μηδενικές είναι και οι δαπάνες για τα έργα στον χώρο του πρασίνου. Έκλεισε ο προϋπολογισμός του 2018 με μηδέν ευρώ και στις αρχές του 2019 έγραψαν ένα πολύ μικρό κονδύλι.

Στο κομμάτι της καθαριότητας απορροφά λιγότερα από 40% του προϋπολογισμού, δηλαδή δεν είναι ότι δεν έχει τα λεφτά. Κι αυτό είναι εξοργιστικό. Δεν μπορεί καν να απορροφήσει τον προϋπολογισμό του. Και στο κομμάτι του τεχνικού προγράμματος, που είναι οι υποδομές. Και όταν μιλάμε για υποδομές, μιλάμε για συντήρηση των σχολείων, που τα σχολεία στον Δήμο της Αθήνας είναι πραγματικά σε άσχημη κατάσταση. Αν μιλήσεις με γονείς, με συλλόγους γονέων το καταλαβαίνεις αυτό. Από τα 40 εκατ. ευρώ προϋπολογισμένα, υλοποιήθηκαν μόλις τα δύο. Μιλάμε δηλαδή για έναν πλούσιο δήμο με φτωχή διαχείριση».

• Τα νούμερα, γιατί έχω διαβάσει και εγώ κάποια, μου φαίνονται αδιανόητα.

«Και σε μένα συμβαίνει το ίδιο. Αυτή είναι η αδιανόητη κατάσταση στον Δήμο της Αθήνας. Ο δήμος της Αθήνας είναι ένας δήμος με πολύ ακριβά δημοτικά τέλη. Δεν κάνει αυτά που πρέπει να κάνει και έχει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Δεν υποτιμώ καθόλου το γεγονός ότι η διοίκηση Καμίνη πήρε έναν δήμο βαθιά χρεοκοπημένο από τις προηγούμενες δημοτικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας. Την τελευταία φορά που η Νέα Δημοκρατία διοίκησε τον Δήμο άφησε μια τρύπα που προσέγγιζε τα 200 εκατομμύρια. Μιλάμε για αδιανόητα ποσά. Αυτό το στοίχημα σε έναν βαθμό το κέρδισε η διοίκηση Καμίνη. Έχασε όμως το στίγμα της καθημερινότητας. Έχασε την πόλη. Έχασε όλα τα απαραίτητα που πρέπει να γίνουν για τους ανθρώπους και τις γειτονιές».

• Το χρέος αυτή τη στιγμή σε τι νούμερο είναι;

«Όχι, πλέον ο προϋπολογισμός είναι σε καλά επίπεδα. Δεν είναι ελλειμματικοί οι προϋπολογισμοί. Κι ακριβώς επειδή είναι σε καλά επίπεδα κατάφερε ο Δήμος και πήρε ένα δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για να κάνει κάποιες απαλλοτριώσεις χώρων και τα λοιπά. Όπου κι αυτό το κομμάτι δεν έχει προχωρήσει κατά τη γνώμη μας όσο γρήγορα και αποτελεσματικά θα έπρεπε. Ειδικά στο κομμάτι του δημόσιου χώρου και του πρασίνου η Αθήνα είναι μια πόλη μη βιώσιμη. Δηλαδή, με βάση τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μια πόλη για να είναι βιώσιμη χρειάζεται περίπου 9 τμ2 πράσινο ανά κάτοικο, η Αθήνα στο καλό σενάριο, με βάση τα στοιχεία της Eurostat, είναι τέσσερις φορές κάτω από τον στόχο και με βάση την έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης είναι δέκα φορές κάτω από τον στόχο. Σε μια φράση θα έλεγα ότι μιλάμε για μια μη βιώσιμη πόλη».

• Πώς γίνεται ν΄ αλλάξει αυτό; Είναι εφικτό;

«Αν γυρίσεις στις γειτονιές θα δεις μικρούς χώρους εγκαταλειμμένους που θα μπορούσε ο Δήμος ν’ απαλλοτριώσει. Και το λέω αυτό γιατί η τάση αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη είναι το λεγόμενο pocket garden. Δηλαδή, μικροί χώροι πρασίνου μέσα στις γειτονιές και όχι μόνο μεγάλα πάρκα. Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να προχωρήσει η ιστορία με τα δύο μεγάλα μητροπολιτικά πάρκα. Το μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδί και το μητροπολιτικό πάρκο στον Ελαιώνα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο Δήμος δεν έχει δείξει την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε πραγματικές διαδικασίες απαλλοτρίωσης για να φτιάξει χώρους πρασίνου, ούτε στην άσκηση της πίεσης που πρέπει σε πιο κεντρικά ζητήματα. Να το πούμε κι αλλιώς. Αν δούμε τους χώρους πρασίνου στην Αθήνα, οι περισσότεροι είναι εγκαταλελειμμένοι. Νομίζω ότι κουμπώνει αυτή η εγκατάλειψη με το γεγονός ότι δεν παλεύει ο δήμος για περισσότερους χώρους πρασίνου».

• Μπορείς να μου αναφέρεις επιγραμματικά τους κυριότερους άξονες του προγράμματός σου;

«Μιλάμε ότι πρέπει να σκεφτούμε την Αθήνα από την αρχή. Οι πέντε άξονες που καλούμε τον κόσμο να σκεφτεί την Αθήνα από την αρχή είναι: Η καθημερινότητα, η κοινωνική πολιτική, ο δημόσιος χώρος, η ασφάλεια και η Δημοκρατία. Όταν μιλάμε για καθημερινότητα, πρώτα απ’ όλα μιλάμε για την καθαριότητα στον Δήμο. Θα ήθελα να σταθώ σε αυτό ακριβώς λίγο παραπάνω. Η Αθήνα δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι μια καθαρή πόλη αν δεν κερδίσει το στοίχημα της ανακύκλωσης. Και μέχρι σήμερα η Αθήνα δεν έχει δώσει καν τη μάχη για την ανακύκλωση. Είναι ένας δήμος που θα έπρεπε να ανακυκλώνει το 50% των απορριμμάτων και ανακυκλώνει το 5%. Θα έπρεπε να στέλνει για ταφή το 25% και στέλνει το 92%. Κι αν σκεφτούμε ότι του χρόνου το καλοκαίρι ο ΧΥΤΑ στη Φυλή κλείνει, η Αθήνα πρέπει να μπει άμεσα στη μάχη για την ανακύκλωση. Αλλιώς θ’ αντιμετωπίσει κρίση στο ζήτημα αυτό».

• Τι προβλέπεται για την επόμενη μέρα αν κλείσει ο ΧΥΤΑ;

«Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα ξεπερνούν τον Δήμο Αθηναίων.  Η χωροθέτηση για τους χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων είναι κάτι που δεν είναι στις αρμοδιότητες του Δήμου. Τι δεν έχει κάνει όμως ο Δήμος; Γιατί εμείς λέμε ότι θέλουμε να χειριστούμε την κατάσταση διαφορετικά. Δεν θέλουμε να στέλνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον. Θέλουμε να μιλήσουμε για το τι πρέπει να κάνει η Αθήνα. Η Αθήνα θα έπρεπε να έχει ένα τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων. Πραγματικό, ουσιαστικό, όχι ευχολόγιο. Που να χωροθετεί μικρά και πράσινα σημεία. Αυτό δεν το έκανε. Την ίδια στιγμή θα έπρεπε να κάνει διαλογή στην πηγή. Δηλαδή να έχει διαδικασία κομποστοποίησης. Τα κλαδέματα της Αθήνας – και λέω για τα κλαδέματα γιατί είναι το πιο καθαρό που μπορεί κανείς να σκεφτεί – να χρειάζεται να πάνε στον ΕΜΑΚ στη Φυλή και να μην υπάρχει ένα πράσινο σημείο στην Αθήνα που να μπορούν τα κλαδέματα να γίνουν κομπόστ είτε για τα δημόσια πάρκα, είτε για τους πολίτες. Αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό σημείο που δείχνει τον ανορθολογισμό.

Και επιστρέφω σε αυτό που με ρώτησες. Σε ό,τι αφορά στην κοινωνική πολιτική, εμείς έχουμε σηκώσει πολύ ψηλά το ζήτημα της κατοικίας. Κι αυτό γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την κατοικία και το πώς εξελίσσεται η κατάσταση με τη βραχυχρόνια μίσθωση. Σίγουρα υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία, αλλά σιγά σιγά βλέπουμε να παίρνουν κεφάλι – ας μου επιτραπεί η έκφραση – οι αρνητικές εξελίξεις που υπάρχουν στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Για το κομμάτι του δημόσιου χώρου είναι όλα αυτά που είπα προηγουμένως για το ζήτημα του πρασίνου. Αν θέλει κάποιος να σκεφτεί την Αθήνα διαφορετικά, πρέπει να σκεφτεί και τα σχολικά συγκροτήματα. Η Αθήνα έχει περισσότερα από 400 σχολικά συγκροτήματα. Αν σκεφτόμασταν διαφορετικά όλα αυτά τα τμ2, είτε στις αυλές, είτε στις ταράτσες, αν σκεφτούμε το σχολείο ως έναν πόρο ανοιχτό στην κοινωνία, ως ένα κύτταρο πολιτισμού και δημιουργίας, είτε με πράσινες ταράτσες, είτε με πράσινες αυλές, είτε με φωτοβολταϊκά στις ταράτσες, το οποίο απαντά και σε ενεργειακά ζητήματα, σίγουρα θα ήταν καλύτερα.

