Κολωνάκι – Λυκαβηττός

Η συνοικία του Κολωνακίου και η γειτονιά στον περιφερειακό του Λυκαβηττού εκτείνεται από τους πρόποδες του λόφου του Λυκαβηττού έως τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας και συνορεύει νοητά βορειοδυτικά με τη γειτονιά της Νεάπολης των Εξαρχείων και νότια με τον Εθνικό Κήπο και την Πλατεία Συντάγματος. Με λειτουργικό κέντρο την πλατεία Φιλικής Εταιρίας (Κολωνακίου) η περιοχή βρίσκεται στην καρδιά του κέντρου της Αθήνας, συγκεντρώνοντας πολλές και ποικίλες επιτελικές δραστηριότητες της πρωτεύουσας (κτήρια γραφείων, πρεσβείες), έντονη εμπορική δραστηριότητα και αναψυχή, αποτελεί δε από τον 19^ο αιώνα περιοχή κατοικίας αστικών (και αργότερα μεσοαστικών) κοινωνικών στρωμάτων, λόγω της ευνοϊκής τοποθεσίας και του καλού κλίματος.

Σήμερα, αποτελεί για την Αθήνα έναν υπερτοπικό πόλο λόγω της πλειάδας εμπορικών καταστημάτων και υπηρεσιών αναψυχής που συγκεντρώνει. Παράλληλα, διατηρώντας την αίγλη του παρελθόντος και παρά την έντονη εμπορική κίνηση, αποτελεί δημοφιλή και πυκνοκατοικημένη περιοχή κατοικίας, με ιδιαίτερα υψηλές αξίες γης και κάποια χαρακτηριστικά γειτονιάς.

Ειδικά στις γειτονιές του Λυκαβηττού που αναπτύσσονται κλιμακωτά στους πρόποδες του λόφου με θύλακες πρασίνου και μικρής κλίμακας διαμορφώσεις του δημόσιου χώρου με θέα στην πόλη (παρτέρια, σκαλάκια, παγκάκια), συναντάει κανείς ένα κέντρο-απόκεντρο σε σχέση με τους ρυθμούς της πόλης, όπου τα χαρακτηριστικά γειτονιάς είναι πολύ έντονα. Ο λόφος του Λυκαβηττού, το υψηλότερο σημείο στο κέντρο της Αθήνας, αποτελεί ένα ζωτικό πνεύμονα πρασίνου για το κέντρο και χρήζει ειδικής φροντίδας και προστασίας. Υπερτοπικό σημείο της πόλης, το θέατρο του Λυκαβηττού είναι ένας σημαντικός χώρος εκδηλώσεων για τους Αθηναίους και ένα από τα σημαντικότερα μνημεία αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του μοντέρνου κινήματος, σχεδιασμένο από τον οραματιστή αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο τη δεκαετία του΄60.

Είναι γεγονός, πως το Κολωνάκι διαθέτει ένα χαρακτηριστικά υψηλότερο από το μέσο όρο της Αθήνας επίπεδο σχεδιασμένου χώρου και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία. Στην περιοχή υπάρχει πλήθος αξιόλογων παλαιών και νεώτερων κτηρίων: το Δημοτικό σχολείο στα Πευκάκια – έργο του αρχιτέκτονα Πικιώνη, το Μουσείο Μπενάκη στεγασμένο σε νεοκλασικό κτήριο, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Γουλανδρή) – Μέγαρο Σταθάτου, έργο του αρχιτέκτονα Ernest Ziller, τον Άγιο Διονύσιο – έργο του αρχιτέκτονα Αναστασίου Ορλάνδου, το Πειραματικό σχολείο και τη Μαράσλειο Σχολή, την Μονή Πετράκη, αλλά και πλήθος νεοκλασικών κτηρίων κατοικίας, που φιλοξενούν σήμερα εμπορικές χρήσεις, όπως και σημαντικές μεσοπολεμικές πολυκατοικίες στον κεντρικό δρόμο της Πατριάρχου Ιωακείμ.

Η στενότητα των δρόμων σε συνδυασμό με το ανάγλυφο της περιοχής καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την κυκλοφορία ΜΜΜ και τροχοφόρων μέσων. Κατά τόπους προβλήματα στην συνύπαρξη με την κατοικία, δημιουργεί η ιδιαίτερη πυκνότητα χρήσεων εστίασης – αναψυχής. Εκτός από τις παρυφές της πλατείας, σε γραμμικό κέντρο εστίασης – αναψυχής αναπτύσσεται τελευταία και η οδός Σκουφά, στην οποία υποχωρεί σχετικά ο εμπορικός χαρακτήρας.

Οι ελεύθεροι χώροι και τα πάρκα της περιοχής εντοπίζονται στην πλατεία Δεξαμενής, στην πλατεία Κολωνακίου, στον περίβολο του Αγ. Διονυσίου, στο άλσος του Ευαγγελισμού και στο γειτονικό Πάρκο Ελευθερίας, επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας.

Περισσότερα

‘Αρθρα
Λαός και Κολωνάκι ή… τα όρια των Atenistas, της Έφης Γιαννοπούλου