Το τέταρτο σημείο είναι η ασφάλεια και για μας η ασφάλεια είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Αν δεν υπάρχει ασφάλεια, μιλάμε για φοβισμένους ανθρώπους. Μια πόλη δεν μπορεί να είναι δημοκρατική όταν οι άνθρωποί της φοβούνται. Αλλά μιλάμε για ασφάλεια σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο. Γιατί πολλές φορές βλέπουμε από συνυποψηφίους μου και ειδικά από τον κ. Μπακογιάννη να χρησιμοποιεί την ασφάλεια με μια ρητορική που μπορεί να κουμπώνει, να είναι πάρα πολύ κοντά, με τη ρητορική του μίσους που έχουμε ακούσει όλο αυτό το διάστημα κυρίως από τη Χρυσή Αυγή. Για μας είναι ξεκάθαρο. Οι γειτονίες της Αθήνας είναι πολύ πιο ασφαλείς χωρίς τη δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Από εκεί και πέρα είναι μια σειρά από ζητήματα που πρέπει να λάβει δράση ο Δήμος με πρώτο τον φωτισμό. Πρώτη δουλειά του Δήμου θα πρέπει να είναι να σπάσει την εγκατάλειψη. Υπάρχει η αίσθηση ότι υπάρχουν μαύρες τρύπες και αναφέρομαι σε εγκαταλειμμένα σημεία, μέσα στον Δήμο.

Το τελευταίο κομμάτι είναι η Δημοκρατία. Δεν μπορεί μία πόλη πραγματικά να βγει από την κρίση που αντιμετωπίσαμε αν δεν γίνει πιο δημοκρατική, πιο συμμετοχική. Στην πραγματικότητα η Αθήνα είναι επτά μικροί δήμοι. Χρειάζονται διαδικασίες αποκέντρωσης. Χρειάζονται διαδικασίες συμμετοχικού προϋπολογισμού στις κοινότητες, όπου οι κοινότητες θα μπορούν ν’ αποφασίζουν για ένα δικό τους κομμάτι. Και μέσα σε αυτό υπάρχουν και μια σειρά από δημοκρατικές τομές όπου επιτέλους πρέπει να προχωρήσουν στην Αθήνα, όπως τα αποτεφρωτήρια. Δεν γίνεται η Αθήνα να μην έχει αποτεφρωτήριο. Δεν γίνεται κόσμος να χρειάζεται να πάει μέχρι τη Βουλγαρία για να κάνει πράξη την τελευταία επιθυμία του δικού τους ανθρώπου που είναι να μην ταφεί».

• Σε ακούω να αναπτύσσεις το σχέδιό σου. Πραγματικά υπάρχουν οι πόροι για να υλοποιηθούν όλα όσα λες; Επέτρεψε μου να είμαι λιγάκι επιφυλακτικός.

«Στην πραγματικότητα μιλάμε για έναν πλούσιο δήμο με φτωχή διαχείριση. Δεν λέω ότι μπορούν να γίνουν τα πάντα, αλλά μια σειρά από ζητήματα θα μπορούσαν να προχωρήσουν και αναφέρω μερικά παραδείγματα. Υπάρχουν και μια σειρά από χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Δήμος. Έχει πάρει στην ολοκληρωμένη χωρική επένδυση 85 εκατ. ευρώ από την Περιφέρεια Αττικής. Απ’ αυτά τα 85 εκατ. ευρώ έχει απορροφήσει λιγότερα από δέκα. Γιατί έχει απορροφήσει τόσα; Γιατί δεν έχει μελέτες για τα έργα που πρέπει να προχωρήσει. Μέσα σε αυτά τα έργα είναι και επτά κλειστά γυμναστήρια, ένα σε κάθε δημοτική κοινότητα, όπου στο συγκεκριμένο κομμάτι η Περιφέρεια έχει ήδη έτοιμες μελέτες. Δηλαδή αν ο δήμος δεν ήθελε να κάνει τη μελέτη, θα μπορούσε να πάρει όλο το πακέτο και να προχωρήσει. Κατά γνώμη μου εδώ είναι ο ορισμός της έλλειψης πολιτικής βούλησης. Ή στο Φιλόδημος 1 ο δήμος δεν μπήκε καν. Στο Φιλόδημος 2 που ο δήμος μπορεί να πάρει μια σειρά από ποσά ειδικά για τα σχολεία. Με βάση το πληθυσμιακό κριτήριο ο δήμος θα μπορούσε να εξασφαλίσει περίπου 15 εκατ. ευρώ για έργα στα σχολεία της πόλης. Ο δήμος έκανε αίτηση για μόλις για 3 εκατ. ευρώ. Χωρίς να λέω ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει περάσει δύσκολες μέρες αντικειμενικά την προηγούμενη περίοδο,  σήμερα που υπάρχουν μια σειρά από δυνατότητες από χρηματοδοτικά εργαλεία, ο δήμος της Αθήνας είτε δεν είναι έτοιμος, είτε δεν έχει τη βούληση να προχωρήσει σε αυτά τα κομμάτια».

• Το προηγούμενο διάστημα έκανες μια δήλωση σχετικά με το δικαίωμα ψήφου για τους Έλληνες μεταναστευτικής καταγωγής. Βρέθηκες στο μάτι του κυκλώνα.

«Νομίζω ότι είπα κάτι το οποίο είναι αυτονόητο. Και είναι αυτονόητο για έναν άνθρωπο που έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει σε αυτή την πόλη. Μπορεί να μην είναι αυτονόητο για κάποιον που ξέρει αυτή την πόλη μέσα από την τηλεόραση. Για κάποιον που είναι περαστικός απ’ αυτή την πόλη».

• Η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε και σχετική ερώτηση στη Βουλή…

«Το γνωρίζω. Βασισμένη βέβαια σε ψεύτικα στοιχεία για το πώς προχωρά η διαδικασία της ιθαγένειας. Ήταν όλο μια mix τρομοκρατίας, fake news και ακροδεξιάς ρητορικής. Αν έχεις μεγαλώσει σε αυτή τη γειτονιά, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, βρεθήκαμε στα σχολεία με παιδιά που ήρθα από την ανατολική Ευρώπη. Τα παιδιά που ήρθαν στη χώρα μας με το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα. Και τότε υπήρχαν φωνές που έλεγαν ότι η πόλη δεν μπορεί ν’ αντέξει όλο αυτό το μεταναστευτικό κύμα. Με αυτά τα παιδιά μεγαλώσαμε μαζί, πήγαμε μαζί σχολείο, παίξαμε μαζί στις ίδιες πλατείες. Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος που είναι Έλληνες πολίτες οι περισσότεροι απ’ αυτούς και έχουν επιτέλους κανονικά δικαιώματα. Και λέω οι περισσότεροι απ’ αυτούς γιατί υπήρχαν μια σειρά από ζητήματα στη διαδικασία της ιθαγένειας μέχρι να ψηφιστεί ο νόμος από τη σημερινή κυβέρνηση. Είναι καλό όλοι να καταλάβουν ότι η Αθήνα είναι μια ευρωπαϊκή μητρόπολη και όπως κάθε ευρωπαϊκή μητρόπολη έχει πολίτες με διαφορετικές καταγωγές, αλλά και πολίτες που αγωνιζόμαστε για να έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα. Είναι μεγάλη υποκρισία να διαβάζουμε στα Μέσα και να χαιρόμαστε όταν στο Βέλγιο εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος ένας Έλληνας ή Δήμαρχος και να θεωρούμε ότι στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας δεν μπορεί να υπάρχει ένα παιδί αλβανικής καταγωγής. Δεν γίνεται πια αυτό το πράγμα. Αυτή είναι η Αθήνα, αυτή είναι η ταυτότητά της, αυτός είναι ο πλούτος της πόλης κι αυτόν τον πλούτο θα τον υπερασπιστούμε».

• Πριν κάνουμε τη συνέντευξη ζήτησα από μερικούς φίλους που είναι δημότες Αθηναίων να μου πουν τα ζητήματα που τους απασχολούν σε ό,τι αφορά στον Δήμο. Έχω σημειώσει κάποια και θα ήθελα να τα συζητήσουμε.

Για παράδειγμα το προσφυγικό / μεταναστευτικό και η ρατσιστική βία.

«Είναι δύο ζητήματα διαφορετικά. Δεν πρέπει να μπλέκουμε στην ίδια συζήτηση το μεταναστευτικό με το προσφυγικό. Το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα το οποίο έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα πολύ νωρίτερα και η Αθήνα έχει αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει σε ένα δημοκρατικό συμπεριληπτικό πλαίσιο. Ένα πλαίσιο το οποίο δεν παράγει αποκλεισμούς. Αυτό βέβαια έγινε μετά από συγκρούσεις. Σε αυτές τις γειτονίες ειδικά η Χρυσή Αυγή ανέπτυξε δολοφονική και τρομοκρατική δράση, όπως κάνουν πάντα οι νεοναζί. Ο δήμος πρέπει να έχει ουσιαστικές πολιτικές ένταξης. Πρέπει να ενισχύσει το συμβούλιο ένταξης μεταναστών, πρέπει να στηρίξει τα κέντρα ένταξης μεταναστών, να στηρίξει με ανθρώπους αυτές τις διαδρομές, να έχει προγράμματα γλωσσομάθειας κυρίως για τους γονείς.

Το δεύτερο στοιχείο που πρέπει να κάνει ο δήμος για να περιθωριοποιήσει τις ακροδεξιές φωνές είναι να έχει ουσιαστική κοινωνική πολιτική. Γιατί όταν απουσιάζει η κοινωνική πολιτική, όταν έχεις το πάντρεμα της εγκατάλειψης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών με την άκρα δεξιά τότε είναι που γίνεται πραγματικά επικίνδυνη η κατάσταση. Γιατί έχεις ανθρώπους που μέσα στον θυμό τους, μέσα στην εγκατάλειψη πηγαίνουν σε μια κατάσταση: δεν ασχολείται κανείς μαζί μου, όλοι ίδιοι είναι. Κι αυτό το «όλοι ίδιοι είναι» είναι το πρώτο βήμα για ν’ ακούσεις μετά την ακροδεξιά ρητορική. Δεν θέλω να υιοθετήσω ένα εύκολο σχήμα ότι όποιος περνάει οικονομικές δυσκολίες γίνεται ακροδεξιός, γιατί σε αυτή τη χώρα, αυτός ο λαός έχει αποδείξει ότι μπορεί να περνάει δύσκολα και την ίδια στιγμή μπορεί να έχει μια βαθιά δημοκρατική παράδοση και κουλτούρα. Είναι ευθύνη του δήμου και της Πολιτείας η κοινωνική πολιτική που δεν αφήνει εγκαταλειμμένους ανθρώπους, δεν αφήνει χώρο στον φόβο και στον θυμό».

• Υπάρχουν ακόμα κρούσματα ρατσιστικής βίας. Λιγότερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά υπάρχουν.

«Ναι, υπάρχουν. Είναι πολύ μεγάλο λάθος κάποιος να μην βλέπει ότι υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Πάντα το πρώτο βήμα για ν’ αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα είναι να το παραδεχτείς. Ο κ. Μπακογιάννης επέλεξε να πάει στον Άγιο Παντελεήμονα και δεν βρήκε να πει μισή κουβέντα για τη δράση της Χρυσής Αυγής και αφήνω απ’ έξω με ποιους επέλεξε να κάνει αυτή τη βόλτα. Δεν μπαίνω σε αυτή τη συζήτηση αν και μπορούμε να πούμε πάρα πολλά. Όταν πηγαίνεις σε μια γειτονία σαν τον Άγιο Παντελεήμονα πρέπει κάτι να πεις ενάντια στην άκρα δεξιά, ενάντια στη ρατσιστική βία. Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει όλος ο δημοκρατικός κόσμος είναι μέσα από τη ρητορική του ν’ απομονώσει αυτόν τον λόγο. Να φάνει ότι δεν συζητάμε με βάση τις προτεραιότητες που θέλουν να θέσουν οι ακροδεξιοί και οι νεοναζί. Δεν συζητάμε με βάση τη δικιά τους ατζέντα. Δεν μπαίνουμε καθόλου σε αυτό το κομμάτι. Και δυστυχώς μέχρι σήμερα ο κ. Μπακογιάννης έχει επιλέξει να παίζει με αυτό το κομμάτι του φόβου της συγκεκριμένης ατζέντας».

• Βραχυχρόνια μίσθωση.

«Είναι ένα ζήτημα για το οποίο έχουμε – ας μου επιτραπεί η έκφραση – το πλεονέκτημα της καθυστέρησης. Με την έννοια ότι έχει ήδη απασχολήσει πάρα πολλές πόλεις στην Ευρώπη και μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτό. Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που μπορεί ένας μικροιδιοκτήτης να εξασφαλίσει σε περίοδο κρίσης ένα παραπάνω εισόδημα. Εκεί είχε ένα θετικό αποτέλεσμα. Αυτό που πλέον αντιμετωπίζουμε είναι μεγάλοι παίκτες. Παίκτες real estate στην πραγματικότητα που αγοράζουν όχι μόνο πολλά διαμερίσματα, αλλά ολόκληρες πολυκατοικίες. Έχουμε τέτοια παραδείγματα. Αυτό είναι κάτι που αλλοιώνει την πόλη, αλλάζει τα χαρακτηριστικά της. Στερεί το δικαίωμα στην κατοικία σε μια ολόκληρη γενιά. Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την ευκαιρία να νοικιάσουν διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης που έχουν γεννηθεί και έχουν μεγαλώσει. Πρέπει να υπάρξουν μέτρα. Το ανησυχητικό είναι ότι ο Δήμος δεν έχει τοποθετηθεί για το θέμα. Η μοναδική δημοτική κίνηση που έθεσε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο ήταν η Ανοιχτή Πόλη.

Επίσης, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι οι συνυποψήφιοί μου, και ο κ. Μπακογιάννης και ο κ. Γερουλάνος, τους πήρε πάρα πολύ καιρό να μιλήσουν για τη βραχυχρόνια μίσθωση και το AirBnB. Αυτό αναδεικνύει το γεγονός ότι δεν έχουν σχέση με την πόλη. Ότι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην Αθήνα και σε μια σειρά από γειτονιές. Πρέπει να μπουν όρια και όροι για το τι πραγματικά σημαίνει βραχυχρόνια μίσθωση και την ξεπερνάει. Υπάρχουν ευρωπαϊκά παραδείγματα που μπορούν να βάλουν συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο. Ένα κριτήριο είναι το πόσα διαμερίσματα μπορεί να δηλώσεις ανά ΑΦΜ έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτό για αν μιλάμε για έναν μικροιδιοκτήτη ή για κάποιον που κάνει real estate στην πόλη. Θα μπορούσε ν’ αποκλείονται οι επιχειρήσεις από τέτοιες πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε και για έναν αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στον τουρισμό. Ένας κλάδος που είναι δομημένος, ένα κλάδος που υπάρχουν σχέσεις εργασίας, που έχει μια συλλογική σύμβαση. Όταν δουλεύει κάποιος σε ένα ξενοδοχείο έχει έναν συγκεκριμένο μισθό, ενώ έχουμε δει αγγελία που να ζητά νέο να δουλέψει σε AirBnB τετράωρο με 200 ευρώ. Για να κάνει check in, για ν’ αλλάζει τα σεντόνια. Είναι δηλαδή μια μαύρη οικονομία και αρκετές τρύπες.

Θα μπορούσαμε επίσης να θέσουμε ένα χρονικό όριο. Ένα όριο που να ορίζει τι ακριβώς σημαίνει βραχυχρόνια μίσθωση. Είναι οι 60 μέρες, είναι οι 90 μέρες, οι 120; Υπάρχουν εργαλεία, αλλά στον Δήμο της Αθήνας δεν υπάρχει κάποιος, πέρα από εμάς, που να θέτει το συγκεκριμένο ζήτημα».

• Δημοτική Αστυνομία.

«Είναι ένα κρίσιμο εργαλείο του Δήμου για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου. Όταν λέμε ότι θέλουμε ελεύθερο δημόσιο χώρο, δεν εννοούμε ελεύθερο δημόσιο χώρο για να πάμε να παρκάρουμε, να βάζουμε τραπεζάκια εκεί που δεν πρέπει, να μην επιτρέπεται να κυκλοφορήσει άνετα ένα άτομο με προβλήματα κινητικότητας, να μπορεί ένα νέο ζευγάρι με το μωρό τους στο καροτσάκι να περπατήσει. Με όλες αυτές τι πρακτικές θα συγκρουστούμε. Έχουμε συγκρουστεί ήδη σαν αντιπολίτευση, θα συγκρουστούμε και ως διοίκηση στον δήμο. Αυτός κατά τη γνώμη μας είναι ο ρόλος της Δημοτικής Αστυνομίας και όχι απλά για να βάζει πρόστιμα σε παρανόμως σταθμευμένα αυτοκίνητα.

Να υπενθυμίσουμε ότι το 2013 καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία με υπουργό, τότε, διοικητικής ανασυγκρότησης τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όταν επανασυστήθηκε η Δημοτική Αστυνομία από σχεδόν χίλιους ανθρώπους, έχει μείνει με 350 αυτή τη στιγμή. Είναι ένα σώμα αρκετά αποδυναμωμένο. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να στρατιωτικοποιηθεί, δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνει ένα όργανο καταστολής που μαζί με την Αστυνομία θα λύσει προβλήματα παραβατικότητας που είναι δουλειά αποκλειστικά της Αστυνομίας».

• Υποβαθμισμένες περιοχές.

«Η λέξη που εξηγεί το φαινόμενο είναι η εγκατάλειψη. Αυτό αισθάνεται ο άνθρωπος που ζει σε μια τέτοια περιοχή. Τα εργαλεία του Δήμου για την εγκατάλειψη είναι η καθαριότητα, είναι ο φωτισμός, είναι ο δημόσιος χώρος, είναι η προστασία του πράσινου, το να υπάρχουν υποδομές όπως οι παιδικές χαρές. Όποιος δει την παιδική χαρά που βρίσκεται εδώ θα την χαρακτηρίσει ως μια επικίνδυνη παιδική χαρά. Ο δήμος Αθηναίων έχει 70 παιδικές χαρές κι απ’ αυτές μόλις οι 26 υποτίθεται ότι είναι πιστοποιημένες με βάση ένα πλαίσιο υγείας και ασφάλειας. Αυτά τα νούμερα, γιατί και οι 70 παιδικές χαρές είναι λίγες για έναν δήμο όπως η Αθήνα, δείχνουν την εγκατάλειψη που υπάρχει και στο κομμάτι της καθημερινότητας και στο κομμάτι των υποδομών. Είναι πολύ σημαντικό ο δήμος να δώσει κίνητρα για επανακατοίκηση ορισμένων περιοχών, αλλά και για εμπορικές χρήσεις. Η δύναμη της Αθήνας είναι στις μεικτές χρήσεις. Όταν έχεις και κατοικίες και διασκέδαση και εμπορική δραστηριότητα δίνει ζωντάνια στη γειτονιά».

• Τα Πατήσια, όπου βρισκόμαστε τώρα, νομίζω είναι μια ζωντανή περιοχή.

«Τα Πατήσια έχουν καταφέρει να είναι μια ζωντανή περιοχή παλεύοντας. Δεν έχει συμβάλει ο δήμος έτσι ώστε να μείνει ζωντανή η περιοχή».

• Προσφάτως υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τη δημιουργία χώρων ελεγχόμενης χρήσης ουσιών. Είναι θέση της Ανοιχτής Πόλης αρκετά χρόνια τώρα…

«Νομίζω ότι η πλειοψηφία των πολιτών έχει καταλάβει πλέον ότι η κατασταλτική πολιτική απέναντι στο ζήτημα της τοξικοεξάρτησης έχει αποτύχει. Δεν ήταν εύκολη η δημόσια συζήτηση. Όταν πήγε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης που είναι κάτι πολύ πιο εύκολο από τη δημιουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης, οι τοποθετήσεις των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της παράταξης του κ. Μπακογιάννη, ήταν τοποθετήσεις βγαλμένες από ένα σκληρό πλαίσιο σκοταδισμού και αντιδραστικής αντίληψης για το πρόβλημα. Εμείς υποστηρίζουμε τη δημιουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης από το 2006 και είμαστε πολύ χαρούμενοι που κι άλλοι μετακινούνται σε αυτές τις θέσεις. Πρώτο στοίχημα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν μπορούμε ν’ αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους με όρους κατασταλτικούς. Δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να τους συλλαμβάνει και να τους πηγαίνει στα κρατητήρια. Δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίζουμε ως υποψήφιους παραβάτες, ως φαντάσματα που χαλάνε τη δημόσια εικόνα της πόλης. Πολλές φορές η συζήτηση γίνεται με όρους ότι χαλάνε την εικόνα της πόλης. Εμείς λέμε ότι δεν είναι πρόβλημα η εικόνα της πόλης, είναι πρόβλημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η δημιουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης είναι κάτι πολύ σημαντικό. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε, άρα ο καθένας θ’ αναλάβει τις υποχρεώσεις του για το αν θα προχωρήσει στην πράξη ή όχι».

• Η Νέα Δημοκρατία μιλάει για σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας στην Αθήνα και για άβατο των Εξαρχείων. Είναι έτσι;

«Ένα είναι το κομμάτι της ασφάλειας. Είναι πάρα πολύ κρίσιμο, αλλά πρέπει να μιλάμε ως υποψήφιοι Δήμαρχοι και όχι ως υποψήφιοι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη. Μία πόλη που δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει τα βασικά όπως ο ηλεκτροφωτισμός, δεν καταλαβαίνω με ποιο θράσος μετά η δημοτική αρχή θα βγει να κουνήσει το δάχτυλο σε οποιονδήποτε για το αν έκανε ή δεν έκανε τη δουλειά του.

Δεύτερο στοιχείο η Νέα Δημοκρατία ακριβώς επειδή η κοινωνική της ατζέντα όποτε πάει να μιλήσει προγραμματικά είτε για τα εργασιακά, είτε για την Υγεία, είτε για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, το πρόγραμμά της συναγωνίζεται αν δεν ξεπερνάει αυτό του ΔΝΤ, το μοναδικό καταφύγιο είναι να χτίσει ένα επιχείρημα φόβου. Με το επιχείρημα ότι η Αθήνα είναι κάτι σαν το Gotham City. Αυτός ο φόβος έχει αποτελέσματα, αυτός ο φόβος παράγει δηλητήριο. Και το ζήσαμε όταν μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια λίντσαραν και δολοφόνησαν έναν νέο άνθρωπο. Για δύο μήνες κάποια Μέσα κανιβάλιζαν ως πρεζάκι, ως υποψήφιο κλέφτη. Γιατί αυτή ήταν η δημόσια συζήτηση. Για μας ζήτημα ασφάλειας είναι ένας άνθρωπος που αισθάνεται διαφορετικός να μπορεί να κινηθεί σε αυτή την πόλη.

Την ίδια στιγμή είναι μια συζήτηση χωρίς δεδομένα. Αν βάλει κάποιος κάτω τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας δείχνει ότι η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη συνολικά στην Αθήνα σε ό,τι αφορά στην εγκληματικότητα. Όταν το 2012 μέχρι το 2014 είχες μια χώρα που έχασε το 25% του ΑΕΠ, όταν είχες εκείνη την περίοδο μια κυβέρνηση που είχε ως πρόγραμμα να μετατρέψει τη χώρα σε Κολομβία, ε αυτό έχει και κάποιες συνέπειες.

Σχετικά με τα Εξάρχεια είμαι πολύ χαρούμενος αρχικά που ο κ. Μπακογιάννης άλλαξε την αρχική του τοποθέτηση και δεν μιλά πλέον για άβατο. Είναι δικό του πρόβλημα βέβαια να διαχειριστή την ένταση με την παράταξή του. Τα Εξάρχεια είναι μια γειτονιά που αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα. Η εγκατάλειψη από πλευράς του Δήμου στο συγκεκριμένο κομμάτι της πόλης είναι ακόμα πιο έντονη σε σχέση με άλλες περιοχές. Στα Εξάρχεια υπάρχει ένας καταπληκτικός χώρος πρασίνου, ο λόφος του Στρέφη που αυτή τη στιγμή αν δεν είναι ο πιο εγκαταλελειμμένος χώρος στη χώρα, σίγουρα στην Αττική. Στη βόρεια πλευρά ο λόφος χάνει χώμα όχι μόνο όταν βρέχει, αλλά όταν φυσάει. Δηλαδή, ο δήμος δεν γίνεται να έχει εγκαταλείψει τόσο πολύ τα Εξάρχεια και στο κομμάτι των δραστηριοτήτων και στο κομμάτι του πολιτισμού και στο κομμάτι του πρασίνου και της καθαριότητας. Τα Εξάρχεια έχει παράδοση στο να είναι μια γειτονιά πολιτισμού, με ανθρώπους των γραμμάτων, με επιστήμονες. Η αρχιτεκτονική σχολή είναι πλούτος για την περιοχή. Πρέπει να μείνει εκεί και να έχει περισσότερες δραστηριότητες. Όχι να φύγει η Αρχιτεκτονική και να μιλήσουμε για ένα μουσείο. Το κρίσιμο εδώ είναι ότι ένα κομμάτι ανάπλασης αφορά και την περιοχή των Εξαρχείων, το οποίο θα δώσει ζωντάνια και που σίγουρα το χρειάζεται».

• Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το debate που είχες με τον Κώστα Μπακογιάννη. Υπάρχει περίπτωση να δούμε ξανά κάτι αντίστοιχο;

«Εμείς από την πρώτη στιγμή έχουμε πει ότι όχι μόνο δεν φοβόμαστε τον δημόσιο διάλογο και οποιοδήποτε πλαίσιο θεματικών, γιατί στο συγκεκριμένο debate κάποιες πολύ κρίσιμες θεματικές όπως οι ελεύθεροι χώροι και το πράσινο απουσίαζαν. Ελπίζουμε και οι συνυποψήφιοι μου να είναι θετικοί ώστε να γίνουν κι άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες δημόσιου διαλόγου».

• Νάσο πώς είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα από τη μέρα που ξεκίνησε να τρέχει επίσημα η υποψηφιότητά σου;

«Το καλό είναι ότι η μέρα εξακολουθεί να έχει 24 ώρες. Αν είχε περισσότερες θα έπρεπε να δουλεύω περισσότερες. Εντάξει, το πρόγραμμα είναι πιεσμένο. Υπάρχουν πάρα πολλές επισκέψεις που πρέπει να γίνουν. Πρέπει να περάσεις από μια σειρά από περιοχές, πρέπει ν’ ακούσεις τους ανθρώπους. Πρέπει να είναι επισκέψεις ουσίας. Όχι να πας, να βγάλεις 2 φωτογραφίες, να βγάλεις έναν λόγο και να φύγεις. Ένας δήμαρχος που δεν μπορεί ν’ ακούσει τους ανθρώπους, δεν μπορεί ν’ ακούσει τις γειτονιές, δεν μπορεί να είναι ένας καλός δήμαρχος. Υπάρχει αντικειμενικά κούραση σε αυτή τη διαδικασία, αλλά είναι μια όμορφη μάχη. Μόνο και να σκεφτείς ότι ενδέχεται ν’ αλλάξεις πράγματα σε αυτή την πόλη – γιατί αν σκεφτείς ότι κάποια πράγματα δεν μπορούν ν’ αλλάξουν δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία – είναι όμορφο. Συνεχίζω και το παλεύω».

• Ο κόσμος σου λέει φαντάζομαι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του. Ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα; Τι σου λέει;

«Σε επίπεδο προβλημάτων από κάποια στιγμή και μετά δεν ακούς κάτι πρωτότυπο. Υπάρχουν τα οριζόντια προβλήματα που υπάρχουν σε όλη την Αθήνα, η καθαριότητα, ο φωτισμός, το πράσινο, τα πεζοδρόμια, τα οποία θα τα ακούσεις παντού. Από εκεί και πέρα, η κάθε γειτονιά έχει τα δικά της προβλήματα. Εδώ στη γειτονιά, ας πούμε, είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα πότε επιτέλους θα φύγει ο σταθμός των ΚΤΕΛ από τη Λιοσίων, έτσι ώστε αυτός ο χώρος να παραδοθεί στη γειτονιά. Τι θα γίνει με την υπογειοποίηση των γραμμών του ΟΣΕ, η οποία θα φτιάξει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι ελεύθερου χώρου και που πρέπει ο δήμος να έχει γρήγορα έτοιμα τις μελέτες για να το αξιοποιήσει είτε ως πράσινη διαδρομή, είτε ως ποδηλατόδρομο, είτε ως χώρος πρασίνου. Άρα η κάθε γειτονιά έχει τα ιδιαίτερα ζητήματά της. Αυτό που δίνει δύναμη είναι η μεγάλη ανταπόκριση σε έναν άνθρωπο που έχει γεννηθεί, έχει μεγαλώσει σε αυτή την πόλη. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι θέλεις να δουλέψεις. Αυτή η αίσθηση είναι η πιο σημαντική δύναμη που παίρνεις για τη συνέχεια».

• Νάσο πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια; Ενδεχομένως ως βουλευτής, ίσως κάτι άλλο;

«Λοιπόν, μετά από δέκα χρόνια θα είμαι 45 ετών. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ επαναφορά στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το λέω αυτό πολύ συνειδητά. Η απόφαση να φύγω από το υπουργείο Εργασίας, το οποίο μου άρεσε πολύ ως αντικείμενο και να ασχοληθώ με τον δήμο είναι μια απόφαση στρατηγικής. Δεν αφορά μια μόνο θητεία, θέλω να υπηρετήσω τον δήμο της Αθήνας. Το πιο κρίσιμο θα ήταν μετά από δέκα χρόνια να βλέπεις ότι όντως άλλαξαν τα πράγματα στην πόλη, ότι θα υπάρχουν πολιτιστικές τάσεις, τάσεις δημιουργίας. Αυτό θα ήθελα να δω».

• Να κλείσουμε με Cassa de Papel; Τελικά μοιάζεις στον καθηγητή;

«Η αφήγηση εξαρτάται από το αυτί.  Η ομοιότητα εξαρτάται από το μάτι του παρατηρητή. Ήταν μια εύστοχη παρατήρηση του Πρωθυπουργού στην παρουσίαση σχετικά με το κομμάτι γυαλιά, μούσια. Δεν το είχα σκεφτεί. Μου το είχε πει μια φίλη, αλλά το είχα αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Θα ήθελα πάρα πολύ να μοιάζω στο κομμάτι του ανθρώπου που ξέρει το σχέδιο, εμπιστεύεται την ομάδα, είναι αποτελεσματικός και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ ωραίο να μοιάζεις».

• Δεν ήταν προγραμματισμένη δηλαδή η ατάκα του Αλέξη Τσίπρα;

«Όχι, ούτε καν, ούτε καν. Όταν ήρθε στον χώρο του είπα να πει δυο λόγια. Τον προσκάλεσα ως τον πρώτο επικεφαλής της δημοτικής κίνησης και έτσι δεν μπόρεσε ν’ αρνηθεί. Του έκανα κίνηση ματ και όλα όσα είπε ήταν λόγια μη προγραμματισμένα».

• Θα τινάξεις την μπάνκα στον αέρα;

«Σίγουρα γι’ αυτό δουλεύουμε. Αυτό είναι το σχέδιο».

Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό news24/7 88,6 και στον Βασίλη Σκουρή παραχώρησε ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, Νάσος Ηλιόπουλος.

Μεταξύ άλλων μίλησε για το κορυφαίο ζήτημα της καθαριότητας και την ανάγκη ενίσχυσης των υπηρεσιών και των εργαζομένων του Δήμου, τονίζοντας πως η όποια μορφή ιδιωτικοποίησης της,θα συνιστά είτε ιδεοληψία είτε εξυπηρέτηση συμφερόντων. Αναφέρθηκε ακόμα σε μια σειρά θέματα που αφορούν στην ανάγκη δημιουργίας χώρων πρασίνου, την αντιμετώπιση της ουσιοεξάρτησης με επιστημονική ορθότητα και αξιοπρέπεια στην ανθρώπινη ζωή, ενώ όπως αποκάλυψε στόχος του είναι να τα πάει καλύτερα από τον πρώην επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης, Γαβριήλ Σακελλαρίδη και να καταφέρει να είναι ο επόμενος Δήμαρχος της Αθήνας. Κλείνοντας κάλεσε όλους τους συνυποψηφίους του, πλην του Ηλία Κασιδιάρη, σε δημόσιο διάλογο χωρίς να βάζει όρους και προϋποθέσεις.

Αναλυτικά τα κυριότερα σημεία από τη συνέντευξη

Για την καθαριότητα:

«Η Αθήνα δεν μπορεί να γίνει καθαρή πόλη αν δεν κάνει ανακύκλωση. Ανακυκλώνει μόλις το 5% ενώ θα έπρεπε να ανακυκλώνει το 50%. Αν δεν προχωρήσουμε πολύ γρήγορα σε αυτή τη λογική θα προκύψει τεράστιο πρόβλημα. Η τάση της ιδιωτικοποίησης της καθαριότητας ακυρώνεται σε όλη την Ευρώπη. Τρανό παράδειγμα το Όσλο που πήρε την καθαριότητα πίσω από τους εργολάβους. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ένας εργολάβος στην καθαριότητα.Κρύβει ιδεοληψία ή εξυπηρέτηση συμφερόντων αυτή η θέση.Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η ενίσχυση του Δήμου, και η αύξηση της απορρόφησης των κονδυλίων που διαθέτει ενώ κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε και για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των ανθρώπων της καθαριότητας.»

Για την ασφάλεια:

«Το ζήτημα της ασφάλειας είναι βασικό για μας, το έχουμε συμπεριλάβει άλλωστε στους άξονες που βάζουμε για μια Αθήνα από την αρχή. Η ασφάλεια είναι κοινωνικό δικαίωμα. Επιμένουμε όμως ότι πρέπει να συζητήσουμε ως υποψήφιοι δήμαρχοι και όχι ως υποψήφιοι Υπουργοί Προστασίας του Πολίτη, γιατί είναι βαθιά λαϊκιστικό και εύκολο χωρίς να παράγει ουσία για τους ανθρώπους της πόλης. Ευθύνη του δήμου είναι ο ηλεκτροφωτισμός ας πούμε. Ο Δήμος της Αθήνας δαπάνησε το 2018 μηδέν ευρώ για τον ηλεκτροφωτισμό. Υπάρχουν φυσικά και ζητήματα που ξεφεύγουν από την αρμοδιότητα του Δήμου που πρέπει να συνεισφέρει με όλες του τις δυνάμεις. Γνωρίζω αυτό που λέμε “πίσω αυλή” της Αθήνας και πιστεύω πως ο δήμαρχος πρέπει να κυκλοφορεί σε αυτές τις γειτονίες και να μπαίνει μπροστά. Εγώ άλλωστε σε αυτές τις περιοχές έζησα και μεγάλωσα, σε αυτές τις περιοχές περπατάω.»

Για την ουσιοεξάρτηση:

«Είναι θετικό που έχει φτιαχτεί μια συναίνεση γύρω από τις θέσεις που είχε η Ανοιχτή Πόλη εδώ και χρόνια. Το ζήτημα της ουσιοεξαρτησης δεν είναι ζήτημα καταστολής και βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπισή του είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η λύση βρίσκεται στην δημιουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης, έχουμε αντίστοιχα επιτυχημένα ευρωπαϊκά παραδείγματα για να αντλήσουμε εμπειρία και σε συνεργασία με τις αρμόδιους επιστημονικούς οργανισμούς και φορείς μπορούμε να βρούμε λύσεις. Το εμπόριο ναρκωτικών όμως πρέπει να χτυπηθεί με ανελέητο τρόπο.»

Για τους χώρους πρασίνου και την ανάπλαση:

«Η Αθήνα έχει μεγάλη ανάγκη από τα δυο μεγάλα μητροπολιτικά πάρκα, στον Ελαιώνα και το Γουδή. Έχει ελάχιστο πράσινο ανά κάτοικο και η σημερινή κατάσταση δεν είναι βιώσιμη»

«Ένα από τα τρία ώριμα έργα της ανάπλασης είναι αυτό της αναβάθμισης της περιοχής γύρω από το Μουσείο και το πολυτεχνείο με πρόβλεψη για πεζοδρομήσεις. Ο Δήμος επίσης πρέπει να δώσει κίνητρα για κατοικία και εμπορικές χρήσεις σε περιοχές που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένες.»

Για την ακροδεξιά:

«Δεν τη φοβάμαι τη Χρυσή Αυγή για τον δεύτερο γύρο, αλλά το γεγονός ότι εκπροσωπείται στον δήμο και τη βουλή ένα νεοναζιστικό μόρφωμα είναι ένα θλιβερό και επικίνδυνο γεγονός. Είναι ευθύνη όλων μας να την απομονώσουμε, να απαλλάξουμε τις γειτονιές μας από τη δράση της και να μην υιοθετεί κανείς κομμάτι της ατζέντας της.»

Για τις δημοσκοπήσεις, τις συνεργασίες και τον εκλογικό στόχο:

• «Η καλύτερη δημοσκόπηση είναι η καθημερινή μας επαφή με τους ανθρώπους της Αθήνας.»
• «Συνειδητά έφυγα από το υπουργείο για να υπηρετήσω την πόλη μου.»
• «Θεωρώ πως οι δημοτικοί σύμβουλοι του κύριου Γερουλάνου θα είναι πιο κοντά στις δικές μας θέσεις στο Δημιτκό Συμβούλιο.»
• «Κατεβαίνω για να μείνω στο Δημοτικό Συμβούλιο και στόχος μου είναι να πάω καλύτερα από τον φίλο και σύντροφο Γαβριήλ Σακελλαρίδη, που κατάφερε με την κίνηση μας, την Ανοιχτή Πόλη, αδιαμφισβήτητα ένα ιστορικό αποτέλεσμα για την Αριστερά. Εγώ όμως στοχεύω στο να είμαι ο επόμενος Δήμαρχος.»
• «Καλώ τους συνυποψηφίους μου πλην Κασιδιάρη, σε διάλογο χωρίς να βάζω όρους και προϋποθέσεις»

Συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky και στους δημοσιογράφους Άκη Παυλόπουλο, Δημήτρη Χατζηνικόλα και Χρήστο Κώνστα, παραχώρησε την Τρίτη (12/03), ο Νάσος Ηλιόπουλος.

Ο υποψήφιος δήμαρχος με την «Ανοιχτή Πόλη» απάντησε σε όλα τα ερωτήματα των δημοσιογράφων και κατέστησε σαφές πως ως δήμαρχος Αθηναίων θα εστιάσει στην καθαριότητα και το πράσινο, τους ελεύθερους χώρους, την κοινωνική πολιτική, την ασφάλεια και το δικαίωμα στην κατοικία.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος, πιο συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στη σημαντικότερη μάχη που έχει να δώσει η Αθήνα τον επόμενο χρόνο, αυτή της καθαριότητας και της ανακύκλωσης απορριμμάτων. Δήλωσε σχετικά με την ασφάλεια πως «μία πόλη που δεν έχει ασφαλείς τους κατοίκους της, είναι μία πόλη που λειτουργεί με φόβο. Δεν μπορεί να λειτουργεί μία πόλη με φοβισμένους ανθρώπους». Τόνισε πως η εποπτευόμενη χρήση ουσιών που ήδη έχει νομοθετηθεί θα δώσει μια μεγάλη ανάσα στην πόλη αλλά και στις οικογένειες των ουσιοεξαρτημένων ατόμων. Υπογράμμισε τις θέσεις της «Ανοιχτής Πόλης» για το δικαίωμα στην κατοικία με αφορμή το πρόβλημα της βραχυχρόνιας μίσθωσης, ενώ απάντησε ακόμα και για τις ιδιωτικοποιήσεις και τη μόνιμη μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους δήμους που υποστηρίζουν οι κύριοι Μητσοτάκης και Μπακογιάννης.

«Έχω γεννηθεί, έχω μεγαλώσει και ζω στην Αθήνα, δεν είμαι περαστικός απ’ την πόλη. Αυτή η πόλη έχει πληρώσει τους περαστικούς δημάρχους. Η Αθήνα εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει δημάρχους που ήταν πάρα πολύ κοντά στην κεντρική πολιτική σκηνή και πολύ μακριά από τις γειτονιές. Συνειδητά επέλεξα να φύγω από την κεντρική πολιτική σκηνή και από το υπουργείο Εργασίας για να δουλέψω για την πόλη που έχω μεγαλώσει και ζω, και μάλιστα σε ένα κομμάτι που είναι η “πίσω αυλή” της πόλης, όχι η βιτρίνα και οι “καλές” γειτονιές. Δεν μπορούμε να ζητάμε από έναν νέο άνθρωπο 35 χρονών, να κάνει σπουδές και μεταπτυχιακά και να έχει και από πάνω και 15 χρόνια ένσημα», δήλωσε ο Νάσος Ηλιόπουλος απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την υποψηφιότητά του και το βιογραφικό του.

ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ 

«Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως η Αθήνα είναι μια πόλη βρώμικη, σκοτεινή και με έλλειψη πρασίνου. Για εμάς η πρώτη μάχη που πρέπει να κερδίσει η Αθήνα είναι αυτή της καθαριότητας. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας για τους κατοίκους αυτής της πόλης. Στο κομμάτι της καθαριότητας το 2018 ο Δήμος δεν κατάφερε να ξιοποιήσει ούτε καν το 40% του προϋπολογισμού που είχε ήδη εγκρίνει. Αν θέλουμε να κερδίσουμε τη μάχη της καθαριότητας πρέπει να εστιάσουμε στην ανακύκλωση. Η Αθήνα είναι μια πόλη που θα έπρεπε να στέλνει για υγειονομική ταφή το 25% των απορριμμάτων της και στέλνει το 92% των απορριμμάτων. Ανακυκλώνουμε μόνο το 5% από το 50% που θα έπρεπε. Χρειαζόμαστε άμεσα ένα τοπικο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων, το οποίο θα χωροθετήσει μικρά και μεγάλα πράσινα σημεία. Το 2020 ο ΧΥΤΑ της Φυλής κλείνει και στην Αθήνα πρέπει σύντομα να αντιμετωπίσουμε κατάματα το πρόβλημα. Εγώ φιλοδοξώ να δουλέψω για μια Αθήνα που θα είναι κομμάτι της λύσης και όχι του προβλήματος».

ΑΣΦΑΛΕΙΑ

«Μία πόλη που δεν έχει ασφαλείς τους κατοίκους της, είναι μία πόλη που λειτουργεί με φόβο. Δεν μπορεί να λειτουργεί μία πόλη με φοβισμένους ανθρώπους. Πρέπει όμως να μιλάμε συγκεκριμένα ως υποψήφιοι δήμαρχοι και όχι ως υποψήφιοι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη. Το πρώτο κομμάτι, που είναι θέμα ασφάλειας και εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Δήμου, είναι να μην αφήνει «μαύρες τρύπες» και εγκαταλελειμμένα σημεία. Αν σας δείξω τον προϋπολογισμό του δήμου για το 2018 θα δείτε το πανευρωπαϊκά αρνητικό ρεκόρ των «μηδέν ευρώ» σε έργα ηλεκτροφωτισμού. Στη συνέχεια πρέπει να δούμε πως ο δήμος μπορεί να ασκήσει μια πολιτική που δίνει κίνητρα στην κατοικία και τις εμπορικές χρήσεις σε υποβαθμισμένες περιοχές. Σε περιοχές που έχουμε μεικτές χρήσεις, έχουμε ζωντανές γειτονιές και ζωντανές γειτονιές είναι οι ασφαλείς γειτονιές. Αυτά είναι πολύ σημαντικά εργαλεία αν ο δήμος δουλέψει αποδοτικά με αυτά». Συνεχίζοντας, και σε ερώτηση σχετικά με πιθανό, αναβαθμισμένο ρόλο της δημοτικής αστυνομίας, ο Νάσος Ηλιόπουλος, απάντησε: «Χαίρομαι πολύ που ακόμα και ο κ. Μπακογιάννης, που ξεκίνησε με μια πιο στρατικοποιημένη αντίληψη για το ρόλο της δημοτικής αστυνομίας, την πήρε πίσω και είπε πως η δημοτική αστυνομία μπορεί να δουλεύει συνεργατικά με την Ελληνική Αστυνομία. Η δημοτική αστυνομία δεν είναι όργανο καταστολής. Η δημοτική αστυνομία είναι το όργανο που προστατεύει το δημόσιο χώρο του δήμου. Εδώ πρέπει να πούμε πως φαντάζομαι δεν αμφισβητεί κανείς τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. που δείχνουν πως η εγκληματικότητα έχει πέσει στην Αθήνα τα 4 τελευταία χρόνια».

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

«Ένα από τα πράγματα που πραγματικά θα αλλάξει, ακόμα και την ασφάλεια στην πόλη είναι και το νέο πλαίσιο για την ουσιοεξάρτηση. Είναι πολύ ευχάριστο το ότι υπάρχει πλέον μια συναίνεση και προσχώρηση σε μια άποψη που από πολύ παλιά υποστήριζε η «Ανοιχτή Πόλη», και έχει να κάνει με εποπτευόμενους χώρους χρήσης. Το ζήτημα των ναρκωτικών και της ουσιοεξάρτησης δεν είναι ένα θέμα καταστολής. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να σπάσεις και τις πιάτσες και την εμπορία ναρκωτικών. Το νομοθετικό πλαίσιο ψηφίσθηκε από την κυβέρνηση και πλέον είναι στην αρμοδιότητα του δήμου να οριοθετήσει τους χώρους. Είναι, όπως είπα, σημαντικό πως και ο κ. Γερουλάνος και ο κ. Μπακογιάννης υποστηρίζουν πλέον μια θέση που η δημοτική μας παράταξη έχει από το 2006».

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

«Υπάρχει ένα κεντρικό πολιτικό ερώτημα. Πως θέλουμε να προχωρήσει την επόμενη μέρα η δημόσια διοίκηση; Υπάρχει η άποψη της ΝΔ που λέει πως πρέπει να επιστρέψουμε στο μνημονιακό κανόνα μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, το οποίο θα έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα στο πως λειτουργεί, για παράδειγμα, η Ελληνική Αστυνομία. Να υπενθυμίσω πως ο κ. Δένδιας ήταν αυτός που κατήργησε περισσότερες από 2000 οργανικές θέσεις. ΤΟ 5 προς 1 είχε αποτύπωμα και στο δήμο όσον αφορά στην καθαριότητα».

ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΙΑ ΜΙΣΘΩΣΗ (AIRBNB)

«Το ζήτημα της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι πολύ κρίσιμο. Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που ένας μικρο-ιδιοκτήτης μπορεί να έβγαλε ένα παραπάνω εισόδημα μέσα στην κρίση. Πλέον όμως ζούμε μια κατάσταση όπου μεγάλοι παίκτες της αγοράς, παίρνουν στην κατοχή τους όχι μόνο πολλά διαμερίσματα, αλλά και ολόκληρες πολυκατοικίες και τις βγάζουν σε βραχυχρόνια μίσθωση. Θα βγει σύντομα μια κοινή υπουργική απόφαση με πρωτοβουλία του υπουργείου οικονομικών, όπου θα βάλει όρια σχετικά με τη βραχυχρόνια μίσθωση. Εκεί ο πρώτος δήμος της χώρας θα πρέπει να έχει γνώμη για το ποια πρέπει να είναι αυτά τα όρια. Στο συγκεκριμένο θέμα, έχουμε το πλεονέκτημα της καθυστέρησης. Δηλαδή είναι ένα πρόβλημα που το έχουν αντιμετωπίσει μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Βαρκελώνη, το Βερολίνο ή το Άμστερνταμ και έχουμε μια εμπειρική γνώση από τα όρια που έβαλαν εκεί στη βραχυχρόνια μίσθωση. Ένα όριο θα μπορούσε να είναι και στην περίπτωσή μας, πόσα διαμερίσματα μπορούν να βγουν σε μίσθωση ανά ΑΦΜ. Ένα άλλο όριο είναι το πόσες μέρες μπορεί να μισθωθεί ένα διαμέρισμα. Επίσης πολύ χρήσιμο, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν και ειδικοί επί του θέματος, είναι και ο ορισμός γεωγραφικών ζωνών. Στην περιοχή γύρω απ’ την Ακρόπολη για παράδειγμα θα μπορούσαν να είναι πιο αυστηρά τα όρια. Ο Δήμος λοιπόν είναι υποχρεωμένος να καταθέσει άποψη για αυτό το θέμα, γιατί το βασικό δικαίωμα που πρέπει να υπερασπιστεί ο δήμος είναι το δικαίωμα στην κατοικία. Ανήκω σε μια γενιά που πλέον δεν μπορεί να νοικιάσει στο κέντρο της πόλης που έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει. Ανήκω σε μια γενιά που τη διώχνουν από σπίτια που έμενε γιατί αυτά τα σπίτια βγαίνουν σε βραχυχρόνια μίσθωση. Πλέον μιλάμε για αλλαγή χρήσεων γης. Όταν βγάζεις μια ολόκληρη πολυκατοικία στη βραχυχρόνια μίσθωση σημαίνει ότι έχεις πάρει μια περιοχή που είναι για κατοικία και στην πραγματικότητα λειτουργείς ξενοδοχείο χωρίς να έχεις όμως τους κανόνες που έχει ένας ξενοδόχος. Αν πας σε ένα ξενοδοχείο και συμβεί κάτι στην ασφάλεια σου υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για το ποιος ευθύνεται. Στην βραχυχρόνια μίσθωση δεν ισχύει αυτό».

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 

«Πρέπει να υπερασπιστούμε τις δημοτικές υπηρεσίες. Πρέπει να έχουμε μια δημοτική υπηρεσία που μπορεί να ανταπεξέλθει στα δημοτικά τέλη που πληρώνουν οι κάτοικοι. Γιατί αν είναι οι κάτοικοι να πληρώνουν ανταποδοτικά τέλη για να βγαίνουν οι δήμαρχοι να λένε «συγνώμη, δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα και θα τα δώσουμε στους ιδιώτες», τότε καλύτερα να μην κατέβεις για δήμαρχος. Σε όλη την Ευρώπη υπάρχει μία τάση απο-ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών που είχανε δοθεί σε ιδιώτες, ακριβώς γιατί πέρα από νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες, η πραγματικότητα έδειξε ότι δε δουλεύουνε. Τελευταίο παράδειγμα είναι το Όσλο στη Νορβηγία όπου το 2017 ο δήμος πήρε πίσω τη διαχείριση απορριμμάτων από τον εργολάβο».

ΕΝΦΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ

Σχετικά με την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Κώστα Μπακογιάννη να περάσεδι ο ΕΝΦΙΑ στηναρμοδιότητα των Δήμων, ο Νάσος Ηλιόπουλος απάντησε: «Σε κάθε περίπτωση όχι. Είναι συνταγματική υποχρέωση οι δήμοι να έχουν κρατική χρηματοδότηση. Το να μεταφερθεί ο ΕΝΦΙΑ στους δήμους σημαίνει ότι αυτομάτως ένας φτωχός δήμος θα μένει για πάντα ένας φτωχός δήμος με φτωχούς κατοίκους. Σημαίνει ότι καταργούμε μία κεντρική δημοκρατική κατάκτηση του δυτικού πολιτισμού που λέγεται: αναδιανομή πόρων ώστε να αντιμετωπίζονται οι κοινωνικές ανισότητες. Ίσως να είναι λογικό η ΝΔ και ο κ. Μπακογιάννης υπερασπίζονται τον ΕΝΦΙΑ στους δήμους καθώς είναι μια παράταξη που θεωρεί τις κοινωνικές ανισότητες ως κάτι το δεδομένο και φυσιολογικό. Εμείς θεωρούμε πως πρέπει να υπάρχει κεντρική στήριξη των δήμων. Αυτή τη στιγμή ο δήμος της Αθήνας δεν είναι φτωχός. Είναι πλούσιος δήμος με φτωχή διαχείριση. Ο δήμος της Αθήνας ήταν χρεοκοπημένος από τους δημάρχους της ΝΔ. Ήταν ένας δήμος που όντως η διοίκηση του κ. Καμίνη κατάφερε να βάλει μία τάξη στα οικονομικά, αλλά κατανοείτε πως αυτό είναι ένα επιχείρημα της πρώτης 4ετίας. Όταν μετά από 9 χρόνια, έχεις χάσει τελείως τη μάχη της καθημερινότητας και το μοναδικό σου επιχείρημα είναι ότι έβαλες σε τάξη τα οικονομικά, στην καλύτερη περίπτωση καταγράφεσαι ως μία χαμένη ευκαιρία».

Ανοιχτός σε συνεργασίες με όλες τις δυνάμεις «που έχουν να προτείνουν κάτι καλό για την Αθήνα», εκτός της Χρυσής Αυγής, εμφανίστηκε, μιλώντας στην εφημερίδα Παρασκήνιο και τον δημοσιογράφο Γιώργο Λαιμό, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη», Νάσος Ηλιόπουλος.

 

Η συνέντευξη  στην εφημερίδα Παρασκήνιο και τον δημοσιογράφο  Γιώργο Λαιμό:

Στην επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς σας, πριν από μικρό χρονικό διάστημα, έδωσε το «παρών» ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δείχνοντας έτσι και την απόλυτη στήριξή του. Αυτή η κίνηση του πρωθυπουργού σάς δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος και ευθύνη για το αποτέλεσμα αυτής της εκλογικής μάχης;

Ομολογώ ότι μεγαλύτερη ευθύνη μού προξενεί αυτό που άκουσα εκείνη τη μέρα το πρωί όταν βγήκα από την πόρτα του σπιτιού μου στα Πατήσια: «Επιτέλους, ένας δικός μας άνθρωπος μπορεί να γίνει δήμαρχος». Ξέρετε γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα και εργάστηκα σε αυτή την πόλη. Δεν είμαι περαστικός από εδώ. Και αυτό με κάνει να αντιλαμβάνομαι την ευθύνη που αναλαμβάνω έναντι των συμπολιτών μου. Και αυτή η συναίσθηση με πεισμώνει ώστε να παλέψω για μία Αθήνα σύγχρονη πόλη που να εξυπηρετεί εκείνους που ζουν και εργάζονται εδώ. Για να πάψουν να θεωρούν οι κάτοικοί της την Αθήνα μια «χαμένη υπόθεση».

Είστε βέρος Αθηναίος, οπότε γνωρίζετε καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η πρωτεύουσα και οι πολίτες της. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει άμεσα; Ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Αθήνας, που πρέπει να αναδειχθούν;

Υπάρχουν 4 ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα.

Το πρώτο είναι η ανεξέλεγκτη εξάπλωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Θα πρέπει άμεσα ο δήμος να επιβάλει κανόνες, ώστε να σταματήσουν η ανεξέλεγκτη αύξηση των ενοικίων και οι εξώσεις από τις γειτονιές.

Το δεύτερο είναι η διαχείριση των απορριμμάτων. Το επικείμενο κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής μάς αναγκάζει να δράσουμε γρήγορα και ριζοσπαστικά. Θέλουμε ενίσχυση της ανακύκλωσης, πράσινα σημεία και διαλογή απορριμμάτων στην πηγή. Αλλιώς θα πνιγούμε στα σκουπίδια.

Το τρίτο είναι η βελτίωση της καθημερινότητας. Ξέρετε ότι το 2018 ο δήμος δεν δαπάνησε ούτε ένα ευρώ για ηλεκτροφωτισμό; Ο Δήμος Αθηναίων είναι ένας πλούσιος δήμος με φτωχή διαχείριση. Αυτό το αναποτελεσματικό μοντέλο πρέπει να τελειώσει.

Το τέταρτο είναι η εμπέδωση της ασφάλειας. Αν δεν ζωντανέψουμε τις γειτονιές, η εικόνα της εγκατάλειψης και το αίσθημα της ανασφάλειας δεν αντιστρέφονται. Κοινωνικές κατοικίες, κίνητρα για εμπορικές χρήσεις, ελεγχόμενοι χώροι χρήσης για τους τοξικοεξαρτημένους, πολιτιστικές δράσεις σε κάθε γειτονιά μπορούν να μεταμορφώσουν την εικόνα της πόλης.

Κυρίως όμως πρέπει να πιστέψουμε ότι η Αθήνα έχει απεριόριστες δυνατότητες. Οι άνθρωποι της, που με τη δημιουργικότητα και το πείσμα τους κρατούν ζωντανές τις γειτονιές τους και κάνουν την πόλη μας μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στον κόσμο, αποτελούν το πολυτιμότερο κεφάλαιο που διαθέτουμε. Αλλά και η ιστορία της, ο πολιτισμός της, η γαστρονομία της, η νυχτερινή της ζωή συνθέτουν μια πόλη μεμοναδική ομορφιά, παρά τα αμέτρητα προβλήματα που οι διαδοχικές διοικήσεις της άφησαν άλυτα.

Πώς κρίνετε τη θητεία του νυν δημάρχου Γιώργου Καμίνη; Τι πρόσημο θα βάζατε;

Μια χαμένη ευκαιρία που αφήνει μια αίσθηση πικρίας. Τον κύριο Καμίνη τον εξέλεξαν οι πολίτες γιατί πίστεψαν ότι θα έφερνε κάτι διαφορετικό στον δήμο. Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με την πρακτική εγκατάλειψη των γειτονιών, καθώς η διοίκηση Καμίνη εστίασε μονοσήμαντα στη βιτρίνα, στο κέντρο, της πόλης. Ξέρετε, επισκέφτηκα τις προάλλες τον ΧΥΤΑ Φυλής και διαπίστωσα, για μια ακόμα φορά, πόσα λίγα έκανε ο δήμος τα τελευταία αυτά χρόνια. Η Αθήνα θάβει το 92% των απορριμμάτων της! Ανακυκλώνει μόλις το 5%. Εδώ η αναποτελεσματικότητα του δήμου μας κληροδοτεί μια διπλή πρόκληση. Να δράσουμε άμεσα για την αναστροφή της εγκατάλειψης και την ίδια στιγμή να εξαφανίσουμε από την πόλη αυτήν τη βαριά σκουριά του «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο».

Τα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης, όπως έλλειψη πόρων και ανθρώπινου δυναμικού και παθογένειες στο Δημόσιο, θα αποτελέσουν «τροχοπέδη» στην υλοποίηση του προγράμματός σας την… επόμενη μέρα;

Σας είπα ξανά, και θα το επαναλάβω όσες φορές χρειαστεί, ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι ένας πλούσιος δήμος με φτωχή διαχείριση. Μια ματιά στα ποσοστά απορρόφησης του προϋπολογισμού το επιβεβαιώνει. Χρειαζόμαστε λοιπόν έναν αποτελεσματικό δήμο, και αυτό εγώ μπορώ να το πετύχω. Το πέρασμά μου από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας νομίζω το αποδεικνύει: Πετύχαμε αναβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών και της υπηρεσίας, συγκρουστήκαμε με συμφέροντα και εντέλει καταφέραμε να μειώσουμε δραστικά την αδήλωτη και υπερωριακή εργασία προς όφελος των εργαζομένων. Την ίδια μεθοδολογία θα ακολουθήσουμε και στον δήμο!

Το νέο εκλογικό σύστημα, της απλής αναλογικής, «εμπνέει» συνεργασίες και προγραμματικές συγκλίσεις. Όπως έχει διαμορφωθεί το «τοπίο» των υποψηφιοτήτων στον Δήμο της Αθήνας, πιστεύετε ότι υπάρχουν περιθώρια και με ποιους υποψηφίους;

Για εμάς, η απλή αναλογική είναι πρώτα και κύρια μια πολύ καλή καλή αφορμή να σκεφτούμε το ζήτημα της δημοκρατίας και της συμμετοχής από την αρχή. Είναι μια χρήσιμη ευκαιρία για την ενίσχυση του ρόλου των κοινοτικών συμβουλίων και την ενεργή παρέμβαση των γειτονιών στην κεντρική διοίκηση του δήμου. Οι ίδιοι οι πολίτες είναι αυτοί που με τα αιτήματά τους μπορούν να επιβάλλουν συνεργασίες σε επίπεδο διοίκησης για το κοινό καλό.

Από εκεί και πέρα, η Αθήνα είναι η πόλη μου και νοιάζομαι γι’ αυτήν. Εδώ γεννήθηκα, εδώ ζω και θα συνεργαστώ με όποιον και όποια έχει να προτείνει κάτι τεκμηριωμένο για το κοινό καλό. Έχω άλλωστε από καιρό δεσμευθεί ότι ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος θα ψηφίσω μέτρα όπως η άμεση χωροθέτηση δημοτικού αποτεφρωτηρίου ή χώρων εποπτευόμενης χρήσης για τοξικομανείς.

Προφανώς από κάθε πιθανή συνεργασία αποκλείεται η νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση τη Χρυσής Αυγής, με την οποία αποκλείουμε κάθε διάλογο.

Ο κ. Γερουλάνος σε πρόσφατη συνέντευξή του ανέφερε ότι «ιδεολογικά είστε κοντά». Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα κεντροαριστερό «μέτωπο» στον Δήμο Αθηναίων;

Είναι σίγουρα θετικό ότι ούτε ο κ. Γερουλάνος συμμερίζεται την ιδεοληψία του κ. Μπακογιάννη για ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας του δήμου. Επίσης χαρήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι ο κ. Γερουλάνος φαίνεται να υιοθετεί την εδώ και χρόνια διατυπωμένη άποψη της «Ανοιχτής Πόλης» για χώρους εποπτευόμενης χρήσης για τοξικομανείς. Από την άλλη σε μια σειρά από ζητήματα, όπως αυτό της βραχυχρόνιας μίσθωσης, ο κ. Γερουλάνος μπορεί να αναγνώρισε έστω και με καθυστέρηση το πρόβλημα, αλλά δεν έχει πάρει ακόμα σαφή θέση. Και για τον κ.Γερουλάνο λοιπόν, από την πλευρά μας ισχύει πως η όποια συνεργασία θα πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένα διατυπωμένες προτάσεις και πραγματική διάθεση σύγκρουσης με τα ισχυρά συμφέροντα και τις παγιωμένες αντιλήψεις.